Γιατί «με τον Εμβολιασμό, να μην μακιγιάρουμε την πραγματικότητα; Το απότομο ντεμακιγιάζ μιας μη αναμενόμενης αλήθειας φέρνει πάντα μεγάλη απογοήτευση.
Ο εμβολιασμός, είναι και θα παραμείνει κορυφαίο θέμα επικαιρότητας, γιατί έχουμε εναποθέσει πάνω του όλες μας τις ελπίδες για το τέλος μιας πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης που έχει επιφέρει βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση. Ακριβώς για τον λόγο αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει, στον δημόσιο διάλογο, να αντιμετωπίσουμε το θέμα αυτό με σοβαρότητα και ειλικρίνεια.
Είναι αλήθεια ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα επιστημονικό άλμα προόδου. Αφενός μέσω επενδύσεων και συνεργασιών έχουμε για πρώτη φορά διαθέσιμα εμβόλια σε χρόνο ρεκόρ, αφετέρου έχουν βασιστεί σε μια νέα τεχνολογία που για χρόνια βρισκόταν υπό έρευνα ανάπτυξης και αποτελούσε κάτι σαν το άγιο δισκοπότηρο της φαρμακευτικής και εμβολιαστικής έρευνας. Το mRNA ή αλλιώς messageRNA. Άρα σίγουρα βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Για μια σειρά όμως παραγόντων δεν μπορούμε σήμερα να υποστηρίξουμε με βεβαιότητα ότι βρισκόμαστε στην τελική ευθεία. Οι βασικότεροι εξ αυτών των παραγόντων προκύπτουν από την ίδια την φύση των εμβολίων:
Εμβόλια βάσει νέας τεχνολογίας, για να επιτευχθεί παγκόσμια ανοσία σημαίνει ότι χρειαζόμαστε νέες πρώτες ύλες και μάλιστα σε αφθονία. Πρόσφατη είναι η ανακοίνωση της Pfizer ότι τελικά θα παράξει λιγότερα από τα ανακοινωθέντα εμβόλια, τουλάχιστον το πρώτο χρονικό διάστημα, λόγω μη επάρκειας ή μη αποδεκτής ποιότητας, πρώτων υλών. Εμβόλια βάσει νέας τεχνολογίας σημαίνει νέου τύπου εργοστασιακές εγκαταστάσεις. Σήμερα βρισκόμαστε εν μέσω ενός παγκόσμιου οργασμού κατασκευής ή μετατροπής φαρμακευτικών εργοστασιακών εγκαταστάσεων. Κι αυτό θέλει το χρόνο του. Κάπως έτσι μέσα σε 2 εβδομάδες από τις 2εκ δόσεις που περιμέναμε μέχρι τέλη Ιανουαρίου πήγαμε στις 400,000 και βλέπουμε. Επίσης, λόγω ταχύτητας έγκρισης των εμβολίων αυτών, δεν έχει παρέλθει ο χρόνος εκείνος που θα μας επιτρέψει να απαντήσουμε αν o εμβολιασμένος μπορεί να είναι φορέας και μεταδότης του ιού ούτε βεβαία για πόσο καιρό διαρκεί η προστασία του από τον ιό ή μεταλλάξεις αυτού. Άρα, πρώτες ύλες και εργοστασιακές εγκαταστάσεις που θα ορίσουν την διαθεσιμότητα των εμβολίων όπως και η διάρκεια προστασίας του εμβολιαζόμενου, είναι κρίσιμοι παράγοντες για το πότε θα καταφέρουμε να επιτύχουμε την επιθυμητή ανοσία του πληθυσμού. Υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες που πρέπει να μας κάνουν φειδωλούς στα λόγια και προσεκτικούς στα έργα. Κατά την περίοδο γρίπης 2018-2019 επικράτησαν οι υπότυποι A(H1N1)pdm09 και Α(Η3Ν2) με 374 νοσηλευόμενους σε ΜΕΘ και 154 θανάτους. Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία, στον Ελληνικό πληθυσμό η αποτελεσματικότητα του αντιγριπικού εμβολίου εκτιμήθηκε στο 42%, διότι, αφενός ο ιός της γρίπης συνεχώς μεταλλάσσεται γενετικά και αντιγονικά και αφετέρου τον σημαντικότερο λόγο μη αποτελεσματικής δράσης ενός εμβολίου αποτελεί η αλλοίωση της δραστικότητάς του, λόγω έκθεσης του σε ακατάλληλες θερμοκρασιακά συνθήκες.
