ACTION M ..: ΝΔ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΣ: Ουκρανική κρίση, συνέπειες και αντίκτυπος - Τα συμπεράσματά μου από την επίσκεψη στην Ουάσινγκτον

Aγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

Με την προσοχή στραμμένη στην ουκρανική κρίση και τις συνέπειές της στην ΝΑ Ευρώπη και στη Μεσόγειο, βρέθηκα στις ΗΠΑ, πριν από λίγες ημέρες, για τις εργασίες του 3ου συνεδρίου Southeast Europe and East Med.

Κατά τη διάρκεια των δύο ομιλιών μου, με θέματα “Η αναδιάταξη της Μέσης Ανατολής” και “Οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ ως πυλώνας σταθερότητας”, αναφέρθηκα στις ανησυχίες μου για την περιοχή μας, στις ελπίδες που τρέφω για το μέλλον της, καθώς και στον τρόπο που ενδεχομένως να επηρεαστεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο από τις εξελίξεις.

Μοιράζομαι λοιπόν μαζί σας, τις τοποθετήσεις μου από το πολύ σημαντικό αυτό συνέδριο που μου έδωσε την ευκαιρία για ουσιαστικές συναντήσεις και συζητήσεις με μέλη του Κογκρέσου, της αμερικανικής κυβέρνησης και γραφειοκρατίας του Στέιτ Ντηπάρτμεντ, με εκπροσώπους σοβαρών κέντρων μελετών και βέβαια με οργανώσεις και σημαντικά μέλη της δραστήριας ελληνικής ομογένειας των ΗΠΑ.

Ελπίζω να βρείτε στα κείμενα αυτά ενδιαφέρουσες θέσεις και απόψεις.

Όπως πάντα περιμένω σκέψεις, σχόλια και παρατηρήσεις σας.

Φιλικά,

Γιώργος Κουμουτσάκος

Με τα μέλη του HALC (Hellenic American Leadership Council)

Η ουκρανική κρίση και ο αντίκτυπος στη ΝΑ Ευρώπη

και στη Μεσόγειο. Φόβοι και ελπίδες

Ξεκινώντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία και μερικές από τις επιπτώσεις του στον τρόπο σκέψης και στις πολιτικές μας

Όσο συνεχίζουν οι συγκρούσεις, πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες, αυτό που με κάνει να ανησυχώ είναι το ότι ήδη καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ενεργειακό έλλειμμα με ταυτόχρονη έξαρση των προσφυγικών ροών στην Ευρώπη. Θεωρώ πως αυτός ο συνδυασμός θα είναι εξόχως προβληματικός για τις ευρωπαϊκές χώρες που θα κληθούν να τον αντιμετωπίσουν.

Από την άλλη, αυτό που με κάνει να ελπίζω είναι ότι ξαναβλέπω τις ΗΠΑ να δεσμεύονται δραστήρια και ενεργητικά σε μία δημοκρατική πολυμερή διπλωματία, ενισχύοντας τις σχέσεις με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους και με επιστροφή στη λογική της συμμαχικής αλληλεγγύης.

Θεωρώ ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε πως η εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν στην Ουκρανία είναι μια ηχηρή αφύπνιση για τις δυτικές δημοκρατίες και βεβαίως για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Αυτή η επιθετικότητα μας έδειξε πόσο κρίσιμη και αναγκαία - ζωτικής σημασίας θα έλεγα- είναι η ενότητα και η στενή πολιτική, οικονομική και στρατιωτική μας συνεργασία με βάση τις κοινές αξίες και τα κοινά μας συμφέροντα.

Μας έδειξε επίσης ότι είναι λάθος να υποτιμούμε, και να μην παίρνουμε όσο σοβαρά τους αξίζει, τα σημάδια αναθεωρητικών πολιτικών και επιδιώξεων. Πολιτικών που αψηφούν ή παραβιάζουν ανοιχτά το διεθνές δίκαιο καθώς και τις διεθνείς συμφωνίες πάνω στις οποίες έχουν οικοδομηθεί η σταθερότητα και η ειρήνη σε γεωπολιτικά ευαίσθητες περιοχές, όπως η Μαύρη Θάλασσα, η Ανατολική Μεσόγειος, και τα Βαλκάνια.

Θα πρέπει να είμαστε ακόμη πιο προσεκτικοί όταν οι αναθεωρητικές φιλοδοξίες τρέφονται από ανελεύθερα, αυταρχικά καθεστώτα. Από αυταρχικούς ηγέτες που έχουν ιστορικό όχι μόνο στο να καταφεύγουν στην απειλή της χρήσης βίας, αλλά και στο να χρησιμοποιούν βία για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους ή να «λύνουν» τις διαφορές με τους γείτονες τους.

Απέναντι σε αυτού του είδους την πολιτική πρέπει -όπως κάναμε και απέναντι στον επιθετικό αναθεωρητισμό του Πούτιν- να υιοθετήσουμε μια ισχυρή - και όταν χρειάζεται- στρατιωτική πολιτική αποτροπής.

Σήμερα στην Ουκρανία συνειδητοποιούμε όλοι τις αδυναμίες και τα όρια του κατευνασμού, όπως ακριβώς έχει δείξει το πρόσφατο παρελθόν στην Ευρώπη των δύο παγκοσμίων πολέμων.

