Η παραχάραξη της ιστορίας από τον Ηρόδοτο
Ένα
από τα χονδροειδέστερα ατοπήματα του Ηροδότου είναι ο ισχυρισμός του,
ότι οι λεγόμενοι Γεφυραίοι δεν ήταν Έλληνες αλλά Φοίνικες. Εξ αιτίας
αυτής της αναφοράς, πολλοί ερευνητές και επιστήμονες (Έλληνες και
αλλοδαποί) υποστήριξαν, ότι υπήρχε εβραϊκή - φοινικική κοινότητα στην
Αθήνα από πανάρχαια εποχή. Ακόμα και ο εκδότης Ιωάννης Πασσάς πείσθηκε
γι’ αυτό και απέδωσε την δολοφονία του υιού του Πεισίστρατου, Ιππάρχου,
σε «εβραϊκό δάκτυλο».
Την διαπίστωση του Πασσά «αναμάσησαν» κι άλλοι συγγραφείς, με
αποτέλεσμα αφενός μεν οι σύγχρονοι να αναλωνόμαστε σε αυθαίρετα
συνωμοσιολογικά σενάρια και αφετέρου, άθελα μας, να παραδεχόμαστε
ιστορική παρουσία και ανάμειξη των Εβραίων στην εξέλιξη της ελληνικής
συνθήκης. Έτσι, από την μία οι Ελληνιστές
κυνηγούν παρά-ιστορικά φαντάσματα, από την άλλη οι Εβραίοι ισχυρίζονται ότι έχουν δικαιώματα επί της ελληνικής γης. Η πλήρης σχιζοφρένεια!...
Το επίμαχο κείμενο σχετικά με τους Γεφυραίους είναι από το πέμπτο βιβλίο της «Ιστορίας», που ονομάζεται «Τερψιχόρη»:
«Οι Γεφυραίοι, δηλαδή η οικογένεια από όπου και κατάγονται οι δολοφόνοι του Ιππάρχου, σύμφωνα με όσα λένε οι ίδιοι, είναι από την Ερέτρια. Μετά από δικές μου έρευνες, όμως, έμαθα ότι ήταν Φοίνικες και μάλιστα από εκείνους που ήρθαν με τον Κάδμο στη γη, που σήμερα ονομάζουμε Βοιωτία. Εκεί τους δόθηκε η περιοχή της Τανάγρας, στην οποία και εγκαταστάθηκαν. Από τη γη της Βοιωτίας, οι Αργείοι έδιωξαν πρώτα τους Καδμείους και μετά τους Γεφυραίους, οι οποίοι και κατέφυγαν στην Αθήνα. Οι Αθηναίοι δέχτηκαν να γίνουν οι Γεφυραίοι πολίτες, με την απλή προϋπόθεση ότι δεν θα συμμετείχαν σε ορισμένες πολιτικές διαδικασίες, που δεν αξίζει να αναφέρει κανείς» (Ηροδότου, «Ιστορία», Ε 57).
Αυτά και άλλα πολλά, διάβασε και ο αρχιερέας των Δελφών, Πλούταρχος, ο οποίος αποφάσισε να απαντήσει στις συκοφαντίες του Ηροδότου, με το έργο του «Περί της Ηροδότου κακοηθείας»:
«Στην περίπτωση του Αριστογείτονα δεν χρησιμοποιεί βέβαια τέτοια κυκλική και ταπεινή πορεία, αλλά τον στέλνει απ’ ευθείας μέσα από την πύλη στη Φοινίκη, λέγοντας πως ήταν εκ καταγωγής Γεφυραίος. για τους Γεφυραίους, μάλιστα, λέει όχι ότι είναι Ευβοείς ή Ερετριείς, όπως πιστεύουν μερικοί, αλλά Φοίνικες, όπως είχε πληροφορηθεί ο ίδιος» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί της Ηροδότου κακοηθείας», 860Ε).
Είναι γεγονός ότι ο φιλοφοινικισμός του Ηροδότου είναι υπαίτιος και για τις θεωρίες περί ελεύσεως των ελληνικών γραμμάτων από την Φοινίκη, ενώ σε άλλο σημείο ο Ηρόδοτος δεν διστάζει να «πολιτογραφήσει» και τον Θαλή τον Μιλήσιο Φοίνικα! Βεβαίως, σήμερα γνωρίζουμε ότι τα σύμβολα του ελληνικού αλφαβήτου προϋπήρχαν ως σύμβολα των ελληνικών γραμμικών γραφών, ενώ η ελληνική παράδοση μαρτυρά ως εφευρέτες των γραμμάτων τους Προμηθέα, Παλαμήδη, Λίνο κ.α. Ποια, όμως, μεγαλύτερη απόδειξη για το ποιόν του Ηροδότου, από την παρακάτω φράση του Πλούταρχου:
«Πολλούς, Αλέξανδρε, έχει εξαπατήσει το ύφος του Ηροδότου (...) Αν, βέβαια, ήθελε κάποιος ν’ αναλύσει τα άλλα ψέματα και τις μυθοπλασίες του, θα χρειαζόταν πολλά βιβλία» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί της Ηροδότου κακοηθείας», 854E-F).
κυνηγούν παρά-ιστορικά φαντάσματα, από την άλλη οι Εβραίοι ισχυρίζονται ότι έχουν δικαιώματα επί της ελληνικής γης. Η πλήρης σχιζοφρένεια!...
Το επίμαχο κείμενο σχετικά με τους Γεφυραίους είναι από το πέμπτο βιβλίο της «Ιστορίας», που ονομάζεται «Τερψιχόρη»:
«Οι Γεφυραίοι, δηλαδή η οικογένεια από όπου και κατάγονται οι δολοφόνοι του Ιππάρχου, σύμφωνα με όσα λένε οι ίδιοι, είναι από την Ερέτρια. Μετά από δικές μου έρευνες, όμως, έμαθα ότι ήταν Φοίνικες και μάλιστα από εκείνους που ήρθαν με τον Κάδμο στη γη, που σήμερα ονομάζουμε Βοιωτία. Εκεί τους δόθηκε η περιοχή της Τανάγρας, στην οποία και εγκαταστάθηκαν. Από τη γη της Βοιωτίας, οι Αργείοι έδιωξαν πρώτα τους Καδμείους και μετά τους Γεφυραίους, οι οποίοι και κατέφυγαν στην Αθήνα. Οι Αθηναίοι δέχτηκαν να γίνουν οι Γεφυραίοι πολίτες, με την απλή προϋπόθεση ότι δεν θα συμμετείχαν σε ορισμένες πολιτικές διαδικασίες, που δεν αξίζει να αναφέρει κανείς» (Ηροδότου, «Ιστορία», Ε 57).
«Στην περίπτωση του Αριστογείτονα δεν χρησιμοποιεί βέβαια τέτοια κυκλική και ταπεινή πορεία, αλλά τον στέλνει απ’ ευθείας μέσα από την πύλη στη Φοινίκη, λέγοντας πως ήταν εκ καταγωγής Γεφυραίος. για τους Γεφυραίους, μάλιστα, λέει όχι ότι είναι Ευβοείς ή Ερετριείς, όπως πιστεύουν μερικοί, αλλά Φοίνικες, όπως είχε πληροφορηθεί ο ίδιος» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί της Ηροδότου κακοηθείας», 860Ε).
Είναι γεγονός ότι ο φιλοφοινικισμός του Ηροδότου είναι υπαίτιος και για τις θεωρίες περί ελεύσεως των ελληνικών γραμμάτων από την Φοινίκη, ενώ σε άλλο σημείο ο Ηρόδοτος δεν διστάζει να «πολιτογραφήσει» και τον Θαλή τον Μιλήσιο Φοίνικα! Βεβαίως, σήμερα γνωρίζουμε ότι τα σύμβολα του ελληνικού αλφαβήτου προϋπήρχαν ως σύμβολα των ελληνικών γραμμικών γραφών, ενώ η ελληνική παράδοση μαρτυρά ως εφευρέτες των γραμμάτων τους Προμηθέα, Παλαμήδη, Λίνο κ.α. Ποια, όμως, μεγαλύτερη απόδειξη για το ποιόν του Ηροδότου, από την παρακάτω φράση του Πλούταρχου:
«Πολλούς, Αλέξανδρε, έχει εξαπατήσει το ύφος του Ηροδότου (...) Αν, βέβαια, ήθελε κάποιος ν’ αναλύσει τα άλλα ψέματα και τις μυθοπλασίες του, θα χρειαζόταν πολλά βιβλία» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί της Ηροδότου κακοηθείας», 854E-F).
Στέφανος Μυτιληναίος