ΕΛΛΑΣ: Αλήθειες για τον Απόλλωνα

 

 

Η ελληνική μυθολογία είναι η αποκωδικοποιημένη γνώση,γραμμένη και βασισμένη σε κάποιους ιερούς κώδικες.Κάθε κώδικας εμπεριέχει συμπυκνωμένες πληροφορίες,γνώσεις που χρειάζεται να αποκωδικοποιηθούν σωστά από ανθρώπους υπέυθυνους,ικανούς να αντιληφθούν,να εκτιμήσουν και να σεβαστούν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Λέγεται από κάποιον ότι " η ελληνική Μυθολογία είναι σαν την ατομική ενέργεια που πρέπει να πέφτει στα χέρια υπεύθυνων διότι σε χέρια αδαών ίσως να φέρει καταστροφή.

Κάποιοι ερευνητές,και μάλιστα Έλληνες,προφανώς δεν έχουν κατανοήσει αυτό το πνεύμα.Δεν έχουν καταλάβει το πνεύμα των μαχών και των σκοτωμών που αναφέρονται στην ελληνική Μυθολογία.Δεν γνωρίζουν οτι,είναι γραμμένη με αναρίθμητους συμβολισμούς από ανθρώπους λεπτολόγους που ήσαν αστρονόμοι και μύστες κατά τον Αριστοτέλη και μάλιστα.... οι στρολόγοι της εποχής μας παραδέχονται οτι βασίζονται στις απόψεις αλλά και στις θεωρείες τους.

 Έτσι.....ενοχοποιούν τους Ολύμπιους οτι έδιναν μάχες για το κέφι τους με σκοπό να ικανοποιήσουν αρνητικά ένστικτα και ιδιοτελείς σκοπιμότητες όπως αφήνουν να εννοηθεί,και ότι,σαν οντότητες αρνητικές εκδήλωναν πάντα το μίσοε και την ζήλια που τους διακατείχε. Ενοχοποιούν επίσης αρχαίους προγόνους μας διότι είχαν ιερό ζώο το φίδι,εκλαμβάνοντας το σαν κάτι το αρνητικό.


Το ΦΙΔΙ είναι αρχετυπικό σύμβολο κοσμολογικών και κοσμογωνικών περιγραφών,είναι ο συμβολισμός με τον οποίο συμβολίζεται η ΕΝΕΡΓΕΙΑ, αυτό ισχύει και για τους ΔΡΑΚΟΥΣ.
Η παρουσία του σε κάθε αρχαιοελληνική παράσταση δεν είναι καθόλου διακοσμιτική ούτε αρνητική,είναι η αποτύπωση της ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ και της ΔΡΑΣΗΣ.

 

 

 

 

 

 

Ο πρώτος άθλος του Ηρακλή ήταν να πνίξει τα 2 φίδια που του έστειλε η ΗΡΑ πάνω από την κούνια του, το ΑΣΠΡΟ και το ΜΑΥΡΟ. Με την πράξη αυτή κατάφερε να ελέγξει τις ενέργειες, θετική και αρνητική, για να μπορέσει έπειτα να τις κατευθύνει. Γνώριζε πολύ καλά ότι, για να κατευθυνθούν οι ενεργειες χρειάζεται πρώτα να ελεχθούν. Η πράξη της Ήρας, να στείλει τα 2 φίδια σε ένα ανυπεράσπιστο μωρό, δεν ήταν τυχαία, ήταν στα πλαίσια του κοσμικού σχεδίου.
Τ ο μέλλον καθορίζεται και διαμορφώνεται από το νόμο του αποτελέσματος που προέρχεται από κάποια αιτία και η αιτία στην περίπτωση αυτή είναι ήταν η πράξη της Ήρας, αδερφής και συζήγου του Δία, το αποτέλεσμα της αιτίας αυτής ήταν η ευκαιρία που δόθηκε στο Ηρακλή να ξεκινήσει τους άθλους του και να πετύχει αυτό που είναι ο σκοπός του κάθε ανθρώπου. Είναι κατανοητό λοιπόν οτι το μίσος και η ζήλια που υποτίθεται οτι την ώθησε στην πράξη αυτή ήταν συμβολική,ήταν... όπως είναι κατανοητό,στα πλαίσια εξελικτικών αναγκών και δραστηριοτήτων που διέπουν την κοσμική εξέλιξη.
Στις αρχαίες παραστάσεις παρατηρούμε τους ολύμπιους, τις ανώτερες υπερβατικές υποστάσεις που εξελίχθησαν πέρα από το ανθρώπινο επίπεδο, να μάχονται με τα παιδιά της γαίας που όλα έχουν Φιδοουρές ή Δρακοουρές και συμβολίζουν τις ενεργειακές στοιχιακές δυνάμεις της φύσης. Βλέπουμε τους Ολύμπιους ( ιερά αρχέτυπα ), να μάχονται με τα παιδιά της Γαίας ( ενεργειακά αρχέτυπα ), κρατώντας φίδια στα χέρια σε μια κοσμική σύγκρουση που λαμβάνει χώρα στα πλαίσια της εξελικτικής κοσμικής πορέιας.

