Νίτσε: ''Η σοφία δεν έχει προχωρήσει ούτε ένα βήμα μετά τον Επίκουρο, και συχνά βρίσκεται χιλιάδες βήματα πίσω του.''
Μαρξ: ''Όσο πάλλει έστω και μία ρανίδα αίματος μέσα στην κοσμοδαμάστρα και απόλυτα ελεύθερη καρδιά της, η φιλοσοφία θα φωνάζει στους εχθρούς της τα λόγια του Επίκουρου: "ασεβής δεν είναι αυτός που δεν υιοθετεί τους θεούς των πολλών, αλλά εκείνος που προσάπτει στους θεούς τις δοξασίες των πολλών."...''
Τομας Τζέφερσον: ''...είμαι κι εγώ Επικούρειος. Θεωρώ ότι οι γνήσιες Θέσεις του Επίκουρου (και όχι εκείνες που του καταλογίστηκαν) περιέχουν ό,τι πιο ορθολογικό μάς έχουν κληροδοτήσει η Ελλάδα και η Ρώμη στο χώρο της ηθικής φιλοσοφίας. Ο στωικός Επίκτητος, πράγματι, μας παρουσίασε μια καλή πλευρά του στωικισμού πέραν αυτού, στα δόγματά του βρίσκει κανείς μόνο υποκρισία και μορφασμούς. Το μεγάλο έγκλημά τους ήταν οι κακόβουλες συκοφαντίες σε βάρος του Επίκουρου και οι σκόπιμες παρερμηνείες των δογμάτων του και με θλίψη βλέπουμε να εμπλέκεται και ο αμερόληπτος Κικέρων ως συνεργός τους ...'' (Απόσπασμα από την επιστολή του στον Ουίλιαμ Σορτ, Οκτώβριος 1819)
Ιρβιν Γιάλομ: ...Πράγματι στη θεραπευτική μου δουλειά θεωρώ πνευματικούς μου προγόνους όχι τόσο τους μεγάλους ψυχιάτρους και ψυχολόγους του τέλους του δεκάτου ενάτου και των αρχών του εικοστού αιώνα - τον Pinel, τον Freud, τον Jung, τον Pavlov, τον Rorschach και τον Skinner - όσο τους κλασικούς Έλληνες φιλοσόφους, και ιδίως τον Επίκουρο. Όσο περισσότερα μαθαίνω γι' αυτόν τον εξαιρετικό Αθηναίο στοχαστή, τόσο πιο έντονα αναγνωρίζω τον Επίκουρο ως τον πρώτο-υπαρξιακό ψυχοθεραπευτή, και τις δικές του ιδέες θα χρησιμοποιήσω σε ολόκληρο το βιβλίο...'' (Στον Κήπο του Επίκουρου, εκδόσεις Άγρα 2008)
Λιαντίνης: ''Με τον Επίκουρο δόθηκε η ευκαιρία στην ανθρωπότητα να προστατέψει τον άνθρωπο και το μέλλον του από έναν ατλαντικό άχρηστα πράγματα, αθλιότητες, ψεύδη πλάνες, απάτες, συναξάρια, ιερές συνόδους, βίους αγίων, σκούφους του παπά και του πάπα, εγκλήματα και μάταιη σπατάλη του πνεύματος. Και η ευκαιρία χάθηκε.''
Μαρξ: ''Όσο πάλλει έστω και μία ρανίδα αίματος μέσα στην κοσμοδαμάστρα και απόλυτα ελεύθερη καρδιά της, η φιλοσοφία θα φωνάζει στους εχθρούς της τα λόγια του Επίκουρου: "ασεβής δεν είναι αυτός που δεν υιοθετεί τους θεούς των πολλών, αλλά εκείνος που προσάπτει στους θεούς τις δοξασίες των πολλών."...''
Τομας Τζέφερσον: ''...είμαι κι εγώ Επικούρειος. Θεωρώ ότι οι γνήσιες Θέσεις του Επίκουρου (και όχι εκείνες που του καταλογίστηκαν) περιέχουν ό,τι πιο ορθολογικό μάς έχουν κληροδοτήσει η Ελλάδα και η Ρώμη στο χώρο της ηθικής φιλοσοφίας. Ο στωικός Επίκτητος, πράγματι, μας παρουσίασε μια καλή πλευρά του στωικισμού πέραν αυτού, στα δόγματά του βρίσκει κανείς μόνο υποκρισία και μορφασμούς. Το μεγάλο έγκλημά τους ήταν οι κακόβουλες συκοφαντίες σε βάρος του Επίκουρου και οι σκόπιμες παρερμηνείες των δογμάτων του και με θλίψη βλέπουμε να εμπλέκεται και ο αμερόληπτος Κικέρων ως συνεργός τους ...'' (Απόσπασμα από την επιστολή του στον Ουίλιαμ Σορτ, Οκτώβριος 1819)
Ιρβιν Γιάλομ: ...Πράγματι στη θεραπευτική μου δουλειά θεωρώ πνευματικούς μου προγόνους όχι τόσο τους μεγάλους ψυχιάτρους και ψυχολόγους του τέλους του δεκάτου ενάτου και των αρχών του εικοστού αιώνα - τον Pinel, τον Freud, τον Jung, τον Pavlov, τον Rorschach και τον Skinner - όσο τους κλασικούς Έλληνες φιλοσόφους, και ιδίως τον Επίκουρο. Όσο περισσότερα μαθαίνω γι' αυτόν τον εξαιρετικό Αθηναίο στοχαστή, τόσο πιο έντονα αναγνωρίζω τον Επίκουρο ως τον πρώτο-υπαρξιακό ψυχοθεραπευτή, και τις δικές του ιδέες θα χρησιμοποιήσω σε ολόκληρο το βιβλίο...'' (Στον Κήπο του Επίκουρου, εκδόσεις Άγρα 2008)
Λιαντίνης: ''Με τον Επίκουρο δόθηκε η ευκαιρία στην ανθρωπότητα να προστατέψει τον άνθρωπο και το μέλλον του από έναν ατλαντικό άχρηστα πράγματα, αθλιότητες, ψεύδη πλάνες, απάτες, συναξάρια, ιερές συνόδους, βίους αγίων, σκούφους του παπά και του πάπα, εγκλήματα και μάταιη σπατάλη του πνεύματος. Και η ευκαιρία χάθηκε.''
