Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ είναι ΣΥΜΒΟΛΟ των ΕΛΛΗΝΩΝ από το 1600 π.Χ. και η ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ του με το ΣΥΜΒΟΛΟ της ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗΣ ΚΟΣΜΟΠΟΛΗΣ του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ...!
Ο διπλός αετός εμφανίζεται στη Ελληνική μυθολογία με το πέταγμα των δύο αετών του Δία που του έδειξαν ότι οι Δελφοί είναι το κέντρο της γης. Σε διάφορα ευρήματα των Μυκηνών και στην Σπάρτη βρέθηκαν οι δίδυμοι αετοί να στολίζουν χρυσά κοσμήματα και πόρπες από ελεφαντόδοντο. Στις πολύχρυσες Μυκήνες και στους Μυκηναίους προγόνους μας ήταν ΣΥΜΒΟΛΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Το χρησιμοποιούσαν πριν 3500 χρόνια και φυσικά για να απολήξει σε σύμβολο υπήρχε και στην κοινωνική θεώρηση των Ελλήνων προγόνων μας.
Κατά καιρούς γράφονται διάφορα θεωρήματα κυρίως Ελληνόφωνων υπηκόων αυτής της χώρας για την ανατολίτικη προέλευση του από τους Χετταίους οι οποίοι όμως είχαν εξέλιξη από το 1350 -1300 π. Χ στα βάθη της Μικράς Ασίας αλλά και σε διάφορους άλλους λαούς που δεν υπάρχουν πια και έχουν εξαφανιστεί στο διάβα του χρόνου. Ίσως δεν είναι και καθόλου τυχαίο ότι τα θεωρούμενα «αποκτήματα» των Ελλήνων προέρχονται από λαούς που δεν υπάρχουν πια αλλά και καθόλου τυχαίο...ότι οι ΕΛΛΗΝΕΣ είναι ίσως ο ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΣ ΛΑΟΣ στον κόσμο με ΕΝΙΑΙΑ ΥΠΟΣΤΑΣΗ και ΘΕΩΡΗΜΑ...!
Εδώ όμως σχεδόν καθημερινά αποδεικνύεται ότι η αλήθεια υπάρχει και πέρα από αυτούς.Το σύμβολο του δικέφαλου αετού, όμως το χρησιμοποιούσαν οι Μυκηναίοι στις Μυκήνες ήδη από το τέλος του 1600 π.Χ. Τουλάχιστον 300 χρόνια νωρίτερα από τους Χετταίους και για να φτάσει να κοσμεί και να συμβολίζει ένα σημαίνον Ελληνικό πρόσωπο κάποιοι αιώνες θεώρησης είναι βέβαιο ότι θα προϋπήρξαν. (!!!)
Ο Δικέφαλος Αετός λοιπόν...εν ουσία καθόλου τυχαία δεν υπήρξε ανώτερο σύμβολο της Ελληνικής μεσαιωνικής Κοσμοκρατορίας του Βυζαντίου.
Ο δικέφαλος αετός όπως εκτίθεται στο ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΟ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ από ΔΕΚΑ ΕΛΑΣΜΑΤΑ σε ΣΧΗΜΑ ΖΕΥΓΟΥΣ ΑΝΤΙΘΕΤΙΚΩΝ ΑΕΤΩΝ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣ - ΜΥΚΗΝΕΣ ΤΑΦΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ Α ΤΑΦΟΣ V 16ος ΑΙΩΝΑΣ π. Χ. ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΥΡ. Π 689 ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ...ήταν σε τάφο Έλληνα βασιλέα στις Μυκήνες και δεν βρέθηκε σε διφορούμενο χώρο αλλά σε χώρο που φτιάχτηκε για να συνοδεύσει ανώτατο άρχοντα στον άλλο κόσμο, σύμβολο υπέρτατο δηλαδή και πράγμα πολύτιμο και για τον νεκρό άνακτα αλλά και για τους Έλληνες που τον τοποθέτησαν στον τελευταίο και σημαντικό χώρο. Χωρίς καμιά αμφισβήτηση λοιπόν έχουμε ένα σύμβολο των Ελλήνων να χρησιμοποιείται πριν 3500 χρόνια, αλλά και το ίδιο σύμβολο να κυματίζει μετά από 2500 χρόνια στα φλάμουλα των απογόνων αυτών των Ελλήνων.
Ένα σημαντικό πράγμα που δεν είναι πολυσυζητημένο είναι ότι, σήμερα ανακαλύπτουμε Μινωϊκά και Μυκηναϊκά και Αρχαϊκά και Κλασικά στοιχεία μέσα από επιμελημένες αλλά και τυχαίες ανασκαφές, αρκετές από αυτές μάλιστα έχουν ήδη συληθεί σε αρχαίους χρόνους, αυτές λοιπόν οι ανακαλύψεις δεν μπορεί να γίνονται μόνον στις μέρες μας πράγμα που σημαίνει ότι οι προηγούμενες γενεές γνώριζαν αρκετά στοιχεία, εκτός από την γραμματεία, για τους προγόνους τους και η συνέχεια του Γένους των Ελλήνων είναι μια μεταστοιχείωση φιλοσοφίας και πράξης.
