Τρίτη 25 Αυγούστου 2020

ΕΛΛΑΣ: Το τέλος της Ελευθερίας του πολίτη στην αρχαία Ελλάδα

 

Ακροπολις, Δημητριος Πολιορκητης, η “θεα” Ρωμη, οι Μακκαβαϊοι και οι κακοι ξενοι....
Ο Έλληνας μετά την παρακμή που επέφερε ο αδελφοκτόνος Πελοποννησιακός Πόλεμος, δεν νοιάζεται πλέον για την πόλη του, αλλά μόνο για τον εαυτό του. Έτσι στρέφεται σε ξένους θεούς και αναζητά διέξοδο στο υπαρξιακό κενό του στην δεισιδαιμονία, τον αποκρυφισμό, την μαγεία. Καινούργιοι θεοί εισέρχονται στις Ελληνικές πόλεις από διάφορα μέρη του γνωστού τότε κόσμου. Ηδη απο τον 3ο π.Χ. αιώνα εντάσσονται στην αρχαία Ελληνική θρησκεία οι Αιγυπτιακοί θεοί Άμμων Ρα, Ίσιδα, Σαβάζιος και η Φρυγική Μεγάλη Μητέρα (Κυβέλη) κτλ. Στην Δήλο, το νησί του Απόλλωνα στο μεγαλυτερο ισως “σκλαβοπαζαρο” της αρχαιοτητος, και την “ιερή καρδιά των αρχαίων”, αναγείρονται μεγαλοπρεπείς ναοί του Σάραπι, της Ίσιδος, του Άνουβι κ.λ.π. των Αιγυπτίων. Και όλα αυτά βοηθιούνται, από την πολιτική του Μ. Αλεξάνδρου και των διαδόχων του, οι οποίοι επιθυμούσαν την σύγκραση των πολιτισμών για την εξυπηρέτηση των δικών τους πολιτικών σχεδίων και την απουσία κάθε αντίστασης στα καθεστώτα και τις πολιτικες τους.
ΖΟΦΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ, μαύρες σελίδες του πολιτισμού μας...... (και μην ξανακούσω ποτέ, πως “ήρθαν οι Χριστιανοί και μας κατέστρεψαν την “αρχαία πατρώα μας θρησκεία”). Δυο μονον παραδειγματα απο τα πολλα αρκουν, κι ο νοων νοειτω. Ελάχιστοι γνωρίζουν πως στην Αθηναϊκή Ακρόπολη (κι οχι μονον στην Αθηναϊκή*) κι ανάμεσα σ' όλα τα κτίσματα, οι Αθηναίοι έχτισαν ναό προς τιμήν των κατακτητων μας: της «θεάς» Ρώμης και του Ρωμαιου αυτοκρατορος Αυγούστου, κι όλα αυτά στα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ., μετά το 27 π.Χ. Με αυτόν τον τρόπο ενέταξαν με τον πιο επίσημο τρόπο την λατρεία των κατακτητών τους σε αυτό που αποκαλούν οι διάφοροι «πατρώα Ελληνική θρησκεία». Να θυμησω πως μετα την κατακτηση τους απο τους Ρωμαιους, οι προγονοι μας δεν εκαναν καμμια επαναστατικη κινηση για να αποτιναξουν τον ρωμαικο ζυγο, εδω στην Ελλαδα. Οπως και να εχει, ο Ναος αυτος προς τιμήν των θεοποιημένων κατακτητών και καταστροφέων μας, μπορεί να ταυτιστει στην ανατολική πλευρά του Παρθενώνα, καθώς διασώζεται επιγραφή σε κομμάτι του επιστυλίου, η οποία την ταυτοποιει. Εάν δεν έχετε πάει στην Ακρόπολη η εάν είσαστε δύσπιστοι, ιδου: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82_%CE%A1%CF%8E%CE%BC%CE%B7%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%91%CF%8D%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85
Ζόφος και όνειδος. Στο πρυτανείο των Αθηνών, όπου φυλάσσονταν οι νόμοι του Σόλωνα, οι Αθηναίοι είχαν βάλει σε ένδειξη ευγνωμοσύνης και τιμής ανδριάντες των αληθώς γενναίων σωτήρων της πόλεως Μιλτιάδη και του Θεμιστοκλή. Και όμως στην ελληνιστική περίοδο, οι Αθηναίοι άλλαξαν τις αφιερώσεις, που πλέον δεν είχαν νόημα γι’ αυτούς, και έγραψαν πως οι συγκεκριμένοι ανδριάντες είναι ενός Ρωμαίου και ενός Θράκα!: «Τους ανδριάντες του Μιλτιάδη και του Θεμιστοκλή, αλλάζοντες τις επιγραφές, τους μετέτρεψαν σε ανδριάντες ενός Ρωμαίου και ενός Θράκα». Παυσανίας, Αττικά 1.18.3 – 4. Παυσανίας. Αττικά.