Αν τελικά, εμβόλια που εγκρίθηκαν με 95% αποτελεσματικότητα, στην πράξη, λόγω μεταλλάξεων ή προβλημάτων στην εφοδιαστική αλυσίδα, λειτουργήσουν με 50% ή 60% αποτελεσματικότητα, αντιλαμβανόμαστε ότι ο απαιτούμενος χρόνος για να επιτευχθεί η ζητούμενη ανοσία, επιμηκύνεται. Υπάρχουν επίσης και συμπληρωματικοί παράγοντες που απειλούν την επιτυχία του συνολικού εγχειρήματος. Για παράδειγμα, το εμβόλιο της Pfizer διατηρείται στους 2-8 βαθμούς κελσίου για 5 ημέρες. Αν λοιπόν φτάσουν 500 εμβόλια σε ένα εμβολιαστικό κέντρο και τα 100 από τα 500 ραντεβού δεν παρουσιαστούν μέσα στον πενθήμερο, τι θα γίνει με τις 100 δόσεις που θα λήγουν; Ούτε η διαχείριση πολλαπλών εμβολίων είναι κάτι εύκολο. Αν χρειαστούμε 4-5 διαφορετικά εμβόλια για να αποκτήσουμε τον αριθμό των δόσεων που χρειαζόμαστε, που το καθένα απαιτεί δύο δόσεις και άλλες θερμοκρασιακές συνθήκες, η διαχείριση αυτή είναι πολύπλοκή και δαιδαλώδης. Επίσης, αρχίζουμε να βλέπουμε μονομερής ενέργειες κρατών. Είναι σύνηθες μπροστά σε ένα πρόβλημα που συνεχώς διογκώνεται, κάποια στιγμή ο καθένας να αρχίσει να κοιτάζει τον εαυτό τους και να διασπά την συλλογικότητα. Κάθε lockdown δεν είναι ένα νέο lockdown αλλά ένα ακόμα επιπρόσθετο lockdown που επιδρά εκθετικά στις συσσωρευμένες επιπτώσεις όλων των προηγούμενων τόσο σε Υγεία όσο και σε Οικονομία. Κάπως έτσι φτάνουμε στο πρόσφατο δημοσίευμα της BiLD που εμφανίζεται η Γερμανία να προχωρά σε επιπλέον παραγγελία από αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπρόσθετη απειλή αποτελεί ο χρόνος του εμβολιασμού. Αν δούμε πότε γίνεται το εμβόλιο της γρίπης θα δούμε ότι προηγείται της περιόδου εμφάνισης της. Εμβολιαζόμαστε Οκτώβριο Νοέμβριο για να είμαστε θωρακισμένοι τον Δεκέμβριο, Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο. Ο μαζικός εμβολιασμός εν μέσω περιόδου έξαρσης εγκυμονεί την πιθανότητα (επαναλαμβάνω πιθανότητα) να μεταλλάξει σοβαρά τον ιό και να τον εγκαταστήσει απρόσβλητο από το εμβόλιο. Όλοι αυτοί οι παράγοντες, σε συνάρτηση με το ότι, τουλάχιστον έως σήμερα δεν έχουμε την αντίστοιχη πρόοδο σε θεραπευτικά πρωτόκολλα, θα πρέπει να μας κάνουν σοβαρούς και προσεκτικούς, διότι δεν στοιχειοθετείται η αισιοδοξία ότι βρισκόμαστε στην τελική ευθεία απαλλαγής μας από την πανδημία. Με τα σημερινά δεδομένα, το 2021 θα είναι μια ακόμη πολύ δύσκολη χρονιά. Γι’ αυτό πρέπει να σχεδιάσουμε και να προετοιμαστούμε, διότι, αν δεν αλλάξουν τα δεδομένα, τότε η απογοήτευση που θα επέλθει από την μη δικαίωση των προσδοκιών ότι το καλοκαίρι του 2021 θα είναι όλα καλά, λόγω συσσωρευμένων προβλημάτων σε υγεία και οικονομία, θα επιφέρει συντριπτικές αρνητικές συνέπειες και εξελίξεις.
Σοβαρότητα λοιπόν, σχεδιασμός, προετοιμασία και ειλικρίνεια, και όλα θα πάνε καλύτερα.» ...απο 22/12/2020 !
Ν.Ιωσήφ
