Απροσδόκητη είναι για εσάς, Έλληνες, η δωρεά μου -αν κι όχι
ανέλπιστη της μεγαλοφροσύνης μου- την οποία ούτε κι εσείς οι ίδιοι θα
τολμούσατε να ζητήσετε. Όλοι εσείς, Έλληνες, που κατοικείτε στη γη της
Πελοποννήσου, λάβετε από σήμερα, μετ' απαλλαγής οποιουδήποτε φόρου, την
ελευθερία σας· μια ελευθερία, που μέχρι τώρα δεν είχατε την ευκαιρία να
χαρείτε, επειδή ήσασταν υπόδουλοι, είτε στους ξένους, είτε στον ίδιο σας
τον εαυτό. Μακάρι να σας έδινα την ελευθερία, όταν η Ελλάδα άκμαζε,
έτσι ώστε να απολαύσουν περισσότεροι τη χάρη. Μέμφομαι τον χρόνο που μου
προεξάντλησε το μέγεθος της χάριτος. Αλλά και τώρα, όχι από οίκτο αλλά
από αγάπη, σας ευεργετώ κι ευχαριστώ τους θεούς σας, οι οποίοι με
προστάτευσαν και στη στεριά και στη θάλασσα, παράσχοντάς μου έτσι την
ευκαιρία να σας ευεργετήσω. Διότι, πόλεις απελευθέρωσαν κι άλλοι
ηγεμόνες, αλλά ο Νέρων απελευθέρωσε ολόκληρη επαρχία. («Ο λόγος του
Νέρωνα στην Κόρινθο» [βρέθηκε το 1888 στην Καρδίτσα, χαραγμένος πάνω σε
πλάκα, από τον Γάλλο αρχαιολόγο Μορίς Χολό])
Ο Νέρων, χρίστηκε
αυτοκράτορας στη Ρώμη σε ηλικία 17 χρονών, το 54 μ.Χ., αμέσως μετά τη
δολοφονία του Κλαύδιου -πολλοί ισχυρίζονται πως τον δηλητηρίασε η μητέρα
του Νέρωνα, Αγριππίνα. Την αναρρίχησή του στο αυτοκρατορικό αξίωμα, την
οφείλει αποκλειστικά και μόνο στις προσπάθειες της μητέρας του. Η
ακόλαστη αυτή γυναίκα, με τ' ακόρεστο πάθος της για εξουσία, αμέσως
μόλις πέθανε ο δεύτερος σύζυγός της Κλαύδιος, ενέργησε αστραπιαία ώστε
να μην απωλέσει τους γλυκούς χυμούς της εξουσίας. Σε συνεργασία με τον
«praefectus praetorio» Αφράνιο Βούρρο, που ανάλαβε να πείσει τον στρατό,
έχρισε τον Νέρωνα αυτοκράτορα. Οι τυχόν υποστηριχτές του νόμιμου
διάδοχου, Βρετανικού, πιάστηκαν εξ απήνης και δεν αντιδράσανε. Τον πρώτο
χρόνο της βασιλείας του, η Σύγκλητος εντυπωσιασμένη απ' την μεγάλη
δημοτικότητα, που απέκτησε σε τόσο σύντομο διάστημα, του απένειμε τον
τίτλο του «Πατέρα του ρωμαϊκού λαού». Στο πρώτο του γραπτό πάλι, η
Σύγκλητος έσπευσε να τον τιμήσει με το πρώτο βραβείο λογοτεχνίας. Μια
πράξη δηλαδή, καθαρά πολιτική. Ο Νέρωνας όμως, αρνήθηκε το βραβείο,
λέγοντας πως αυτό δεν του αξίζει. Απευθυνόμενος στους Συγκλητικούς, τους
παρακάλεσε να δείξουν υπομονή ώσπου να ωριμάσει λογοτεχνικά. Η άρνησή
του προκάλεσε μεγάλη εντύπωση, σ' όλο το κοινωνικό φάσμα. Δεν ήταν και
λίγο πράγμα, ένα παιδί 17 μόλις χρονών, να δείχνει τέτοια αυτογνωσία. Η
περίοδος της βασιλείας του Νέρωνα, αποτελεί την πραγματική χρυσή εποχή
της ρωμαϊκής ιστορίας. Στις μέρες του ανεγέρθηκαν πάμπολλα περίφημα
υδραγωγεία, κτήρια, συντριβάνια, πάρκα. Μέγας θαυμαστής της ελληνικής
τέχνης, στόλισε κάθε σημείο της Ρώμης, με τα ωραιότερα δημιουργήματα των
κυριότερων Ελλήνων καλλιτεχνών της εποχής.
