Η «θεογονία» είναι το ιερό βιβλίο των Ελλήνων, ένα θεόπνευστο
βιβλίο του Ησιόδου που περιγράφει τη γέννηση θεών και ανθρώπων και
δίδαξε στους Eλληνες την απ' ευθείας καταγωγή τους από τους θεούς.
Πρόκειται για την πανάρχαια ιστορία του Ελληνισμού πριν από τον
κατακλυσμό του Δευκαλίωνα που ποτέ δεν γίνεται λόγος.
Ο Ησίοδος αναφέρει ότι είναι ένα θεόπνευστο ποίημα, που του ενέπνευσαν οι Ελληνίδες Μούσες, οι κόρες του Δία, οι οποίες του έδωσαν την εντολή τι πρέπει να πει και ποιον να υμνήσει. Η θεογονία μαζί με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια αποτελούν τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες του Ελληνισμού, που θα έπρεπε να γνωρίζει κάθε Έλληνας για να μπορεί να ελέγχει την συνείδησή του εάν και κατά πόσο βρίσκεται στην πορεία του Ελληνισμού.
Σύμφωνα με το ιερό βιβλίο της θεογονίας, αρχέγονα βασικά στοιχεία το Χάος, η Γαία και ο Ερως συντέλεσαν στη δημιουργία του σύμπαντος. Τα τρία αυτά στοιχεία δεν συνυπήρχαν, αλλά εμφανίστηκαν διαδοχικά, χωρίς την επέμβαση κάποιου θεού.
Ο Ηράκλειτος αργότερα λέει:
''κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις
θεόν ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ην αεί
και έστιν και έστε πύρ αείζωον''.
( Τον κόσμο αυτό που είναι όλοι ένα, ούτε κάποιος θεός ούτε άνθρωπος τον δημιούργησε, αλλά υπήρχε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει, μια φωτιά που ζει αιωνίως)
Στην θεογονία δεν αναφέρεται όνομα του θεού απλώς και μόνο για να μην περιορισθεί η απειροσύνη και η αιωνιότητα του άναρχου θεού. Στο Μαντείο των Δελφών ο θεός χαιρετούσε όσους έρχονταν να προσκυνήσουν με το ''Γνώθι σ' αυτόν'' και απαντούσαν με τη λέξη ''ΕΙ''.
Η κοσμοθεογονία δεν δέχεται ότι η έννοια θεός μπορεί να σήμαινε τη μια και μοναδική δύναμη που δημιούργησε τα πάντα. Με την έννοια θεός δεν αποτύπωναν οι αρχαίοι την ανεκδήλωτη δύναμη από την οποία προέρχονται τα πάντα. Σύμφωνα με ένα απόσπασμα του Πίνδαρου (Πινδ. Νεμ. ΣΤ) προς τον Νεμεονίκη Αλκιμήδη, θεοί και άνθρωποι έχουν κοινή καταγωγή.
''Εν ανδρών, εν θεών γένος εκ μου δε πνέομεν μητρός αμφότεροι διέργει δε πάσα κεκριμένα δύναμις ως το μεν ουδέν, ο δε χάλκεος ασφαλές αιεν ένδοξο μένει ουρανός''.
( Μια είναι η γενιά των θεών και ανθρώπων. Από μια μάνα ανασαίνουμε και οι δυο. Όμως μια δύναμη μας διαχώρισε, κι εμείς είμαστε ένα τίποτα, ενώ γι αυτούς στέκει παντοτινά, στέρεο βάθρο ο ουρανός).
Το χάος σαν μια ακαθόριστη και απροσδιόριστη έννοια κάποιου αδρανούς στοιχείου είναι μια κατάσταση κάποιας μορφής που προϋπήρχε και από την οποία προήλθαν όλες οι υπέρτατες θείες δυνάμεις. Το χάος σαν μια κατάσταση, δεν μπορεί να φθάσει σε κάποιο αποτέλεσμα από μόνο του. Εισέρχεται όμως η δημιουργική δράση του θείου και καταργεί την αταξία και την αδράνεια που βρίσκονται στην κατάσταση του Χάους. Κατά τον Εμπεδοκλή αυτή η αρχική μορφή της ύλης διαχωρίστηκε από το ''Νείκος'' (εναντιότητα, διαμάχη, διαίρεση) και εν συνεχεία ενώθηκε από τη δύναμη του θεού έρωτα (φιλία, ένωση, έλξη) ''φιλίαν τε και Νείκος, ων η μεν εστι ενωτική, το δε διαιρετικόν'' (Diels 1 , 289, 14)
Ο Ορφέας παρομοιάζει το Χάος με αυγό, μέσα στο οποίο ήταν τα πρώτα στοιχεία ανακατεμένα. Ο Ορφέας το ονομάζει αυγό που γεννήθηκε από την άμορφη ύλη και ο Ησίοδος το εκλαμβάνει σαν χάος.
''και ο Ορφεύς δε το χάος ωώ παρεικάζει, εν ω των πρώτων στοιχείων ην σύγχισις, τούτο Ησίοδος χάος υποτίθεται όπερ Ορφεύς ωό λέγει, γεννητόν εξ απείρου της ύλης προβεβλημένον''.
(ομιλία VI , 4, 671)
Για τη μεγάλη έκρηξη από την οποία ξεκίνησε η ζωή, συμφωνούν σήμερα όλοι οι επιστήμονες, φυσικοί, αστρονόμοι, και άλλοι.
Η έκρηξη αυτή έκανε ορατή την ύλη και από την κατάσταση του χάους δημιούργησε το Σύμπαν και την Γαία. Από τα πολύ ολίγα που ανάφερα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι πάνσοφοι αρχαίοι Ελληνες ερμήνευσαν και έδωσαν την πλέον λογική εξήγηση για την δημιουργία του κόσμου, και ίσως υπήρξαν οι μόνοι που είχαν αντιληφθεί πλήρως τη δημιουργία. Πρόκειται για μια επιστημονική εξήγηση σε αντίθεση με τις θεωρίες των Εβραίων και των χριστιανών που προσπαθούν να δώσουν παιδαριώδεις και εντελώς αβάσιμες εξηγήσεις, τις οποίες καμία φυσιολογική νόηση δεν θα μπορούσε να πάρει στα σοβαρά.