 

Ο Ηρακλής έλεγξε τις μικρές ενέργειςς, ενώ ο Αππόλωνας και άλλοι ολύμπιοι,με την βοήθεια και του Ηρακλή που ήταν θνητός, έλεγξαν τις μεγάλες, τις αστρικές ηλεκτρομαγνιτικές δυνάμεις του πλανήτη ώστε να προκύψει η ενεργειακή κοσμική εξέλιξη στου άνω και κάτω, άνω και άνω, τρείς κόσμους.

Κάθε αρνητική δραστηριότητα που αναφέρεται στη Μυθολογία μας είναι συμβολική. Κάθε συμβολισμός εμπεριέχει συμπαντικές κωδικοποιημένες πληροφορίες. Κάθε σκοτωμός όπου αναφέρεται και που βλέπουμε σε αρχαίες παραστάσεις, δεν υπονοεί σκοτωμό με την έννοια του θανάτου αλλά τον έλεγχο του ηττημένου.

Εν Αρχή ην το Χάος [ Ησίοδος ]. Από το Χάος Γαία και ο Έρως.

Κάποια παιδιά της Γαίας μετά από μελέτη και παρατήρηση κάποιων αρχαιοελληνικών παραστάσεων διαπιστώνεται ότι, τα παιδιά της Γης και του Ουρανού, της Γης και του Ταρτάρου, της Γης και του Πόντου, της Γης και του Ποσειδώνα, έχουν σώματα φιλιδωτά, ουρές φιδίσιες και τα παιδια του Πόντου δρακοουρές και ψαρίσιες. [ Συνβαίνει και σε κάποια εγγόνια της Γης ].
Κάθε ουρά αντιπροσωπεύει κάποια ενεργειακή ιδιότητα και ποιότητα. Κάθε ένα από τα παιδιά αυτά έχει ένα ιδιαίτερο συμβολισμό, ή και περισσότερους, όπως και άλλα αρχέτυπα, ενεργειακά και μη, που αναφέρονται στη Μυθολογία μας. Κάθε παιδί και μια ιστορία, κάθε μύθος ... και μια αξία.

Όλα είναι αρχετυπικές ενεργειακές οντότητες, είναι της φύσης τα στοιχεία που οι Ολύμπιοι, έδωσαν συμβολικές μάχες με όλους αυτούς και τους νίκησαν χρησιμποιώντας κάποιες υπερβατικές προτροπές.




Ο Πύθωνας [ Δράκος ] το τελευταίο παιδί της Γης που γεννήθηκε από τη λάσπη του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα, είναι σύμβολο αστρικών διαταραχών οι οποίες απελευθερώθηκαν από ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις που επιρρεάζουν τον πλανήτη δρώντας με τη μορφή παγετώνων, σεισμών, κατακλυσμών, τωφώνων, κυκλώνων και υψηλών θερμοκρασιών.
Οι δυνάμεις αυτές δημιουργήθηκαν με την εκτόνωση της συσσώρευσης αστρικών ενεργειών που ενέσκηψαν στον πλανήτη με τη σύμπτιξη θετικών και αρνητικών δυνάμεων. Όλες αυτές οι ηλεκτρομαγνητικές ενέργειες που απελευθερώθηκαν και επέφεραν αστρικές διαταραχές με ακράια καιρικά φαινόμενα που επιρρεάζουν τον πλανήτη, πιθανόν όταν συνέπεσαν όλες μαζί ταυτόχρονα δημιούργησαν έναν κατακλυσμό.


Διότι ένας κατακλυσμός, κατά τη γνώμη μου, δεν συμβαίνει λόγω ακράιων καταρακτωδών βροχών και πλημυρών αλλά και με την ακολουθία όλων αυτών των φαινομένων που προαναφέρθηκαν.