Πιστεύω ότι οι στενότερες ελληνοαμερικανικές σχέσεις εξυπηρετούν ακριβώς αυτόν τον σκοπό, να αντιμετωπίζουν τις πολιτικές που αγνοούν το Διεθνές Δίκαιο και υπονομεύουν τη σταθερότητα και την ειρήνη.

Σε αυτό το πλαίσιο της σημερινής ισχυρής στρατηγικής σχέσης ΗΠΑ-Ελλάδας, η οποία έχει φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο, η Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) κατέχει κομβική θέση.


Με τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Mike Pompeo	Με την αναπληρώτρια Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Erika Olson

Η MDCA (Mutual Defence Cooperation Agreement) τροποποιήθηκε πρόσφατα. Aναβαθμίστηκε, εμπλουτίστηκε και παρέχει μια σταθερή βάση για:

Μακροπρόθεσμο προγραμματισμό της συνεργασίας μας με τις ΗΠΑ.
Ένα πιο ορατό αποτύπωμα άμυνας και ασφάλειας των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, εν όψει μάλιστα των αυξανόμενων εντάσεων και στις δύο κρίσιμες αυτές περιοχές.

Με την MDCA, η Ελλάδα γίνεται ένας ισχυρός σύνδεσμος μεταξύ μιας ευρωπαϊκής αμυντικής ταυτότητας, αφενός, και μιας ισχυρής διατλαντικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης, αφετέρου.

Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να περιοριστεί και να αποτραπεί οποιαδήποτε αποσταθεροποιητική απερισκεψία από οποιονδήποτε αυταρχικό ηγέτη ή χώρα που θέλει να επηρεάσει ή, ακόμη χειρότερα, να ελέγξει τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις ή ακόμη και το ίδιο το μέλλον των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Ελλάδα πολεμούσε πάντα δίπλα και μαζί με τις δημοκρατίες αυτού του κόσμου.

Σε όλη την ιστορία μας, και ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές όπως αυτές που διανύουμε τώρα, εμείς οι Έλληνες δεν ήμασταν ποτέ στο πλευρό κάποιου «επιτήδειου ουδέτερου» ή του επιτιθέμενου.

Οι αρχές και οι αξίες μας είναι αδιαπραγμάτευτες. Δεν κάνουμε παζάρια με αυτές. Παίρνουμε με γενναιότητα απόφαση με ποιον είμαστε.

Γι' αυτό ζητάμε, αναμένουμε και αξίζουμε την αλληλεγγύη των συμμάχων, των φίλων και των στρατηγικών μας εταίρων όταν αντιμετωπίζουμε αναθεωρητικές προκλήσεις, απειλές casus belli και αβάσιμες διεκδικήσεις για την κυριαρχία και την εδαφική μας ακεραιότητα, όπως κάνει δυστυχώς η γειτονική μας Τουρκία.


Mε το μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Gus Bilirakis	Με την Πρέσβη της Ελλάδας στις ΗΠΑ, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και τον Καθηγητή Κωνσταντίνο Φίλη

Οι ΗΠΑ πρέπει να στηρίξουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο

σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, υπό την ηγεσία της Α.Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, τιμώντας την αποστολή του ως ο ηγετικός πνευματικός θεσμός της απανταχού Ορθοδοξίας, από την πρώτη ημέρα της βίαιης εισβολής στην Ουκρανία, τάχθηκε κατά του απάνθρωπου αυτού πολέμου.

Ζήτησε το τέλος του. Στάθηκε και στέκεται με αμέριστη αλληλεγγύη δίπλα στον ουκρανικό λαό που βιώνει μια ανείπωτη τραγωδία.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο πράττει με παρρησία, παρά τις μεγάλες δυσκολίες και τις ανιστόρητες επιθέσεις, έμμεσες ή άμεσες, που συχνά δέχεται.

Ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία, μετά τις δραματικές εξελίξεις στο πεδίο και τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει πλέον το Κρεμλίνο, ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι θα ασκηθεί από τη Μόσχα- και όχι μόνον- σοβαρή και εντεινόμενη πίεση προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Για αυτό τον λόγο, οι δυτικές δημοκρατίες, με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ, οφείλουν να στηρίξουν αποφασιστικά και με όλα τα πρόσφορα μέσα το Οικουμενικό Πατριαρχείο στον καθημερινό του αγώνα. Τώρα είναι η ώρα που θα πρέπει να στηριχθεί και να ενισχυθεί από όλους εκείνους που τάχθηκαν απέναντι και καταδίκασαν τον βάναυσο αναθεωρητισμό του αυταρχισμού.

Εν ώρα εργασίας με μέλη του HALC

Ειδικά οι ΗΠΑ που, εδώ και χρόνια, δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον για το παρόν και το μέλλον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, θα πρέπει να ενεργήσουν χωρίς καθυστέρηση για την ισχυροποίησή του ώστε το πνευματικό φως που εκπέμπει σε όλον τον Ορθόδοξο Κόσμο, να γίνει πιο λαμπερό, πιο δυνατό.

Μέσα στα πολλά που μπορούν και πρέπει να γίνουν είναι πρωτίστως και κύρια, η επίσημη αναγνώριση της οικουμενικότητάς του από το τουρκικό κράτος και βεβαίως, η επανεκκίνηση της λειτουργίας της Σχολής της Χάλκης.

Το ίδιο οφείλει να πράξει και η ΕΕ, που είναι πολιτικός θεματοφύλακας του σεβασμού των θρησκευτικών ελευθεριών.

Η ιστορική αυτή χρονική στιγμή δεν πρέπει να χαθεί.