Όμως κάποια από τα μέχρι τώρα, ίσως ακούγονται περίπλοκα ή δυσνόητα για κάποιους. Ίσως άλλοι να θεωρούν ότι πρέπει να αφιερώσουν μια ζωή σε διάβασμα και σκέψη για να καταφέρουν να δηλώσουν άθεοι. Τη λύση για τους παραπάνω, προσφέρει η λογική, επισημαίνοντας κάτι πολύ απλό: Δε χρειάζεται να αποδείξεις τον ισχυρισμό του άλλου, αυτό είναι δική του υποχρέωση! Μέσω του παραπάνω επιχειρήματος, μεγάλο θόρυβο στην εποχή της έκανε η Τσαγιέρα του Ράσσελ. Ο Ράσσελ είπε ότι αν ισχυριστεί πως μια τσαγιέρα είναι σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, στο διάστημα ανάμεσα στη Γη και τον Άρη, είναι παράλογο να περιμένει να τον πιστέψουν επειδή κανείς δε μπορεί να αποδείξει ότι κάνει λάθος. Τέλος, πολύ λιτά και περιεκτικά, ο Χίτσενς χαράσσει ξεκάθαρα τα όρια μεταξύ πίστης και λογικής με το ομώνυμο ξυράφι του Χίτσενς: Ο ισχυρισμός που δεν συνοδεύεται από αποδείξεις, απορρίπτεται χωρίς αποδείξεις. Έτσι ο πυρήνας της αθειστικής σκέψης έρχεται σε επίπεδο απλής και καθημερινής σκέψης, με επιχείρημα που δε μπορείς να αρνηθείς χωρίς να αρνηθείς την κοινή λογική.
Η αθεία, δεν υπονοεί δήλωση θετική δήλωση περί ανυπαρξίας θεοτήτων ή του μεταφυσικού γενικότερα, καθώς αυτό θα απαιτούσε εμπειρικά ή πειραματικά δεδομένα ή άλλη λογική εξήγηση. Όμως είναι αδύνατο να υποστηρίζεις πως κάτι δεν υπάρχει και ταυτόχρονα ότι έχεις στοιχεία γι' αυτό που να στηρίζουν τη θέση σου, απλώς επειδή όταν κάτι δεν υπάρχει, δεν υπάρχουν στοιχεία γι' αυτό. Έτσι η παραπάνω θέση θεωρείται πως εμπίπτει σε λογικό σφάλμα, το επονομαζόμενο ως prooving a negative. Οπότε η αθεία στηρίζει τη θεώρησή της όχι στη ανυπαρξία θεότητας και μεταφυσικού, αλλά στην ανυπαρξία επάρκειας υπέρ της απόδειξής τους. Θα αναρωτηθεί κανείς:Μα, αν δεν έχουμε κανένα στοιχείο υπέρ ή κατά, δε θα έπρεπε να τοποθετούμαστε ακριβώς στη μέση, καθαρά αγνωστικιστικά; Φυσικά και όχι, επειδή η έλλειψη στοιχείων απόδειξης δεν αποτελεί στοιχείο απόδειξης ώστε να δημιουργεί αμφιβολίες ή υπόνοιες
https://www.youtube.com/watch?v=Gx1pZ4H12Xo&feature=youtu.be
Ύπαρξη του Θεού
Luca Giordano, Όνειρο του Σολομώντα, c. 1693 Τα επιχειρήματα υπέρ και κατά της ύπαρξης του Θεού έχουν προταθεί από τους φιλοσόφους, θεολόγους, επιστήμονες, και άλλοι για χιλιάδες χρόνια. Σε φιλοσοφικούς όρους, όπως επιχειρήματα αφορούν κυρίως τους κλάδους της επιστημολογίας (με τη φύση και το πεδίο εφαρμογής της γνώσης) και οντολογίας (μελέτη της φύσης της ύπαρξης, την ύπαρξη, ή την πραγματικότητα) και, επίσης, τη θεωρία της αξίας, δεδομένου ότι οι έννοιες της τελειότητας που συνδέονται με τις έννοιες του Θεού. Μια ευρεία ποικιλία των επιχειρημάτων υπάρχουν στοιχεία τα οποία μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως μεταφυσική, λογική, εμπειρική ή υποκειμενική. Η ύπαρξη του Θεού είναι υπόκειται σε ζωντανή συζήτηση στη φιλοσοφία, [1] η φιλοσοφία της θρησκείας, και του λαϊκού πολιτισμού.
Η δυτική παράδοση της φιλοσοφικής συζήτησης για την ύπαρξη του Θεού άρχισε με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, ο οποίος έκανε τα επιχειρήματα που θα μπορούσε τώρα να κατηγοριοποιηθεί ως κοσμολογική. Άλλα επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού έχουν προταθεί από τον Άγιο Anselm, ο οποίος διατύπωσε την πρώτη οντολογικό επιχείρημα? Ibn Rushd (Averroes) και ο Ακινάτης, ο οποίος παρουσίασε τις δικές τους εκδόσεις του κοσμολογικό επιχείρημα (επιχείρημα Kalam και τον πρώτο τρόπο, αντίστοιχα)? Descartes, ο οποίος είπε ότι η ύπαρξη ενός καλοπροαίρετου Θεού ήταν λογικά αναγκαία για την απόδειξη των αισθήσεων για να έχει νόημα? και Immanuel Kant, ο οποίος υποστήριξε ότι η ύπαρξη του Θεού μπορεί να συναχθεί από την ύπαρξη καλών. Στοχαστές που έχουν δώσει τα επιχειρήματα κατά της ύπαρξης του Θεού περιλαμβάνουν Ντέιβιντ Χιουμ, Καντ, Νίτσε, και Bertrand Russell. Στο σύγχρονο πολιτισμό, το ζήτημα της ύπαρξης του Θεού έχει συζητηθεί από τους επιστήμονες, όπως ο Stephen Hawking, Francis Collins, Richard Dawkins, και John Lennox, καθώς και φιλόσοφοι όπως ο Richard Swinburne, Alvin Plantinga, William Lane Craig, Daniel Dennett, Edward Feser, και ο David Bentley Hart.
Οι άθεοι γενικά υποστηρίζουν ότι τα επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού δεν παρέχουν επαρκή λόγο να πιστεύετε. Επιπλέον, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι είναι δυνατόν να διαψεύσει καταφατικά την ύπαρξη του Θεού, ή από ορισμένα χαρακτηριστικά που παραδοσιακά αποδίδονται στο Θεό, όπως η τελειότητα. [2]
Fideists αναγνωρίζουν ότι η πίστη στην ύπαρξη του Θεού δεν μπορεί να υπόκειται σε απόδειξη ή διάψευση, αλλά στηρίζεται στην πίστη και μόνο. Η Καθολική Εκκλησία υποστηρίζει ότι η γνώση της ύπαρξης του Θεού είναι διαθέσιμα στο "φυσικό φως της ανθρώπινης λογικής». [3] Άλλες θρησκείες, όπως ο Βουδισμός, δεν ασχολούνται με την ύπαρξη των θεών σε όλα.