Ο Πύθωνας λοιπόν που γεννήθηκε από την λάσπη του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα είναι σύμβολο όλων αυτών των καταστρεπτικών δυνάμεων και ο Απόλλωνας ελέγχοντας τον έγινε κύριος των δυνάμεων αυτών με σκοπό να τις μετουσιώσει έπειτα σε υγιείς ποιότητες. Και θα σημειώσω ότι, για τους προηγούμενους κατακλυσμούς που αναφέρονται στη Μυθολογία, προφανώς να έπαιξαν ρόλο τότε κάποιες άλλες οντότητες, άλλες υποστάσεις κάποιων μακρινών εποχών.


Και με τη γνώση ότι και τα ενεργειακά πεδία της Γης δημιουργήθηκαν από κάποια ενεργειακή σύμπτυξη θετικών και αρνητικών δυνάμεων, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι, ο Πύθωνας συμβολίζει και τα ενεργειακά πεδία της Γης, κατά τη γνώμη μου. Τα άλλα παιδιά της, ο Εγκέλαδος. αρχηγός των Γιγάντων. γιος της Γης και του Τάρταρου, συμβολίζει γενικά όλα τα είδη σεισμών. Ο Τυφωέας, γιος επίσης της Γης και του Τάρταρου, που κατά τον παυσανία ταυτίζεται με τον Εγκέλαδο, συμβολίζει τους ηφαιστειακούς σεισμούς και τα ηφαίστεια, η γυναίκα του η Έχιδνα, τους υποχθόνιους [ ζούσε κι αυτή με τον άντρα της κάτω από την Γη]. Η κόρη τους, Χείμαιρα, τους τεκτονικούς σεισμούς που είναι οι πιο καταστρεπτικοί και οι πλέον συνιθισμένοι, μάλιστα ο Ησίοδος αναφέρει οτι εμφανιζόταν ξαφνικά από τόπο σε τόπο και έσπειρε την καταστροφή. Ο Πολυβώτης συμβολιζει τους υποθαλάσσιους σεισμούς, Ο Τυφώνας τους τυφώνες, η Σκύλα τους κυκλώνες και η Χάρυβδη τους αντικυκλώνες. ο Αλκυωνέας, πιθανόν ταυτίζεται με τον Τυφωέα. Όλες οι οντότητες αυτές έχουν σώματα φιλιδωτά, ουρές φιδίσιες ή δρακοουρές. [ Υπάρχει αναφορά στο βιβλίο με τίτλο " Ακολουθώντας τα ίχνη του φιδιού " της Μαρίας Νικολουδάκη - Ρουτσιέρη που δίνονται επιχειρήματα για όλα όσα γράφονται].  

Οι Ολύμπιοι έδωσαν μάχες με όλους αυτούς και τους νίκησαν.


Οι μάχες αυτές είναι εικονικές και οι [ σκοτωμοί ] είναι αρχέγονες διαδικασίες που σηματοδοτούν την απ' αρχής κόσμου ενεργειακή κοσμική εξέλιξη πάνω στον πλανήτη Γη. Είναι συμβάντα ουρανίων και επιχθονίων γενεσιουργιών δυνάμεων, αιτίες κοσμικών φαινομένων που αντιπροσωπεύονται από τα παιδιά της Γαίας, και οι Ολύμπιο, όπως προαναφέρθηκε, έδωσαν συμωολικές μάχες με τα παιδιά αυτά και τα νίκησαν κατορθώνοντας έτσι να γίνουν κύριοι και ελεγκτές των στοιχειακών δυνάμεων των τριών κόσμων.
Με τις μάχες αυτές και τους [σκοτωμούς] που αναφέρονται επέρχονταν ο έλεγχος του ηττημένου και όχι ο θάνατος όπως κάποιοι πρεσβεύουν.Όποιος σκότωνε δράκο, ή άλλη ενεργειακή οντότηταμ έθετε υπο έλεγχο τον δράκο και γινόταν κύριος της ιδιότητας που αντιπροσώπευε και κατείχε ο δράκος. Έτσι... οι Ολύμπιες υπεροντότητες, [σκοτώνοντας], ελέγχοντας δηλαδή τα παιδιά της Γαίας, τις αρχετυπικές στοιχειακές δυνάμεις της φύσης που όλοι τους έχουν δρακοουρές και φιδοουρές, έγιναν εκείνοι οι ελεγκτές των ενεργειακών ιδιο΄τητων που αντιπροσ΄πευαν οι ηττημένοι. Σκοπός τους ήταν... οι ενέργειες αυτές που κατακτήθηκαν να μετουσιωθούν έπειτα σε υγιείς ιδιότητες και ποιότητες, επιτυγχάνωντας έτσι... με τη νίκη τους εί των Γιγάντων να ισορροπήσουν τις 2 ενέργειες τις κοσμικές και με τη νίκη τους επι των Τιτάνων να γίνουν κύριοι και ελεγκτές της κοσμικής εξουσίας. Κατάφεραν... με το έργο τους να γίνουν φορείς και δότες θεϊκών δυνάμεων.



