Φέρνουμε στο φως το άγνωστο βυθισμένο λιμάνι της Αρχαίας Ερέτριας,το οποίο απέχει μόλις 30 μέτρα από το σύγχρονο λιμάνι, αλλά χωρίζεται 2.400 χρόνια από αυτό.
Αυτή η προβλήτα είναι το δυτικό άκρο του λιμανιού της Ερέτριας.Πρόκειται για μια μνημειακή κατασκευή ακατέργαστων πετρών που εκτείνεται για περίπου 600 μέτρα σε κατεύθυνση από ΒΔ προς ΝΝΑ. Στο τέλος του NNA, όπου βρίσκεται ο φάρος του σύγχρονου λιμανιού, βλέπει ανατολικά για περίπου 55 μέτρα, κλείνοντας προστατεύοντας, από το νότο, την είσοδο του λιμανιού.Τα πρώτα 300 μέτρα της κατασκευής καλύπτονται από μια σύγχρονη προβλήτα η οποία μετά από αυτά τα πρώτα μέτρα διατρέχει παράλληλα με την αρχαία σε όλο το μήκος της.
Η αρχαία κατασκευή σε όλο του το μήκος διατηρεί σταθερό πλάτος (8 μέτρα) και βρίσκεται -86 εκατοστά χαμηλότερα από την τρέχουσα στάθμη της θάλασσας. Η αρχική κατασκευή χρονολογείται από τις αρχές του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα π.Χ. Με ορισμένες ενισχυτικές τροποποιήσεις στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. Αιώνας.
Η πόλη οφείλει τη μεγάλη της ακμή στο θαλάσσιο εμπόριο κατά τον 9ο και 8ο π.Χ. Αιώνας. Οι εμπορικές επαφές της πόλης με την Ανατολική Μεσόγειο είναι στενές, κυρίως με την περιοχή της Συρίας, της Παλαιστίνης και της Κύπρου. Η Ερέτρια ακμάζει και η μεγάλη ευημερία της πόλης τοποθετείται τον 8ο π.Χ. αιώνα, μια περίοδος που συμμετέχει στον 2ο ελληνικό αποικισμό, μαζί με τη Χαλκίδα, που ιδρύθηκε το 775 π.Χ. στον Κόλπο της Νάπολης οι Πίθηκοι (η σημερινή Ίσκια).Ενώ στο Βόρειο Αιγαίο, η κύρια αποικία της Ερέτριας είναι το Μέντι στη Χαλκιδική.
Σύμφωνα με επιγραφή που βρέθηκε ενσωματωμένη σε ένα σύγχρονο τείχος, στην περιοχή του σημερινού λιμανιού, κατά το πρώτο μισό του 6ου π.Χ. αιώνα.Η Ερέτρια ελέγχει με το στόλο της, τόσο το νότιο όσο και το βόρειο πέρασμα του Ευβοϊκού προς την ανοιχτή θάλασσα.