Η “ευσέβεια” των Αθηναίων προς τους «πατρώους» θεούς τους και τα σχετικά (σικ), φάνηκαν από το πώς αντέδρασαν επί Δημητρίου του Πολιορκητή (337 - 283 π.Χ.), δηλαδη πολυ πριν την εμφανιση των “δυσεβων Χριστιανων”. Αποφάσισαν λοιπον, να τον υποδέχονται με τιμές που αποδίδονταν μόνο στην θεά Δήμητρα και τον θεό Διόνυσο, άλλαξαν το όνομα του μήνα Μουνιχιώνα (24 Μαρτίου – 22 Απριλίου) και τον έκαναν Δημητριώνα, ενώ τα Διονύσια τα ονόμασαν Δημήτρια! Έφθασαν στο σημείο να τον αναγορεύσουν σε αδελφό της θεάς Αθηνάς και του έδωσαν για κατοικία τον Παρθενώνα. Και αυτός, με τον χυδαία έκλυτο βίο του μετέτρεψε τον ναό της πολιούχου Αθηνάς σε πορνείο, εγκαθιστώντας εκεί πόρνες και νεαρούς πόρνους. Γραφει λοιπον ο Πλουταρχος, ο οποιος ηταν και Ιερευς του Απολλωνος στους Δελφους: «Αυτοί δε, αν και προηγουμένως ήδη μέχρι καταχρήσεως είχαν χορηγήσει άφθονη τιμή σ’ αυτόν, βρήκαν όμως και τότε τρόπο να φανούν νέοι και πρόσφατοι στις κολακείες, δίνοντας σ’ αυτόν κατάλυμα τον Οπισθόδρομο (δηλ. το δυτικό μέρος) του Παρθενώνα, και εκεί κατοικούσε … αλλά ο Δημήτριος, ο οποίος έπρεπε να ντρέπεται την Αθηνά, αν όχι για κάτι άλλο, τουλάχιστον ως αδελφή του μεγαλύτερη, διότι έτσι ήθελε να λέγεται, τόσο πολύ γέμισε με ντροπή την ακρόπολη για παίδες ελευθέρους και γυναίκες πολίτιδες, ώστε καθαρός φαίνονταν ο τόπος όταν ακόλαστα αυτός περνούσε τον καιρό του μόνο μαζί με τις πόρνες εκείνων, της Χρυσίδας, της Λαμίας, της Δημούς ή της Αντικύρας» Πλουτάρχου, Βίοι, Δημήτριος 23.4.5 – 24.1.2. Τόσα πολλά έκανε ο Δημήτριος με την συνεργασία και την προτροπή των ευτελισμένων Αθηναίων, ώστε γεμάτος θλίψη για την κατάντια τους ο Πλούταρχος, υποχρεώνει τον εαυτό του να μην τα πει, σεβόμενος την πόλη: «Και τα μεν άλλα δεν πρέπει σαφώς να διηγηθούμε για χάρη της πόλης». Πλουτάρχου, Βίοι, Δημήτριος 24.2. Πλούταρχος. Βίοι: Δημήτριος ο ΠολιορκητήςΠλούταρχος. Βίοι: Δημήτριος ο Πολιορκητής.
