Ένα πραγματικά δεύτερο κύμα σημειώνεται όταν ελεγχθεί απόλυτα ο ιός και τα κρούσματα μειώνονται παντού - σε όλα τα κράτη. Όταν διαπιστώνεται λοιπόν κάτι τέτοιο που ασφαλώς δεν συμβαίνει σήμερα, τότε περνούν μερικοί μήνες με μηδαμινά κρούσματα και ο ιός επιστρέφει πιο θανατηφόρος και πιο μεταδοτικός.
Αυτό ακριβώς συνέβη με την ισπανική γρίπη του 1918 που εμφανίσθηκε το Μάρτιο, αμέσως μετά υπήρξε μία σχετική ηρεμία και επέστρεψε τον Οκτώβριο - με πολλαπλά κρούσματα και θανάτους, σε βαθμό που δεν ήταν δυνατόν να συλλεχθούν τα πτώματα από τους δρόμους πολλών κρατών. Ένα τέτοιο δεύτερο κύμα θα μπορούσε να εμφανισθεί το φθινόπωρο ή το χειμώνα - βασισμένο με μία μετάλλαξη του ιού, η οποία θα είναι δύσκολο να ελεγχθεί.
Επομένως οφείλουν να είναι τα κράτη προετοιμασμένα για κάτι τέτοιο, τόσο οικονομικά, όσο και υγειονομικά. Δυστυχώς δε, η Ελλάδα είναι η χώρα με τις λιγότερες δυνατότητες μίας τέτοιας προετοιμασίας παγκοσμίως - αφού δεν έχει δρομολογήσει απολύτως τίποτα, όσον αφορά την επίλυση των θεμελιωδών προβλημάτων της οικονομίας της.