Η λέξη ΘΕΟΣ σχετίζεται με τις λέξεις ΘΕΣΙΟΣ ΘΙΣ Ή ΘΗ, ΘΥΩ, ΘΕΩ! ΘΕΣΙΟΣ =Ο ΈΧΩΝ ΘΈΣΗ ΥΨΙΛΗ, ΘΙΣ ή ΘΗ = γιαγιά, ΘΥΩ (φτιάχνω ιερή καπνιά= θυμίαμα για όσους θυμάμαι και μνημονεύω καίγοντας θείο =θειάφι), εξου και με τις λέξεις, θυμίαμα, θύμησης, λατρεία (εκ του λατρου + λύτρα εξου λύτρωση), και κατ εμέ η προγενεστέρα γραφή της με ταυ αντί θήτα = τεϊος (όπου έχει διασωθεί σήμερα σε λατινικά ιδιώματα ως Τια τιο= θείος θεια) όπου ητω εις την Μυκηναϊκή που δεν ήταν τόσο υποτιμητικά όπως την αποκαλούν συλλαβική, σύμφωνα με την θεωρεία μου περί του ότι η φωνολογική φωνητική ομοηχία που δηλώνει συγγένεια εννοιών, η λέξη τέλειος που ναι μεν έρχεται από την λέξη τελώ εις πέρας κάτι (αποστολή πχ) εφάπτεται με την έννοια του επιφανούς προγόνου!
Οι θεοί ήταν υπαρκτά πρόσωπα!
Και μάλιστα κατ δική μου άποψη με στοιχεία ήταν και οι επιζήσαντες στα όροι εφόσον ήταν βοσκοί οι βουνίσιοι που έμειναν εδώ, και από που το γνωρίζω; από το σύμβολο γράμμα θήτα που σύμβολο είναι του προβάτου κατά τους επιστήμονες, κατ εμέ της επεξεργασίας μαλλιού εφόσον είναι μια ρότα = τροχός = ρόδα του μηχανισμού επεξεργασίας μαλλιού!