Επίσης ... τις ενέργειες αυτές που κατακτήθηκαν, κατάφεραν να τις ελέγξουν, να τις κατευθύνουν, να τις ορίσουν και αν τις ταυτιποιήσουν ώστε να γίνουν κατανοητές στα Πλαίσια της Κοσμικής Νόησης.
Η δράση τους συντέλεσε στην εκτόνωση και απελευθέρωση της συσσώρευσης των ενεργειών οι οποίες δημιουργήθηκαν με τη σύμπτυξη θετικών και αρνητικών γενεσιουργιών δυνάμεων που ενέσκυψαν στον πλανήτη δημιουργώντας αστρικές διαταραχές.
Με τον πόλεμο της ψυχής που έδωσαν οι Ολύμπιοι με τους Τιτάνες οι οποίοι αντιπροσώπευαν την κοσμική εξουσία και με τους Γίγαντες που ήσαν οι καταστρεπτικές δυνάμεις της φύσης, όπως προαναφέρθηκε, έλεγξαν ήχους, φόρμες, δομές και κραδασμούς, κατορθώνοντας έτσι να γίνουν οι ενορχηστρωτές των κοσμικών ενεργειών και οι κυρίαρχοι της πλανιτικής και επίγειας εξουσίας.

Συνήθως σκοτώνονται δράκοι. Οι δράκοι κατά το Ν. Μαριόρη, είναι οι μυθολογικές εκείνες οντότητες που οι αρχαίοι πρόγονοι μας έδιναν την ιδιότητα του φύλακα κάποιου θησαυρού.



Οι φύλακες όμως αυτοί δεν ασχολούντν για τον επιούσιο, δεν εργάζονταν επι πληρωμή, αλλά ήσαν ταυτισμένοι με το αντικείμενο ή το είδωλο που ετάχθησαν να φυλάνε. μεταξύ τους υπήρχε σχέση ούτε πραγματική, ούτε εξωπραγματική, αλλά μια σχέση ταύτισης και εσωτερικής επικοινωνίας. Όποιος λοιπόν σκότωνε τον δράκο έλεγχε την ενέργεια του και γινόταν, κατά τη γνώμη μου, ο κυρίαρχος της ενέργειας αυτής που ήταν ταυτισμένος ο δράκος, όπως προαναφέρθηκε. Έτσι... ο Ηρακλής, σκοτώνοντας το Λάδωνα πήρε τα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων και έγινε κύριος της νιότης και της αθανασίας.



Ο Κάδμος σκοτώνοντας το δράκο της Άρειας κρήνης πήρε την Αρμονία. κλπ. κλπ.



Ο Απόλλωνας σκότωσε 3 φορές ίσως και περισσότερες τον ίδιο δράκο, τον Πύθωνα.

 Υπάρχουν αναφορές οτι τον σκότωσε στον Παρνασσό, στην Κασταλία, και στο ναό της Γαίας, κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβαίνει στα πλαίσια της λογικής. Είναι προφανές λοιπόν οτι οι σκοτωμοί που αναφέρονται δεν υπονοούν θάνατο αλλά έλεγχο του ηττημένου.

ΟιΘεομαχίες, Γιγαντομαχίες και Τιτανομαχίες προηγήθηκαν της γεννήσεως του Πύθωνα και σύμφωνα με το μύθο περι της γέννησης του Απόλλωνα, ο Πύθωνας, το τελευτάιο παιδί της Γης, περιγράφεται σαν πολυκέφαλος, τερατώδης και απαίσιος όφις και κάθε κεφάλι, κατά τη γνώμη μου, συμβολίζει κάποια κοσμική ενέργεια από αυτές που αναφέρθηκαν οτι αντιπροσωπεύει.


