Δυστυχως για την ανθρωπότητα αυτό συμβαίνει σχεδόν παντου στον κόσμο.
Οι απανταχου στον πλανήτη και για όλες τις ιστορικές περιόδους της ανθρωπότητας, θεολόγοι, μεταφυσικοί στοχαστες – «φιλόσοφοι» και το εκάστοτε παπαδαριό που τους εκπροσωπούσε κάθε φορά, είχαν και έχουν ένα και μόνο σκοπό.Να καταστήσουν τον σοφό απ’ τη φύση του ανθρώπινο εγκέφαλο, ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟ.
ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΤΥΦΛΗΣ ΠΙΣΤΗΣ. ΤΥΦΛΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΕ ΘΕΟ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΛΟ, ΣΕ
ΜΑΓΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ «ΑΥΘΕΝΤΙΕΣ» ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ «ΑΓΙΩΝ»…..Από εκεί και
πέρα όλα γίνονται εύκολα για αυτούς που θεσμοθετούν τον εαυτόν τους
ηγέτη. Είτε είναι πολιτικός, είτε θρησκευτικός είτε οποιοσδηποτε η
οτιδήποτε μπορεί να αποτελεί μικρή η μεγάλη εξουσία μέσα στο κοινωνικό
γίγνεσθαι.
Η ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ – ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ, ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ –«ΠΑΙΔΕΙΑ» – ΑΠΟ ΝΗΠΙΑΚΗ ΗΛΙΚΙΑ. Τότε δηλαδή που ο ανώριμος ανθρώπινος εγκέφαλος δέχεται το οτιδήποτε ως ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Ακόμα και τα παραμύθια της γιαγιάς…
Για να διαφοροποιηθεί κάποιος απ’ αυτή την «αλήθεια» των παιδικών του χρόνων, είναι ηρωισμός. Επειδή όμως οι ήρωες, είναι και θα είναι πάντα, οι ελάχιστοι του συνόλου των ανθρώπων, ο σκοταδισμός και ο μεσαίωνας θα εξακολουθήσει να υπάρχει, έστω κι’ αν οι ελάχιστοι θα βρίσκονται και θα δημιουργούν ζωή σε άλλους πλανήτες στον σύμπαν.
Η αναφορά στον Τζεσούα αν και πόσο τον αντιλαμβανομαστε ως θεό η ως θνητό έχει κι’ αυτό το γεγονός να κάνει, όπως και χιλιαδες άλλα, σχηματίζουν την κατά περίπτωση του καθενός μας ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ – ΑΝΤΙΛΗΨΗ μας για όλα γενικώς.
Αν τον θεωρουμε η τον πιστεύουμε ως θεό, τότε ασφαλώς θα δέχομαστε πως δεν μπορεί παρά να ήταν αλάθητος στις θέσεις του και έργα του. Αν πάλι τον θεωρουσαμε θνητό, τότε ασφαλώς θα μπορούσαμε να δικαιολογησουμε τα όποια λάθη και πάθη του. Προσωπικά δεν τον αξιολογώ ως θεό διότι δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ και να προτρέπει μέσω των αποστόλων του (Παύλος) την ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ των πολλών από τους ΛΙΓΟΥΣ ως θεοθέλητο αξίωμα…..Ένας τέτοιος Θεός, χωρίς συναίσθηση της ΑΔΙΚΙΑΣ , μόνο θεός δεν είναι…. Αν τον Τζεσούα τον έκρινα ως θνητό, τότε δεν θα μπορούσα να τον κατηγορήσω για τίποτα.
Δεν θα τον συνέκρινα πάντως για την «σοφία» του, με κανένα μικρό η μεγάλο αρχαίο Έλληνα στοχαστή και φιλόσοφο. Όλη η «σοφία» του Τζεσούα δεν ήταν άλλο παρά η ευχή του να «αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν…» που βεβαίως ως ουτοπικός λόγος δεν βρήκε και δεν μπορούσε να βρει απήχηση στη φύση του ανθρώπου.
ΘΕΪΚΗ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ; Κι’ αν τελικά είναι ανθρώπινη, γιατί ως θεός που γνωρίζει τις ανθρώπινες αδυναμίες, ζητάει να τις διορθώσουν αυτοί (πράγμα αδύνατον) και όχι ο ίδιος μιας που θέλει να λέγεται δημιουργός του;
Η ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ – ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ, ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ –«ΠΑΙΔΕΙΑ» – ΑΠΟ ΝΗΠΙΑΚΗ ΗΛΙΚΙΑ. Τότε δηλαδή που ο ανώριμος ανθρώπινος εγκέφαλος δέχεται το οτιδήποτε ως ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Ακόμα και τα παραμύθια της γιαγιάς…
Για να διαφοροποιηθεί κάποιος απ’ αυτή την «αλήθεια» των παιδικών του χρόνων, είναι ηρωισμός. Επειδή όμως οι ήρωες, είναι και θα είναι πάντα, οι ελάχιστοι του συνόλου των ανθρώπων, ο σκοταδισμός και ο μεσαίωνας θα εξακολουθήσει να υπάρχει, έστω κι’ αν οι ελάχιστοι θα βρίσκονται και θα δημιουργούν ζωή σε άλλους πλανήτες στον σύμπαν.
Η αναφορά στον Τζεσούα αν και πόσο τον αντιλαμβανομαστε ως θεό η ως θνητό έχει κι’ αυτό το γεγονός να κάνει, όπως και χιλιαδες άλλα, σχηματίζουν την κατά περίπτωση του καθενός μας ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ – ΑΝΤΙΛΗΨΗ μας για όλα γενικώς.
Αν τον θεωρουμε η τον πιστεύουμε ως θεό, τότε ασφαλώς θα δέχομαστε πως δεν μπορεί παρά να ήταν αλάθητος στις θέσεις του και έργα του. Αν πάλι τον θεωρουσαμε θνητό, τότε ασφαλώς θα μπορούσαμε να δικαιολογησουμε τα όποια λάθη και πάθη του. Προσωπικά δεν τον αξιολογώ ως θεό διότι δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ και να προτρέπει μέσω των αποστόλων του (Παύλος) την ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ των πολλών από τους ΛΙΓΟΥΣ ως θεοθέλητο αξίωμα…..Ένας τέτοιος Θεός, χωρίς συναίσθηση της ΑΔΙΚΙΑΣ , μόνο θεός δεν είναι…. Αν τον Τζεσούα τον έκρινα ως θνητό, τότε δεν θα μπορούσα να τον κατηγορήσω για τίποτα.
Δεν θα τον συνέκρινα πάντως για την «σοφία» του, με κανένα μικρό η μεγάλο αρχαίο Έλληνα στοχαστή και φιλόσοφο. Όλη η «σοφία» του Τζεσούα δεν ήταν άλλο παρά η ευχή του να «αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν…» που βεβαίως ως ουτοπικός λόγος δεν βρήκε και δεν μπορούσε να βρει απήχηση στη φύση του ανθρώπου.
ΘΕΪΚΗ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ; Κι’ αν τελικά είναι ανθρώπινη, γιατί ως θεός που γνωρίζει τις ανθρώπινες αδυναμίες, ζητάει να τις διορθώσουν αυτοί (πράγμα αδύνατον) και όχι ο ίδιος μιας που θέλει να λέγεται δημιουργός του;