Μέσα στην πράξη μπορούμε να θεωρήσουμε λοιπόν είναι ότι η γνώση αυτή μεταφέρθηκε μέσα από ευρήματα αιώνων. Τα ευρήματα αυτά λοιπόν τα μεταστοιχείωσαν οι προγονοί μας στο δικό τους ανθρωποκεντρικό σύστημα γνωρίζοντας τις ρίζες τους και εντάσσοντας τες στο δικό τους ανά τους αιώνες περιβάλλον.
Ο ΑΕΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΗΓΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ.
Η ιστορία των σημαιών της Ελληνικής Μεσαιωνικής Αυτοκρατορίας είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και εθνικοϊστορικά σημαντική. Αρχικά, το «Βυζάντιο» χρησιμοποιούσε τη Ρωμαϊκή σημαία, που σύμφωνα με την παράδοση σχεδίασε ο Στρατάρχης Μάριος (157-86 π.Χ.) και έφερε την ονομασία σίγνο (signum). Η σημαία αυτή, η οποία ήταν κόκκινη και έφερε τον ασημένιο αετό του ΔΙΑ με ανοικτές φτερούγες και χρυσούς κεραυνούς στα νύχια του, αποτελούσε ίσως το μοναδικό πράγμα που δεν άλλαξε στην πολυτάραχη Ρώμη, η οποία άλλαξε τόσες μορφές πολιτεύματος και υπέφερε αιματηρές και απειλητικές εμφύλιες και πολέμιες συγκρούσεις. Η μοναδική τροποποίηση που έγινε στη Ρωμαϊκή σημαία ήταν να μεταβληθεί το χρώμα του αετού σε χρυσό και, ταυτόχρονα, να στερηθεί τους κεραυνούς του κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138 μ.Χ.).
Η κάθε δυναστεία μετά της Ελληνικής μεσαιωνικής Αυτοκρατορίας χρησιμοποιούσε και τη δική της ιδιόμορφη σημαία ανάμεσα στα σύμβολα που χρησιμοποιούνταν ήταν η ημισέληνος, η ανεστραμμένη ημισέληνος, ο σταυρός, το Χριστόγραμμα κ.τ.λ. Τον αετό του ΔΙΑ στη «βυζαντινή» σημαία επανέφερε ο αυτοκράτορας Ιουλιανός (361-363), ίσως ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων στην Κωνσταντινούπολη. Μετά το θάνατό του, το μισοφέγγαρο (υπήρξε το έμβλημα της θεάς Αρτέμιδος) διαγράφηκε από τη σημαία, διατηρήθηκε όμως ο περήφανος αετός του Διός που έβλεπε δεξιά, ο οποίος και αποτελούσε άρρηκτα συνδεδεμένο σύμβολο με τους Έλληνες.
Ο Δικέφαλος Αετός σε κίτρινο «φόντο» καθιερώθηκε στην Βυζαντινή σημαία από τον αυτοκράτορα Ι. Κομνηνό (1.057 - 1.059), ο οποίος ήθελε να κυβερνήσει «υπό την ηθική του προστασία». Το ίδιο ακριβώς έμβλημα χρησιμοποίησε και το Πατριαρχείο (προσθέτοντάς του μία ποιμαντορική ράβδο στο αριστερό πόδι κι ένα αυτοκρατορικό σκήπτρο στο δεξί) κι ο Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρις (1.204 - 1.222) στο Δεσποτάτο της Νικαίας. Αργότερα προστέθηκε μία ρομφαία στο δεξί πόδι και μία υδρόγειος με σταυρό στο αριστερό, ενώ παράλληλα μεγάλωσαν οι πτέρυγες, άνοιξαν τα ράμφη, με τη γλώσσα να κρέμεται, σημάδι απειλητικότητας. Η σημαία αυτή διατηρήθηκε μέχρι το 1261, οπότε προστέθηκε και μία κορώνα επάνω από τα δύο κεφάλια όπου παρέμεινε σύμβολο και για τους Παλαιολόγους.
Σήμερα πολλές χώρες έχουν ασπαστεί τον Δικέφαλο Αετό σαν εθνικό σύμβολο της χώρας τους από το Βυζάντιο χωρίς όμως να γνωρίζουν από που πραγματικά προέρχεται...δηλαδή την αρχαία Ελλάδα (πχ. οι Αλβανοί που σήμερα τον έχουν στην σημαία του κράτους τους, προέρχεται από το θυρεό του Βυζαντινού Ηπειρώτη ήρωα, Γεωργίου Καστριώτη ο οποίος (θυρεός) σημειώνεται προέρχεται από τη πολεμική - κόκκινη - σημαία της Ελληνικής Κοσμοκρατορίας του Βυζαντίου...!!!!!!)
Οι φωτογραφίες είναι από τα ευρήματα στις ανασκαφές του Ε.Σλήμαν στους τάφους των Μυκηνών...Το Μυκηναϊκό αγγείο από τις ανασκαφές εύρημα του Alan John Bayard Wace 16ος - 15ος - 13ος αιώνας π.Χ. Μυκήνες