Αναφέρεται οτι στον κατακλυσμό, το πλοιάριο του Δευκαλίωνα και της Πυρράς μετά από 9 ημέρες και νύχτες περιπλάνησης προσάραξε στον Παρανασσό.



Ο Απόλλωνας τέσσερις μέρες μετά τη γέννηση του [ τον σκότωσε ], τον έθεσε δηλαδή υπό έλεγχο στον Παρνασσό. Έλεγξε πρώτα, ως είναι κατανοητό, τις μεγάλες γενεσιουργούς κοσμικές ενέργειες που αντιπροσώπευε ο Πύθωνας για να γίνει εκείνος κυρίαρχος των ιδιοτήτων αυτών με σκοπό να τις μετουσιώσει σε υγιείς ιδιότητες, όπως προαναφέρθηκε. Έτσι, έγινε μια αρχή για να μπορέσει έπειτα να προχωρήσει στο έργο του. Αυτό έκανε και ο Ηρακλής [ημίθεος] πάνω από την κούνια του για να μπορέσει έπειτα να δράσει.

Παρατηρούμε εδώ οτι, αυτό που συνέβη στην περίπτωση του Απόλλωνα αλλά ακι του Ηρακλή, αιτία ήταν η ζήλια της Ήρας. Η ζήλια και ο φθόνος έχει να ΄κάνει με την διαμόρφωση του εσώτερου εαυτού που εκδηλώνεται από κάποια εσωτερική σύγκρουση, και εδώ, στις δυο περιπτώσεις που αναφέρθησαν, εξωτερικεύεται και αποδίδεται με συμβολισμούς ώστε να γίνει πιο κατανοητός ο μύθος.

Ο Πύθωνας λοιπόν δεν σκοτώθηκε στον Παρνασσό αλλά τέθηκε υπό έλεγχο, έτσι...έφυγε από τον Παρνασσό και ήγε στην Κασταλία. Η Κασταλία είναι μια από τις 4 εστείες του ενεργειακού χώρου των Δελφών, ο χώρος που εξέπεμπε ακραία μετάδοση νοηματικών μυνημάτων, ο δίαυλος που η Πυθία έπαιρνε τους λεγόμενους χρησμούς. Ο Πύθωνας, κατά τον Παυσανία, όπως και η Πυθία, είχε το προνόμιο της μαντικής ικανότητας. Γνώριζε οτι, ο γιος της Λητούς θα τον σκότωνε και οτι θα του έπαιρνε το μαντείο και αυτός ήταν ο λόγος που αναφέρεται οτι η κυνηγούσε τη Λητώ και τον Απόλλωνα.



Ο Απόλλωνας λοιπόν ...[ σκοτώνοντας τον και πάλι στην Κασταλία ], όπως λέει η Μυθολογία μας, ελέγχοντας δηλαδή την ενέργεια του και εκεί, έγινε ο κυρίαρχος της μαντικής ικανότητας, της άλλης ενέργειας που κατέιχε και αντιπροσώπευε ο Πύθωνας. Αυτό ισχύει και για το [σκοτωμό] των ιερέων του μαντείου που ήσαν κι εκείνοι κοινωνοί της ιδιότητας αυτής. Να λοιπόν ο λόγος που [σκότωσε] και τους ιερείς ο Απόλλωνας. Όχι βέβαια για ιδιοτελείς σκοπιμότητες ή από φθόνο όπως κάποιοι πιστεύουν, αφού άλλωστε δεν είχαν προηγούμενα μεταξύ τους.

 Ο Πύθωνας, και πάλι δεν σκοτώθηκε αλλά τέθηκε υπό έλεγχο για δεύτερη φορά...έτσι... έφυγε από την Κασταλία, πήγε σε μια άλλη εστία ενεργειακού χώρου των Δελφών, στο ναό της Γαίας, της προ γιαγιάς του, κι έγινε φύλακας του Ναού.
Μέσα στο ναό απέκτησε πνευματική ιδιότητα και θεϊκή ποιότητα, έγινε φτερωτός, και είναι γνωστό οτι τα φτερά συμβολίζουν το πνεύμα. Απέκτησε εδώ το προνόμιο να είναι ο φύλακας του Φωτός. Όμως, στον πλανήτη, λέγεται οτι δεν έστελνε το πραγματικό αλλά ένα υποκατάστατο του φωτός και όταν ο Απόλλωνας τον [σκότωσε], τον έθεσε υπο ΄λεγχο για 3η φορά, κατά τη γνώμη μου, πήρε την ενέργεια που κατέιχε ο δράκος και έγινε εκείνος ο φωτοδότης Απόλλων αφού απελευθέρωσε στη Γη το αληθινό Φως.