Κατά τους χριστιανούς ο θεός περιγράφεται ως μια ατελής ανθρώπινη οντότητα, με μεγάλη δύναμη, την οποία χρησιμοποιεί για την εξυπηρέτηση και ικανοποίηση μόνο μίας ομάδας ανθρώπων. Δεν παρουσιάζεται ως ουσία απ' την οποία απορρέουν όλες οι δυνάμεις της δημιουργίας αλλά περιγράφεται ως μοναδική δύναμη που δρα και ενεργεί μόνο προς όφελος κάποιων και σε βάρος άλλων τους οποίους δεν συμπαθεί. Η γελοία αυτή περιγραφή και παρουσίαση αυτού του δημιουργήματος θίγει και υβρίζει βάναυσα την πραγματική ΟΝΤΟΤΗΤΑ του θεού, που όπως ανάφερα είναι η ουσία των πάντων η οποία, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.
Ο Ιουλιανός στο κατά Χριστ. Σελ. 157 περί Ειδώλων γράφει.
''και τα τοιαύτα γράφοντες ελήρουν
προφήται, γραιδίας ψυχράς ομιλούντες''
Τόσο γελοία και ανώριμα χαρακτηρίζει ο μέγας Ιουλιανός τα όσα γράφουν περί θεού οι Εβραίοι προφήτες.
Από την ουσία λοιπόν του θείου γεννήθηκε η κίνηση, η ζωή και ο θάνατος. Τα πάντα, μικρά ή μεγάλα, κινητά ή ακίνητα, οργανικά ή ανόργανα είναι παιδιά που γεννήθηκαν από θεία ουσία και το καθένα από αυτά περιέχει στο σύνολό του την ουσία του θεού.
Είμαστε λοιπόν όμοιοι με το θεό αφού γεννηθήκαμε από την ουσία του θεού. Οι αρχαίοι Ελληνες , πρόγονοι των ολίγων πλέον Ελλήνων έδιναν σε όλα επιστημονικές εξηγήσεις, αφού κάθε συμπέρασμα αποτελούσε το προϊόν πολλών εκτεταμένων ερευνών και μελετών. Η συκοφαντία του χριστιανισμού, ότι οι Έλληνες πίστευαν στα άψυχα, οφείλεται στο γεγονός ότι ουδέποτε θα μπορούσαν οι κατασκευαστές της πραγματικής ειδωλολατρικής εβραιοχριστιανικής θεωρίας να κατανοήσουν και να συλλάβουν τις υπέρτατες έννοιες της ελληνικής θεογονίας. Το μόνο ''όπλο'' που είχαν, ήταν η τακτική του Δαβίδ, ο δόλος και η λασπολογία. Η μόνη δυνατότητα για να επικρατήσουν ήταν ως ποιμένες σε αγέλες προβάτων όπως κατάντησαν σήμερα τον κόσμο.
Αυτό όμως απαιτούσε την εξολόθρευση της Ελληνικής γνώσης. Σκάρωσαν μια δημιουργία που δεν ανταποκρίνεται ούτε στα νήπια και προσπάθησαν να περάσουν το μήνυμα, ότι η ουσία των πάντων που εμείς αποκαλούμε θεό, είναι ο βασιλεύς των Εβραίων και υπάρχει μόνο γι' αυτούς. Οι Έλληνες αντίθετα μελέτησαν με σύνεση την δημιουργία και βάσει των επιστημονικών μελετών καθόρισαν και τα σύμβολά τους, τα οποία δεν ήταν σε καμία περίπτωση άψυχα όντα, αλλά υπέρτατες δυνάμεις και έννοιες που απορρέουν από την ουσία της θεϊκής υπόστασης.
Θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω μόνο πολύ λίγα από το κεφάλαιο της Γένεσης της ελληνικής θεογονίας για να βοηθήσω τον αναγνώστη να πάρει μια ιδέα. Για περισσότερα στοιχεία μπορεί να ανατρέξει στη θεογονία του Ησιόδου και στη Γένεση του Απ. Γονιδέλλη, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος. Από το Χάος λοιπόν, γεννήθηκε το Έρεβος και η Νύκτα.
ΧΑΟΣ - ΝΥΚΤΑ - ΕΡΕΒΟΣ
Από την ένωση των δύο αυτών αντίστοιχα προήλθε
ΕΡΕΒΟΣ + ΝΥΚΤΑ = ΑΙΘΗΡ κ' ΗΜΕΡΑ
Στο χάος υπήρχαν και τα τέσσερα αυτά στοιχεία της ύλης.
Γη - Αήρ - Υδωρ - Πυρ
Αυτά τα αρχικά στοιχεία συνθέτουν την ουσία που αποτελεί το υλικό μέρος της ζωής και η οποία ουσία απορρίπτεται στην εβραιοχριστιανική Γένεση.
Γεννιέται λοιπόν η ΓΑΙΑ μητέρα και τροφός των πάντων. Γεννιέται ο Ερωτας, η δύναμη που ενώνει τα αντίθετα και παράγεται έργο. Η ΓΑΙΑ γεννάει τον Ουρανό και εν συνεχεία παντρεύεται τον Ουρανό. Οταν δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας από τις βροχές του ουρανού, γονιμοποιήθηκε η ΓΑΙΑ και άρχισε να γεννάει τη ζωή, που συνεχίζεται εξελισσόμενη μέχρι σήμερα.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ το
''Γης παις ειμί και Ουρανού αστερόεντος''
Στα μυστήρια της Σαμοθράκης γινόταν επίκληση του Ουρανού, μαζί με τη Γαία. Κατά τους Ορφικούς ο Ουρανός είναι αρχή και τέλος των πάντων και ο τόπος κατοικίας του Θεού. Η Αθηνά κατεβαίνει από τον ουρανό στην γη.