Ας παμε τωρα να κανουμε μια συγκριση με την αντιδραση του Εβραικου λαου κατα την εποχή της Εξέγερσης των Μακκαβαίων [η Μακκαβαϊκή Εξέγερση (167-160 πΧ)], εναντιον των Μακεδονων Σελευκιδών, κατακτητών της πατρίδας τους. Αυτοι κατελυσαν τα του Ναου τους και τους υποχρέωσαν να λατρεύουν τους δικούς τους θεούς, κι ολα αυτα επι Αντίοχου του Επιφανούς. Ο Αντίοχος Δ΄ Επιφανής (215 π.Χ.164 π.Χ.) ήταν Έλληνας βασιλιάς της ελληνιστικής αυτοκρατορίας των Σελευκιδών. Οι Σελευκιδες Μακεδονες ηταν ΕΛΛΗΝΕΣ κατακτητες για τους Εβραιους ειτε σας αρεσει, ειτε οχι. Κι οταν εφτασε ο κομπος στο χτενι απο την καταπιεση και τις επεμβασεις στην πιστη τους, οι Εβραιοι αντεδρασαν βιαια κατα του κατακτητη τους, οπως οφειλαν!. [Από τη στιγμή που επανήλθε στην εξουσία καποιος ιερευς ονοματι Μενέλαος εγκαθίδρυσε καθεστώς τρομοκρατίας και ξεκίνησε τον εξελληνισμό των Εβραίων. Μεταξύ των άλλων παραβάσεων του Εβραϊκού Νόμου, τοποθέτησε και ένα άγαλμα του Διός στα Άγια των Αγίων του Ναου του Σολομωντος]. Συγκρινοντας λοιπον το πως αντεδρασαν οι δικοι μας προγονοι, τα συμπερασματα βγαινουν αυθορμητα ... Ποιοι πολεμησαν εναντιον του κατακτητη «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία», και ποιοι θεοποιησαν τους κατακητες τους...
Μην απορειτε λοιπον γιατι οι Χριστιανοι πηραν μερικα παραδειγματα απο τους Εβραιους ... Και δεν χρειαστηκε καμμια επεμβαση των ...”εβραιοχριστιανων” για να καταλυθει η δηθεν ”αρχαια πατρωα θρησκεια” η το αρχαιο Ελληνικο Πνευμα. Αυτα ειχαν αρχισει να παρακμαζουν και να εχουν παρει εναν κατηφορο, πολυ πριν την εμφανιση του Χριστιανισμου.
Κανενας πολιτισμος δεν ανθει για παντοτε. Οτι ανεβαινει, κατεβαινει ... Αυτο κι αν ειναι Νομοτελεια !!!.
(*)Σημείωση: Η λατρεία της θεοποιημένης (και) από τους Έλληνες, Ρώμης, ασκούνταν με τον πλεον επισημο τροπο από τους ίδιους Έλληνες ιερείς που ασκούσαν την λατρεία των ....πατρώων ”Ολύμπιων” θεών. Η Σμύρνη πρώτη θέσπισε τη λατρεία της Θεάς Ρώμης το 195 π.Χ. Το γεγονός αυτό επικαλέστηκαν οι Σμυρναίοι ειδωλολάτρες μάλιστα, δύο αιώνες αργότερα, το 26 μ.Χ. στην Σύγκλητο της Ρώμης, για να δοθεί σ αυτούς το «προνόμιο» να χτίσουν ναό στον αυτοκράτορα Τιβέριο (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε. τ. ΣΤ σ.566). Την θέσπιση λατρείας της θεάς Ρώμης αποφάσισαν οι Μιλήσιοι από ευγνωμοσύνη προς τους Ρωμαίους. Ο αρμόδιος παγανιστής ιερέας οφείλει να τελεί θυσίες στη Θεά Ρώμη κάθε μήνα. Μια φορά το χρόνο οφείλει επίσης να θυσιάζει στη Θεά Ρώμη ο ανώτατος άρχων της πόλεως, και μια άλλη φορά όλοι οι άρχοντες (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. ΣΤ, σ. 566). Λέγεται πως οι 12θειστες ιερείς εκλέγονταν και δεν υπήρχε κάστα ιερέων κατά την π.Χ. εποχή... Ειναι ψευδος, διοτι το πανάρχαιο γένος των Ευμολπίδων για 2 περίπου χιλιετίες διετήρησε το προνόμιο της πρωθιερουργίας στα Μυστήρια, και το Αθηναϊκο γένος των Λυκομιδών διατηρούσε το κληρονομικό προνόμιο της διαδουχίας. Τα μυστήρια των Φυλών ανήκαν στην οικογένεια των Λυκομιδών˙ την ιέρεια της Αθηνάς Πολιάδας και τον ιερέα του Ποσειδώνα στο Ερέχθειο τους έπαιρναν από τους Ετεοβουτάδες (M. Nilsson, Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία, εκδ. Παπαδήμα, σ. 260)].
Επί τριακόσια χρόνια οι ειδωλολατρες απέδιδαν θεϊκές τιμές λατρείας στον «κατακτητη- θεό» που υποδούλωσε και κατεστρεψε την Ελλάδα. Φυσικά, είναι άτοπο να πει κανείς ότι όλα αυτά τα ζητούσαν οι ίδιοι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, γι' αυτό και δε μπορούσαν να κάνουν αλλιώς οι Ειδωλολάτρες της Ελλάδας. Είναι εξακριβωμένο πως δεν τα ζητούσαν (π.χ. ο Τιβέριος δυσφόρησε με τη θεοποίησή του από τους Έλληνες), κι όμως οι Ειδωλολάτρες τα “προσέφεραν”. Ακόμα όμως κι αν τα ζητούσαν οι Ρωμαίοι θεοι-αυτοκράτορες, αν οι Ελληνες ειδωλολάτρες είχαν τουλάχιστον κάποιο φιλότιμο, δεν θα θεοποιούσαν ξενο κατακτητη από το 195 π.Χ., πριν ακόμα κατακτηθεί η Ελλάδα, οπότε δεν έχουν δικαιολογία ότι «τους εξανάγκασαν», την Ρώμη και τους αρχηγούς της (στρατηγούς και μετά αυτοκράτορες). Τουλάχιστον δε θα προσφωνούσαν οι Ειδωλολάτρες της Ελλάδας τους Ρωμαίους αυτοκράτορες ως «μέγιστος και ανίκητος» ή «σωτήρας του κόσμου» ή «πατέρας σύμπαντος του ανθρώπων γένους», ούτε θα γιόρταζαν τα γενέθλια και την ενηλικίωση του κατακτητή της πατρίδας τους (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. ΣΤ', σ. 566 και 569).
(άσχετο αλλά αναρωτιέμαι τι να απέγιναν οι αρχαιοτεροι του γνωστού Δωδεκαθέου, θεοί όπως οι: Κομαουέντεια, Μνάσα, Δίουια, Δρίμιος, Πέρσης, Ποσιδαιεία .. βρώμαγαν τα ποδιά τους κι επαψαν να τους λατρεύουν οι προγονοι μας .,.. or what? )
Το τέλος της Ελευθερίας του πολίτη στην αρχαία Ελλάδα
Η πολιτική ζωή του Ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις - και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η Ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι Ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την Ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα - πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη διάρκεια της Ελληνιστικής εποχής οι Ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των Ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η Ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η Βυζαντινή αυτοκρατορία.
ΤΏΡΑ ΤΟ MANIATIKO REPORT ΚΟΝΤΆ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΟ MYWEBOOK _____Η ΕΝΣΩΜΆΤΩΣΗ ΤΩΝ ΝΈΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΏΝ ΕΊΝΑΙ ΣΕ ΕΞΈΛΙΞΗ

Δημοφιλείς αναρτήσεις