Ο Πύθωνας [και όχι άλλος δράκος ] αναφέρεται και εδώ σαν φύλακας του ιερού της Γαίας, γι΄αυτό, θα έλεγα οτι δικαιώνεται η θεωρεία αυτή, οτι δηλαδή ο Απόλλωνας για 3η φορά [σκότωσε], έλεγξε την ενέργεια του Πύθωνα.
Όμως... τον αντιμετώπισε και 4η φορά αφού υπάρχουν αναφορές οτι τον κυνηγούσε όπως και την μητέρα του, Λητώ. Θα μπορούσ ελοιπόν η ιστορία αυτή να είναι ίδια ή όμοια με του Ορφέα αφου και οι δύο είχαν την ίδια ιδιότητα, το προνόμιο της καλλιτεχνίας και ειδικά της μουσικής. Αναφέρεται στα ορφικά οτι κυνηγούσε και τον Ορφέα κάποιος δράκος,όμως, βοηθούμενος από τον θεό Ήλιο βρήκε προστασία στο ναό του, έτσι γλύτωσε.





 Ο δράκος με το δάγκωμα του θα του μετέδιδε την ενεργειακή ιδιότητα που συμβίλιζε και κατείχε, πιθανόν όμως δεν του ήταν αρεστή, ή ίσως η τύχη να του επιφύλασσε κάτι καλύτερο αφού είχε ταχθεί να γίνει καλλιτέχνης. Έτσι..., μέσα στο ναό του Ήλιου φωτίστηκε, απέκτησε ηλιακή ανώτερη ποιότητα, αυτή της καλλιτεχνίας και της μουσικής, έγινε κύριος δηλαδή των ιδιοτήτων που κατέιχε και ο Απόλλωνας. Είναι λογικό να συνέβη το ίδιο και στον Απόλλωνα, να βρήκε κι εκείνος ακταφύγιο στο ναό του Ήλιου όταν τον κυνηγούσε ο Πύθωνας αφού μάλιστα ήταν ο εκλεκτός του και απέκτησε στο ναό την ιδιότητα του σαν Μουσιγέτης.



Υπάρχει μια λογική που θα μπορούσε να δικαιώσει τη θεωρία ότι, ο Απόλλωνας [σκότωσε], έλεγξε δηλαδή την ενέργεια του ίδου του δράκου [ Πύθωνα ] τρείς φορές και τον αντιμετώπησε άλλη μια στο ναό του Ήλιου. Δεν σκότωσε λοιπόν για το κέφι του, ούτε είχε όπλα μαζί του για να σκοτώσει όποιν δεν του άρεσε όπως κάποιοι τον κατηγορούν. Με τα χρυσά βέλη
του Ηφαίστου έλεγξε [σκότωσε] τον Πύθωνα, με βέλη δηλαδή βγαλμένα από την φωτιά της ψυχής του, αφού η βούληση η θείκή ήταν να έρθει το φως στις ψυχές των ανθρώπων.

Ο Πύθωνας πλασμένος από λάσπη νικήθηκε από το φως. Η μάχη με τον Απόλλωνα είναι η επικράτηση του πνεύματος επί της ύλης. Η πνευματική φιλοσοφία λέει ότι, η ζωή και η μορφή [το πνεύμα και η ύλη] όταν έρχονται σε επαφή, αναφαίνεται φως. Το έργο του Απόλλωνα σηματοδοτεί μια πορεία προς αποδέσμευση από την ύλη.

Είναι συμβολικός επίσης και ο μύθος του Απόλλωνα ο σχετικός με το Μαρσύα.
Μας λέει ο μύθος εν περιλήψει οτι, η Αθηνά νομίζοντας οτι ο αυλός παραφούσκωνε τα μάγουλα της και παραμόρφωνε το πρόσωπο της, τον πέταξε και ο Σειληνός Μαρσύας τον άρπαξε. Νομίζοντας έτσι οτι απέκτησε θεϊκή δύναμη έχοντας τον θεϊκό αυλό της Αθηνάς, από αλαζονία και κομπασμό ζήτησε να αναμετρηθεί με τον κιθαρωδό θεό Απόλλωνα.