''η δ' άρπη ευκυία, τάν υπτέρυχι λιγοψώνω ουρανο΄ θ εκ καταπέλτο δι αιθέρος''
( Κι αυτή η Αθηνά σαν γεράκι οξύφωνο με φτερούγες απλωμένες πήδησε κάτω απ τον ουρανό, μέσα απ' τον αιθέρα)
Η ΓΑΙΑ πλέον έχει διαμορφωθεί και υφίστανται οι κατάλληλες συνθήκες για τη εξέλιξη της ζωής, Ο Ουρανός την σκεπάζει και την προστατεύει από κάθε κίνδυνο. Μετά από αυτό το στάδιο γεννιούνται νέες δυνάμεις με καινούργιες ιδέες και διαφορετικές εκδηλώσεις. Οι νέες αυτές δυνάμεις και ιδέες είναι παιδιά της ΓΑΙΑΣ και του ουρανού και συνεχίζουν το έργο, για πρόοδο και εξέλιξη που τόσο το έργο, όσο και οι νέες εμπνεύσεις έχουν την ίδια πηγή.
Για τους Έλληνες η σωτηρία δεν μπορούσε να έχει ως αφετηρία την αποκήρυξη του κόσμου ή την περιφρόνηση για τον εαυτό μας, όπως διδάσκει η χριστιανική διδασκαλία, αλλά στην απομυθοποιημένη της μορφή που είναι απλά η αναζήτηση της σοφίας όπως αυτή εκφράζεται με την επιδίωξη της αρετής, ή στην αναγνώριση ότι η λύτρωση είναι μια φυσική εξέλιξη, διότι η ψυχή συνδέεται με το Θεό. Για τον Πορφύριο ο Θεός ικανοποιείται με την Αρετή και όχι με την πίστη, η οποία υποδουλώνει και αποχαυνώνει τον άνθρωπο, όπως απαιτεί ο θεός της χριστιανοσύνης και μάλιστα απειλητικά.
Κεφ. 5 εδάφ. 9 δευτερονόμιο
''Είμαι θεός που απαιτώ αποκλειστικότητα και όστις πιστεύει άλλο θεό να θανατώνεται''
Ο θεός ενδυναμώνει όσους ασκούν την αρετή και τις ευγενείς πράξεις. Η δε θεϊκή φύση εργάζεται μόνο για το καλό. Ο θεός της χριστιανοσύνης δέχεται μόνο τους δικούς του και μάλιστα όσους σκοτώνουν για χάρη του. Κατά τον Πορφύριο, ο άνθρωπος είναι αντάξιος του θεού και όταν ασχολείται με την γνώση τον κάνει να μοιάζει με το θεό, κατά τον χριστιανισμό οι άνθρωποι είναι υπάκουα πρόβατα. Επειδή αυτή η σκέψη είναι για το χριστιανισμό ξένη, μπόρεσε να υπονομεύσει τη θεϊκή κυριαρχία του και την αιώνια καταδίκη του ανθρώπινου γένους, το οποίο και βύθισε στο σκοτάδι. Κατά τον Πορφύριο εξομοίωση προς το θεό σήμαινε την ακατάπαυστη αναζήτηση που ρίχνεται η ψυχή με βάση την αρετή αποβλέποντας στην τελειότητα.
Η δική μας εικόνα για το θεό είναι η εικόνα αυτή των προγόνων μας, ολωσδιόλου πράος και ειρηνικός, καθώς ταιριάζει να είναι ο προστάτης μίας Ελλάδας, αδιατάραχης από διχόνοιες, επαναστάσεις, ελεύθερη και ανεπηρέαστη από ξενόφερτους προστάτες πολιούχους και καθοδηγητές με αλλότρια ινδάλματα.
''ον εγώ μετά της εμαυτού τέχνης και
της Ηλείων πόλεως σοφής και αγαθής
βουλευσάμενος ιδρυσάμην''
λέει ο Φειδίας Κεφ. 74/240 Αδίων
Εμείς οι Έλληνες βλέπουμε στο θεό, μια όψη ήρεμη, μεγαλόπρεπη και άκακη γιατί είναι ο χορηγός μίας ζωής και όλων των αγαθών. Βλέπουμε τον κοινό Πατέρα, Σωτήρα και Φύλακα της ζωής.
Οι Έλληνες κατέβαλαν κάθε προσπάθεια σαν θνητοί που ήταν, να συλλάβουν και να περιγράψουν αλλά και να παραστήσουν την θεία και αμίμητη φύση του θεού. Για τους προγόνους μας, μόνο ο Δίας επονομάζεται Πατήρ και Βασιλεύς, Πολιεύς, Ομόγιος και Φίλιος, Εταίρειος αλλά και Ικέσιος, Ξένιος και Επικάρπιος.
Με βάση την επιστημονική έρευνα και τις επιστημονικές εξακριβώσεις οι Αρχαίου Ελληνες απέδιδαν σεβασμό προς τον Θεό και δεν χρησιμοποιούσαν υβριστικές μεθόδους και θεωρίες όπως ο Εβραιοχριστιανισμός που υποβιβάζει και υβρίζει τον θεό όσο καμία άλλη θεωρία.
''Και τους Προφήτες, ουκ εκδότας ήτις
ποτέ εστιν η του κόσμου και των
ανθρώπων φύση συνθείναι λήρον βαθύν''
Κέλσος κατά Χριστ. σελίς 122
Για τους Αρχαίους ΄Έλληνες,
Θεός είναι Ον άφθαρτον και μακάριον.
Θεός είναι η Φύση μαζί με τον Λόγον.
Θεός είναι η Αρχή των ΄Οντων, είναι το Απειρον, το Αιώνιον, το Αγέννητον και το Αμετάβλητον.
Θεός περιέχει τα πάντα και κυβερνά τα πάντα, είναι η αιτία της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, το Ον που εποίησε και εναρμόνισε τον κόσμο.
Θεός αποτελεί την πρώτη βασική ΟΥΣΙΑ των ΠΑΝΤΩΝ.
Θεός είναι ένας, που όλες οι θείες δυνάμεις εκπορεύονται από το ένα και υπέρτατο ΄Ον. Όλες όμως αυτές οι δυνάμεις μαζί αποτελούν την ΟΥΣΙΑ του όλου ΘΕΟΥ, που από αυτή την μία Οντότητα χωρίς αρχή και τέλος εκπορεύεται κάθε ζωή και κάθε ύπαρξη.