Ο Πόπλιος Αίλιος Τραϊανός Αδριανός (24 Ιανουαρίου 76 - 10 Ιουλίου 138), στα λατινικά Publius Aelius Traianus Hadrianus, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά τα έτη 117–138, καθώς επίσης στωικός και επικούρειος φιλόσοφος. Αποτελεί τον τρίτο από τους λεγόμενους "Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες". Η βασιλεία του είχε ένα διστακτικό ξεκίνημα, μια ένδοξη περίοδο ακμής και ένα τραγικό επίλογο. Ο Αδριανός περιγράφεται συχνά ως ο πιο πολύπλευρος από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες. Του άρεσε να επιδεικνύει τις γνώσεις του σε όλα τα πνευματικά και καλλιτεχνικά πεδία. Πάνω από όλα, ο Αδριανός υπήρξε προστάτης των τεχνών: η Βίλλα του Αδριανού στο Τίβολι ήταν το εξοχότερο ρωμαϊκό παράδειγμα αλεξανδρινού κήπου, που αναβίωνε ένα ιερό τοπίο, χαμένο σήμερα σε μεγάλο μέρος εξαιτίας της καταστροφής των ερειπίων από τον Καρδινάλιο ντ’ Έστε που αφαίρεσε μεγάλο μέρος των μαρμάρων για να χτίσει τη Βίλλα ντ' Έστε. Στη Ρώμη, το Πάνθεον, αρχικά χτισμένο από το Αγρίππα και κατεστραμμένο από φωτιά το 80, χτίστηκε εκ νέου από τον Αδριανό με τη θολωτή μορφή που βλέπουμε μέχρι σήμερα. Είναι ένα από τα πιο καλά διατηρημένα αρχαία ρωμαϊκά κτίρια και επηρέασε σημαντικά πολλούς από τους μεγάλους αρχιτέκτονες της Ιταλικής Αναγέννησης και του Μπαρόκ.
Πριν καν αρχίσει η περίοδος της βασιλείας του, ο Αδριανός έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική αλλά, από ό,τι φαίνεται, οι ενθουσιώδεις του προσπάθειες δεν τύγχαναν πάντα της καλύτερης κριτικής. Για παράδειγμα, ο Απολλόδωρος της Δαμασκού, διάσημος αρχιτέκτων του Φόρουμ του Τραϊανού, απέρριψε τα σχέδιά του. Όταν ο Τραϊανός, προκάτοχος του Αδριανού, συμβουλεύτηκε τον Απολλόδωρο για κάποιο πρόβλημα σχετικό με την αρχιτεκτονική, ο Αδριανός διέκοψε για να συμβουλέψει κάτι, πράγμα που έκανε τον Απολλόδωρο να απαντήσει: «Ξεκουμπίσου και ζωγράφιζε τις κολοκύθες σου. Δεν έχεις ιδέα γι’ αυτά τα θέματα». Με τον όρο «κολοκύθες» αναφέρθηκε στους θόλους που είχε σχεδιάσει ο Αδριανός, όπως το Σεραπείο στη Βίλλα του. Φημολογείται ότι μόλις ο Αδριανός διαδέχτηκε τον Τραϊανό στον αυτοκρατορικό θρόνο, εξόρισε τον Απολλόδωρο και τελικά τον θανάτωσε. Είναι πολύ πιθανόν η ιστορία αυτή να κατασκευάστηκε αργότερα για να δυσφημίσει το χαρακτήρα του, καθώς ο Αδριανός, παρόλο που ήταν πολύ δημοφιλής στην αυτοκρατορία, δεν θαυμαζόταν ανεξαιρέτως από όλους, ούτε κατά τη διάρκεια της ζωής του ούτε αργότερα. Ο Αδριανός έγραψε ποίηση τόσο στα λατινικά όσο και στα ελληνικά. Θεωρείται ότι συνέθεσε τρία ή τέσσερα επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας. Σώζεται το ποίημα που έγραψε στα λατινικά την ώρα του θανάτου του. Επίσης συνέγραψε την αυτοβιογραφία του, μια εργασία όχι και τόσο μεγάλη σε έκταση ή αποκαλυπτικότητα, αλλά