 

Στην αναμέτρηση ο Απόλλωνας έπαιζε λύρα και τραγουδούσε ενώ ο Μαρσύας με τον αυλό στο στόμα δεν μπορούσε να τραγουδάει. Ο αυλός δεν έχει χορδές, μέσα του είναι όλοι οι ήχοι που βγαίνουν από τις οπές του, ενώ με το τραγούσι, οι ήχοι πηγάζουν και βγαίνουν από την ψυχή του καλλιτέχνη καθώς η ψυχή συγχρονίζεται με την λύρα, έτσι, νίκησε ο Απόλλωνας και αφού είχαν κάνει συμφωνία, ο Απόλλωνας τον έγδαρε ζωντανό όπως μας λέει ο μύθος. Υπάρχει πίνακας που απεικονίζει την αναμέτρηση των δύο και κοντά στον Απόλλωνα βρίσκεται μια γυναίκα που ονομάζεται ΠΛΑΝΗ. Είναι προφανές λοιπόν οτι η αναμέτρηση ατή, αφού όλες οι ιστορίες που έγραψαν οι μυθολόγοι της εποχής εκείνης είναι συμβολισμοί, συμβολίζει την λανθασμένη σκέψη και την πλάνη.


Ο Απόλλωνας, όμως αναφέρθηκε, με βέλη της ψυχής του μαχόταν με τα ιερά αρχέτυπα, τα παιδιά της Γαίας με σκοπό ελέγχοντας τα, να γίνει κυρίαρχος των ιδιοτήτων που αντιπροσώπευαν, όμως, στην περίπτωση του Μαρσύα [έγδαρε]... ξεσκέπασε δηλαδή κατά κάποιο τρόπο την αλαζονία και την πλάνη και αυτό ακριβώς το ξεσκέπασμα συμβολίζει ο μύθος που ο μυθοπλάστης τον βρήκε κατάλληλο για να γίνει πιο ακτανοητός. Ο μύθος του Εύρυτου, όπως και κάποιοι άλλοι παρόμοιοι συμβολισμοί.





Υπάρχουν συντριβάνια φτιαγμένα από ορείχαλκο με παραστάσεις που παριστάνουν τον Μαρσύα σαν ακόλουθο του Διονύσου και δίπλα του λιοντάρια με φτερά. [ Βρίσκονται τέτοια στο Λος Άντζελες και στο Εδιμβούργο ]. Είναι προφανές οτι κάποιος συμβολισμός κρύβεται πάντα πίσω από κάθε φαντασία καλλιτέχνη ή μυθοπλάστη αφού λιοντάρια φτερωτά δεν υπάρχουν και τους συμβολισμούς αυτούς μόνο οι αρχαίοι πρόγονοι μας σαν παντογνώστες τους γνώριζαν. Και είναι λογικό οτι, δεν θα μπορούσαν, σαν παντογνώστες και νοήμονες άνθρωποι, να έχουν σε υπόληψη ένα θεό που να το αποκαλούσαν μάλιστα " θεό της λογικής τάξης και της ηθικής " αν του καταλόγιζαν μια τέτοια απεχθή πράξη, αν η πράξη του αυτή δεν ήταν μόνο συμβολική, αφού η Μυθολογία μας είναι γραμμένη με αναρίθμητους συμβολισμούς και κώδικες, όπως προαναφέρθηκε.


Λέγεται ακόμα οτι ο Πύθωνας εξέθρεψε και γαλούχησε τον αδερφό του, Τυφωέα, είχε μάλιστα φιλικές σχέσεις και με την κόρη του, Χιμαίρα [αντιπροσωπεύει τεκτονικούς σεισμούς]. Γράφτηκε άραγε τυχαία αυτό; Διότι αναφέρθηκε προηγουμένως οτι ο Πύθωνας συμβολίζει καταστρεπτικές δυνάμεις αλλά και τα ενεργειακά πεδία της Γης και ο Τυφωέας, τα ηφαίστεια και τους ηφαιστειακούς σεισμούς. Βλέπουμε δηλαδή οτι, το ενεργειακό πεδίο [ΠΥΘΩΝΑΣ] εξέθρεψε και γαλούχησε τον ηφαιστειακό σεισμό [ΤΥΦΩΕΑ]. Και διερωτώμαι,αφού δεν έχω επιστημονικές γνώσεις επί του θέματος, έκανα απλά μια έρευνα...