''Ενας είναι ο Νους που διευθύνει το Σύμπαν
και μια η πρόνοια που το κυβερνά''
Πλούταρχος περί ΄Ισιδος και Οσίριδος 278α
Οι αρχαίου ΄Ελληνες δεν πίστευαν σε μυθεύματα ούτε σε Είδωλα όπως κατηγορούνται από αυτούς που σήμερα μόνο σε μυθεύματα και σε είδωλα πιστεύουν υβρίζοντας και ποδοπατώντας την υπόσταση του Θεού. Οι Αρχαίοι Ελληνες ουδέποτε υπήρξαν άθεοι και ασεβείς. Η αίσθηση των προγόνων τους για τον πρώτο και αθάνατο γονέα τους, αυτόν που αυτοί ονόμαζαν πατρώο ΔΙΑ, προϋπήρχε με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που προϋπάρχει στον άνθρωπο η αίσθηση για τον ανθρώπινο, τον θνητό γονιό.
Από τη στιγμή που θα γεννηθεί το παιδί, χωρίς να το διδάξει κανείς, ανταποδίδει την αγάπη και λατρεύει με όλη του τη δύναμη εκείνον που το γέννησε, το θρέφει και το περιθάλπει με στοργή.
Οι Ελληνες ποτέ δεν τσιγκουνεύτηκαν την ευγνωμοσύνη τους προς τον σεβαστότερο συγγενή τους, τον δημιουργό της ζωής και της ύπαρξής τους. Αυτόν τον πρώτο και μέγιστο γονιό, τον θεό, τον αποκαλούσαν οι πρόγονοί μας Δία. Οι Ελληνες σοφοί, προφήτες και καλλιτέχνες προσπάθησαν να περιγράψουν όσο πιο σωστά μπορούσαν την υπέρτατη υπόσταση του μεγίστου θεού.
Η Περιγραφή των θεών έγινε από ποιητές, από καλλιτέχνες, από νομοθέτες και από ερμηνευτές δασκάλους που εμπνέουν σε κάθε άνθρωπο σεβασμό και ευγνωμοσύνη αντίθετα με την περιγραφή του θεού Γιαχοβά της Αγίας Γραφής που εμπνέει τρόμο, ανασφάλειες και περιγράφεται από μια ομάδα άσοφων, ονειροπαρμένων, ρατσιστών Εβραίων. Οι Ελληνες ήθελαν να τιμούν και να λατρεύουν το θεό από κοντά, να τον πλησιάζουν, να τον αγγίζουν.
Οι Ελληνες ήθελαν να νιώθουν κοντά τους, την παρουσία των θεών λόγω της συγγένειας και λόγω των ευεργεσιών που δέχονταν. Ηθελαν να τους βλέπουν και να τους μιλούν. Σ' αυτή την επιθυμία τους ανταποκρίθηκε ο Πολύκλειτος ο Αγλαοφών.
Ο Πολύγνωστος, ο Ζεύξις, ο Δαίδαλος, ο Φειδίας, ο Ομηρος παρουσίασαν και περιέγραψαν όλες τις θεϊκές μορφές και συνθέσεις χωρίς ποτέ να υπάρξει η παραμικρή υβριστική έκφραση ή μορφή, αντίθετα με το χριστιανισμό που κατακουρελιάζει την υπόσταση του θεού σε όλο της το μεγαλείο, παρουσιάζοντας ένα θεό σφαγέα, αιμοδιψή, και κυρίως ρατσιστή.
Ο Φειδίας φιλοτέχνησε μια μορφή του θεού γλυκιά και αγαπητή, που κυριολεκτικά ήταν ένα χάρμα οφθαλμών για όλους τους Έλληνες αλλά και τους βάρβαρους. Εκείνοι που μίσησαν και εξαφάνισαν αυτό το έργο, ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου, ήταν οι χριστιανοί διότι είχαν εντολή από τον κατασκευασμένο θεό τους.
Κεφ.7 εδάφ. 5 Δευτερονόμιο
''Θα συντρίψετε τις πέτρινες στήλες, θα καταστρέψετε τα θυσιαστήριά τους. Θα κάψετε τα είδωλά τους''
Κεφ. 12 εδάφ. 3 Δευτερονόμιον
''Κομματιάστε τα είδωλα των θεών τους για να εξαφανίσετε τα ονόματά τους''
Κάθε άνθρωπος που στεκόταν μπροστά σ' αυτό το μεγαλοπρεπέστατο άγαλμα του πατέρα Δία ξεχνούσε όλα τα δεινά και τις δυστυχίες της ανθρώπινης ζωής του.
''Νηπευθές τα' άχολον τε κακών επέληθες απάντων''
Με τόσο φως και τόση χάρη το έχει ντύσει η τέχνη το άγαλμα του πρώτου και μέγιστου θεού Δία που ήταν προϊόν του υπέρτατου ελληνικού πνεύματος. Οι Ελληνες παρουσιάζουν το ομοίωμα του Δία τόσο θεσπέσιο και λαμπρό, ώστε κανείς από όσους το αντικρίζουν να μην μπορεί ποτέ να σχηματίσει εύκολα άλλη εικόνα. Η επιθυμία των Ελλήνων ήταν να μπορέσουν να παρουσιάσουν τον άγνωστο κατ ουσία θεό, με την τέχνη τους και τη νόησή τους ως το ''Υψιστο και τελειότατο ον''.
Ολες αυτές οι σκέψεις, γιατί επρόκειτο για το θεό που κυβερνά το σύμπαν και η εξομοίωσή του έπρεπε να γίνει ευσχήμονα και όπως άρμοζε για μια καλύτερη απεικόνιση του θεού από ανθρώπους που δεν ήταν επιτρεπτή μια ανάξια και απρεπής εξομοίωση του θεού όπως κάνουν οι ηγέτες του Εβραιο χριστιανισμού.
