Ένας καθηγητής πανεπιστημίου,βοτανολόγος,ερευνούσε σε ένα χωριό τη φύση.
Ξαφνικά πιάνει μιά τρομακτική καταιγίδα και μουσκεμένος όπως είναι χτυπάει την πρώτη πόρτα που βλέπει.Του ανοίγει μιά κυρία που ο άνδρας της έλειπε μετανάστης χρόνια.
Τον βάζει μέσα,τον περιποιείται,του δίνει στεγνά ρούχα και του δίνει να φάει.Αφού φάγανε τον οδήγησε στο δωμάτιό του και τον ρώτησε αν χρειάζεται κάτι άλλο.
Ο καθηγητής απάντησε:
-Όχι εμείς οι πανεπιστημιακοί είμαστε ολιγαρκείς.Έχουμε τα βιβλία μας,τις σημειώσεις μας.
.-Καλώς,απάντησε και έφυγε.
Μετά από καμιά ώρα και αφού σκεφτόταν ότι μετά από τόσα χρόνια ένας άνδρας ήταν και πάλι στο σπίτι της,φοράει ένα sexy νυχτικό και πάει να ρωτήσει αν θέλει κάτι.
-Όχι εμείς οι πανεπιστημιακοί είμαστε ολιγαρκείς,έχουμε τα βιβλία μας,τις σημειώσεις μας..
-Καλώς,απάντησε και έφυγε.
Το ίδιο σκηνικό άλλες δύο φορές αλλά μάταια.
Το άλλο πρωί καθώς έτρωγαν πρωινό στην αυλή με τα αρνάκια,τα κατσικάκια και τα λοιπά ζώα του σπιτιού,ο καθηγητής παρατηρεί ότι υπάρχουν μόνο 2 κότες και 10 κοκκόρια.
Περίεργος ρωτάει γιατί οι κόκκορες είναι περισσότεροι από τις κότες και όχι το αντίθετο.
Και η κυρία του απαντάει:
-Α,μην τους βλέπετε έτσι.Ο ένας πηδάει.Oι άλλοι είναι πανεπιστημιακοί..