Υπάρχει άραγε σχέση ενεργειακών πεδίων και ηφαιστειακών σεισμών; ... Και γιατί άραγε..... στην Αγγλία και σε άλλα μέρη του κόσμου που δεν υπάρχουν ενεργειακά πεδία δεν γίνονται ποτέσ σεισμοί, παρ' ότι στην Αγγλία βρίσκεται πλησίον το ηφαίστειο της Ισλανδίας, και στην Ελλάδα που υπάρχουν 5.679 ενεργειακοί χώροι είναι χώρα σεισμογενής; ... Το βρίσω ένα λογικό ερώτημα που σίγουρα οι πρόγονοι μας γνώριζαν πολύ καλά τις έννοιες αυτές και τις αιτίες όλων των φαινομένων σαν παντογνώστες που ήσαν, άλλωστε είναι φανερό οτι εκείνη διέθεταν περισσότερο μυαλό από τους ανθρώπους της εποχής μας, έστω κι αν πίστευαν και προσκυνούσαν τις πέτρες και τα ξύλα όπως κάποιοι θέλουν να πιστεύουν.


Και εδώ... θα θέσω άλλο ερώτημα. Γιατί άραγε... στην Ελλάδα δεν προκύπτουν συχνά έντονα φαινόμενα τυφώνων, κυκλώνων και φονικών καταιγίδων όπως συμβαίνει σε διάφορα μέρη του κόσμου; Μήπως διότι ελέγχθησαν από τους προγόνους μας και είναι ηπιότερα;
Και... τι θα συνέβαινε στη χώρα μας με τόσα ενεργειακά πεδία που διαθέτει αν οι προγονοί μας δεν είχαν μεριμνήσει; ... Και ερωτώ...Στην περίπτωση αυτή μήπως ο Ήλιος [ Απόλλων ] παίζει κάποιο ρόλο;

Σημείωση: Οι ΔΡΑΚΟΙ είχαν το ρόλο του προστάτη και φύλακα και όχι οι ΣΦΙΓΓΕΣ όπως λένε κάποιοι αναφερόμενοι στην Αμφίπολη. Οι ΣΦΙΓΓΕΣ συμβολίζουν άρρητα μυστικά όπως τα γνώριζε και ο Οιδίποδας.

Επιπλέον θα σημειώσω οτι είμαι χριστιανή ορθόδοξη. Πιστεύω στην διδασκαλία του ενός και μοναδικού, του μεγάλου μας αδερφού και θεού μας του Ιησού. Έχω μελετήσει όλες τις θρησκείες του κόσμου και βρίσκω οτι η πιο αληθινή είναι η ορθόδοξη θρησκεία. Η Σίβυλλα [ ιέρεια του Απόλλωνα ], πίστευε στον Ιησού Χριστό διότι είχε προφητέψει την έλευση Του.

Η μελέτη μου για τους Ολύμπιους έγκειτε στο θαυμασμό μου για το αρχαίο ελληνικό πνεύμα το αθάνατο. Θαυμάζω την παντογνωσία των αρχαίων προγόνων μας, την ηθική και το καθαρό πνεύμα, την τεχνογνωσία της εποχής τους, τις γνώσεις που σηματοδοτούν την μετέπειτα πορεία της ανθρωπότητας, τον πολιτισμό και την φιλισοφία τους που πρώτοι εκείνη φιλοσόφησαν και δίδαξαν σε όλο τον κόσμο.

απόψεις Μαρίας Νικολουδάκη - Ρουτσιέρη







Ιερό πουλί του Απόλλωνα ήταν ο κύκνος ( Πλάτων )

Οι κύκνοι έχουν μαντική ικανότητα. Προβλέπουν το θάνατο τους και τότε αρχίζουν και τραγουδάνε το ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ



Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κα.
Μαρίας Νικολουδάκη - Ρουτσιέρη   που σε μια συνάντηση μας για λίγα λεπτά στις κούνιες που βρεθήκαμε και μετά από συζήτηση σε θέματα ΕΛΛΑΔΑΣ, είδε στο πρόσωπο κάτι και μου εμπιστεύτηκε τις απόψεις της ώστε να τις μεταφέρω μέσα από την ιστοσελίδα μου.