Ο Πλούταρχος εξηγεί, ότι όλα τα ονόματα των Αιγυπτίων Θεών είναι Ελληνικά, και τα μετέφεραν στην Αίγυπτο, από την Ελλάδα οι εκάστοτε μεταναστεύσαντες Έλληνες. Επί πλέον (ο Πλούταρχος) ως ιερέας του Απόλλωνος στους Δελφούς, μας φανερώνει ότι η θεά Αθηνά και η Ίσις, είναι το ίδιο πρόσωπο, η ίδια θεότης με διαφορετικό όνομα. Καθώς και ο θεός Ώρος ταυτίζεται υπό των Ελλήνων με τον Απόλλωνα.
Δηλαδή οι (αρχαίοι) Αιγύπτιοι και οι Έλληνες είχαν τους ίδιους Θεούς με διαφορετικά ονόματα και αυτό μας υποδεικνύει κοινή καταγωγή μεταξύ τους.
Ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» μας δηλώνει ότι η θεά Ίσις συμβολίζει το άστρο του Κυνός Σείριον ή Σώθιν «Εγώ ειμί η εν τω άστρω τω Κυνί επιτέλλουσα, κατακολουθών τω Ωρίωνι τω αστερισμώ του Οσίριδος» (Δαμάσκιος παρά Hopner). «Υπό των Ελλήνων (συνεχίζει ο Πλούταρχος) Κύων καλείται η ψυχή της Ίσιδος, Σώθις δε υπό των Αιγυπτίων, Ωρίων δε, η ψυχή του Ώρου, η δε ψυχή του Τυφώνος, Άρκτος. Οι δε ψυχές τους λάμπουν ως άστρα στον ουρανό.
Επί πλέον αναφέρει «τον Θεό Όσιρι, ως στρατηγό και πλοίαρχο του Κανώβου, το οποίον πλοίο, ονομάζουν οι Έλληνες ΑΡΓΩ». Ο αστερισμός Της Αργούς, δεν απέχει μακριά από τους αστερισμούς του Ωρίωνος και του Κυνός, από τους οποίους ο πρώτος εθεωρείτο ως ο ιερός αστερισμός του Ώρου και ο δεύτερος της Ίσιδος».
Ο Όσιρις, εξομοιώθηκε με πολλές θεότητες του Ελληνικού πάνθεου, κυρίως δε με τον Διόνυσο και τον Άδη. Όντας αρχικά θεός της φύσης, ενσάρκωση του πνεύματος της βλάστησης, που πεθαίνει κατά το θερισμό και αναγεννάται όταν φυτρώνει ο σπόρος, ο Όσιρις λατρεύθηκε σε ολόκληρη την αρχαία Αίγυπτο ως θεός των νεκρών.
Ο Όσιρις μαζί με τον Σέραπη χαρακτηρίζονταν Άζωνοι θεοί.