Η Ελλάδα πρέπει να νικήσει τον φόβο, για να επιβιώσει.
Μια Κυβέρνηση Πατριωτών μπορεί σε ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ να βγάλει την πατρίδα μας από την κρίση.
Ακόμα και το πιο εύκολο πρόβλημα στον κόσμο είναι αδύνατον να επιλυθεί αν, δεν γίνουν κατανοητά τα δεδομένα του …Αν κάποιοι πονηροί κρύβουν ή παραποιούν με ψέματα κάποια από αυτά τα δεδομένα. Ούτε καν το “ένα συν δύο” δεν μπορούμε να υπολογίσουμε, αν κάποιοι πονηροί “παίζουν” με αυτά τα δεδομένα, όταν εμείς κάνουμε υπολογισμούς. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Ενώ είναι ένα εύκολο στην κατανόησή του πρόβλημα, κάποιοι —με γκεμπελικές μεθόδους— διαρκώς το περιπλέκουν, για να μην μπορεί να βρεθεί λύση
…Για να μην δουν τη λύση οι Έλληνες, εφόσον τους αφορά αυτό το πρόβλημα …Το απλό πρόβλημα.
Γιατί είναι απλό; Γιατί είναι ένα πρόβλημα, το οποίο δεν απαιτεί γνώσεις ανώτερων μαθηματικών για την κατανόησή του …Είναι ένα απλό πρόβλημα …Ένα πρόβλημα, το οποίο προέκυψε εξαιτίας δύο παραμέτρων. Η πρώτη παράμετρος ήταν το δημόσιο χρέος, το οποίο “ξέφυγε” σε σχέση με το ΑΕΠ και η δεύτερη παράμετρος ήταν το έλλειμμα του προϋπολογισμού, το οποίο και αυτό “ξέφυγε” από τον έλεγχο και έγινε διψήφιο. Αυτό είναι ένα πρόβλημα πολύ απλό, που δεν χρειάζεται η γνώση των οικονομολόγων για να επιλυθεί.
…Ένα πρόβλημα τόσο απλό, το οποίο το αντιμετωπίζουν καθημερινά εκατομμύρια απλών πολιτών …Πολιτών, οι οποίοι βλέπουν να ξεφεύγουν τα χρέη τους σε σχέση με τα εισοδήματά τους ή τα “πάγιά” τους σε σχέση με τους μισθούς τους …Απλά καθημερινά προβλήματα, που προβληματίζουν εκατομμύρια νοικοκυριών. Αυτό το απλό πρόβλημα το αντιμετώπισε και το μεγάλο “νοικοκυριό” της Ελλάδας. Έπρεπε απλά να κάνει οικονομία και να περιορίσει τα έξοδά του …Να περιορίσει τις σπατάλες του κράτους, τις οποίες όλοι οι Έλληνες έβλεπαν ότι γίνονται …Τις σπατάλες του ΚΡΑΤΟΥΣ.
Αυτά δεν ήταν τα προβλήματα; Γιατί μπήκαμε στον μηχανισμός στήριξης; Γιατί το δημόσιο χρέος το 2009 άγγιζε το 120% του ΑΕΠ και το έλλειμμα του προϋπολογισμού ξεπερνούσε κατά πολύ το 10%. Αυτοί ήταν οι λόγοι για τους οποίους θεωρητικά μπήκαμε στην περιπέτεια του ΔΝΤ. Δεν μπήκαμε εξαιτίας κάποιας τραπεζικής κρίσης, γιατί τα προβλήματα των ελληνικών τραπεζών δεν ήταν χειρότερα από αυτά των υπολοίπων κρατών. Δεν μπήκαμε εξαιτίας των ιδιωτικών χρεών, γιατί οι Έλληνες ήταν από τους πιο συμμαζεμένους λαούς στον κόσμο. Δεν μπήκαμε εξαιτίας της έλλειψης ανταγωνιστικότητας, γιατί η ελληνική οικονομία έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, που της δίνουν υπεροχή έναντι των γειτόνων της. Δεν ήρθε τα τελευταία δύο χρόνια η φτωχή Βουλγαρία δίπλα μας. Ό,τι ήταν να πάθουμε εξαιτίας της ανταγωνιστικότητάς της, το έχουμε πάθει.
Στο ΔΝΤ μπήκαμε εξαιτίας του δημοσίου χρέους, το οποίο ξέφυγε από τα δήθεν όρια που είχε θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μιλάμε για δήθεν όρια, γιατί, όπως εκ των υστέρων αποδεικνύεται, οι πρώτοι, που δεν τα σεβάστηκαν, ήταν οι “Πραιτοριανοί” της …Αυτοί, οι οποίοι σήμερα μας λένε τα “γαλλικά” τους στα γερμανικά. Άρα; Άρα το πρόβλημα είναι απλό. Αν το χρέος μας —για τον οποιονδήποτε λόγο— πέσει κάτω από το 120%, επανερχόμαστε στην προ του ΔΝΤ εποχή. Αν μαζί με αυτό περιοριστεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού κάτω από τα “επικίνδυνα” νούμερα του 7% ή 8%, τότε είμαστε καλύτερα και από την εποχή που αναγκαστήκαμε να μπούμε στο ΔΝΤ …Την εποχή εκείνη, που ακόμα “θαυμάζαμε” την “ισχυρή” Ελλάδα …Την εποχή που ακόμα ήμασταν καλοί και βεβαίως αξιόπιστοι “πελάτες” για τις αγορές.