με στόχο να ξεκαθαρίσει διάφορες φήμες και να εξηγήσει διάφορες πράξεις του. Το έργο αυτό δεν έχει διασωθεί αλλά από ό,τι φαίνεται χρησιμοποιήθηκε από ένα συγγραφέα – είτε τον Μάριο Μάξιμο είτε κάποιον άλλο – ως βάση για το βίο του Αδριανού στο έργο Historia Augusta. Μια άλλη προσφορά του Αδριανού στην τέχνη ήταν η γενειάδα. Τα πορτρέτα των αυτοκρατόρων μέχρι τότε τους παρουσίαζαν ξυρισμένους, ιδεατές απεικονίσεις Ελλήνων αθλητών. Ο Αδριανός είχε γενειάδα όπως δείχνουν όλα του τα πορτρέτα. Οι διάδοχοί του αυτοκράτορες θα απεικονίζονταν με γενειάδες για πάνω από ενάμιση αιώνα. Ο Αδριανός ήταν ουμανιστής και βαθύτατα φιλέλληνας σε όλα του τα γούστα. Αγαπούσε τις διδαχές των φιλοσόφων Επίκτητου, Ηλιόδωρου και
Φαβωρίνου και γενικά θεωρείται επικούρειος, όπως και ορισμένοι από τους φίλους του. Φρόντισε για τις κοινωνικές ανάγκες του ρωμαϊκού λαού. Μείωσε αν και δεν κατάργησε τη δουλεία, εξανθρώπισε τον νομικό κώδικα και απαγόρευσε τα βασανιστήρια. Έχτισε βιβλιοθήκες, υδραγωγεία, λουτρά και θέατρα.
Ο Αδριανός θεωρείται από πολλούς ιστορικούς σοφός και
δίκαιος: ο Σίλλερ τον αποκαλεί «πρώτο υπηρέτη της Αυτοκρατορίας», ενώ ο
Έντουαρντ Γκίμπον θαύμαζε την«ευρεία και ενεργή του ευφυΐα», καθώς και
τη «δικαιοσύνη και μετριοπάθεια» που τον χαρακτήριζαν. Κατά τη διάρκεια
της επίσκεψής του στην Ελλάδα το 125, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα
είδος περιφερειακής βουλής για να ενώσει όλες τις ημιαυτόνομες
πρώην πόλεις–κράτη σε όλη την Ελλάδα και την Ιωνία. Η βουλή αυτή, γνωστή
ως Πανελλήνιον, απέτυχε παρά τις έντονες προσπάθειες να υπάρξει
συνεργασία ανάμεσα στους Έλληνες. Ο Αδριανός ανέπτυξε μια φιλική σχέση
με ένα νεαρό Έλληνα που ονομαζόταν Αντίνοoς. Ενώ ο αυτοκράτορας
περιόδευε στην Αίγυπτο, ο Αντίνοος πνίγηκε μυστηριωδώς στο Νείλο το 130.
Βαθύτατα λυπημένος, ο Αδριανός ίδρυσε στην Αίγυπτο μια πόλη με το
όνομα Αντινοόπολις. Ο Αδριανός ζήτησε τη συμμετοχή όλης της
Αυτοκρατορίας στο πένθος του, ανακηρύσσοντας τον νεαρό Έλληνα νέα
θεότητα. Ο Αδριανός πέθανε στη Βίλλα του. Κηδεύτηκε σε ένα μαυσωλείο στη
δυτική όχθη του Τίβερηστη Ρώμη, κτίριο που αργότερα μετατράπηκε σε
παπικό οχυρό, το Καστέλ Σαντ' Άντζελο. Οι διαστάσεις του μαυσωλείου
αυτού, στην αρχική του μορφή, σχεδιάστηκαν επίτηδες ώστε να υπερβαίνουν
αυτές του προγενέστερου Μαυσωλείου του Αυγούστου.
Πηγή: Νέρωνας - Ο λαοφιλής και φιλέλληνας αυτοκράτορας που κατασυκοφαντήθηκε από τους χριστιανούς | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net/5165#ixzz3nfxxrg1O
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αδριανός#.CE.A0.CF.81.CE.BF.CF.83.CF.84.CE.AC.CF.84.CE.B7.CF.82_.CF.84.CF.89.CE.BD_.CE.A4.CE.B5.CF.87.CE.BD.CF.8E.CE.BD_.CE.BA.CE.B1.CE.B9_.CF.84.CF.89.CE.BD_.CE.93.CF.81.CE.B1.CE.BC.CE.BC.CE.AC.CF.84.CF.89.CE.BD