Παρότι τη διάνοια και τη νοημοσύνη καθαυτές κανένας γλύπτης ή ζωγράφος δεν είναι ικανός να της απεικονίσει, γιατί δεν τις έχουν δει ποτέ και τις αγνοούν, κατόρθωσαν να τις ενσαρκώσουν στο υπέρτατο αυτό δημιούργημα της ελληνικής τέχνης και διανόησης που δεν μπόρεσαν να το ανεχθούν οι δήθεν φιλέλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι.
Ο Ησίοδος αναφέρει ότι είναι ένα θεόπνευστο ποίημα, που του ενέπνευσαν οι Ελληνίδες Μούσες, οι κόρες του Δία, οι οποίες του έδωσαν την εντολή τι πρέπει να πει και ποιον να υμνήσει. Η θεογονία μαζί με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια αποτελούν τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες του Ελληνισμού, που θα έπρεπε να γνωρίζει κάθε Έλληνας για να μπορεί να ελέγχει την συνείδησή του εάν και κατά πόσο βρίσκεται στην πορεία του Ελληνισμού.
Σύμφωνα με το ιερό βιβλίο της θεογονίας, αρχέγονα βασικά στοιχεία το Χάος, η Γαία και ο Ερως συντέλεσαν στη δημιουργία του σύμπαντος. Τα τρία αυτά στοιχεία δεν συνυπήρχαν, αλλά εμφανίστηκαν διαδοχικά, χωρίς την επέμβαση κάποιου θεού.
Ο Ηράκλειτος αργότερα λέει:
''κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις
θεόν ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ην αεί
και έστιν και έστε πύρ αείζωον''.
( Τον κόσμο αυτό που είναι όλοι ένα, ούτε κάποιος θεός ούτε άνθρωπος τον δημιούργησε, αλλά υπήρχε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει, μια φωτιά που ζει αιωνίως)
Στην θεογονία δεν αναφέρεται όνομα του θεού απλώς και μόνο για να μην περιορισθεί η απειροσύνη και η αιωνιότητα του άναρχου θεού. Στο Μαντείο των Δελφών ο θεός χαιρετούσε όσους έρχονταν να προσκυνήσουν με το ''Γνώθι σ' αυτόν'' και απαντούσαν με τη λέξη ''ΕΙ''.
Η κοσμοθεογονία δεν δέχεται ότι η έννοια θεός μπορεί να σήμαινε τη μια και μοναδική δύναμη που δημιούργησε τα πάντα. Με την έννοια θεός δεν αποτύπωναν οι αρχαίοι την ανεκδήλωτη δύναμη από την οποία προέρχονται τα πάντα. Σύμφωνα με ένα απόσπασμα του Πίνδαρου (Πινδ. Νεμ. ΣΤ) προς τον Νεμεονίκη Αλκιμήδη, θεοί και άνθρωποι έχουν κοινή καταγωγή.
''Εν ανδρών, εν θεών γένος εκ μου δε πνέομεν μητρός αμφότεροι διέργει δε πάσα κεκριμένα δύναμις ως το μεν ουδέν, ο δε χάλκεος ασφαλές αιεν ένδοξο μένει ουρανός''.
( Μια είναι η γενιά των θεών και ανθρώπων. Από μια μάνα ανασαίνουμε και οι δυο. Όμως μια δύναμη μας διαχώρισε, κι εμείς είμαστε ένα τίποτα, ενώ γι αυτούς στέκει παντοτινά, στέρεο βάθρο ο ουρανός).
Το χάος σαν μια ακαθόριστη και απροσδιόριστη έννοια κάποιου αδρανούς στοιχείου είναι μια κατάσταση κάποιας μορφής που προϋπήρχε και από την οποία προήλθαν όλες οι υπέρτατες θείες δυνάμεις. Το χάος σαν μια κατάσταση, δεν μπορεί να φθάσει σε κάποιο αποτέλεσμα από μόνο του. Εισέρχεται όμως η δημιουργική δράση του θείου και καταργεί την αταξία και την αδράνεια που βρίσκονται στην κατάσταση του Χάους. Κατά τον Εμπεδοκλή αυτή η αρχική μορφή της ύλης διαχωρίστηκε από το ''Νείκος'' (εναντιότητα, διαμάχη, διαίρεση) και εν συνεχεία ενώθηκε από τη δύναμη του θεού έρωτα (φιλία, ένωση, έλξη) ''φιλίαν τε και Νείκος, ων η μεν εστι ενωτική, το δε διαιρετικόν'' (Diels 1 , 289, 14)
Ο Ορφέας παρομοιάζει το Χάος με αυγό, μέσα στο οποίο ήταν τα πρώτα στοιχεία ανακατεμένα. Ο Ορφέας το ονομάζει αυγό που γεννήθηκε από την άμορφη ύλη και ο Ησίοδος το εκλαμβάνει σαν χάος.
''και ο Ορφεύς δε το χάος ωώ παρεικάζει, εν ω των πρώτων στοιχείων ην σύγχισις, τούτο Ησίοδος χάος υποτίθεται όπερ Ορφεύς ωό λέγει, γεννητόν εξ απείρου της ύλης προβεβλημένον''.
(ομιλία VI , 4, 671)
Για τη μεγάλη έκρηξη από την οποία ξεκίνησε η ζωή, συμφωνούν σήμερα όλοι οι επιστήμονες, φυσικοί, αστρονόμοι, και άλλοι.
Η έκρηξη αυτή έκανε ορατή την ύλη και από την κατάσταση του χάους δημιούργησε το Σύμπαν και την Γαία. Από τα πολύ ολίγα που ανάφερα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι πάνσοφοι αρχαίοι Ελληνες ερμήνευσαν και έδωσαν την πλέον λογική εξήγηση για την δημιουργία του κόσμου, και ίσως υπήρξαν οι μόνοι που είχαν αντιληφθεί πλήρως τη δημιουργία. Πρόκειται για μια επιστημονική εξήγηση σε αντίθεση με τις θεωρίες των Εβραίων και των χριστιανών που προσπαθούν να δώσουν παιδαριώδεις και εντελώς αβάσιμες εξηγήσεις, τις οποίες καμία φυσιολογική νόηση δεν θα μπορούσε να πάρει στα σοβαρά.
Κατά τους χριστιανούς ο θεός περιγράφεται ως μια ατελής ανθρώπινη οντότητα, με μεγάλη δύναμη, την οποία χρησιμοποιεί για την εξυπηρέτηση και ικανοποίηση μόνο μίας ομάδας ανθρώπων. Δεν παρουσιάζεται ως ουσία απ' την οποία απορρέουν όλες οι δυνάμεις της δημιουργίας αλλά περιγράφεται ως μοναδική δύναμη που δρα και ενεργεί μόνο προς όφελος κάποιων και σε βάρος άλλων τους οποίους δεν συμπαθεί. Η γελοία αυτή περιγραφή και παρουσίαση αυτού του δημιουργήματος θίγει και υβρίζει βάναυσα την πραγματική ΟΝΤΟΤΗΤΑ του θεού, που όπως ανάφερα είναι η ουσία των πάντων η οποία, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.
Ο Ιουλιανός στο κατά Χριστ. Σελ. 157 περί Ειδώλων γράφει.
''και τα τοιαύτα γράφοντες ελήρουν
προφήται, γραιδίας ψυχράς ομιλούντες''
Τόσο γελοία και ανώριμα χαρακτηρίζει ο μέγας Ιουλιανός τα όσα γράφουν περί θεού οι Εβραίοι προφήτες.
Από την ουσία λοιπόν του θείου γεννήθηκε η κίνηση, η ζωή και ο θάνατος. Τα πάντα, μικρά ή μεγάλα, κινητά ή ακίνητα, οργανικά ή ανόργανα είναι παιδιά που γεννήθηκαν από θεία ουσία και το καθένα από αυτά περιέχει στο σύνολό του την ουσία του θεού.
Είμαστε λοιπόν όμοιοι με το θεό αφού γεννηθήκαμε από την ουσία του θεού. Οι αρχαίοι Ελληνες , πρόγονοι των ολίγων πλέον Ελλήνων έδιναν σε όλα επιστημονικές εξηγήσεις, αφού κάθε συμπέρασμα αποτελούσε το προϊόν πολλών εκτεταμένων ερευνών και μελετών. Η συκοφαντία του χριστιανισμού, ότι οι Έλληνες πίστευαν στα άψυχα, οφείλεται στο γεγονός ότι ουδέποτε θα μπορούσαν οι κατασκευαστές της πραγματικής ειδωλολατρικής εβραιοχριστιανικής θεωρίας να κατανοήσουν και να συλλάβουν τις υπέρτατες έννοιες της ελληνικής θεογονίας. Το μόνο ''όπλο'' που είχαν, ήταν η τακτική του Δαβίδ, ο δόλος και η λασπολογία. Η μόνη δυνατότητα για να επικρατήσουν ήταν ως ποιμένες σε αγέλες προβάτων όπως κατάντησαν σήμερα τον κόσμο.
Αυτό όμως απαιτούσε την εξολόθρευση της Ελληνικής γνώσης. Σκάρωσαν μια δημιουργία που δεν ανταποκρίνεται ούτε στα νήπια και προσπάθησαν να περάσουν το μήνυμα, ότι η ουσία των πάντων που εμείς αποκαλούμε θεό, είναι ο βασιλεύς των Εβραίων και υπάρχει μόνο γι' αυτούς. Οι Έλληνες αντίθετα μελέτησαν με σύνεση την δημιουργία και βάσει των επιστημονικών μελετών καθόρισαν και τα σύμβολά τους, τα οποία δεν ήταν σε καμία περίπτωση άψυχα όντα, αλλά υπέρτατες δυνάμεις και έννοιες που απορρέουν από την ουσία της θεϊκής υπόστασης.
Θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω μόνο πολύ λίγα από το κεφάλαιο της Γένεσης της ελληνικής θεογονίας για να βοηθήσω τον αναγνώστη να πάρει μια ιδέα. Για περισσότερα στοιχεία μπορεί να ανατρέξει στη θεογονία του Ησιόδου και στη Γένεση του Απ. Γονιδέλλη, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος. Από το Χάος λοιπόν, γεννήθηκε το Έρεβος και η Νύκτα.
ΧΑΟΣ - ΝΥΚΤΑ - ΕΡΕΒΟΣ
Από την ένωση των δύο αυτών αντίστοιχα προήλθε
ΕΡΕΒΟΣ + ΝΥΚΤΑ = ΑΙΘΗΡ κ' ΗΜΕΡΑ
Στο χάος υπήρχαν και τα τέσσερα αυτά στοιχεία της ύλης.
Γη - Αήρ - Υδωρ - Πυρ
Αυτά τα αρχικά στοιχεία συνθέτουν την ουσία που αποτελεί το υλικό μέρος της ζωής και η οποία ουσία απορρίπτεται στην εβραιοχριστιανική Γένεση.
Γεννιέται λοιπόν η ΓΑΙΑ μητέρα και τροφός των πάντων. Γεννιέται ο Ερωτας, η δύναμη που ενώνει τα αντίθετα και παράγεται έργο. Η ΓΑΙΑ γεννάει τον Ουρανό και εν συνεχεία παντρεύεται τον Ουρανό. Οταν δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας από τις βροχές του ουρανού, γονιμοποιήθηκε η ΓΑΙΑ και άρχισε να γεννάει τη ζωή, που συνεχίζεται εξελισσόμενη μέχρι σήμερα.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ το
''Γης παις ειμί και Ουρανού αστερόεντος''
Στα μυστήρια της Σαμοθράκης γινόταν επίκληση του Ουρανού, μαζί με τη Γαία. Κατά τους Ορφικούς ο Ουρανός είναι αρχή και τέλος των πάντων και ο τόπος κατοικίας του Θεού. Η Αθηνά κατεβαίνει από τον ουρανό στην γη.
''η δ' άρπη ευκυία, τάν υπτέρυχι λιγοψώνω ουρανο΄ θ εκ καταπέλτο δι αιθέρος''
( Κι αυτή η Αθηνά σαν γεράκι οξύφωνο με φτερούγες απλωμένες πήδησε κάτω απ τον ουρανό, μέσα απ' τον αιθέρα)
Η ΓΑΙΑ πλέον έχει διαμορφωθεί και υφίστανται οι κατάλληλες συνθήκες για τη εξέλιξη της ζωής, Ο Ουρανός την σκεπάζει και την προστατεύει από κάθε κίνδυνο. Μετά από αυτό το στάδιο γεννιούνται νέες δυνάμεις με καινούργιες ιδέες και διαφορετικές εκδηλώσεις. Οι νέες αυτές δυνάμεις και ιδέες είναι παιδιά της ΓΑΙΑΣ και του ουρανού και συνεχίζουν το έργο, για πρόοδο και εξέλιξη που τόσο το έργο, όσο και οι νέες εμπνεύσεις έχουν την ίδια πηγή.
Για τους Έλληνες η σωτηρία δεν μπορούσε να έχει ως αφετηρία την αποκήρυξη του κόσμου ή την περιφρόνηση για τον εαυτό μας, όπως διδάσκει η χριστιανική διδασκαλία, αλλά στην απομυθοποιημένη της μορφή που είναι απλά η αναζήτηση της σοφίας όπως αυτή εκφράζεται με την επιδίωξη της αρετής, ή στην αναγνώριση ότι η λύτρωση είναι μια φυσική εξέλιξη, διότι η ψυχή συνδέεται με το Θεό. Για τον Πορφύριο ο Θεός ικανοποιείται με την Αρετή και όχι με την πίστη, η οποία υποδουλώνει και αποχαυνώνει τον άνθρωπο, όπως απαιτεί ο θεός της χριστιανοσύνης και μάλιστα απειλητικά.
Κεφ. 5 εδάφ. 9 δευτερονόμιο
''Είμαι θεός που απαιτώ αποκλειστικότητα και όστις πιστεύει άλλο θεό να θανατώνεται''
Ο θεός ενδυναμώνει όσους ασκούν την αρετή και τις ευγενείς πράξεις. Η δε θεϊκή φύση εργάζεται μόνο για το καλό. Ο θεός της χριστιανοσύνης δέχεται μόνο τους δικούς του και μάλιστα όσους σκοτώνουν για χάρη του. Κατά τον Πορφύριο, ο άνθρωπος είναι αντάξιος του θεού και όταν ασχολείται με την γνώση τον κάνει να μοιάζει με το θεό, κατά τον χριστιανισμό οι άνθρωποι είναι υπάκουα πρόβατα. Επειδή αυτή η σκέψη είναι για το χριστιανισμό ξένη, μπόρεσε να υπονομεύσει τη θεϊκή κυριαρχία του και την αιώνια καταδίκη του ανθρώπινου γένους, το οποίο και βύθισε στο σκοτάδι. Κατά τον Πορφύριο εξομοίωση προς το θεό σήμαινε την ακατάπαυστη αναζήτηση που ρίχνεται η ψυχή με βάση την αρετή αποβλέποντας στην τελειότητα.
Η δική μας εικόνα για το θεό είναι η εικόνα αυτή των προγόνων μας, ολωσδιόλου πράος και ειρηνικός, καθώς ταιριάζει να είναι ο προστάτης μίας Ελλάδας, αδιατάραχης από διχόνοιες, επαναστάσεις, ελεύθερη και ανεπηρέαστη από ξενόφερτους προστάτες πολιούχους και καθοδηγητές με αλλότρια ινδάλματα.
''ον εγώ μετά της εμαυτού τέχνης και
της Ηλείων πόλεως σοφής και αγαθής
βουλευσάμενος ιδρυσάμην''
λέει ο Φειδίας Κεφ. 74/240 Αδίων
Εμείς οι Έλληνες βλέπουμε στο θεό, μια όψη ήρεμη, μεγαλόπρεπη και άκακη γιατί είναι ο χορηγός μίας ζωής και όλων των αγαθών. Βλέπουμε τον κοινό Πατέρα, Σωτήρα και Φύλακα της ζωής.
Οι Έλληνες κατέβαλαν κάθε προσπάθεια σαν θνητοί που ήταν, να συλλάβουν και να περιγράψουν αλλά και να παραστήσουν την θεία και αμίμητη φύση του θεού. Για τους προγόνους μας, μόνο ο Δίας επονομάζεται Πατήρ και Βασιλεύς, Πολιεύς, Ομόγιος και Φίλιος, Εταίρειος αλλά και Ικέσιος, Ξένιος και Επικάρπιος.
Με βάση την επιστημονική έρευνα και τις επιστημονικές εξακριβώσεις οι Αρχαίου Ελληνες απέδιδαν σεβασμό προς τον Θεό και δεν χρησιμοποιούσαν υβριστικές μεθόδους και θεωρίες όπως ο Εβραιοχριστιανισμός που υποβιβάζει και υβρίζει τον θεό όσο καμία άλλη θεωρία.
''Και τους Προφήτες, ουκ εκδότας ήτις
ποτέ εστιν η του κόσμου και των
ανθρώπων φύση συνθείναι λήρον βαθύν''
Κέλσος κατά Χριστ. σελίς 122
Για τους Αρχαίους ΄Έλληνες,
Θεός είναι Ον άφθαρτον και μακάριον.
Θεός είναι η Φύση μαζί με τον Λόγον.
Θεός είναι η Αρχή των ΄Οντων, είναι το Απειρον, το Αιώνιον, το Αγέννητον και το Αμετάβλητον.
Θεός περιέχει τα πάντα και κυβερνά τα πάντα, είναι η αιτία της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, το Ον που εποίησε και εναρμόνισε τον κόσμο.
Θεός αποτελεί την πρώτη βασική ΟΥΣΙΑ των ΠΑΝΤΩΝ.
Θεός είναι ένας, που όλες οι θείες δυνάμεις εκπορεύονται από το ένα και υπέρτατο ΄Ον. Όλες όμως αυτές οι δυνάμεις μαζί αποτελούν την ΟΥΣΙΑ του όλου ΘΕΟΥ, που από αυτή την μία Οντότητα χωρίς αρχή και τέλος εκπορεύεται κάθε ζωή και κάθε ύπαρξη.
''Ενας είναι ο Νους που διευθύνει το Σύμπαν
και μια η πρόνοια που το κυβερνά''
Πλούταρχος περί ΄Ισιδος και Οσίριδος 278α
Οι αρχαίου ΄Ελληνες δεν πίστευαν σε μυθεύματα ούτε σε Είδωλα όπως κατηγορούνται από αυτούς που σήμερα μόνο σε μυθεύματα και σε είδωλα πιστεύουν υβρίζοντας και ποδοπατώντας την υπόσταση του Θεού. Οι Αρχαίοι Ελληνες ουδέποτε υπήρξαν άθεοι και ασεβείς. Η αίσθηση των προγόνων τους για τον πρώτο και αθάνατο γονέα τους, αυτόν που αυτοί ονόμαζαν πατρώο ΔΙΑ, προϋπήρχε με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που προϋπάρχει στον άνθρωπο η αίσθηση για τον ανθρώπινο, τον θνητό γονιό.
Από τη στιγμή που θα γεννηθεί το παιδί, χωρίς να το διδάξει κανείς, ανταποδίδει την αγάπη και λατρεύει με όλη του τη δύναμη εκείνον που το γέννησε, το θρέφει και το περιθάλπει με στοργή.
Οι Ελληνες ποτέ δεν τσιγκουνεύτηκαν την ευγνωμοσύνη τους προς τον σεβαστότερο συγγενή τους, τον δημιουργό της ζωής και της ύπαρξής τους. Αυτόν τον πρώτο και μέγιστο γονιό, τον θεό, τον αποκαλούσαν οι πρόγονοί μας Δία. Οι Ελληνες σοφοί, προφήτες και καλλιτέχνες προσπάθησαν να περιγράψουν όσο πιο σωστά μπορούσαν την υπέρτατη υπόσταση του μεγίστου θεού.
Η Περιγραφή των θεών έγινε από ποιητές, από καλλιτέχνες, από νομοθέτες και από ερμηνευτές δασκάλους που εμπνέουν σε κάθε άνθρωπο σεβασμό και ευγνωμοσύνη αντίθετα με την περιγραφή του θεού Γιαχοβά της Αγίας Γραφής που εμπνέει τρόμο, ανασφάλειες και περιγράφεται από μια ομάδα άσοφων, ονειροπαρμένων, ρατσιστών Εβραίων. Οι Ελληνες ήθελαν να τιμούν και να λατρεύουν το θεό από κοντά, να τον πλησιάζουν, να τον αγγίζουν.
Οι Ελληνες ήθελαν να νιώθουν κοντά τους, την παρουσία των θεών λόγω της συγγένειας και λόγω των ευεργεσιών που δέχονταν. Ηθελαν να τους βλέπουν και να τους μιλούν. Σ' αυτή την επιθυμία τους ανταποκρίθηκε ο Πολύκλειτος ο Αγλαοφών.
Ο Πολύγνωστος, ο Ζεύξις, ο Δαίδαλος, ο Φειδίας, ο Ομηρος παρουσίασαν και περιέγραψαν όλες τις θεϊκές μορφές και συνθέσεις χωρίς ποτέ να υπάρξει η παραμικρή υβριστική έκφραση ή μορφή, αντίθετα με το χριστιανισμό που κατακουρελιάζει την υπόσταση του θεού σε όλο της το μεγαλείο, παρουσιάζοντας ένα θεό σφαγέα, αιμοδιψή, και κυρίως ρατσιστή.
Ο Φειδίας φιλοτέχνησε μια μορφή του θεού γλυκιά και αγαπητή, που κυριολεκτικά ήταν ένα χάρμα οφθαλμών για όλους τους Έλληνες αλλά και τους βάρβαρους. Εκείνοι που μίσησαν και εξαφάνισαν αυτό το έργο, ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου, ήταν οι χριστιανοί διότι είχαν εντολή από τον κατασκευασμένο θεό τους.
Κεφ.7 εδάφ. 5 Δευτερονόμιο
''Θα συντρίψετε τις πέτρινες στήλες, θα καταστρέψετε τα θυσιαστήριά τους. Θα κάψετε τα είδωλά τους''
Κεφ. 12 εδάφ. 3 Δευτερονόμιον
''Κομματιάστε τα είδωλα των θεών τους για να εξαφανίσετε τα ονόματά τους''
Κάθε άνθρωπος που στεκόταν μπροστά σ' αυτό το μεγαλοπρεπέστατο άγαλμα του πατέρα Δία ξεχνούσε όλα τα δεινά και τις δυστυχίες της ανθρώπινης ζωής του.
''Νηπευθές τα' άχολον τε κακών επέληθες απάντων''
Με τόσο φως και τόση χάρη το έχει ντύσει η τέχνη το άγαλμα του πρώτου και μέγιστου θεού Δία που ήταν προϊόν του υπέρτατου ελληνικού πνεύματος. Οι Ελληνες παρουσιάζουν το ομοίωμα του Δία τόσο θεσπέσιο και λαμπρό, ώστε κανείς από όσους το αντικρίζουν να μην μπορεί ποτέ να σχηματίσει εύκολα άλλη εικόνα. Η επιθυμία των Ελλήνων ήταν να μπορέσουν να παρουσιάσουν τον άγνωστο κατ ουσία θεό, με την τέχνη τους και τη νόησή τους ως το ''Υψιστο και τελειότατο ον''.
Ολες αυτές οι σκέψεις, γιατί επρόκειτο για το θεό που κυβερνά το σύμπαν και η εξομοίωσή του έπρεπε να γίνει ευσχήμονα και όπως άρμοζε για μια καλύτερη απεικόνιση του θεού από ανθρώπους που δεν ήταν επιτρεπτή μια ανάξια και απρεπής εξομοίωση του θεού όπως κάνουν οι ηγέτες του Εβραιο χριστιανισμού.
Παρότι τη διάνοια και τη νοημοσύνη καθαυτές κανένας γλύπτης ή ζωγράφος δεν είναι ικανός να της απεικονίσει, γιατί δεν τις έχουν δει ποτέ και τις αγνοούν, κατόρθωσαν να τις ενσαρκώσουν στο υπέρτατο αυτό δημιούργημα της ελληνικής τέχνης και διανόησης που δεν μπόρεσαν να το ανεχθούν οι δήθεν φιλέλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι.