ΚΙΚΕΡΩΝ : ΕΝΑΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ…… ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ ΡΩΜΑΙΟΣ (ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ) , ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΔΙΔΑΧΤΕΙΤΕ ΠΟΤΕ ,ΣΤΑ <<ΕΛΛΗΝΙΚΑ>> ΣΧΟΛΕΙΑ ! ! !
ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ : ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ….. ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΤΙΣ ΠΟΥΝΕ ΠΟΤΕ , ΣΤΑ <<ΕΛΛΗΝΙΚΑ>> ΣΧΟΛΕΙΑ ! ! !
ΓΙΑΤΙ Ο ΚΙΚΕΡΩΝΑΣ : ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΣΑΣ…. ΜΟΝΟ ΩΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ! ! !
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΡΗΤΟ :
ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ! ! !
Ο Κικέρων: Μάρκος Τούλλιος Κικέρων (Marcus Tullius Cicero, 107-43 π.Χ.)
Ήταν Ρωμαίος Φιλόσοφος,Πολιτικός, Δικηγόρος, Ρήτορας, Ύπατος και Συνταγματολόγος.
Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους Μεγαλύτερους Ρήτορες και πεζογράφους.
Η εποχή του Κικέρωνα χαρακτηρίζεται αφ' ενός μεν από την πνευματική της αυτονομία, αφ' ετέρου δε από την επέκταση της διάδοσης της ελληνικής παιδείας, την οποία οι Ρωμαίοι είχαν αρχίσει νωρίτερα να την κάνουν κτήμα τους.
Αλλά, ενώ φρόντιζαν να μη χάσουν τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία και τις καλές τέχνες της Ελλάδας, με τρόπο που ταίριαξε στον χαρακτήρα τους επ' ουδενί λόγω ήθελαν να χάσουν τις θεμελιώδεις Αξίες του Πολιτισμού Τους κυρίως της Αρετές Τους που Δεν Ήθελαν να Εισέλθουν σ' Αυτές Τα Ελληνικά Στοιχεία της Παιδείας και Μειώσουν το Ρωμαϊκό Γόητρο imperium που ασκούσαν στους Υποταγμένους, σ' Αυτούς Λαούς.
Μαζί με τις πολιτιστικές ιδέες συνέλεγαν στη Ρώμη όσα έργα τέχνης μπορούσαν οι Ρωμαίοι στρατηγοί Αρπάζοντας τα από Ελληνικά μέρη.
Ιδιαίτερα οι Ρωμαίοι ωφελήθηκαν κατά την περίοδο του Κικέρωνα από την καλλιέργεια της ρητορικής και από το σχολιασμό των διδασκαλιών των κυριότερων φιλοσοφικών σχολών : από οπαδούς , που βρίσκονταν στη Ρώμη.
Είχαν ήδη ενημερωθεί περί της ρητορικής από την Ελλάδα και τους κανόνες της και μπορούσαν να αναπτύξουν ένα έμφυτο ρωμαϊκό ταλέντο που ταίριαζε άριστα στο ρητορικό λόγο.
Αυτός ο άνδρας υπήρξε συντελεστής μεταδόσεως παιδείας από την Ελλάδα στους τομείς της φιλοσοφίας και της ρητορικής, κάτι που είχε ανάγκη η Ρώμη.
Ο Κικέρων με τις προσωπικές αναφορές του στους Έλληνες συγγραφείς, τους Οποίους Μιμούνταν: Έδινε Κύρος και Θεμελίωση στα Λεγόμενά Του.
Το 79 π.Χ. ο Κικέρων επεσκέφθη την Ελλάδα για να συμπληρώσει τις ανθρωπιστικές σπουδές του και την ωφέλεια του εκ της μετεκπαιδεύσεως του αυτής.
Τις διατυπώνει στο επόμενο κείμενο : που είναι από το έργο Broutos (XXXIX, 91).
<<Αν και έγραφα και διάβαζα και απήγγειλα καθημερινά με αμείωτο πάθος, δεν με ικανοποιούσε η αποκλειστική απασχόληση μου με τις ρητορικές ασκήσεις.
Για τη μελέτη του αστικού δικαίου μαθήτευσα στον Κόϊντο Σκαιόλα, τον υιό του Κόϊντου. Ο ίδιος δε δεχόταν μαθητές, αλλά οι νομικές γνωματεύσεις του δίδασκαν εκείνους που προσέτρεχαν να τον ακούσουν...
Τον καιρό εκείνο ο Φίλων ο Λαρισαίος (LXXX1X, 306), Διευθυντής τότε της Ακαδημίας, διέφυγε από την Αθήνα (ήταν φιλορωμαίος και κινδύνευσε όταν μπήκαν στην Αθήνα τα στρατεύματα του Μιθριδάτη γύρω στα 88 μ.Χ.) με μιάν ομάδα Νομιμοφρόνων (έναντι των Ρωμαίων) Αθηναίων λόγω του Μιθριδατικού πολέμου και ήλθε στη Ρώμη.
Επειδή μ' ενθουσίαζε η φιλοσοφία, αφοσιώθηκα πλήρως στα μαθήματά της, διότι η πολυμορφία και η υπεροχή των θεμάτων με καταγοήτευσε και με κατακτούσε, με αποτέλεσμα να μου φαίνεται ότι είχαν χαθεί για πάντα από τον κόσμο τα δικαστήρια.
Κατά τα ίδια χρόνια μαθήτευα επίσης πλησίον του Μόλωνος του Ροδίου , που είχε έλθει στη Ρώμη κατά τη δικτατορία του Σύλλα ως μέλος μιας πρεσβείας...>>
<<Για τρία περίπου χρόνια η Ρώμη ήταν απαλλαγμένη από την απειλή των όπλων... Κατά το χρονικό αυτό διάστημα πέρασα τις μέρες και τις νύχτες μου σε παντοειδείς μελέτες.
Εξεταζόμουν από το Διόδοτο τον Στωικό που κατοικούσε σπίτι μου. Έπειτα από μία ολόκληρη ζωή στενής μίας φιλίας, πέθανε μόλις πρόσφατα. Από τον Διόδοτο εκτός από άλλα θέματα, διδάχθηκα τη διαλεκτική (ένας τομέας γνώσεως), που μπορεί να θεωρηθεί από σας, τους φιλοσόφους (ομιλεί στο φίλο του Βρούτο που ασχολούνταν και αυτός με τη φιλοσοφία) ως είδος συμπιεσμένης ή συμπεπυκνωμένης ρητορικής (λόγω του ότι αναπτύσσει την ουσία ενός θέματος και είναι απαλλαγμένη από φιοριτούρες της ρητορικής, επιδιώκει όμως σαν αυτήν να πείσει).
Και συ ο ίδιος, Βρούτε, πάντα πίστευες ότι η αξία του ονόματος ρητορική δεν νοείται χωρίς τη διαλεκτική (οι φιλόσοφοι αποκαλούν άλλωστε τη ρητορική μία έμπρακτη διαλεκτική) >>.
<<Παρά το γεγονός όμως ότι αφοσιώθηκα στη μελέτη αυτή (της διαλεκτικής) υπό του Διοδότου μαζί με άλλα θέματα, στα οποία διέπρεπε, δεν άφησα μέρα να περάσει χωρίς να κάμω ρητορικές ασκήσεις.
Τις ασκήσεις αυτές τις έκαμα λατινικά, αλλά Πιο Συχνά Ελληνικά, γιατί η Ελληνική Παρέχει Περισσότερες Δυνατότητες για ένα περιποιημένο ύφος και έτσι Συντελεί στο ν' Αποκτήσω Περισσότερη Ευχέρεια και όταν χρησιμοποιώ και τη λατινική.
Ακόμη, όμως, διότι οι Επιφανέστεροι από τους Διδασκάλους (της Ρητορικής) Γνωρίζουν Μόνο την Ελληνική και δεν θα μπορούσαν να διορθώσουν τα λάθη μου (αν ασκόμσυνα μόνο στη λατινική) ή και να με συμβουλεύσουν >>.
Είχε πολλές συναντήσεις στην Αθήνα ο Κικέρων με διαπρεπείς Έλληνες από τους οποίους έλαβε μαθήματα, όπως τον περίφημο φιλόσοφο της Παλαιάς Ακαδημίας Αντίοχο (τον Ασκαλιυνίτη), τον δόκιμο δάσκαλο της Ρητορικής Δημήτριο το Σύριο.
Μετά την Αθήνα ταξίδεψε στη Μ. Ασία στην οποία ασκήθηκε στην απαγγελία κοντά στον Μένιππο τον Στρατωνίσιο, τον Διονύσιο Μάγνητα, τον Αισχύλο τον Κνίδιο και τον Ξενοκλή τον Αδραμυττινό.
Αλλά πήγε και στη Ρόδο όπως ελέχθη και παρακολούθησε μαθήματα του Μόλωνα.
Η ικανοποίηση που δοκίμασε ο Κικέρων στις επιτυχείς σπουδές του κοντά στους Έλληνες δασκάλους του υπήρξε αποφασιστική, γι' αυτό σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο δάσκαλος του της ρητορικής, ο Απολλώνιος Μόλων, του είπε έπειτα από ένα λόγο που εκφώνησε ο Κικέρων ενώπιον του:
«Σε επαινώ και σε θαυμάζω, αλλά οικτίρω την τύχη της Ελλάδας γιατί βλέπω ότι τα μόνα καλά που μας έμειναν, η παιδεία και ο λόγος (ο ρητορικός) Θα Μεταφερθούν Χάρη σε Σένα και Αυτά στους Ρωμαίους>>. (Πλουτάρχου, Κικέρων, 4. Ζαχαρόπουλος, σ. 75-77).
Ήταν Τόσο <<Εξελληνισμένος>> ο Κικέρων : ώστε όταν επέστρεψε στη Ρώμη…. οι μεν Άρχοντες τον Αγνοούσαν, οι δε Αμόρφωτοι των Ρωμαίων τον αποκαλούσαν Γραικό και Σχολαστικό. (Πλούταρχος, Κικέρων, 5. Ζαχαρόπουλος, σ. 77-79).
Τα έργα του Κικέρωνα : που μετέφεραν τα φώτα της Ελληνικής Παιδείας και ιδιαίτερα της Ρητορικής και της Φιλοσοφίας στους Ρωμαίους….είχαν γίνει μέρος της ύλης που διδάσκονταν στα Κλασικά Λύκεια της Ευρώπης.
Μέσα στην ψυχή του Κικέρωνα υφίστατο ένας έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των φιλοσοφικών Ιδεολογιών της Ελληνιστικής Εποχής: Της Ακαδημίας, της Στοάς, και του Περιπάτου.
Ο ίδιος ο Κικέρων : ήταν κοντά στον Καρνεάδη και στη Μέση Στοά.
Αν και διαφωνούσε με τον Επίκουρο Αναγνώριζε την Αρετή Του.
Όποιος ενδιατρίψει στα έργα του Κικέρωνα θα εκπλαγεί από την έκταση των γενικών Γνώσεων του επί της Ελληνικής Παιδείας γενικά και ειδικότερα επί της Φιλοσοφίας και της Ρητορικής τέχνης, αλλά και επί της ιστορίας και της μυθολογίας των Ελλήνων.
Είναι εμφανής ο ενθουσιασμός του Κικέρωνα για το ύφος του Αριστοτέλη, του Θεόφραστου και του Καρνεάδη κάτι που επιβεβαιώνει ο ίδιος : όταν ομολογεί την εξάρτησή του από τους Έλληνες.
Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΚΙΚΕΡΩΝΑ ,ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ : ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ :
Α. «Τα Ακαδημικά» Academica, σε 4 βιβλία, το πρώτο από τα οποία είναι μία ιστορία της Γνωσιοθεωρίας από το Σωκράτη ως τον Αρκεσίλαο. Βασίζεται πολύ σε σχετικά έργα του Φίλωνα του Λαρισαίου και του Αντίοχου του Ασκαλωνίτου.
Β. «Περί του υπερτάτου καλού και κακού», De finibus bono rum et malorum, σε 5 βιβλία. Στα βιβλία I και II συζητείται η ηθική διδασκαλία του Επικούρου, στο III των Στωικών και στο V της Ακαδημίας.
Γ. «Συζητήσεις στο Τούσκλο», Tusculanae disputationes, σε 5 βιβλία. Σ' αυτό το έργο, που έχει κάπως περισσότερο εκλαϊκευτικό χαρακτήρα, ο Κικέρων χρησιμοποιεί ως πηγές, κυρίως τον Παναίτιο, τον Ποσειδώνιο και τον Αντίοχο.
Δ. «Περί της φύσεως των θεών», De natura deorum. σε 3 βιβλία- στο πρώτο ο Κικέρων πραγματεύεται τη θεολογία του Επίκουρου, σύμφωνα με τον Φιλόδημο Περί ευσεβείας, τον Φαίδρο Περί Θεών και τον Κλειτόμαχο τον Ακαδημαϊκό, την οποία επικρίνει.
Ε. «Περί μαντικής», De divinatione, σε 2 βιβλία, από τα οποία το πρώτο βασιζόταν στον Ποσειδώνιο Περί μαντικής, ενώ το δεύτερο στον Ποσειδώνιο και τον Παναίτιο. στ. «Περί καθηκόντων», De officiis, σε τρία βιβλία, εκ των οποίων το πρώτο και το δεύτερο ακολουθούν τον Παναί¬τιο Περί τον καθήκοντος, ενώ το τρίτο τον Ποσειδώνιο .
Τα έργα αυτά και τα άλλα που θα αναδιφήσουμε ψηλαφητά δεν αποδεικνύουν μόνο την αγάπη του Κικέρωνα για τον Ελληνισμό, αφού ο ΙΔΙΟΣ γράφει σε Γράμμα Του προς τον Αττικό (15 Μαρτίου 61), ότι ο αδελφός του, διοικητής της Ασίας, δηλαδή της Ρωμαϊκής Επαρχίας και ο ΙΔΙΟΣ είναι Φιλέλληνες ! ! !
<<Να έχεις κατά νουν», γράφει, «ότι πάντοτε αποβλέπαμε στο να λάμψουμε και πιστεύω ότι γενικά έχουμε τη Φήμη πως είμαστε Φιλέλληνες>>, αλλά και ποια είναι η οφειλή του προς τους Έλληνες κι ακόμη πόσο μεγάλο είναι το μερίδιο στη μεταβίβαση της ελληνικής παιδείας, της ρητορικής και της φιλοσοφίας στο λοιπό κόσμο: θα δούμε ακόμη πόσο επικριτικός υπήρξε στην έλλειψη δικαιοσύνης έναντι της Ελλάδας από τους Ρωμαίους.
Στο «Περί Νόμων» (De Legibus), έργο του, ο Κικέρων επηρεάζεται από τη Στοά, παρ' όλον ότι εμπνεύστηκε από τα ομώνυμα έργα του Πλάτωνα, την Πολιτεία και τους Νόμους.
Αλλού αποκαλεί τον Πλάτωνα «ο θείος Πλάτων», ενώ στο τρίτο βιβλίο του έργου του τούτου γράφει «τον θείον εκείνον άνδρα».
Αλλού δηλώνει <<Προτιμώ να Σφάλλω Ακολουθώντας τον Πλάτωνα... Παρά να Ξέρω την αλήθεια ακολουθώντας άλλους». (Πιθανόν να εννοεί τους Επικούρειους, ίσως όμως κι άλλους φιλοσόφους γενικά).
<<Erare mehercule malo cum Platone... quam cum istis vera sentire>>.
Αναφερόμενος στην οργάνωση του Κράτους ο Κικέρων και υποστηρίζοντας ότι το ρωμαϊκό είναι σοφότατα οργανωμένο γράφει στο Γ' βιβλίο του έργου του Περί Νόμων, (De Legibus: III, WI, I):
<<Στο θέμα των αρχόντων έχω ήδη αναφέρει πολλά στα προηγούμενα βιβλία, κάτι που ήταν απαραίτητο, όταν ερευνούσα ποιο είναι το καλύτερο σύνταγμα.
Στο θέμα αυτό έχουν άλλωστε γίνει πιο εμβριθείς και ακριβείς μελέτες από τον Θεόφραστο, από τον Στωικό Δίωνα και, αργότερα, από ένα μελετητή ανωτέρου επιπέδου, τον Παναίτιο, από καθαρά θεωρητική άποψη, με πολλή ευφυΐα ασφαλώς.
Τέτοιες μελέτες γίνονταν κυρίως στην Ακαδημία, κατόπιν της ωθήσεως που είχε δώσει ο Πλάτων.
'Έπειτα ο Αριστοτέλης, έχοντας αυτές υπ' όψη του, έθεσε την έμφαση στην οργάνωση της πόλεως· το ίδιο θέμα επεξεργάσθηκε και ο Ηρακλείδης ο Ποντικός , ο οποίος ακολούθησε τον Πλάτωνα.
Εκείνοι όμως που αφοσιώθηκαν ιδιαίτερα σ' αυτό το είδος των μελετών ήσαν ο Θεόφραστος, καθώς και ο Δικαίαρχος, μαθητής και αυτός του Αριστοτέλη... και ο Δημήτριος ο Φαληρεύς >>.
Ο Κικέρων : περί Πυθαγόρα , Σωκράτη ,Αριστοτέλη, ιδιαίτερα: <<Ο Πυθαγόρας όμως δεν Υπήρξε μόνο Δημιουργός του Ονόματος <<Φιλοσοφία>>, αλλά και εκείνος που διεύρυνε το αντικείμενο της, όταν μετέβη από τον Φλειούντα στην Ιταλία και προϊδέασε την Ελλάδα εκείνη που αποκαλείται <<Μεγάλη>>, με εξαίρετους θεσμούς και υπέροχες τέχνες.
Αλλά από την παλαιότερη ήδη φιλοσοφία του Σωκράτη, που είχε μαθητεύσει και κοντά στον Αναξαγόρα, μαθητή του Αρχέλαου, ερευνούνται οι αριθμοί και οι κινήσεις (των ουρανίων σωμάτων), καθώς και το ερώτημα από πού τα πάντα προήλθαν και πού θα καταλήξουν.
Μελετήθησαν ακόμη τα μεγέθη, οι αποστάσεις, οι τροχιές των αστέρων και όλα τα ουράνια φαινόμενα.
Πρώτος, όμως, ο Σωκράτης έφερε τη φιλοσοφία από τον ουρανό στη γη (μια έκφραση που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα), την εγκατέστησε στις πόλεις, την εισήγαγε ακόμη και στα σπίτια και την υποχρέωσε να ερευνήσει τη ζωή, τα έθιμα, το καλό και το κακό.
Οι ποικίλοι τρόποι της τέχνης, της συζητήσεως, τα διάφορα θέματα που δίδαξε, καθώς και το Μεγαλείο του Πνεύματος επιζούν μέχρι σήμερα στη μνήμη των ανθρώπων και Στα Βιβλία του Πλάτωνα.
Ακολούθησε η εμφάνιση φιλοσόφων με διαφορετικές θεωρίες.
Απ' όλες αυτές διδαχθήκαμε, πριν απ' όλα, κάτι που, όπως πιστεύουμε, και ο Σωκράτης εφάρμοσε, την επιφύλαξη δηλαδή στην έκφραση μιας (οριστικής) γνώμης και την αναζήτηση σε κάθε θέμα εκείνου (απλώς) που φαίνεται πλησιέστερα προς την αλήθεια.
Την αλήθεια αυτή καλλιέργησε με περισσότερη οξύνοια και ευφράδεια ο Καρνεάδης. Το αυτό πράξαμε και ΕΜΕΙΣ συχνότατα (ΡΩΜΑΙΟΙ), τελευταία μάλιστα στο Τούσκλο όπου με τη Μέθοδο Αυτή Συζητήσαμε>> . Tusculanne Disputationes V, 10-11.
Σ' άλλο σημείο από τα πάμπολα, στα οποία, εκφράζει το θαυμασμό του… για όλους γενικά τους Έλληνες Φιλοσόφους :
<<Ο Αριστοτέλης…(στο βιβλίο του Κικέρωνα: Tusculanne Disputationes I, 75), Άνθρωπος Προικισμένος στο Έπακρο από τη φύση, με ευρύτατη μάθηση και πλούτο ιδεών, είχε αρχίσει να εκπαιδεύει τους νέους και στη ρητορική, όταν η Δόξα του Ρήτορα Ισοκράτη τον παρακίνησε σε τούτο.
Κατόπιν αυτού, ανέλαβε να συνδέσει τη σοφία με τη ρητορική. Έτσι και εμείς, ναι μεν πρέπει να διατηρήσουμε το παλαιότερο ενδιαφέρον μας για τη ρητορική, επιβάλλεται, όμως, Να Στραφούμε και Προς τη Μεγαλύτερη Εκείνη Επιστήμη (τη Φιλοσοφία). Διότι, ανέκαθεν θεώρησα Τελειότερη τη φιλοσοφία εκείνη που εκφράζεται πάνω στα σημαντικότερα θέματα, με βάθος και καλλιέπεια >> .
ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΕΙ…..ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑ ΚΙΚΕΡΩΝΑ :
<<Ει θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται>>>.
<<ΕΑΝ ΜΙΛΑΝΕ ΟΙ ΘΕΟΙ , ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ >>.
ΚΑΙ ΛΕΤΕ ΟΛΟΙ : ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ! ! !
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΟΥΝ ΠΟΤΕ : ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ…. ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ ΚΙΚΕΡΩΝΑ…. ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΒΑΛΩ ΤΩΡΑ ! ! !
Δεν Πρέπει να Νομίζετε Πως ο Κικέρων ήταν Υποδουλωμένος ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ στους Έλληνες : γι' αυτό και Φανερώνει τον Εθνικισμό Του.
Έτσι παρατηρούμε να γράφει στο έργο του Tusc Disp. 1, 7:
<<Οι Συνήθειες και οι Τρόποι Ζωής (mores et instituta vitae), η τάξη στα σπίτια και στις οικογένειες μας, είναι ασφαλώς Καλύτερες και Πιο Εξευγενισμένες.
Καθ' όσον όμως αφορά την Πολιτεία, οι πρόγονοι μας (nostri majores), Χωρίς Καμιά Αμφιβολία, Διοίκησαν με Καλύτερους Νόμους.
Και τι να πω για την Πολεμική Τέχνη, στην Οποία ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ (ΡΩΜΑΙΟΙ), χάρη στην Ανδρεία τους, Πραγματοποίησαν Μεγάλα Κατορθώματα, ΑΚΟΜΗ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ (ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ) με την πειθαρχία τους, διά των έμφυτων γενικά προσόντων τους, χωρίς την βοήθεια της παιδείας.
ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΝ , ΟΥΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ , ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ .
Πού αλλού υπήρξε τόση επιμονή, Τόσο Ψυχικό Μεγαλείο, τόση εντιμότητα και τόση νομιμοφροσύνη, τόση έξοχη δραστηριότητα σε κάθε πεδίο Που να Μπορούσαν να Παραβληθούν μ' Εκείνες των Προγόνων Μας (ΡΩΜΑΙΩΝ) >> .
<<Όσον αφορά την παιδεία και κάθε είδους λογοτεχνική δραστηριότητα, οι Έλληνες αναμφισβήτητα υπερέχουν -κάτι που δεν είναι και τόσο δύσκολο- Γιατί Δεν Προσπαθήσαμε Να Τους Ανταγωνισθούμε.
Είναι γεγονός ότι, ενώ στους Έλληνες η παιδεία ξεκίνησε με την ποίηση, αφού ο Όμηρος και ο Ησίοδος έζησαν πριν από την ίδρυση της Ρώμης, ο δε Αρχίλοχος κατά τη βασιλεία του Ρωμύλου, εμείς ξεκινήσαμε στην ποίηση πολύ αργότερα, μόλις 510 χρόνια μετά την ίδρυση της Ρώμης, όταν παρουσίασε ο (Έλληνας) Λίβιος (Ανδρόνικος) ένα θεατρικό έργο, ένα χρόνο δηλαδή πριν από τη γέννηση του Εννίου...>>.
Θα κλείσουμε το περί του Κικέρωνος : ως Ρωμαίου Πνευματικού Ανδρός…. που Μελέτησε, Υιοθέτησε και Μετέδωσε την Ελληνική Σκέψη στη Δύση…..με το Θαυμασμό του προς τη φιλοσοφία:
<<Ω Φιλοσοφία, γράφει, Οδηγήτρα της Ζωής, Ευρέτρια της Αρετής, Δαμάστρια των Παθών. Τι θα είμασταν όχι μόνον εμείς, αλλά και γενικά τι θα ήταν η Ζωή των Ανθρώπων Χωρίς Εσένα !
Συ δημιούργησες την πολιτεία, συγκέντρωσες τους σκορπισμένους ανθρώπους σε μία κοινότητα βίου, συ τους συνέδεσες μεταξύ
τους, πρώτα σε οικισμούς, έπειτα διά του θεσμού του γάμου και τέλος διά της κοινότητος της σκέψεως και της γλώσσας.
Συ ανακάλυψες τους νομούς και Δίδαξες τα Έθιμα και την Επιστήμη.
Σε σένα αναζητούμε καταφύγιο, σε σένα ζητούμε βοήθεια και σε σένα εμπιστευόμαστε... διότι μία και μόνο μέρα σύμφωνη προς τις προσταγές σου είναι προτιμότερη από μία αιωνιότητα στο πνιγερό πνεύμα της ανηθικότητας.
Τίνος τη βοήθεια, εκτός της δικής σου, θα ζητούσαμε, αφού συ μας Χαρίζεις την Ηρεμία στη Ζωή και Μας Απαλλάσσεις από το Φόβο του θανάτου >>.
ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ :
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ…. ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ…..
ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΠΑΛΛΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ! ! !
ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ…. ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΘΕΟΣ…. ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ…..
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ…. ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΘΕΟ ΤΟΥΣ ….. ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ,ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ! ! !
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΞΕΝΟ ΘΕΟ….. ΟΤΑΝ ΞΕΡΕΙΣ…..
ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ….. ΘΑ ΣΕ ΚΡΙΝΕΙ…. ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ (ΜΟΝΟ 144.000 , ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ : ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΩΔΕΚΑ ΦΥΛΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ…… ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΟΙ : ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΟΥ)…. ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΕ ΦΟΒΙΖΕΙ….. ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ…. ΣΕ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ;
<<Παρ' όλα αυτά όμως μακράν απέχει η Φιλοσοφία από το να τιμάται ανάλογα με τις υπηρεσίες που προσφέρει, οι περισσότεροι την αγνοούν τελείως, πολλοί μάλιστα την κακίζουν...>>.
Tusculanae Disputationes, V, 5-6.
Αλλά γιατί τόση μεγάλη κλίση προς τη φιλοσοφία ο Κικέρων;
Γράφει: «Σκέφθηκα λοιπόν ότι ήταν προς το Εθνικό Συμφέρον να επιδιώξω την προσέλκυση του ενδιαφέροντος Του Λαού Σας στη φιλοσοφία και έκρινα σημαντικό για την αξιοπρέπεια και τη φήμη του Έθνους Μας, ένας κλάδος της γνώσεως, τόσης αξίας, να λάβει τη θέση του στη λατινική γραμματεία.
Δεν πρόκειται να μετανοιώσω για την προσπάθεια που κατέβαλα, τόσο περισσότερο που απ' όσα διαπίστωσα, τόσοι άλλοι όχι μόνον μελέτησαν τη φιλοσοφία, αλλά και έγραψαν πάνω στα φιλοσοφικά θέματα.
Πολλοί απ' όσους είχαν εξοικιωθεί με την Ελληνική Παιδεία, δεν ήταν σε θέση να μεταδώσουν στους συμπολίτες τους όσα είχαν
μάθει, γιατί αδυνατούσαν να εκφράσουν στα λατινικά όσα είχαν μελετήσει στα ελληνικά.
Επί του πεδίου, όμως, αυτού, νομίζω ότι πραγματοποίησα σημαντικές προόδους, όσον αφορά τουλάχιστον το λεξιλόγιο, ώστε να βρισκόμαστε (από της απόψεως τουλάχιστον αυτής) στο ίδιο επίπεδο, (με τους Έλληνες) >>.
ΒΛΕΠΕΤΕ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΕΜΑΘΕ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ , Ο ΚΙΚΕΡΩΝ : ΑΣ ΤΑ ΔΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ…. ΞΑΝΑ…..ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ (ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΙΚΕΡΩΝΑ :
<< Σκέφθηκα λοιπόν ότι ήταν προς το Εθνικό Συμφέρον να επιδιώξω την προσέλκυση του ενδιαφέροντος Του Λαού Σας(ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ) στη φιλοσοφία και έκρινα σημαντικό για την αξιοπρέπεια και τη φήμη του Έθνους Μας (ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ),
ένας κλάδος της γνώσεως, τόσης αξίας, να λάβει τη θέση του στη λατινική γραμματεία >>.
<<Δεν ήταν σε θέση να μεταδώσουν στους συμπολίτες τους όσα είχαν μάθει, γιατί αδυνατούσαν να εκφράσουν στα λατινικά όσα είχαν μελετήσει στα ελληνικά >>.
<<‘Ωστε να βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο, (με τους Έλληνες) >>.
<<Τι να πω για την Πολεμική Τέχνη, στην Οποία ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ (ΡΩΜΑΙΟΙ), χάρη στην Ανδρεία τους, Πραγματοποίησαν Μεγάλα Κατορθώματα, ΑΚΟΜΗ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ (ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ) >>.
<<ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΝ , ΟΥΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ , ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ >> .
<<Πού αλλού υπήρξε τόση επιμονή, Τόσο Ψυχικό Μεγαλείο, τόση εντιμότητα και τόση νομιμοφροσύνη, τόση έξοχη δραστηριότητα σε κάθε πεδίο Που να Μπορούσαν να Παραβληθούν μ' Εκείνες των Προγόνων Μας (ΡΩΜΑΙΩΝ) >> .
ΒΛΕΠΕΤΕ ΟΤΙ ΟΛΑ Ο ΚΙΚΕΡΩΝ ΤΑ ΕΚΑΝΕ : ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ <<ΑΓΑΠΗ>> ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ…… ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ! ! !
Όπως γράφει ο Alan Α. Samuel : <<Ο Κικέρων Υπήρξε Το Μόνο Παράθυρο να Μεταδοθεί η Ελληνική Σκέψη στους Λατίνους Συγγραφείς εκ του Φυσικού.
Γιατί τα γραπτά του Κικέρωνα ανήκουν σε Ιδιαίτερο Ρεύμα της Ελληνικής Σκέψης >>.
Κατά τη γνώμη των Μελετητών του : Ο Κικέρων οφείλει τη μεγάλη του δόξα στη διάδοση της ελληνικής παιδείας και όχι σ' άλλες Ικανότητες του.
Τελικά δολοφονήθηκε σ' ένα παραθαλάσσιο κτήμα κοντά στη Formia στις 7 Δεκεμβρίου 43, από στρατιώτες που είχε αποστείλει ο Μάρκος Αντώνιος.
ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΜΕ ΔΥΟ ΡΗΤΑ….. ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ….
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΙΚΕΡΩΝΑ ! ! !
<<Αν έχεις ένα κήπο και μια Βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται ! ! ! >>
ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ , ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ …. ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ :
<<ΑΝ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΟΥ, ΜΗ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΣΟΥ ! ! ! >>
ΕΛΛΗΝ ΓΡΗΓΟΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗΣ
ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ : ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ….. ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΤΙΣ ΠΟΥΝΕ ΠΟΤΕ , ΣΤΑ <<ΕΛΛΗΝΙΚΑ>> ΣΧΟΛΕΙΑ ! ! !
ΓΙΑΤΙ Ο ΚΙΚΕΡΩΝΑΣ : ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΣΑΣ…. ΜΟΝΟ ΩΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ! ! !
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΡΗΤΟ :
ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ! ! !
Ο Κικέρων: Μάρκος Τούλλιος Κικέρων (Marcus Tullius Cicero, 107-43 π.Χ.)
Ήταν Ρωμαίος Φιλόσοφος,Πολιτικός, Δικηγόρος, Ρήτορας, Ύπατος και Συνταγματολόγος.
Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους Μεγαλύτερους Ρήτορες και πεζογράφους.
Η εποχή του Κικέρωνα χαρακτηρίζεται αφ' ενός μεν από την πνευματική της αυτονομία, αφ' ετέρου δε από την επέκταση της διάδοσης της ελληνικής παιδείας, την οποία οι Ρωμαίοι είχαν αρχίσει νωρίτερα να την κάνουν κτήμα τους.
Αλλά, ενώ φρόντιζαν να μη χάσουν τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία και τις καλές τέχνες της Ελλάδας, με τρόπο που ταίριαξε στον χαρακτήρα τους επ' ουδενί λόγω ήθελαν να χάσουν τις θεμελιώδεις Αξίες του Πολιτισμού Τους κυρίως της Αρετές Τους που Δεν Ήθελαν να Εισέλθουν σ' Αυτές Τα Ελληνικά Στοιχεία της Παιδείας και Μειώσουν το Ρωμαϊκό Γόητρο imperium που ασκούσαν στους Υποταγμένους, σ' Αυτούς Λαούς.
Μαζί με τις πολιτιστικές ιδέες συνέλεγαν στη Ρώμη όσα έργα τέχνης μπορούσαν οι Ρωμαίοι στρατηγοί Αρπάζοντας τα από Ελληνικά μέρη.
Ιδιαίτερα οι Ρωμαίοι ωφελήθηκαν κατά την περίοδο του Κικέρωνα από την καλλιέργεια της ρητορικής και από το σχολιασμό των διδασκαλιών των κυριότερων φιλοσοφικών σχολών : από οπαδούς , που βρίσκονταν στη Ρώμη.
Είχαν ήδη ενημερωθεί περί της ρητορικής από την Ελλάδα και τους κανόνες της και μπορούσαν να αναπτύξουν ένα έμφυτο ρωμαϊκό ταλέντο που ταίριαζε άριστα στο ρητορικό λόγο.
Αυτός ο άνδρας υπήρξε συντελεστής μεταδόσεως παιδείας από την Ελλάδα στους τομείς της φιλοσοφίας και της ρητορικής, κάτι που είχε ανάγκη η Ρώμη.
Ο Κικέρων με τις προσωπικές αναφορές του στους Έλληνες συγγραφείς, τους Οποίους Μιμούνταν: Έδινε Κύρος και Θεμελίωση στα Λεγόμενά Του.
Το 79 π.Χ. ο Κικέρων επεσκέφθη την Ελλάδα για να συμπληρώσει τις ανθρωπιστικές σπουδές του και την ωφέλεια του εκ της μετεκπαιδεύσεως του αυτής.
Τις διατυπώνει στο επόμενο κείμενο : που είναι από το έργο Broutos (XXXIX, 91).
<<Αν και έγραφα και διάβαζα και απήγγειλα καθημερινά με αμείωτο πάθος, δεν με ικανοποιούσε η αποκλειστική απασχόληση μου με τις ρητορικές ασκήσεις.
Για τη μελέτη του αστικού δικαίου μαθήτευσα στον Κόϊντο Σκαιόλα, τον υιό του Κόϊντου. Ο ίδιος δε δεχόταν μαθητές, αλλά οι νομικές γνωματεύσεις του δίδασκαν εκείνους που προσέτρεχαν να τον ακούσουν...
Τον καιρό εκείνο ο Φίλων ο Λαρισαίος (LXXX1X, 306), Διευθυντής τότε της Ακαδημίας, διέφυγε από την Αθήνα (ήταν φιλορωμαίος και κινδύνευσε όταν μπήκαν στην Αθήνα τα στρατεύματα του Μιθριδάτη γύρω στα 88 μ.Χ.) με μιάν ομάδα Νομιμοφρόνων (έναντι των Ρωμαίων) Αθηναίων λόγω του Μιθριδατικού πολέμου και ήλθε στη Ρώμη.
Επειδή μ' ενθουσίαζε η φιλοσοφία, αφοσιώθηκα πλήρως στα μαθήματά της, διότι η πολυμορφία και η υπεροχή των θεμάτων με καταγοήτευσε και με κατακτούσε, με αποτέλεσμα να μου φαίνεται ότι είχαν χαθεί για πάντα από τον κόσμο τα δικαστήρια.
Κατά τα ίδια χρόνια μαθήτευα επίσης πλησίον του Μόλωνος του Ροδίου , που είχε έλθει στη Ρώμη κατά τη δικτατορία του Σύλλα ως μέλος μιας πρεσβείας...>>
<<Για τρία περίπου χρόνια η Ρώμη ήταν απαλλαγμένη από την απειλή των όπλων... Κατά το χρονικό αυτό διάστημα πέρασα τις μέρες και τις νύχτες μου σε παντοειδείς μελέτες.
Εξεταζόμουν από το Διόδοτο τον Στωικό που κατοικούσε σπίτι μου. Έπειτα από μία ολόκληρη ζωή στενής μίας φιλίας, πέθανε μόλις πρόσφατα. Από τον Διόδοτο εκτός από άλλα θέματα, διδάχθηκα τη διαλεκτική (ένας τομέας γνώσεως), που μπορεί να θεωρηθεί από σας, τους φιλοσόφους (ομιλεί στο φίλο του Βρούτο που ασχολούνταν και αυτός με τη φιλοσοφία) ως είδος συμπιεσμένης ή συμπεπυκνωμένης ρητορικής (λόγω του ότι αναπτύσσει την ουσία ενός θέματος και είναι απαλλαγμένη από φιοριτούρες της ρητορικής, επιδιώκει όμως σαν αυτήν να πείσει).
Και συ ο ίδιος, Βρούτε, πάντα πίστευες ότι η αξία του ονόματος ρητορική δεν νοείται χωρίς τη διαλεκτική (οι φιλόσοφοι αποκαλούν άλλωστε τη ρητορική μία έμπρακτη διαλεκτική) >>.
<<Παρά το γεγονός όμως ότι αφοσιώθηκα στη μελέτη αυτή (της διαλεκτικής) υπό του Διοδότου μαζί με άλλα θέματα, στα οποία διέπρεπε, δεν άφησα μέρα να περάσει χωρίς να κάμω ρητορικές ασκήσεις.
Τις ασκήσεις αυτές τις έκαμα λατινικά, αλλά Πιο Συχνά Ελληνικά, γιατί η Ελληνική Παρέχει Περισσότερες Δυνατότητες για ένα περιποιημένο ύφος και έτσι Συντελεί στο ν' Αποκτήσω Περισσότερη Ευχέρεια και όταν χρησιμοποιώ και τη λατινική.
Ακόμη, όμως, διότι οι Επιφανέστεροι από τους Διδασκάλους (της Ρητορικής) Γνωρίζουν Μόνο την Ελληνική και δεν θα μπορούσαν να διορθώσουν τα λάθη μου (αν ασκόμσυνα μόνο στη λατινική) ή και να με συμβουλεύσουν >>.
Είχε πολλές συναντήσεις στην Αθήνα ο Κικέρων με διαπρεπείς Έλληνες από τους οποίους έλαβε μαθήματα, όπως τον περίφημο φιλόσοφο της Παλαιάς Ακαδημίας Αντίοχο (τον Ασκαλιυνίτη), τον δόκιμο δάσκαλο της Ρητορικής Δημήτριο το Σύριο.
Μετά την Αθήνα ταξίδεψε στη Μ. Ασία στην οποία ασκήθηκε στην απαγγελία κοντά στον Μένιππο τον Στρατωνίσιο, τον Διονύσιο Μάγνητα, τον Αισχύλο τον Κνίδιο και τον Ξενοκλή τον Αδραμυττινό.
Αλλά πήγε και στη Ρόδο όπως ελέχθη και παρακολούθησε μαθήματα του Μόλωνα.
Η ικανοποίηση που δοκίμασε ο Κικέρων στις επιτυχείς σπουδές του κοντά στους Έλληνες δασκάλους του υπήρξε αποφασιστική, γι' αυτό σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο δάσκαλος του της ρητορικής, ο Απολλώνιος Μόλων, του είπε έπειτα από ένα λόγο που εκφώνησε ο Κικέρων ενώπιον του:
«Σε επαινώ και σε θαυμάζω, αλλά οικτίρω την τύχη της Ελλάδας γιατί βλέπω ότι τα μόνα καλά που μας έμειναν, η παιδεία και ο λόγος (ο ρητορικός) Θα Μεταφερθούν Χάρη σε Σένα και Αυτά στους Ρωμαίους>>. (Πλουτάρχου, Κικέρων, 4. Ζαχαρόπουλος, σ. 75-77).
Ήταν Τόσο <<Εξελληνισμένος>> ο Κικέρων : ώστε όταν επέστρεψε στη Ρώμη…. οι μεν Άρχοντες τον Αγνοούσαν, οι δε Αμόρφωτοι των Ρωμαίων τον αποκαλούσαν Γραικό και Σχολαστικό. (Πλούταρχος, Κικέρων, 5. Ζαχαρόπουλος, σ. 77-79).
Τα έργα του Κικέρωνα : που μετέφεραν τα φώτα της Ελληνικής Παιδείας και ιδιαίτερα της Ρητορικής και της Φιλοσοφίας στους Ρωμαίους….είχαν γίνει μέρος της ύλης που διδάσκονταν στα Κλασικά Λύκεια της Ευρώπης.
Μέσα στην ψυχή του Κικέρωνα υφίστατο ένας έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των φιλοσοφικών Ιδεολογιών της Ελληνιστικής Εποχής: Της Ακαδημίας, της Στοάς, και του Περιπάτου.
Ο ίδιος ο Κικέρων : ήταν κοντά στον Καρνεάδη και στη Μέση Στοά.
Αν και διαφωνούσε με τον Επίκουρο Αναγνώριζε την Αρετή Του.
Όποιος ενδιατρίψει στα έργα του Κικέρωνα θα εκπλαγεί από την έκταση των γενικών Γνώσεων του επί της Ελληνικής Παιδείας γενικά και ειδικότερα επί της Φιλοσοφίας και της Ρητορικής τέχνης, αλλά και επί της ιστορίας και της μυθολογίας των Ελλήνων.
Είναι εμφανής ο ενθουσιασμός του Κικέρωνα για το ύφος του Αριστοτέλη, του Θεόφραστου και του Καρνεάδη κάτι που επιβεβαιώνει ο ίδιος : όταν ομολογεί την εξάρτησή του από τους Έλληνες.
Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΚΙΚΕΡΩΝΑ ,ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ : ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ :
Α. «Τα Ακαδημικά» Academica, σε 4 βιβλία, το πρώτο από τα οποία είναι μία ιστορία της Γνωσιοθεωρίας από το Σωκράτη ως τον Αρκεσίλαο. Βασίζεται πολύ σε σχετικά έργα του Φίλωνα του Λαρισαίου και του Αντίοχου του Ασκαλωνίτου.
Β. «Περί του υπερτάτου καλού και κακού», De finibus bono rum et malorum, σε 5 βιβλία. Στα βιβλία I και II συζητείται η ηθική διδασκαλία του Επικούρου, στο III των Στωικών και στο V της Ακαδημίας.
Γ. «Συζητήσεις στο Τούσκλο», Tusculanae disputationes, σε 5 βιβλία. Σ' αυτό το έργο, που έχει κάπως περισσότερο εκλαϊκευτικό χαρακτήρα, ο Κικέρων χρησιμοποιεί ως πηγές, κυρίως τον Παναίτιο, τον Ποσειδώνιο και τον Αντίοχο.
Δ. «Περί της φύσεως των θεών», De natura deorum. σε 3 βιβλία- στο πρώτο ο Κικέρων πραγματεύεται τη θεολογία του Επίκουρου, σύμφωνα με τον Φιλόδημο Περί ευσεβείας, τον Φαίδρο Περί Θεών και τον Κλειτόμαχο τον Ακαδημαϊκό, την οποία επικρίνει.
Ε. «Περί μαντικής», De divinatione, σε 2 βιβλία, από τα οποία το πρώτο βασιζόταν στον Ποσειδώνιο Περί μαντικής, ενώ το δεύτερο στον Ποσειδώνιο και τον Παναίτιο. στ. «Περί καθηκόντων», De officiis, σε τρία βιβλία, εκ των οποίων το πρώτο και το δεύτερο ακολουθούν τον Παναί¬τιο Περί τον καθήκοντος, ενώ το τρίτο τον Ποσειδώνιο .
Τα έργα αυτά και τα άλλα που θα αναδιφήσουμε ψηλαφητά δεν αποδεικνύουν μόνο την αγάπη του Κικέρωνα για τον Ελληνισμό, αφού ο ΙΔΙΟΣ γράφει σε Γράμμα Του προς τον Αττικό (15 Μαρτίου 61), ότι ο αδελφός του, διοικητής της Ασίας, δηλαδή της Ρωμαϊκής Επαρχίας και ο ΙΔΙΟΣ είναι Φιλέλληνες ! ! !
<<Να έχεις κατά νουν», γράφει, «ότι πάντοτε αποβλέπαμε στο να λάμψουμε και πιστεύω ότι γενικά έχουμε τη Φήμη πως είμαστε Φιλέλληνες>>, αλλά και ποια είναι η οφειλή του προς τους Έλληνες κι ακόμη πόσο μεγάλο είναι το μερίδιο στη μεταβίβαση της ελληνικής παιδείας, της ρητορικής και της φιλοσοφίας στο λοιπό κόσμο: θα δούμε ακόμη πόσο επικριτικός υπήρξε στην έλλειψη δικαιοσύνης έναντι της Ελλάδας από τους Ρωμαίους.
Στο «Περί Νόμων» (De Legibus), έργο του, ο Κικέρων επηρεάζεται από τη Στοά, παρ' όλον ότι εμπνεύστηκε από τα ομώνυμα έργα του Πλάτωνα, την Πολιτεία και τους Νόμους.
Αλλού αποκαλεί τον Πλάτωνα «ο θείος Πλάτων», ενώ στο τρίτο βιβλίο του έργου του τούτου γράφει «τον θείον εκείνον άνδρα».
Αλλού δηλώνει <<Προτιμώ να Σφάλλω Ακολουθώντας τον Πλάτωνα... Παρά να Ξέρω την αλήθεια ακολουθώντας άλλους». (Πιθανόν να εννοεί τους Επικούρειους, ίσως όμως κι άλλους φιλοσόφους γενικά).
<<Erare mehercule malo cum Platone... quam cum istis vera sentire>>.
Αναφερόμενος στην οργάνωση του Κράτους ο Κικέρων και υποστηρίζοντας ότι το ρωμαϊκό είναι σοφότατα οργανωμένο γράφει στο Γ' βιβλίο του έργου του Περί Νόμων, (De Legibus: III, WI, I):
<<Στο θέμα των αρχόντων έχω ήδη αναφέρει πολλά στα προηγούμενα βιβλία, κάτι που ήταν απαραίτητο, όταν ερευνούσα ποιο είναι το καλύτερο σύνταγμα.
Στο θέμα αυτό έχουν άλλωστε γίνει πιο εμβριθείς και ακριβείς μελέτες από τον Θεόφραστο, από τον Στωικό Δίωνα και, αργότερα, από ένα μελετητή ανωτέρου επιπέδου, τον Παναίτιο, από καθαρά θεωρητική άποψη, με πολλή ευφυΐα ασφαλώς.
Τέτοιες μελέτες γίνονταν κυρίως στην Ακαδημία, κατόπιν της ωθήσεως που είχε δώσει ο Πλάτων.
'Έπειτα ο Αριστοτέλης, έχοντας αυτές υπ' όψη του, έθεσε την έμφαση στην οργάνωση της πόλεως· το ίδιο θέμα επεξεργάσθηκε και ο Ηρακλείδης ο Ποντικός , ο οποίος ακολούθησε τον Πλάτωνα.
Εκείνοι όμως που αφοσιώθηκαν ιδιαίτερα σ' αυτό το είδος των μελετών ήσαν ο Θεόφραστος, καθώς και ο Δικαίαρχος, μαθητής και αυτός του Αριστοτέλη... και ο Δημήτριος ο Φαληρεύς >>.
Ο Κικέρων : περί Πυθαγόρα , Σωκράτη ,Αριστοτέλη, ιδιαίτερα: <<Ο Πυθαγόρας όμως δεν Υπήρξε μόνο Δημιουργός του Ονόματος <<Φιλοσοφία>>, αλλά και εκείνος που διεύρυνε το αντικείμενο της, όταν μετέβη από τον Φλειούντα στην Ιταλία και προϊδέασε την Ελλάδα εκείνη που αποκαλείται <<Μεγάλη>>, με εξαίρετους θεσμούς και υπέροχες τέχνες.
Αλλά από την παλαιότερη ήδη φιλοσοφία του Σωκράτη, που είχε μαθητεύσει και κοντά στον Αναξαγόρα, μαθητή του Αρχέλαου, ερευνούνται οι αριθμοί και οι κινήσεις (των ουρανίων σωμάτων), καθώς και το ερώτημα από πού τα πάντα προήλθαν και πού θα καταλήξουν.
Μελετήθησαν ακόμη τα μεγέθη, οι αποστάσεις, οι τροχιές των αστέρων και όλα τα ουράνια φαινόμενα.
Πρώτος, όμως, ο Σωκράτης έφερε τη φιλοσοφία από τον ουρανό στη γη (μια έκφραση που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα), την εγκατέστησε στις πόλεις, την εισήγαγε ακόμη και στα σπίτια και την υποχρέωσε να ερευνήσει τη ζωή, τα έθιμα, το καλό και το κακό.
Οι ποικίλοι τρόποι της τέχνης, της συζητήσεως, τα διάφορα θέματα που δίδαξε, καθώς και το Μεγαλείο του Πνεύματος επιζούν μέχρι σήμερα στη μνήμη των ανθρώπων και Στα Βιβλία του Πλάτωνα.
Ακολούθησε η εμφάνιση φιλοσόφων με διαφορετικές θεωρίες.
Απ' όλες αυτές διδαχθήκαμε, πριν απ' όλα, κάτι που, όπως πιστεύουμε, και ο Σωκράτης εφάρμοσε, την επιφύλαξη δηλαδή στην έκφραση μιας (οριστικής) γνώμης και την αναζήτηση σε κάθε θέμα εκείνου (απλώς) που φαίνεται πλησιέστερα προς την αλήθεια.
Την αλήθεια αυτή καλλιέργησε με περισσότερη οξύνοια και ευφράδεια ο Καρνεάδης. Το αυτό πράξαμε και ΕΜΕΙΣ συχνότατα (ΡΩΜΑΙΟΙ), τελευταία μάλιστα στο Τούσκλο όπου με τη Μέθοδο Αυτή Συζητήσαμε>> . Tusculanne Disputationes V, 10-11.
Σ' άλλο σημείο από τα πάμπολα, στα οποία, εκφράζει το θαυμασμό του… για όλους γενικά τους Έλληνες Φιλοσόφους :
<<Ο Αριστοτέλης…(στο βιβλίο του Κικέρωνα: Tusculanne Disputationes I, 75), Άνθρωπος Προικισμένος στο Έπακρο από τη φύση, με ευρύτατη μάθηση και πλούτο ιδεών, είχε αρχίσει να εκπαιδεύει τους νέους και στη ρητορική, όταν η Δόξα του Ρήτορα Ισοκράτη τον παρακίνησε σε τούτο.
Κατόπιν αυτού, ανέλαβε να συνδέσει τη σοφία με τη ρητορική. Έτσι και εμείς, ναι μεν πρέπει να διατηρήσουμε το παλαιότερο ενδιαφέρον μας για τη ρητορική, επιβάλλεται, όμως, Να Στραφούμε και Προς τη Μεγαλύτερη Εκείνη Επιστήμη (τη Φιλοσοφία). Διότι, ανέκαθεν θεώρησα Τελειότερη τη φιλοσοφία εκείνη που εκφράζεται πάνω στα σημαντικότερα θέματα, με βάθος και καλλιέπεια >> .
ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΕΙ…..ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑ ΚΙΚΕΡΩΝΑ :
<<Ει θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται>>>.
<<ΕΑΝ ΜΙΛΑΝΕ ΟΙ ΘΕΟΙ , ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ >>.
ΚΑΙ ΛΕΤΕ ΟΛΟΙ : ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ! ! !
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΟΥΝ ΠΟΤΕ : ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ…. ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ ΚΙΚΕΡΩΝΑ…. ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΒΑΛΩ ΤΩΡΑ ! ! !
Δεν Πρέπει να Νομίζετε Πως ο Κικέρων ήταν Υποδουλωμένος ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ στους Έλληνες : γι' αυτό και Φανερώνει τον Εθνικισμό Του.
Έτσι παρατηρούμε να γράφει στο έργο του Tusc Disp. 1, 7:
<<Οι Συνήθειες και οι Τρόποι Ζωής (mores et instituta vitae), η τάξη στα σπίτια και στις οικογένειες μας, είναι ασφαλώς Καλύτερες και Πιο Εξευγενισμένες.
Καθ' όσον όμως αφορά την Πολιτεία, οι πρόγονοι μας (nostri majores), Χωρίς Καμιά Αμφιβολία, Διοίκησαν με Καλύτερους Νόμους.
Και τι να πω για την Πολεμική Τέχνη, στην Οποία ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ (ΡΩΜΑΙΟΙ), χάρη στην Ανδρεία τους, Πραγματοποίησαν Μεγάλα Κατορθώματα, ΑΚΟΜΗ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ (ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ) με την πειθαρχία τους, διά των έμφυτων γενικά προσόντων τους, χωρίς την βοήθεια της παιδείας.
ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΝ , ΟΥΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ , ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ .
Πού αλλού υπήρξε τόση επιμονή, Τόσο Ψυχικό Μεγαλείο, τόση εντιμότητα και τόση νομιμοφροσύνη, τόση έξοχη δραστηριότητα σε κάθε πεδίο Που να Μπορούσαν να Παραβληθούν μ' Εκείνες των Προγόνων Μας (ΡΩΜΑΙΩΝ) >> .
<<Όσον αφορά την παιδεία και κάθε είδους λογοτεχνική δραστηριότητα, οι Έλληνες αναμφισβήτητα υπερέχουν -κάτι που δεν είναι και τόσο δύσκολο- Γιατί Δεν Προσπαθήσαμε Να Τους Ανταγωνισθούμε.
Είναι γεγονός ότι, ενώ στους Έλληνες η παιδεία ξεκίνησε με την ποίηση, αφού ο Όμηρος και ο Ησίοδος έζησαν πριν από την ίδρυση της Ρώμης, ο δε Αρχίλοχος κατά τη βασιλεία του Ρωμύλου, εμείς ξεκινήσαμε στην ποίηση πολύ αργότερα, μόλις 510 χρόνια μετά την ίδρυση της Ρώμης, όταν παρουσίασε ο (Έλληνας) Λίβιος (Ανδρόνικος) ένα θεατρικό έργο, ένα χρόνο δηλαδή πριν από τη γέννηση του Εννίου...>>.
Θα κλείσουμε το περί του Κικέρωνος : ως Ρωμαίου Πνευματικού Ανδρός…. που Μελέτησε, Υιοθέτησε και Μετέδωσε την Ελληνική Σκέψη στη Δύση…..με το Θαυμασμό του προς τη φιλοσοφία:
<<Ω Φιλοσοφία, γράφει, Οδηγήτρα της Ζωής, Ευρέτρια της Αρετής, Δαμάστρια των Παθών. Τι θα είμασταν όχι μόνον εμείς, αλλά και γενικά τι θα ήταν η Ζωή των Ανθρώπων Χωρίς Εσένα !
Συ δημιούργησες την πολιτεία, συγκέντρωσες τους σκορπισμένους ανθρώπους σε μία κοινότητα βίου, συ τους συνέδεσες μεταξύ
τους, πρώτα σε οικισμούς, έπειτα διά του θεσμού του γάμου και τέλος διά της κοινότητος της σκέψεως και της γλώσσας.
Συ ανακάλυψες τους νομούς και Δίδαξες τα Έθιμα και την Επιστήμη.
Σε σένα αναζητούμε καταφύγιο, σε σένα ζητούμε βοήθεια και σε σένα εμπιστευόμαστε... διότι μία και μόνο μέρα σύμφωνη προς τις προσταγές σου είναι προτιμότερη από μία αιωνιότητα στο πνιγερό πνεύμα της ανηθικότητας.
Τίνος τη βοήθεια, εκτός της δικής σου, θα ζητούσαμε, αφού συ μας Χαρίζεις την Ηρεμία στη Ζωή και Μας Απαλλάσσεις από το Φόβο του θανάτου >>.
ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ :
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ…. ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ…..
ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΠΑΛΛΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ! ! !
ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ…. ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΘΕΟΣ…. ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ…..
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ…. ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΘΕΟ ΤΟΥΣ ….. ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ,ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ! ! !
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΞΕΝΟ ΘΕΟ….. ΟΤΑΝ ΞΕΡΕΙΣ…..
ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ….. ΘΑ ΣΕ ΚΡΙΝΕΙ…. ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ (ΜΟΝΟ 144.000 , ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ : ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΩΔΕΚΑ ΦΥΛΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ…… ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΟΙ : ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΟΥ)…. ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΕ ΦΟΒΙΖΕΙ….. ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ…. ΣΕ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ;
<<Παρ' όλα αυτά όμως μακράν απέχει η Φιλοσοφία από το να τιμάται ανάλογα με τις υπηρεσίες που προσφέρει, οι περισσότεροι την αγνοούν τελείως, πολλοί μάλιστα την κακίζουν...>>.
Tusculanae Disputationes, V, 5-6.
Αλλά γιατί τόση μεγάλη κλίση προς τη φιλοσοφία ο Κικέρων;
Γράφει: «Σκέφθηκα λοιπόν ότι ήταν προς το Εθνικό Συμφέρον να επιδιώξω την προσέλκυση του ενδιαφέροντος Του Λαού Σας στη φιλοσοφία και έκρινα σημαντικό για την αξιοπρέπεια και τη φήμη του Έθνους Μας, ένας κλάδος της γνώσεως, τόσης αξίας, να λάβει τη θέση του στη λατινική γραμματεία.
Δεν πρόκειται να μετανοιώσω για την προσπάθεια που κατέβαλα, τόσο περισσότερο που απ' όσα διαπίστωσα, τόσοι άλλοι όχι μόνον μελέτησαν τη φιλοσοφία, αλλά και έγραψαν πάνω στα φιλοσοφικά θέματα.
Πολλοί απ' όσους είχαν εξοικιωθεί με την Ελληνική Παιδεία, δεν ήταν σε θέση να μεταδώσουν στους συμπολίτες τους όσα είχαν
μάθει, γιατί αδυνατούσαν να εκφράσουν στα λατινικά όσα είχαν μελετήσει στα ελληνικά.
Επί του πεδίου, όμως, αυτού, νομίζω ότι πραγματοποίησα σημαντικές προόδους, όσον αφορά τουλάχιστον το λεξιλόγιο, ώστε να βρισκόμαστε (από της απόψεως τουλάχιστον αυτής) στο ίδιο επίπεδο, (με τους Έλληνες) >>.
ΒΛΕΠΕΤΕ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΕΜΑΘΕ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ , Ο ΚΙΚΕΡΩΝ : ΑΣ ΤΑ ΔΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ…. ΞΑΝΑ…..ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ (ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΙΚΕΡΩΝΑ :
<< Σκέφθηκα λοιπόν ότι ήταν προς το Εθνικό Συμφέρον να επιδιώξω την προσέλκυση του ενδιαφέροντος Του Λαού Σας(ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ) στη φιλοσοφία και έκρινα σημαντικό για την αξιοπρέπεια και τη φήμη του Έθνους Μας (ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ),
ένας κλάδος της γνώσεως, τόσης αξίας, να λάβει τη θέση του στη λατινική γραμματεία >>.
<<Δεν ήταν σε θέση να μεταδώσουν στους συμπολίτες τους όσα είχαν μάθει, γιατί αδυνατούσαν να εκφράσουν στα λατινικά όσα είχαν μελετήσει στα ελληνικά >>.
<<‘Ωστε να βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο, (με τους Έλληνες) >>.
<<Τι να πω για την Πολεμική Τέχνη, στην Οποία ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ (ΡΩΜΑΙΟΙ), χάρη στην Ανδρεία τους, Πραγματοποίησαν Μεγάλα Κατορθώματα, ΑΚΟΜΗ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ (ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ) >>.
<<ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΝ , ΟΥΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ , ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ >> .
<<Πού αλλού υπήρξε τόση επιμονή, Τόσο Ψυχικό Μεγαλείο, τόση εντιμότητα και τόση νομιμοφροσύνη, τόση έξοχη δραστηριότητα σε κάθε πεδίο Που να Μπορούσαν να Παραβληθούν μ' Εκείνες των Προγόνων Μας (ΡΩΜΑΙΩΝ) >> .
ΒΛΕΠΕΤΕ ΟΤΙ ΟΛΑ Ο ΚΙΚΕΡΩΝ ΤΑ ΕΚΑΝΕ : ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ <<ΑΓΑΠΗ>> ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ…… ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ! ! !
Όπως γράφει ο Alan Α. Samuel : <<Ο Κικέρων Υπήρξε Το Μόνο Παράθυρο να Μεταδοθεί η Ελληνική Σκέψη στους Λατίνους Συγγραφείς εκ του Φυσικού.
Γιατί τα γραπτά του Κικέρωνα ανήκουν σε Ιδιαίτερο Ρεύμα της Ελληνικής Σκέψης >>.
Κατά τη γνώμη των Μελετητών του : Ο Κικέρων οφείλει τη μεγάλη του δόξα στη διάδοση της ελληνικής παιδείας και όχι σ' άλλες Ικανότητες του.
Τελικά δολοφονήθηκε σ' ένα παραθαλάσσιο κτήμα κοντά στη Formia στις 7 Δεκεμβρίου 43, από στρατιώτες που είχε αποστείλει ο Μάρκος Αντώνιος.
ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΜΕ ΔΥΟ ΡΗΤΑ….. ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ….
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΙΚΕΡΩΝΑ ! ! !
<<Αν έχεις ένα κήπο και μια Βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται ! ! ! >>
ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ , ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ …. ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ :
<<ΑΝ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΟΥ, ΜΗ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΣΟΥ ! ! ! >>
ΕΛΛΗΝ ΓΡΗΓΟΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗΣ
