Σε περίπτωση, που οι αριστοκράτες κυβερνήτες διαπλεχθούν με τους
καπιταλιστές εις βάρος των εργαζομένων και λαμβάνουν μέτρα, που
θίγουν μόνο την εργατική τάξη και καθόλου τους οικονομικά ισχυρούς,
τότε οι εργαζόμενοι, μέσω του συνδικαλιστικού τους οργάνου μπορούν να το
καταγγείλουν στο Συμβούλιο της Λογοδοσίας. Του θέματος επιλαμβάνεται το
Οικονομικό Τμήμα του Συμβουλίου, το οποίον εξετάζει αν η κυβέρνηση
λειτουργεί μονομερώς εις βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων, χωρίς να
λαμβάνει μέτρα αναλογικά, ως προς τους κατέχοντες.
Επίσης ελέγχει αν από αυτήν την μονομέρεια οι αριστοκράτες έχουν αποκομίσει οικονομικό όφελος, οπότε και τους παραπέμπει σε δίκη στο Ποινικό Τμήμα του Συμβουλίου Λογοδοσίας. Όσον αφορά σε ζητήματα εργατικού δικαίου, αυτά είναι ήδη λυμένα, καθώς όπως προαναφέραμε το Συνταγματικό Τμήμα του Συμβουλίου Λογοδοσίας εξετάζει πριν εκδοθούν οι νόμοι, την συνταγματικότητα τους. Συνεπώς στην Αριστοκρατία υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες για τους εργαζομένους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Στις Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες όμως, αυτό που γίνεται είναι η παράλυση του κράτους μέσω των απεργιών και των διαδηλώσεων. Δεν εξετάζεται κατά πόσο μια κυβέρνηση ήταν αναγκασμένη ή όχι να λάβει κάποια μέτρα εκ των συνθηκών που επικρατούν.
Ο καθένας για να περισώσει τις οικονομικές απολαβές του, γράφει στα παλιά του τα υποδήματα το γενικό συμφέρον του κράτους και βλέπει πάντα την κυβέρνηση ως εχθρό των εργαζομένων και εκπρόσωπο των καπιταλιστών. Έτσι οι άθλιοι εργατοπατέρες εκμεταλλεύονται την λαϊκή δυσφορία για την προσωπική τους ανάδειξη που ενίοτε επέχει βουλευτικής θέσεως...
Γεωργιος Καραμαδούκης
Επίσης ελέγχει αν από αυτήν την μονομέρεια οι αριστοκράτες έχουν αποκομίσει οικονομικό όφελος, οπότε και τους παραπέμπει σε δίκη στο Ποινικό Τμήμα του Συμβουλίου Λογοδοσίας. Όσον αφορά σε ζητήματα εργατικού δικαίου, αυτά είναι ήδη λυμένα, καθώς όπως προαναφέραμε το Συνταγματικό Τμήμα του Συμβουλίου Λογοδοσίας εξετάζει πριν εκδοθούν οι νόμοι, την συνταγματικότητα τους. Συνεπώς στην Αριστοκρατία υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες για τους εργαζομένους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Στις Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες όμως, αυτό που γίνεται είναι η παράλυση του κράτους μέσω των απεργιών και των διαδηλώσεων. Δεν εξετάζεται κατά πόσο μια κυβέρνηση ήταν αναγκασμένη ή όχι να λάβει κάποια μέτρα εκ των συνθηκών που επικρατούν.
Ο καθένας για να περισώσει τις οικονομικές απολαβές του, γράφει στα παλιά του τα υποδήματα το γενικό συμφέρον του κράτους και βλέπει πάντα την κυβέρνηση ως εχθρό των εργαζομένων και εκπρόσωπο των καπιταλιστών. Έτσι οι άθλιοι εργατοπατέρες εκμεταλλεύονται την λαϊκή δυσφορία για την προσωπική τους ανάδειξη που ενίοτε επέχει βουλευτικής θέσεως...
Γεωργιος Καραμαδούκης