Λογική είναι αυτή η “επιστροφή” μας στις αγορές, αν κάποιος συγκρίνει τα οικονομικά δεδομένα της Ελλάδας με αυτά των “αρίστων” της ευρωπαϊκής οικονομίας. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι το εξωτερικό χρέος της Γερμανίας σήμερα είναι κοντά στο 90% …και αυτό με πολλά ερωτηματικά, αν σκεφτεί κάποιος ότι εντός της Γερμανίας υπάρχει αμφισβήτηση των Germanstatistics. Ο Bernd Raffelhueschen, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Freiburg, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Handelsblatt, θεωρεί ότι τα γερμανικά στατιστικά είναι ψευδή και “μαγειρεύουν” την κατάστασή της με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και η Κυβέρνηση Σημίτη. Θεωρεί ότι το δημόσιο χρέος της Γερμανίας στην πραγματικότητα είναι τριπλάσιο από αυτό που δηλώνει επισήμως.
Άρα, τι μας ενδιαφέρει πρωτίστως να γνωρίζουμε, όταν παρακολουθούμε την “πρόοδο” της ελληνικής οικονομίας; Να παρακολουθούμε τους “δείκτες”, οι οποίοι μας έβαλαν στον μηχανισμό στήριξης …Να παρακολουθούμε τα δύο μεγέθη, τα οποία μας δημιούργησαν προβλήματα. Συμβαίνει σήμερα αυτό; Περίπου. Γιατί; Γιατί είναι προφανές ότι κάποιοι δεν θέλουν να μπορούν οι Έλληνες να παρακολουθούν τα πραγματικά δεδομένα του προβλήματος της οικονομίας τους. Για να μην καταλαβαίνει κάποιος τι συμβαίνει, διαρκώς επιβαρύνουν το “πρόβλημα” με νέα δεδομένα και νέες σταθερές. Φορτώνουν μια κατάσταση με “σαβούρα” προπαγάνδας, προκειμένου να μην καταλαβαίνει κανένας τι συμβαίνει. Ανάμεσα στα οικονομικά δεδομένα άλλοι βάζουν απειλές, άλλοι προσθέτουν θεωρητικούς υπολογισμούς και άλλοι αμφισβητήσιμες ιστορικές αναφορές.
Θα “παραμείνει η Ελλάδα στο Ευρώ”; Θα μας διώξουν ή θα μας αφήσουν; Πόσο θα είναι το χρέος της το 5000 μ.Χ; Πόσο θα ήταν το επιτόκιο, αν η Ελλάδα βρισκόταν νοτίως της Ινδίας και βόρεια του Βλαδιβοστόκ; Είναι οι Έλληνες τεμπέληδες; Γιατί πληρώνονται παραπάνω από τους Εσθονούς; Γιατί δεν είναι ανταγωνιστικοί; Πώς είναι δυνατόν να δουλεύουν περισσότερο απ’ όλους και ταυτόχρονα να τεμπελιάζουν; Τον μισούν οι Έλληνες τον Σόιμπλε; Θα την δείρουν την Αγγέλα, αν επισκεφτεί την Ελλάδα; Είναι ρατσιστές απέναντι στον “άριο” Ρέσλερ; Κρυφογελάνε με την αδερφή” του Βερολίνου; Θύμωσαν με το δημοσίευμα του focus; Είναι πράγματι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων;
Αν αυτά είναι μέσα στα πλαίσια της “ορφανής” και απρόσωπης προπαγάνδας, τότε συμβαίνουν κι άλλα πολύ πιο παράλογα πράγματα, που “γράφονται” σε επίσημα κείμενα. Πολλές φορές αυτά, τα οποία κάνουν εις βάρος της Ελλάδας, αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού. Μιλάμε για εντελώς παράλογες απαιτήσεις. Κατηγορούν για παράδειγμα την Ελλάδα σαν αναξιόπιστη και περίπου σαν “απατεώνισσα” και ταυτόχρονα την αναγκάζουν να παίρνει δάνεια μόνον από τους ίδιους …Αυτό είναι, φαινομενικά τουλάχιστον, παράλογο.
Είναι δυνατόν από τη μία να μας βρίζουν καθημερινά, επειδή αναγκάζονται να μας “σώζουν” και από την άλλη μας απαγορεύουν να δοκιμάζουμε έστω να “σωθούμε” μόνοι μας; Γιατί δεν μας αφήνουν να βρούμε και από άλλες μεριές δανεικά; Από τη μία μας κατηγορούν ότι “μαγειρεύαμε” τα δημοσιονομικά μας στοιχεία, για να τους αποσπούμε παράνομα δάνεια και από την άλλη δεν προλαβαίνουν να μας δανείζουν ποσά ρεκόρ; Μας έχουν κάνει “ρεζίλι” στο σύνολο του Πλανήτη και ταυτόχρονα μας εξαναγκάζουν στην κυριολεξία να πάρουμε τα πολύτιμα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών τους, απαγορεύοντάς μας να πάρουμε τα χρήματα των Ρώσων ή των Κινέζων, για παράδειγμα;
Γιατί μπλέκονται όλα αυτά τα άσχετα δεδομένα σε ένα απλό πρόβλημα, το οποίο εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από δύο παραμέτρους; Ποιον ενδιαφέρουν όλα αυτά;
http://
