Σχόλιο πριν το κύριο άρθρο
Η θυσία ήταν η τελετουργική πράξη που συμβόλιζε την προσφορά στους θεούς οτιδήποτε οι άνθρωποι θεωρούσαν πολύτιμο για τη ζωή τους, από την σοδειά του χωραφιού τους εώς τα ζώα τους, δηλαδή την αφ-ιέρωση.
Είναι αλήθεια πως οι μοναδικοί τρόποι αφαίρεσης ζωής με τους οποίους μπορούσε να φαγωθεί νόμιμα κρέας στην αρχαία Ελλάδα ήταν η θυσία και το κυνήγι και κάθε άλλη θανάτωση ζωντανού ισοδυναμούσε με ανόσιο φόνο!
Από όσο έχω διαβάσει και έχω καταλάβει , φαίνεται ότι ο ίδιος ο Δίας απαγόρευσε τις ανθρωποθυσίες, ακόμα και τις αφιερωμένες Σ´ αυτόν ,(Λυκάων), .... Επίσης στην Κρήτη, (Αρχάνες....αν θυμάμαι καλά,....) βρέθηκαν στοιχεία ανθρωποθυσίας τον 14 ο Π.χ.χ , ..... Έκτοτε δεν υπάρχει καμμία αναφορά ή στοιχείο περί ανθρωποθυσιών στην ΑΡχαία ΕΛλάδα
ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ : ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ! ! !
(ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ : ΑΛΛΑ , ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ….ΠΩΣ ΚΑΝΑΝΕ ΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ,ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ! ! ! )
ΕΔΩ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ : ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ….. ΠΟΤΕ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ….ΣΤΑ ΔΗΘΕΝ…. <<ΕΛΛΗΝΙΚΑ>> ΣΧΟΛΕΙΑ ! ! !
ΚΑΙ ΜΗΝ ΒΓΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ… ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ :
ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ Η ΕΒΡΑΙΑ ΤΟΥ… ΠΑΝΑΓ-Ρ-ΙΑ , Η ΜΑΡΙΑΜ….
ΕΚΑΝΕ ΘΥΣΙΑ , ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΩΝ…. ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΙΤΟΜΗ… ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ,ΤΟΝ Α-ΧΡΙΣΤΟ ΙΗΣΟΥ…..
ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΙ ,ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΚΟ ΜΩΣΑΙΚΟ ΝΟΜΟ ! ! !
(Λουκάς : κεφάλαιο 2 , παράγραφος 24 – Λουκάς : κεφάλαιο 2 , παράγραφος 27).
ΖΩΟΘΥΣΙΕΣ
Έχει Καθιερωθεί, να Θυσιάζονται στους Ουράνιους Θεούς : Λευκά Ζώα και Πτερωτά…. και να καίγονται μόνο τα Άκρα τους.
Στους Θαλάσσιους Θεούς : Μέλανα Πτερωτά και να ρίχνονται στα κύματα.
Στους Γήινους Θεούς : Τετράποδα Λευκά.
Στους Υποχθόνιους Θεούς : Τετράποδα Μέλανα.
Πρός Όλους τους Θεούς : οι Θυσίες προσφέρονταν επί των βωμών…
Πλήν των Υποχθονίων : Αυτές τελούνταν , σε Λάκκους.
Η Καθιέρωση αυτή, δεν Διατηρήθηκε πάντοτε.
Συν τω χρόνο, άλλαξε η αναφερόμενη γενικότητα των Θυσιαζόμενων Ιερείων : Διότι οι άνθρωποι επιθυμούσαν να προσφέρουν ότι πολυτιμότερο είχαν…
ότι εκλεκτότερο, ή σπανιότερο διέθεταν… Και Αυτό διότι : τα Ζώα ανήκαν σε Διαφόρους Θεούς : οι οποίοι τα προστάτευαν ή ήταν Συνδεδεμένοι μαζί τους…
από διάφορες αιτίες, η γεγονότα…. που ανάγονταν στην Ιστορία των <<μύθων>> , των Ελλήνων Θεών.
ΙΕΡΑ ΖΩΑ, ΠΤΗΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝΔΡΑ
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΖΩΑ , ΠΡΟΤΙΜΩΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ :
Στον Δία : Θυσιάζονταν ταύρος, στην Ήρα δάμαλις, θηλυκά αρνιά και πρόβατα, στον Ποσειδώνα ,ταύρος και αρνιά, στην Περσεφόνη δάμαλις Μέλανα, στην Εκάτην κύων (σκύλος), στην Δήμητρα ,χοιρίδια, στην Αφροδίτη ,περιστέρια , τράγος, δάμαλις και αίγες (κατσίκες) λευκές, εις τον Διόνυσο τράγος, στον Απόλλωνα τράγος, κριός, πρόβατο και αίγες (κατσίκες), στον Άρη ,ίππος , ταύρος, κριός και χοιρίδια, στην Αθηνά ,ταύρος, αρνί ή βούς (βόδι), στην Άρτεμη ,ελάφι, αίγες (κατσίκες), δάμαλις.
ΤΑ ΙΕΡΑ ΖΩΑ : ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΩΝ :
Ο λέων , είναι ιερό ζώο του Ηφαίστου, ο λύκος τού Απόλλωνα και Άρη, ο κύων (σκύλος) των Εφεστίων Θεών, ο δράκων τού Διονύσου και της Αθηνάς, ο όφις (φίδι) του Ασκληπιού, το ελάφι τού Ηρακλή, οι γύπες τού Απόλλωνα, το αρνί της Ήρας, ο ίππος τού Άρη.
Από τα Πτερωτά : ο αετός ,είναι ιερός του Διός, το παγώνι
της Ήρας, η γλάυξ (κουκουβάγια) της Αθηνάς, ο γύπας του Άρη, καθώς και ο πετεινός.
Ο πετεινός επίσης θεωρείται : ιερός του Απόλλωνα της Αθηνάς και τού 'Ασκληπιού, το περιστέρι και ο σπουργίτης της Αφροδίτης, ο Φοίνιξ του Ήλιου, ο τέττιξ (τζίτζικας) του Απόλλωνα.
(Προσοχή : Τέττιξ ονομάζεται και το φυτό : ασκόλυμπρος ή ασπράγκαθο: στην Κρήτη το γνωρίζουν… και τρώνε ακόμη και τώρα , την ρίζα του… είναι πολύ υγιεινό… και εγώ το μαζεύω…στην Θεσσαλονίκη).
Οι ιχθείς (ψάρια) ήταν όλοι σχεδόν : ιεροί του Ποσειδώνα.
ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΟΡΤΑ :
Το πεύκο , είναι ιερό της Κυβέλης, η δρύς (βελανιδιά) του Δία, ο πρίνος (πουρνάρι) της Ρέας, η ελιά της Αθηνάς, η δάφνη τού Απόλλωνα, οι κάλαμοι (καλάμια) του Πάνα, ο λωτός και ή μυρτιά της Αφροδίτης και τού Απόλλωνα, το κυπαρίσσι τού Πλούτωνα, ο νάρκισσος της Περσεφόνης,
ή μηλιά του Άρη, η αίγειρος (η λεύκα) του Ερμή, η μυρτιά και ή μήκων (παπαρούνα) της Δήμητρας, τα κλήματα και ο κισσός τού Διονύσου, ή λεύκα τού Ηρακλή , ή μήκων (παπαρούνα) της Ήρας, τα σκόρδα των Πατρώων : Λεγομένων και Γενεθλίων Θεών : ο νάρκισσος, ο κέδρος…. και άλλα ,των Ευμενίδων….. ο Φοίνιξ των Μουσών, κλπ., κλπ.
Από τα δέντρα αυτά : έκαιγαν κατά τις θυσίες… κατά το πλείστον όμως στόλιζαν , τους βωμούς, στεφανώνονταν οι ιερείς και στεφάνωναν : τα Ιερεία.
ΟΝΟΜΑΤΑ ΘΥΣΙΩΝ
Είναι αδύνατο να απαριθμήσει κανείς τα ονόματα των Προσφερόμενων Θυσιών.
Ένα Κοσμικό ή Υπερκόσμιο Περιστατικό… ακόμη και το πλέον συμπτωματικό : είναι αρκετό…. να δώσει αφορμή και Ιέρωση : Ειδικής Θυσίας… και έπαιρνε το όνομα της, από το εκείνο το περιστατικό… για την ανάμνηση της τελετής .
Διακρίνεται η Θυσία : διά τού ονόματος βεβαίως τού θεού, της θεάς ή τού ήρωα… αλλά παίρνει το επίθετο…. Που είναι παράγεται από το Γεγονός.
Άλλοτε πάλι : το επίθετο λαμβάνεται από το όνομα και άλλοτε….το όνομα τού Θεού λαμβάνει την κατάληξη τού επιθέτου.
Επειδή στους Δελφούς , χρησμοδότει η πυθία :ο Απόλλωνας ονομάζεται Πύθιος .
Σ΄ έναν Έλληνα Θεό…. Μπορούν να προσφέρονται , πολλές θυσίες : Διακρίνονται όμως από τους Έλληνες : Προφέροντας ,το όνομα του Έλληνα Θεού , η μόνον το επίθετου του. .
Οι βορείως των Αθηνών : ευρισκόμενοι δήμοι… έκαναν (δεν ξέρω τώρα , αν κάνουν) θυσίες : τα Εκαλήσια… που ήταν για τον Εκάλειον Δία…. εις ανάμνηση της Φιλοξενίας και της Υποδοχής της Εκάλης.
Η Αφροδίτη ονομάστηκε Επιτραγία : διότι, κατά την θυσία
του Θησέα.. καθώς θυσιάζονταν . κατσίκα
θηλυκή, μεταβλήθηκε αυτή… αιφνιδίως σε Τράγο.
Η θυσία την οποία πρόσφεραν οι Αθηναίοι , μετά την σύνταξη και εφαρμογή των νόμων τού Σόλωνος : ονομάστηκε Σεισάχθεια….Δώσανε αυτό το όνομα Θυσίας….όχι για την πράξη…αλλά αυτήν την πράξη.
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ
Τέσσερα είναι γενικώς, τα είδη της Θυσίας.
Τα ΕΥΚΤΑΙΑ : όταν Ευχόμαστε…. την καλή έκβαση πολέμου, επιχείρησης, πράξης, κ.λ.π. ή Υποσχόμαστε να προσφέρουμε , άλλη θυσία…αν πάει καλά η Επιχείρηση.
Τα Ευκταία : Ονομάζονται και Αιτητικά και Ικέσια .
Τα ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ : Θυσία την οποία τελούμε….μετά την Ευτυχή έκβαση ,της Επιχείρησης.
Σ΄Αυτήν ανάγονται τα Σωτήρια : όταν ελευθερωνόμαστε , από κάποιον κίνδυνο .
Και τα από Μαντείας : Θυσία , στην οποίαν χρειάζεται ο χρησμός της.
Τα ΙΛΑΣΤΙΚΑ : Θυσία , που προσφέρεται…. Προς εξιλέωση του Θεού , κάποιου ή ονομαζόμενη και Διαλλακτικά .
Τα ΤΙΜΗΤΙΚΑ : Θυσία την οποία προσφέρουμε….προς τιμήν των Ελλήνων Θεών….
και άνευ ειδικής αιτίας ή σκοπού.
ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ : Είναι Τρείς.
Η Ολοκαύτωση, η Σπονδή και η Προσφορά….Ή, η Σπονδή, το Θυμίαμα και το Ιερείον .
Η Ποσότητα των ζώων , είναι διάφορη. ( Όταν αποφασίσουν οι Έλληνες : να ξανακάνουν , τέτοιες Θυσίες).
Πρώτη και μεγίστη Θυσία : Είναι η Χιλιόμβη, μετά από αυτήν , η Εκατόμβη.
Αμφισβητείται όμως : αν πρόκειται για χίλια ή εκατό βόδια.
Γι΄ αυτό Υποθέτουν : ότι επρόκειτο μάλλον για τον αριθμό αυτόν… αλλά αποτελούμενο από διάφορα ζώα .
Άλλοι Υπόθετουν : ότι πρόκειται…για χίλια , ή εκατό Πόδια Ζώων…. οπότε ο αριθμός των ζώων : μειώνεται , στο ένα τέταρτο.
Και άλλοι Υποθέτουν : ότι ο αριθμός αυτός , είναι Εικονικός… και δόθηκε , με Ποιητικό Τρόπο .
Μετά από αυτές τις Θυσίες : Είναι η Θυσία : με Δώδεκα Ζώα….άλλη Θυσία : με Επτά Ζώα…. άλλη Θυσία : με Τρία Ζώα και άλλη Θυσία : με Δύο Ζώα…Αναλόγως του Έλληνα Θεού… και της σοβαρότητα της , ή του σκοπού της.
Τα Ζώα πρέπει να είναι : Εκλεκτά , Αρτιμελή , Ακηλίδωτα… και τα βόδια να μην έχουν ζευτεί , για Όργωμα .
Στις Θυσίες , τα Ζώα : πρέπει να Οδηγούνται Στολισμένα με Άνθινα περιδέραια και άλλα Στολίσματα…. τα κέρατα τους , να είναι χρυσωμένα……να πλαισιώνονται από ανάλογη παράταξη… να Συνοδεύονται , ακόμη και με Μουσική.
ΤΥΠΙΚΟ, ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ
Στις Θυσίες , δεν επιτρέπεται : να παραστεί , οιοσδήποτε.
Οι Φονιάδες και οι Ακάθαρτοι : πρέπει προηγουμένως να Καθαριστούν.
Επίσης Απαγορεύεται στους Δούλους (τώρα έχουμε , τους Εβραιο-χριστιανούς), τούς Νόθους και των <<Ελευθέρων>> Ηθών γυναικών… να παραβρίσκονται στις Θυσίες.
Η Ιέρεια Θεανώ : όταν ρωτήθηκε…. Αν μπορεί να έρθει στην Θυσία…. Γυναίκα , που <<κοιμήθηκε>> Ερωτικά με άνδρα… απάντησε Καταφατικώς : << αν εκοιμήθη με τον Νόμιμον αυτής άνδρα, αν με Ξένον, Ουδέποτε >>.
Για τους πάντες : τούς χαρακτηριζόμενους , ως Ανόσιους και Βέβηλους : Είναι Ελεύθερος ,ο ναός του Ηρακλή : όπου μπορούν αυτοί ,να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και να προσφέρουν , τις θυσίες τους.
Θεωρούνται ως Βέβηλοι : και οι Υστεροπότμοι ή Δευτεροπότμοι : όσοι δηλαδή θεωρήθηκαν ψευδώς ή από λάθος πληροφορία….ότι Πέθαναν… και οι συγγενείς τους ….είχαν εκτελέσει ,υπέρ αυτών : τα Επικήδεια.
Ο Καθαρισμός Αυτών των <<Βέβηλων>> : θα πρέπει να γίνει… με κάποιο Γυναικείο Φόρεμα… που περνώντας , από μέσα….. Συμβολίζει ότι ΑΥΤΟΙ , Γεννήθηκαν και Πάλι ! !
Ο Καθαρμός Αυτός : μπορεί να είναι Διαφορετικός , από Πόλη , σε Πόλη .
Αλλά το Γενικό ΜΕΤΡΟ , είναι : ότι, όλοι οι Βέβηλοι….Αμύητοι και Ακάθαρτοι….Μένουν Έξω… του κυρίως τόπου….. της Θυσίας….. ο οποίος…. Είναι Περικυκλωμένος….
Με ένα Σχοινί .
Μετά τον Αποκλεισμό των Βέβηλων : Πλένουν όλοι τα χέρια και το πρόσωπο τους….. και Ρίχνονται <<τα Λύματα>> (τα Πλυσίματα) , στην Θάλασσα…. αν είναι κοντά…αλλιώς…. Πρέπει να Θάβονται .
Το Πλύσιμο ,πρέπει να γίνει : με Θαλασσινό Νερό…. το οποίο είναι Καθαρτικό.
Αν υπάρχει Έλλειψη Θαλασσινού Νερού : Πρέπει να γίνει…. με γλυκό Νερό…που μέσα του : θα πρέπει να ρίξουμε , αλάτι , η θείον (θειάφι)…. και πρέπει να Σβηστεί μέσα σ΄αυτό…. ένας Καιόμενος Δαυλός….τον οποίον : έχουμε πάρει , από τον ΒΩΜΟ .
Κατόπιν : ο Λαός γυρίζει ,Τρείς Φορές… Γύρω από τον Βωμό : και ο Έλληνας Ιερέας… τον Ραντίζει….. με ΝΕΡΌ….. με κλαδί Δάφνης ,ή Ελιάς.
Πολλοί μπορεί να Πλένουν και τα Χέρια και τα Πόδια . (σε κάποιες Αρχαίες Ελληνικές Πόλεις : η συνήθεια Αυτή , ήταν Γενική ).
Ο Πορφύριος λέει: ότι στους Ελληνικούς Ναούς….. άνωθεν του Περιρραντηρίου…. Υπήρχε η Επιγραφή << Μηδείς εισελθέτω ανίπτοις Χερσίν >>.
Μετά από Αυτά : φέρνουμε στον Έλληνα Ιερέα : Στεφάνια, μαχαίρι και άλλα πράγματα.
Ο Έλληνας Ιερέας : ερχόμενος εξ αριστερών προς τα δεξιά : Ραντίζει το Ιερείον (το Ζώο , της ΘΥΣΙΑΣ), με Νερό και Αλεύρι…. και τούς Παριστάμενους…. Ο ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΦΩΝΑΖΕΙ : << Tίς τήδε ;>>. Ποιός είναι Εδώ ;
Και ο Λαός ,Απαντά : <<Πολλοί κάγαθοί >>.
Ο Έλληνας Ιερέας : ζητά να ευχηθούν Όλοι… και Ο ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΦΩΝΑΖΕΙ ΠΑΛΙ
<< Ευφημείτε ! Σιγή ! Σιγή πάς έστω λεώς ! >>.
Αυτό , με Απόλυτη Σιγή…. Προσεύχονται Μυστικά και από Κοινού .
Μετά το Τέλος της Προσευχής : ο Έλληνας Ιερέας… Επιθεωρεί τα Ιερεία
(τα Ζώα)…Για να βεβαιωθεί : ότι είναι Άξια για την Θυσία… και Εξωτερικώς και Εσωτερικώς.
Για να Ελεγχθεί το Ζώο Εσωτερικώς : παρατηρεί ο Έλληνας Ιερέας….εάν το Ιερείον
(το ΖΩΟ)…. Τρώει Πρόθυμα και με Όρεξη…. την Τροφή…. Που του Δίνει…. Την Στιγμή Εκείνη .
Ακολούθως : δοκιμάζεται αν Παραδίνεται το ΖΏΟ…. Οικειοθελώς , στην Θυσία….
Για να Εξακριβωθεί αυτό….. ο Έλληνας Ιερέας…. Σέρνει το μαχαίρι…. Κατά μήκος της ράχης του Ζώου….και προσέχει να Δεί…. αν το ΖΏΟ… θα Ανατριχιάσει….. ή Χύνει στα Αυτιά του ΖΩΟΥ…. Κρύο Νερό….. Ανακατεμένο με Κριθάρι… και Παρατηρεί…..
αν το ΖΩΟ….. Κινήσει το Κεφάλι του…. Πάνω και Κάτω…. ως Ένδειξη Συγκατάθεσης.
Αν το ΖΩΟ Ανατριχιάσει , ή δεν έχουμε , την Ένδειξη Συγκατάθεσης του…τότε αλλάζεται. με άλλο ΖΩΟ .
Μετά από Αυτό : Γίνεται Δεύτερη Κοινή Προσευχή…. και Ύστερα η Σπονδή…. ο Έλληνας Ιερέας : Γεύεται τον Οίνο…..και Δίνει και στους Παραβρισκόμενους… και αυτόν που Περισσεύει… τον Χύνει… μεταξύ των Κεράτων του Ιερείου (ΖΩΟΥ).
Στην Συνέχεια Προσφέρεται : Θυμίαμα στον Βωμό…. και στο ΖΩΟ…. Ρίχνονται Ουλάς
(Αλεσμένο Κριθάρι , ανακατεμένο με αλάτι) , στην Ράχη Του… Τις Υπόλοιπες Ουλάς…
τις Ρίχνουμε στον ΒΩΜΟ ! ! !
Όταν φτάνει , η στιγμή της Σφαγής : την οποία Εκτελεί ο Έλληνας Ιερέας , ή ο Κήρυκας , ή ο Θύτης , η ο Επίσημος : εκ των Παραβρισκόμενων .
Πρέπει να Προνοηθεί : το ΖΩΟ , να έχει το Κεφάλι του….. προς τα ΠΑΝΩ… αν η Θυσία , θα Προσφερθεί προς τους Ουράνιους Θεούς….Αλλιώς το Κεφάλι του ΖΩΟΥ…. Πρέπει να Μείνει ΚΑΤΩ .
Αν Κατά την Σφαγή : το ΖΩΟ Σφαδάζει ή Φωνάζει , η το Αίμα του….δεν Τρέχει Ελεύθερα…. Αυτά είναι ΣΗΜΑΔΙΑ , απαίσια.
Ο Έλληνας Ιερέας , ή Μάντης : πρέπει να Σχίζει την κοιλιά του ΖΩΟΥ….και Παρατηρεί τα σπλάγχνα… Ψάχνοντας αυτά…. Όχι με τα χέρια….. αλλά με το Μαχαίρι .
Κατόπιν : το ΖΩΟ πρέπει να Γδέρνεται…να έχει ανάψει εν τω μεταξύ… η φωτιά στον Βωμό : και μέσα στο Βωμό ,πρέπει να χύνεται το αίμα… το οποίο έχει συλλεχθεί….
Σ΄ ένα ειδικό Αγγείο .
Αν η Σφαγή του ΖΩΟΥ , Γίνει επί του βωμού : τότε το Αίμα , θα Ρέει Μόνο του (εντός αυτού) και η Θυσία….τότε λέγεται Επιβώμιος .
Οι Τελευταίες Αυτές Λεπτομέρειες : έχουν Μικρές Παραλλαγές…όταν οι Θυσίες είναι : προς τούς Θαλάσσιους ή Υποχθόνιους Θεούς.
Στούς πολύ Αρχαίους Χρόνους : το ΖΩΟ Καίγονταν Ολόκληρο και η Θυσία Αυτή , ονομάζεται Ολοκαύτωμα .
Αργότερα όμως : κατόπιν Άδειας του Διός… την οποίαν Έλαβε ο Προμηθέας….
Καίγεται μόνο ,Μέρος του ΖΩΟΥ….το Υπόλοιπο το Έτρωγαν οι Θυσιάζοντες και οι ΦΤΩΧΟΙ …και ΑΝ οι Θυσιάζοντες ,ήταν Φτώχοι… Περιόριζαν με Αυτόν τον Τρόπο…. Και την Δαπάνη της ΘΥΣΙΑΣ τους.
Οι Μηροί Καίγονταν Ολόκληροι και στα Παλαιότερα Χρόνια , αλλά και στα Μεταγενέστερα : διότι Θεωρούνται… Ως το Τιμιότερο Μέρος του ΖΩΟΥ .
Τους Μηρούς : τους Αλείβουμε…. Με το Πάχος του Ιερείου (ζώου)…. Έναν – έναν , χωριστά , ή όλους Μαζί…. Για να Καούν με μια Φλόγα….. για να Δούμε… αν μείνουν Άκαυστοι… το Σημάδι Αυτό… είναι Απαίσιο.
Τα Πόδια πρέπει να Κόβονται , τα Άκρα…και να Τοποθετούνται… επί των Μηρών.
Ολόκληρος ο Όγκος Αυτός , των Κρεάτων….μπαίνει στην Φωτιά….και πρέπει να
<<Τρέφεται>> διαρκώς με Ξύλα…. Για να Αποδίδει Μεγάλη και Λαμπρή Φλόγα…
ΕΝΩ ο Έλληνας Ιερέας χύνει Οίνο… και οι διάφοροι Έλληνες : έχουνε Σούβλες (οβελούς, Δικρανοειδείς ή Τριαινοειδείς)… για να Προσέχουν… να μην Σκορπιστεί , η Ελαττωθεί ,
η Φωτιά .
Αφού <<Καούν>> τα Κρέατα : Ο Έλληνας Ιερέας, Προσεύχεται…. Με Αυτόν που Μπορεί να Εκτέλεσε την Θυσία…. Βάζοντας και οι ΔΥΟ , τα Χέρια τους…. επί του Βωμού.
Τέλος Γίνεται η Διανομή Κρέατος.
Λαμβάνει ο κάθε Δικαιούχος : ότι Μέρος Άκαυστου Κρέατος , ή Σπλάγχνων ,Ανήκει σ΄ Αυτόν….. και τα Υπόλοιπα Κομμάτια Κρέατος…. Τα Μαγείρευαν και τα Έτρωγαν… από
ΚΟΙΝΟΥ .
Ο ΟΜΗΡΟΣ Περιγράφει Όμοιες ,Σχεδόν Θυσίες…. Με την Περιγραφή Αυτή ! ! !
ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ :
Μετά το Τέλος της Θυσίας : Χορεύομε Γύρω από τον Βωμό…. ΙΕΡΟ ΧΟΡΟ….
Συνοδεύοντας τον ΙΕΡΟ ΧΟΡΟ… Με ΙΕΡΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ….Πρός Έπαινο , ή
Ευχαρίστηση του Έλληνα Θεού.
Ο ΥΜΝΟΣ έχει Τρείς Ωδές : Την Στροφή : την οποία ψάλλουμε… στρεφόμενοι απο Ανατολή προς την Δύση…. την Αντιστροφή : από Δύση πρός Ανατολή
…. και την Επωδό : Στεκόμενοι , Μπροστά στον Βωμό .
Οι ΥΜΝΟΙ Αυτοί : ονομάζονται Παιάνες.
Ο Ύμνος Κάθε Έλληνα Θεού : είχε και Ιδιαίτερο Όνομα.
Της Άρτεμης ονομάζεται : Ούπιγγος, του Απόλλωνα : Παιάν , της 'Αφροδίτης : Ερωτικός, του Διονύσου : Διθύραμβος, της Δήμητρας Ίουλος κ.λ.π.
Από τα Μουσικά Όργανα : ο Αυλός , Έχει τα Πρωτεία .
Ο Αυλητής : Έχει και μερίδιο , από το ΖΩΟ .
Γι΄Αυτό Λέγεται η Έκφραση : << Αυλητού Βίον Ζήν >>.
Ακολούθως : Καθόμαστε στο Γεύμα … και η Ευφροσύνη και η Διάθεση μας…. Είναι Μεγαλύτερη…… ΟΤΑΝ η Θυσία Έχει φανεί Ευάρεστη , Προς τον Έλληνα ΘΕΟ .
Διότι ο Έλληνας Θεός : Τρώει και Γλεντά , μαζί μας , Αοράτως.
Το Γεύμα Αρχίζει με Σπονδή : Χύνοντας λίγο Οίνο στην Γή… και η Πρώτη Πόση….
Είναι πρός Τιμήν και Δόξα , του Έλληνα Θεού.
Όταν Πίνουμε : Ευχαριστιέται ο Έλληνας Θεός…. στον οποίον , έχει Προσφερθεί
η Θυσία.
Γι΄ Αυτό Υπάρχει η Έκφραση << Διά Θεού Οινούσθαι >>.
ΥΜΝΟΙ ψάλλονται και κατά την Διάρκεια τού Γεύματος.
Μετά το Γεύμα : Παίζονται Διάφορα Παιχνίδια.
Η Διασκέδαση Πρέπει να τελειώσει : λίγο πριν την Δύση , του Ήλιου……
Οπότε ερχόμαστε πάλι στον Βωμό….. Κάνουμε Σπονδή στον Τέλειον Δία….
Προσφέρουμε στον Ερμή τις Γλώσσες ,των Ιερείων (των ΖΩΩΝ)….. Για να Μείνουν Λησμονημένα….. όσα Λέχθηκαν κατά το Γλέντι…. Κάνουμε και γι΄ Αυτό Σπονδή…
και τότε ο Κήρυκας , Κηρύττει : << Λαών Άφεσιν >> και η Συγκέντρωση έτσι Διαλύεται.
Μπορούνε να Γίνουνε και ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ : Χωρίς Μουσική και Χορό…. Αυτές ονομάζονται Άναυλοι και Άχοροι.
Σημειωτέον, είναι : ότι Υπήρχαν πολλές Παραλλαγές…. αναλόγως ,των Ελλήνων Θεών… των Πόλεων….των Αιτημάτων και Σκοπών…. των Ιστορικών Γεγονότων ( Γι΄ Αυτές Γίνονταν Δημόσιες Θυσίες)….των Ιδιαίτερων Τοπικών Παραδόσεων ή Μύθων, κ.λ.π.
Γενικώς όμως : η ΙΕΡΗ ΘΥΣΙΑ…. Προσφέρεται…. Με τον Τρόπο , που σας Περιέγραψα .
Η ΣΠΟΝΔΗ, ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ, κ.λ.π.
Οποιεσδήποτε Παραλλαγές και αν υπάρχουν : η ΣΠΟΝΔΗ είναι , γενικότατης χρήσης και είναι Ασυγχώρητο να Παραληφθεί…..από οποιαδήποτε Θυσία.
Γίνεται σε πολλές Περιστάσεις : όπως ,κατά τις Ευχές, τα Συμπόσια, τις Φιλίες, τούς Όρκους, την Ειρήνη, κ.λ.π
Είναι ΠΡΑΞΗ ΙΕΡΗ….και Χειρονομία Ιδιαίτερης Σοβαρότητας….. Υποχρέωση ΒΑΡΙΑ….
Για ΑΥΤΟΥΣ , που την ΕΚΤΕΛΟΥΝ ! ! !
Αν Δεν Γίνεται στον Βωμό : ο Οίνος χύνετε στην Γή….Πράγμα…. το Οποίο Έχει…..
και την Απόκρυφη…. Σημασία Του.
Στις Πράξεις της Πόλης : η ΣΠΟΝΔΗ….Έχει Μέγιστη Αξία .
"Όταν γίνεται Ειρήνη : Πρέπει να Λέγεται…ότι << Σπονδάς Εποίησαν >>.
Τούς Νεκρούς… ανταλλάσσομε << Υποσπόνδους >>.
Πρέπει να στέλνουμε Κήρυκες , για τις Σπονδές…. και οι Κήρυκες Αυτοί ….
Ονομάζονται << Σπονδοφόροι >>.
Στα Πανάρχαια Χρόνια , πριν την Καλλιέργεια της Αμπέλου : η Σπονδή γίνονταν πάντοτε με Νερό…. Και Υστερότερα… με Εκλεκτό…. και Άκρατο Οίνο (Κρασί : χωρίς πρόσμειξη Νερού)….Για να είναι : η Μεταξύ Ελλήνων Θεών και Ανθρώπων…. Αγάπη Άκρατος ( να ΜΗΝ είναι ΝΟΘΕΥΜΕΝΗ )… και Άδολος….
Και Ομοίως : και η Μεταξύ των Ανθρώπων…. Φιλία και Ειρήνη.
Ο Οίνος πρέπει να Προέρχεται , από Σταφύλια : τα οποία έχουν Πατηθεί , από Πόδια Καθαρά και Υγιή…. Και να είναι από Κλήματα , Επίσης Καθαρά… και Αμπέλι Ακλάδευτο .
Εκτός τού Οίνου και του Νερού : Σπονδές γίνονται…. με Μέλι…Γάλα και ελαιόλαδο.
Τότε : εκ των προϊόντων Αυτών…. Παίρνουν , Ειδικές Ονομασίες (Υδρόσπονδοι, Μελίσπονδοι, κ.λ.π.)…. Για να Διάκριση : Αυτές οι Θυσίες… Λέγονται Νηφάλιες .
Αυτές τις Θυσίες ή Σπονδές : Πρέπει να Προσφέρουν οι Αθηναίοι : στις Νύμφες, την Μνημοσύνη, την Ηώ, την Σελήνη, τον Ήλιο, τις θυγατέρες τού Ερεχθέως, κ.λ.π…..
Και όλοι οι Υπόλοιποι Έλληνες (Μαζί με τους Αθηναίους)…. να Προσφέρουν Θυσίες ,
η Σπονδές…. Σε Όλους τους Έλληνες Θεούς και Θεές ! ! !
Πάντως, οποιοδήποτε είδος Σπονδής και αν γίνεται : οι Κρατήρες…Πρέπει να είναι Τελείως Γεμάτοι…. μέχρι Πάνω .
Τού Θυμιάματος , η Προσφορά : είναι Αρχαιότατη.
Με Αυτό Θύμιαζαν : το Άγαλμα, τον Βωμό και τα Ιερεία (τα ΖΩΑ , για την Θυσία).
Επειδή τότε : δεν είχε εφευρεθεί το Λιβάνι…έκαιγαν Φύλλα, Καρπούς, Βελανίδια,
Δένδρα Ευώδη, Ρίζες, Χόρτα : των οποίων η χρήση είναι επίσης Αρχαιότατη.
Το Λιβάνι : χρησιμοποιήθηκε… μετά τον Τρωικό πόλεμο.
Παρά την χρήση τού Λιβανιού : Η Χρήση των Αρωματικών Φυτών Εξακολούθησε.
Σύν τω χρόνω : η Χρήση του Λιβανιού…. Γενικεύθηκε.
Αρχαιότατη επίσης συνήθεια ήταν οι Ουλαί : αποτελούμενοι από Αλεσμένο Κριθάρι και Αλάτι… Ανακατωμένα .
Αυτές τις έχυναν επί του Ιερείου (του ΖΩΟΥ)… όπως Ανάφερα , πιο πάνω…. και Εντός
Του Βωμού…. Πρίν την Σφαγή του ΖΩΟΥ.
ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΘΥΣΙΑ :
Τα όργανα τα όποια Πρέπει να Χρησιμοποιούμε κατά, την ΙΕΡΗ Θυσία , είναι :
Οι Σφαγίδες : δηλαδή τα Μαχαίρια…. Μετά οποία θα Σφάζονται τα Ιερεία.
Οι Κοπίδες : με τις οποίες θα Κόβεται το Κρέας.
Οι Πλέκεις, οι Οβελοί (Σούβλες).
Σκεύη είναι : τα Λίκνα :είδος Χρυσών Καλαθιών….. τα οποία περιέχουν…την απαρχή των Καρπών… και άλλα Μυστηριώδη Πράγματα.
Τα Κανά : Μικρά Κάνιστρα… με Στάχυα και Άνθη (να και ο Γάμος της Κανά : κλέψε – κλέψε).
Οι Χέρνιβες : Αγγεία Στενόλαιμα…. με τα οποία χύνουμε Νερό… και πλένουμε τα Χέρια μας .
Το Σφάγιον : Αγγείο… Εντός τού οποίου…. Συλλέγεται το Χυνόμενο Αίμα του ΖΩΟΥ .
Το Περιρραντήριον : Δοχείο….που Περιέχει το Ιερόν Ύδωρ…..Το Αγίασμα : με το οποίο…. Ραντίζει , ο Έλληνας Ιερέας .
Το Σπονδείον : Είδος Ποτηριού…. με το οποίο γίνεται η Σπονδή .
Και το Θυμιατήριον .
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΔΡΩΝ
ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ :
Θεωρώ ότι είναι σκόπιμο , να αναφέρω λίγα περιστατικά Διάσημων Θυσιών :
Για να Δείξω…. πόσο Συνηθισμένη και πόσο Ριζωμένη ,ήταν η Ελληνική Συνείδηση….
και η Προσφορά Αυτή…. Προς τους Έλληνες Θεούς….. πόσο Πίστευαν σε Αυτή….. και πόσο Προφητική…. Σε πάρα πολλές Περιστάσεις Αποδείχτηκε .
Ό Θησέας : αφού απόπλευσε κατόπιν πολλών Συμβάντων…. Από την Κρήτη… προσάραξε στην Δήλο… και εκεί Τέλεσε Αμέσως Θυσία στον Έλληνα Θεό
(τον Δήλιο Απόλλωνα)…και Αφιέρωσε Άγαλμα της Θεάς Αφροδίτης….. το οποίο ,του είχε Δώσει η Αριάδνη….. Άλλες Θυσίες Τέλεσε… μόλις έφτασε στο Φάληρο… τις Οποίες Είχε
Υποσχεθεί .
Εκτός από την Θυσία των Παναθηναίων : ο Θησέας Καθιέρωσε και την Θυσία….
των Μετοικίων ή Συνοικίων….. εις Ανάμνηση…. του Μετοικισμού ή Συνοικισμού….
της Πόλεως των Αθηνών….. και την Ένωση ,των Διαφόρων Δήμων .
Η Θυσία Αυτή Γίνονταν…. την 16 Εκατομβαιώνος… τον πρώτον μήνα του Αττικού Έτους…… Αντίστοιχοι Ιούνιος – Ιούλιος .
Υπάρχουν Παραδείγματα, κατά τα οποία ο ίδιος ο Έλληνας Θεός…
Συνιστά την Θυσία .
Κατά την Κατάληψη της Σαλαμίνας , από τους Αθηναίους…… η Πυθία Χρησμοδότησε στον Σόλωνα… Λέγοντας : << Τούς αρχηγούς εξιλέου της χώρας, τούς ήρωας θύσας >> για να είναι συνεπής ο Σόλωνας : Πρόσφερε Θυσία στους Ήρωες τού Νησιού….. τον Περίφημον και Κυχρέα….. κατόπιν έκανε…. την Πολεμική Του , Επιχείρηση.
Προκειμένου να κλείσουν Ειρήνη και να Μονιάσουν…. Κάνοντας Θυσία :
Οι Βασιλιάδες : Πύρρος, Αντίπατρος και Λυσίμαχος…..έφεραν για την Θυσία….
Κάπρο (αγριογούρουνο) , Ταύρο και Κριό.
Ο κριός όμως : Αιφνιδίως και άνευ αιτίας Πέθανε….και Αυτό… Ανάγκασε τον Μάντη Θεόδοτο….. να απαγορεύσει στον Πύρρο…. να Μονιάσει…. Λέγοντας του……
ότι ο Έλληνας Θεός…… Προειδοποιεί για Θάνατο… για Έναν , από τους Βασιλιάδες….. αν ο Όρκος , Δοθεί.
Όταν ο Πύρρος , βρίσκονταν στο Άργος : Ο Ιερέας….. αφού Τέλεσε Θυσία ,του είπε :
ότι θα Χάσει Έναν….. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ ΤΟΥ.
Κατά την Μάχη , πού ακολούθησε : Σκοτώθηκε ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ…..
Χάριν ΤΟΥ ΓΙΟΥ : Ο Πύρρος Τέλεσε… Επικήδειο Θυσία… και Λαμπρό Επιτάφιο ΑΓΩΝΑ .
.
Άξιο , Αναγραφής : είναι το Γεγονός….ότι στους Έλληνες Θεούς… δεν Προσφέρονται …..μόνον θυσίες…… άλλα και Σπονδές.
Η Κριτική των Αρχαίων Τραγωδιών : Καθιερώθηκε από τους Αθηναίους…. εις Ανάμνησιν της Μετακομιδής, των Οστών…. του Θησέα… από τον Κίμωνα.
(Αυτό είναι μια ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ : ΓΙ΄ ΑΥΤΟΥΣ , που ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ! ! ! )
Κατά την Πρώτη όμως αυτήν Κριτική : η Φιλονικία και η Διαίρεση των Θεατών…..
ήταν τόσο Μεγάλη….. ώστε δεν μπορούσαν να Κληρωθούν, οι Κριτές τού Αγώνα.
Επενέβει τότε ο Κίμωνας : ο οποίος Πήγε στο Θέατρο…. Και έφερε έναν Νόμο…
<< Κατά Νόμον Σπονδάς >>…. για τον Θεό Διόνυσο…. Και Ορκίζοντας τούς Θεατές… τούς Ανάγκασε να εκλέξουν…. Δέκα Κριτές : Έναν…. από κάθε Φυλή.
Υπήρχε λοιπόν : και ΝΟΜΟΣ… ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΣΠΟΝΔΕΣ .
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΡΩΜΑΙΟ : ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ , ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ….
ΚΑΙ ΕΝΑ <<ΠΑΡΑΞΕΝΟ>>, ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ… ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΕΙ… ΠΑΛΙ . ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ :
Όταν ο Ρωμαίος διοικητής Κουίντος Σερτώριος , πέρασε από την Ισπανία στη Βόρεια Αφρική, κάτοικοι της περιοχής Τίγγη (σημερινή Ταγγέρη), δυτικά της Λιβύης,…. και πληροφορήθηκε ότι στην πόλη Υπήρχε Υπερμεγέθης Τάφος…..και Εκεί ήταν Θαμμένο το ΣΩΜΑ… ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΑΝΤΑΙΟΥ
(ο Γίγαντας ΑΝΤΑΙΟΣ : νικήθηκε από τον Ηρακλή… όταν τον Σήκωσε Πάνω ,από το έδαφος.... γιατί έπαιρνε Δύναμη… από την μάνα του , την Γαία ) .
Ο Σερτώριος : Έσκαψε και ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΣΚΕΛΕΤΟ ΤΟΥ ΑΝΤΑΙΟΥ….
ΜΗΚΟΥΣ ΕΞΗΝΤΑ ΠΗΧΕΩΝ ! ! !
( ΠΗΧΥΣ : ίσο με το μήκος του μπράτσου, από τον αγκώνα μέχρι της άκρες των δακτύλων. Περίπου 44-53 εκατοστά).
ΕΝΙΩΣΕ ΤΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΛΗΞΗ : που Πρόσφερε Θυσία…. Και ΞΑΝΑΣΚΕΠΑΣΕ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ! ! !
Ο Αγησίλαος : μετά την μάχη τής Κορώνειας…. Πήγε στους Δελφούς…. όπου Τελούνταν τα Πύθια…. Τέλεσε Πομπή και Θυσία ,στον Έλληνα Θεό Απόλλωνα…
και Αφιέρωσε το Δέκατο…. των εκ της Ασίας , Λαφύρων.
Ο Μέγας Αλέξανδρος : Πηγαίνοντας στο Ίλιον (Τροία)… Τέλεσε θυσία στην Αθηνά….
και Σπονδές στους Ήρωες τής Τροίας .
Ιδιαιτέρως : Άλειψε με ΜΥΡΟ…. την Στήλη τού Αχιλλέα….. Έτρεξε Γυμνός ΓΥΡΩ από την ΣΤΗΛΗ…. Με τους Φίλους του (όπως ήταν Συνήθεια)… και κατόπιν την Εστεφάνωσε.
Ο Μέγας Αλέξανδρος : λίγο πρίν την Μάχη των Γαυγαμήλων : Μελετούσε , εντός της Σκηνής Του…. με τον Μάντη Αρίστανδρο : << Ιερουργίας τινάς Απορρήτους Τελών και είς τον Φόβον Θυσιάζων >>.
Ο Δίων : θέλοντας να πολεμήσει κατά του Διονυσίου…… Έκανε Μεγαλοπρεπή Θυσία
στον Απόλλωνα…. Και πήγε στο Ιερό…. με Πομπή.. με τους Στρατιώτες του…..
φορώντας τις Πανοπλίες τους.
Ο Άρατος : Όταν θυσιάζε…. Πληροφορήθηκε… από τούς Μάντεις…. ότι στο ήπαρ παρουσιάσθηκαν δύο χολές…. και μέσα , περιβάλλονταν με λίπος…..
Και ότι Αυτό Σήμαινε…. ότι θα Συνδέονταν ,πολύ Γρήγορα… με πολύ Μεγάλη Φιλία… με τους Μεγαλύτερους Εχθρούς ΤΟΥ .
Ο Άρατος : παράβλαψε ,την Συμβουλή των Μάντεων….. όταν όμως ,Σύναψε Φιλία…
με τον Άσπονδο , Εχθρό Του… τον Αντίγονο….. τότε Θυμήθηκε την ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΜΑΝΤΕΩΝ….και την ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΝ ! ! !
Δεν είναι λοιπόν : Καθόλου Ανεξήγητο… γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες Προγονοί μας…..
Έδιναν , τόση Σημασία… και Σεβασμό στις ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ…και γιατί ΑΥΤΕΣ….
Ήταν Στενά ΣΥΝΔΕΜΕΝΕΣ…. Με τις Εκδηλώσεις…. Της Ατομικής….
Και Κοινωνικής ,ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ! ! !
Σήμερα : οι ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ…. φαίνονται σε Διάφορους Έλληνες…..
Πράξεις…. Περιορισμένης….και Ανεξέλικτης… Διανοητικότητας….
Για τούς Αρχαίους Έλληνες , Προγόνους Μας : ήταν ο Γνώμονας και η Κατεύθυνση…. της Δραστηριότητας τους ! ! !
ΚΑΙ ΟΧΙ , ΑΔΙΚΑ ! ! !
Διότι ΑΥΤΕΣ : ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΝ , ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΕΙΟΝ….. ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ …ΕΠΕΔΙΩΚΑΝ… ΝΑ ΕΙΝΑΙ , ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΑΦΗ ! ! !
ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ ,ΕΞΕΤΑΣΑ : ΟΧΙ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ…… ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ …. ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ….. ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ , ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ! !
ΕΛΛΗΝ ΓΡΗΓΟΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗΣ
(ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ : ΑΛΛΑ , ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ….ΠΩΣ ΚΑΝΑΝΕ ΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ,ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ! ! ! )
ΕΔΩ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ : ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ….. ΠΟΤΕ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ….ΣΤΑ ΔΗΘΕΝ…. <<ΕΛΛΗΝΙΚΑ>> ΣΧΟΛΕΙΑ ! ! !
ΚΑΙ ΜΗΝ ΒΓΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ… ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ :
ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ Η ΕΒΡΑΙΑ ΤΟΥ… ΠΑΝΑΓ-Ρ-ΙΑ , Η ΜΑΡΙΑΜ….
ΕΚΑΝΕ ΘΥΣΙΑ , ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΩΝ…. ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΙΤΟΜΗ… ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ,ΤΟΝ Α-ΧΡΙΣΤΟ ΙΗΣΟΥ…..
ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΙ ,ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΚΟ ΜΩΣΑΙΚΟ ΝΟΜΟ ! ! !
(Λουκάς : κεφάλαιο 2 , παράγραφος 24 – Λουκάς : κεφάλαιο 2 , παράγραφος 27).
ΖΩΟΘΥΣΙΕΣ
Έχει Καθιερωθεί, να Θυσιάζονται στους Ουράνιους Θεούς : Λευκά Ζώα και Πτερωτά…. και να καίγονται μόνο τα Άκρα τους.
Στους Θαλάσσιους Θεούς : Μέλανα Πτερωτά και να ρίχνονται στα κύματα.
Στους Γήινους Θεούς : Τετράποδα Λευκά.
Στους Υποχθόνιους Θεούς : Τετράποδα Μέλανα.
Πρός Όλους τους Θεούς : οι Θυσίες προσφέρονταν επί των βωμών…
Πλήν των Υποχθονίων : Αυτές τελούνταν , σε Λάκκους.
Η Καθιέρωση αυτή, δεν Διατηρήθηκε πάντοτε.
Συν τω χρόνο, άλλαξε η αναφερόμενη γενικότητα των Θυσιαζόμενων Ιερείων : Διότι οι άνθρωποι επιθυμούσαν να προσφέρουν ότι πολυτιμότερο είχαν…
ότι εκλεκτότερο, ή σπανιότερο διέθεταν… Και Αυτό διότι : τα Ζώα ανήκαν σε Διαφόρους Θεούς : οι οποίοι τα προστάτευαν ή ήταν Συνδεδεμένοι μαζί τους…
από διάφορες αιτίες, η γεγονότα…. που ανάγονταν στην Ιστορία των <<μύθων>> , των Ελλήνων Θεών.
ΙΕΡΑ ΖΩΑ, ΠΤΗΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝΔΡΑ
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΖΩΑ , ΠΡΟΤΙΜΩΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ :
Στον Δία : Θυσιάζονταν ταύρος, στην Ήρα δάμαλις, θηλυκά αρνιά και πρόβατα, στον Ποσειδώνα ,ταύρος και αρνιά, στην Περσεφόνη δάμαλις Μέλανα, στην Εκάτην κύων (σκύλος), στην Δήμητρα ,χοιρίδια, στην Αφροδίτη ,περιστέρια , τράγος, δάμαλις και αίγες (κατσίκες) λευκές, εις τον Διόνυσο τράγος, στον Απόλλωνα τράγος, κριός, πρόβατο και αίγες (κατσίκες), στον Άρη ,ίππος , ταύρος, κριός και χοιρίδια, στην Αθηνά ,ταύρος, αρνί ή βούς (βόδι), στην Άρτεμη ,ελάφι, αίγες (κατσίκες), δάμαλις.
ΤΑ ΙΕΡΑ ΖΩΑ : ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΩΝ :
Ο λέων , είναι ιερό ζώο του Ηφαίστου, ο λύκος τού Απόλλωνα και Άρη, ο κύων (σκύλος) των Εφεστίων Θεών, ο δράκων τού Διονύσου και της Αθηνάς, ο όφις (φίδι) του Ασκληπιού, το ελάφι τού Ηρακλή, οι γύπες τού Απόλλωνα, το αρνί της Ήρας, ο ίππος τού Άρη.
Από τα Πτερωτά : ο αετός ,είναι ιερός του Διός, το παγώνι
της Ήρας, η γλάυξ (κουκουβάγια) της Αθηνάς, ο γύπας του Άρη, καθώς και ο πετεινός.
Ο πετεινός επίσης θεωρείται : ιερός του Απόλλωνα της Αθηνάς και τού 'Ασκληπιού, το περιστέρι και ο σπουργίτης της Αφροδίτης, ο Φοίνιξ του Ήλιου, ο τέττιξ (τζίτζικας) του Απόλλωνα.
(Προσοχή : Τέττιξ ονομάζεται και το φυτό : ασκόλυμπρος ή ασπράγκαθο: στην Κρήτη το γνωρίζουν… και τρώνε ακόμη και τώρα , την ρίζα του… είναι πολύ υγιεινό… και εγώ το μαζεύω…στην Θεσσαλονίκη).
Οι ιχθείς (ψάρια) ήταν όλοι σχεδόν : ιεροί του Ποσειδώνα.
ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΟΡΤΑ :
Το πεύκο , είναι ιερό της Κυβέλης, η δρύς (βελανιδιά) του Δία, ο πρίνος (πουρνάρι) της Ρέας, η ελιά της Αθηνάς, η δάφνη τού Απόλλωνα, οι κάλαμοι (καλάμια) του Πάνα, ο λωτός και ή μυρτιά της Αφροδίτης και τού Απόλλωνα, το κυπαρίσσι τού Πλούτωνα, ο νάρκισσος της Περσεφόνης,
ή μηλιά του Άρη, η αίγειρος (η λεύκα) του Ερμή, η μυρτιά και ή μήκων (παπαρούνα) της Δήμητρας, τα κλήματα και ο κισσός τού Διονύσου, ή λεύκα τού Ηρακλή , ή μήκων (παπαρούνα) της Ήρας, τα σκόρδα των Πατρώων : Λεγομένων και Γενεθλίων Θεών : ο νάρκισσος, ο κέδρος…. και άλλα ,των Ευμενίδων….. ο Φοίνιξ των Μουσών, κλπ., κλπ.
Από τα δέντρα αυτά : έκαιγαν κατά τις θυσίες… κατά το πλείστον όμως στόλιζαν , τους βωμούς, στεφανώνονταν οι ιερείς και στεφάνωναν : τα Ιερεία.
ΟΝΟΜΑΤΑ ΘΥΣΙΩΝ
Είναι αδύνατο να απαριθμήσει κανείς τα ονόματα των Προσφερόμενων Θυσιών.
Ένα Κοσμικό ή Υπερκόσμιο Περιστατικό… ακόμη και το πλέον συμπτωματικό : είναι αρκετό…. να δώσει αφορμή και Ιέρωση : Ειδικής Θυσίας… και έπαιρνε το όνομα της, από το εκείνο το περιστατικό… για την ανάμνηση της τελετής .
Διακρίνεται η Θυσία : διά τού ονόματος βεβαίως τού θεού, της θεάς ή τού ήρωα… αλλά παίρνει το επίθετο…. Που είναι παράγεται από το Γεγονός.
Άλλοτε πάλι : το επίθετο λαμβάνεται από το όνομα και άλλοτε….το όνομα τού Θεού λαμβάνει την κατάληξη τού επιθέτου.
Επειδή στους Δελφούς , χρησμοδότει η πυθία :ο Απόλλωνας ονομάζεται Πύθιος .
Σ΄ έναν Έλληνα Θεό…. Μπορούν να προσφέρονται , πολλές θυσίες : Διακρίνονται όμως από τους Έλληνες : Προφέροντας ,το όνομα του Έλληνα Θεού , η μόνον το επίθετου του. .
Οι βορείως των Αθηνών : ευρισκόμενοι δήμοι… έκαναν (δεν ξέρω τώρα , αν κάνουν) θυσίες : τα Εκαλήσια… που ήταν για τον Εκάλειον Δία…. εις ανάμνηση της Φιλοξενίας και της Υποδοχής της Εκάλης.
Η Αφροδίτη ονομάστηκε Επιτραγία : διότι, κατά την θυσία
του Θησέα.. καθώς θυσιάζονταν . κατσίκα
θηλυκή, μεταβλήθηκε αυτή… αιφνιδίως σε Τράγο.
Η θυσία την οποία πρόσφεραν οι Αθηναίοι , μετά την σύνταξη και εφαρμογή των νόμων τού Σόλωνος : ονομάστηκε Σεισάχθεια….Δώσανε αυτό το όνομα Θυσίας….όχι για την πράξη…αλλά αυτήν την πράξη.
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ
Τέσσερα είναι γενικώς, τα είδη της Θυσίας.
Τα ΕΥΚΤΑΙΑ : όταν Ευχόμαστε…. την καλή έκβαση πολέμου, επιχείρησης, πράξης, κ.λ.π. ή Υποσχόμαστε να προσφέρουμε , άλλη θυσία…αν πάει καλά η Επιχείρηση.
Τα Ευκταία : Ονομάζονται και Αιτητικά και Ικέσια .
Τα ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ : Θυσία την οποία τελούμε….μετά την Ευτυχή έκβαση ,της Επιχείρησης.
Σ΄Αυτήν ανάγονται τα Σωτήρια : όταν ελευθερωνόμαστε , από κάποιον κίνδυνο .
Και τα από Μαντείας : Θυσία , στην οποίαν χρειάζεται ο χρησμός της.
Τα ΙΛΑΣΤΙΚΑ : Θυσία , που προσφέρεται…. Προς εξιλέωση του Θεού , κάποιου ή ονομαζόμενη και Διαλλακτικά .
Τα ΤΙΜΗΤΙΚΑ : Θυσία την οποία προσφέρουμε….προς τιμήν των Ελλήνων Θεών….
και άνευ ειδικής αιτίας ή σκοπού.
ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ : Είναι Τρείς.
Η Ολοκαύτωση, η Σπονδή και η Προσφορά….Ή, η Σπονδή, το Θυμίαμα και το Ιερείον .
Η Ποσότητα των ζώων , είναι διάφορη. ( Όταν αποφασίσουν οι Έλληνες : να ξανακάνουν , τέτοιες Θυσίες).
Πρώτη και μεγίστη Θυσία : Είναι η Χιλιόμβη, μετά από αυτήν , η Εκατόμβη.
Αμφισβητείται όμως : αν πρόκειται για χίλια ή εκατό βόδια.
Γι΄ αυτό Υποθέτουν : ότι επρόκειτο μάλλον για τον αριθμό αυτόν… αλλά αποτελούμενο από διάφορα ζώα .
Άλλοι Υπόθετουν : ότι πρόκειται…για χίλια , ή εκατό Πόδια Ζώων…. οπότε ο αριθμός των ζώων : μειώνεται , στο ένα τέταρτο.
Και άλλοι Υποθέτουν : ότι ο αριθμός αυτός , είναι Εικονικός… και δόθηκε , με Ποιητικό Τρόπο .
Μετά από αυτές τις Θυσίες : Είναι η Θυσία : με Δώδεκα Ζώα….άλλη Θυσία : με Επτά Ζώα…. άλλη Θυσία : με Τρία Ζώα και άλλη Θυσία : με Δύο Ζώα…Αναλόγως του Έλληνα Θεού… και της σοβαρότητα της , ή του σκοπού της.
Τα Ζώα πρέπει να είναι : Εκλεκτά , Αρτιμελή , Ακηλίδωτα… και τα βόδια να μην έχουν ζευτεί , για Όργωμα .
Στις Θυσίες , τα Ζώα : πρέπει να Οδηγούνται Στολισμένα με Άνθινα περιδέραια και άλλα Στολίσματα…. τα κέρατα τους , να είναι χρυσωμένα……να πλαισιώνονται από ανάλογη παράταξη… να Συνοδεύονται , ακόμη και με Μουσική.
ΤΥΠΙΚΟ, ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ
Στις Θυσίες , δεν επιτρέπεται : να παραστεί , οιοσδήποτε.
Οι Φονιάδες και οι Ακάθαρτοι : πρέπει προηγουμένως να Καθαριστούν.
Επίσης Απαγορεύεται στους Δούλους (τώρα έχουμε , τους Εβραιο-χριστιανούς), τούς Νόθους και των <<Ελευθέρων>> Ηθών γυναικών… να παραβρίσκονται στις Θυσίες.
Η Ιέρεια Θεανώ : όταν ρωτήθηκε…. Αν μπορεί να έρθει στην Θυσία…. Γυναίκα , που <<κοιμήθηκε>> Ερωτικά με άνδρα… απάντησε Καταφατικώς : << αν εκοιμήθη με τον Νόμιμον αυτής άνδρα, αν με Ξένον, Ουδέποτε >>.
Για τους πάντες : τούς χαρακτηριζόμενους , ως Ανόσιους και Βέβηλους : Είναι Ελεύθερος ,ο ναός του Ηρακλή : όπου μπορούν αυτοί ,να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και να προσφέρουν , τις θυσίες τους.
Θεωρούνται ως Βέβηλοι : και οι Υστεροπότμοι ή Δευτεροπότμοι : όσοι δηλαδή θεωρήθηκαν ψευδώς ή από λάθος πληροφορία….ότι Πέθαναν… και οι συγγενείς τους ….είχαν εκτελέσει ,υπέρ αυτών : τα Επικήδεια.
Ο Καθαρισμός Αυτών των <<Βέβηλων>> : θα πρέπει να γίνει… με κάποιο Γυναικείο Φόρεμα… που περνώντας , από μέσα….. Συμβολίζει ότι ΑΥΤΟΙ , Γεννήθηκαν και Πάλι ! !
Ο Καθαρμός Αυτός : μπορεί να είναι Διαφορετικός , από Πόλη , σε Πόλη .
Αλλά το Γενικό ΜΕΤΡΟ , είναι : ότι, όλοι οι Βέβηλοι….Αμύητοι και Ακάθαρτοι….Μένουν Έξω… του κυρίως τόπου….. της Θυσίας….. ο οποίος…. Είναι Περικυκλωμένος….
Με ένα Σχοινί .
Μετά τον Αποκλεισμό των Βέβηλων : Πλένουν όλοι τα χέρια και το πρόσωπο τους….. και Ρίχνονται <<τα Λύματα>> (τα Πλυσίματα) , στην Θάλασσα…. αν είναι κοντά…αλλιώς…. Πρέπει να Θάβονται .
Το Πλύσιμο ,πρέπει να γίνει : με Θαλασσινό Νερό…. το οποίο είναι Καθαρτικό.
Αν υπάρχει Έλλειψη Θαλασσινού Νερού : Πρέπει να γίνει…. με γλυκό Νερό…που μέσα του : θα πρέπει να ρίξουμε , αλάτι , η θείον (θειάφι)…. και πρέπει να Σβηστεί μέσα σ΄αυτό…. ένας Καιόμενος Δαυλός….τον οποίον : έχουμε πάρει , από τον ΒΩΜΟ .
Κατόπιν : ο Λαός γυρίζει ,Τρείς Φορές… Γύρω από τον Βωμό : και ο Έλληνας Ιερέας… τον Ραντίζει….. με ΝΕΡΌ….. με κλαδί Δάφνης ,ή Ελιάς.
Πολλοί μπορεί να Πλένουν και τα Χέρια και τα Πόδια . (σε κάποιες Αρχαίες Ελληνικές Πόλεις : η συνήθεια Αυτή , ήταν Γενική ).
Ο Πορφύριος λέει: ότι στους Ελληνικούς Ναούς….. άνωθεν του Περιρραντηρίου…. Υπήρχε η Επιγραφή << Μηδείς εισελθέτω ανίπτοις Χερσίν >>.
Μετά από Αυτά : φέρνουμε στον Έλληνα Ιερέα : Στεφάνια, μαχαίρι και άλλα πράγματα.
Ο Έλληνας Ιερέας : ερχόμενος εξ αριστερών προς τα δεξιά : Ραντίζει το Ιερείον (το Ζώο , της ΘΥΣΙΑΣ), με Νερό και Αλεύρι…. και τούς Παριστάμενους…. Ο ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΦΩΝΑΖΕΙ : << Tίς τήδε ;>>. Ποιός είναι Εδώ ;
Και ο Λαός ,Απαντά : <<Πολλοί κάγαθοί >>.
Ο Έλληνας Ιερέας : ζητά να ευχηθούν Όλοι… και Ο ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΦΩΝΑΖΕΙ ΠΑΛΙ
<< Ευφημείτε ! Σιγή ! Σιγή πάς έστω λεώς ! >>.
Αυτό , με Απόλυτη Σιγή…. Προσεύχονται Μυστικά και από Κοινού .
Μετά το Τέλος της Προσευχής : ο Έλληνας Ιερέας… Επιθεωρεί τα Ιερεία
(τα Ζώα)…Για να βεβαιωθεί : ότι είναι Άξια για την Θυσία… και Εξωτερικώς και Εσωτερικώς.
Για να Ελεγχθεί το Ζώο Εσωτερικώς : παρατηρεί ο Έλληνας Ιερέας….εάν το Ιερείον
(το ΖΩΟ)…. Τρώει Πρόθυμα και με Όρεξη…. την Τροφή…. Που του Δίνει…. Την Στιγμή Εκείνη .
Ακολούθως : δοκιμάζεται αν Παραδίνεται το ΖΏΟ…. Οικειοθελώς , στην Θυσία….
Για να Εξακριβωθεί αυτό….. ο Έλληνας Ιερέας…. Σέρνει το μαχαίρι…. Κατά μήκος της ράχης του Ζώου….και προσέχει να Δεί…. αν το ΖΏΟ… θα Ανατριχιάσει….. ή Χύνει στα Αυτιά του ΖΩΟΥ…. Κρύο Νερό….. Ανακατεμένο με Κριθάρι… και Παρατηρεί…..
αν το ΖΩΟ….. Κινήσει το Κεφάλι του…. Πάνω και Κάτω…. ως Ένδειξη Συγκατάθεσης.
Αν το ΖΩΟ Ανατριχιάσει , ή δεν έχουμε , την Ένδειξη Συγκατάθεσης του…τότε αλλάζεται. με άλλο ΖΩΟ .
Μετά από Αυτό : Γίνεται Δεύτερη Κοινή Προσευχή…. και Ύστερα η Σπονδή…. ο Έλληνας Ιερέας : Γεύεται τον Οίνο…..και Δίνει και στους Παραβρισκόμενους… και αυτόν που Περισσεύει… τον Χύνει… μεταξύ των Κεράτων του Ιερείου (ΖΩΟΥ).
Στην Συνέχεια Προσφέρεται : Θυμίαμα στον Βωμό…. και στο ΖΩΟ…. Ρίχνονται Ουλάς
(Αλεσμένο Κριθάρι , ανακατεμένο με αλάτι) , στην Ράχη Του… Τις Υπόλοιπες Ουλάς…
τις Ρίχνουμε στον ΒΩΜΟ ! ! !
Όταν φτάνει , η στιγμή της Σφαγής : την οποία Εκτελεί ο Έλληνας Ιερέας , ή ο Κήρυκας , ή ο Θύτης , η ο Επίσημος : εκ των Παραβρισκόμενων .
Πρέπει να Προνοηθεί : το ΖΩΟ , να έχει το Κεφάλι του….. προς τα ΠΑΝΩ… αν η Θυσία , θα Προσφερθεί προς τους Ουράνιους Θεούς….Αλλιώς το Κεφάλι του ΖΩΟΥ…. Πρέπει να Μείνει ΚΑΤΩ .
Αν Κατά την Σφαγή : το ΖΩΟ Σφαδάζει ή Φωνάζει , η το Αίμα του….δεν Τρέχει Ελεύθερα…. Αυτά είναι ΣΗΜΑΔΙΑ , απαίσια.
Ο Έλληνας Ιερέας , ή Μάντης : πρέπει να Σχίζει την κοιλιά του ΖΩΟΥ….και Παρατηρεί τα σπλάγχνα… Ψάχνοντας αυτά…. Όχι με τα χέρια….. αλλά με το Μαχαίρι .
Κατόπιν : το ΖΩΟ πρέπει να Γδέρνεται…να έχει ανάψει εν τω μεταξύ… η φωτιά στον Βωμό : και μέσα στο Βωμό ,πρέπει να χύνεται το αίμα… το οποίο έχει συλλεχθεί….
Σ΄ ένα ειδικό Αγγείο .
Αν η Σφαγή του ΖΩΟΥ , Γίνει επί του βωμού : τότε το Αίμα , θα Ρέει Μόνο του (εντός αυτού) και η Θυσία….τότε λέγεται Επιβώμιος .
Οι Τελευταίες Αυτές Λεπτομέρειες : έχουν Μικρές Παραλλαγές…όταν οι Θυσίες είναι : προς τούς Θαλάσσιους ή Υποχθόνιους Θεούς.
Στούς πολύ Αρχαίους Χρόνους : το ΖΩΟ Καίγονταν Ολόκληρο και η Θυσία Αυτή , ονομάζεται Ολοκαύτωμα .
Αργότερα όμως : κατόπιν Άδειας του Διός… την οποίαν Έλαβε ο Προμηθέας….
Καίγεται μόνο ,Μέρος του ΖΩΟΥ….το Υπόλοιπο το Έτρωγαν οι Θυσιάζοντες και οι ΦΤΩΧΟΙ …και ΑΝ οι Θυσιάζοντες ,ήταν Φτώχοι… Περιόριζαν με Αυτόν τον Τρόπο…. Και την Δαπάνη της ΘΥΣΙΑΣ τους.
Οι Μηροί Καίγονταν Ολόκληροι και στα Παλαιότερα Χρόνια , αλλά και στα Μεταγενέστερα : διότι Θεωρούνται… Ως το Τιμιότερο Μέρος του ΖΩΟΥ .
Τους Μηρούς : τους Αλείβουμε…. Με το Πάχος του Ιερείου (ζώου)…. Έναν – έναν , χωριστά , ή όλους Μαζί…. Για να Καούν με μια Φλόγα….. για να Δούμε… αν μείνουν Άκαυστοι… το Σημάδι Αυτό… είναι Απαίσιο.
Τα Πόδια πρέπει να Κόβονται , τα Άκρα…και να Τοποθετούνται… επί των Μηρών.
Ολόκληρος ο Όγκος Αυτός , των Κρεάτων….μπαίνει στην Φωτιά….και πρέπει να
<<Τρέφεται>> διαρκώς με Ξύλα…. Για να Αποδίδει Μεγάλη και Λαμπρή Φλόγα…
ΕΝΩ ο Έλληνας Ιερέας χύνει Οίνο… και οι διάφοροι Έλληνες : έχουνε Σούβλες (οβελούς, Δικρανοειδείς ή Τριαινοειδείς)… για να Προσέχουν… να μην Σκορπιστεί , η Ελαττωθεί ,
η Φωτιά .
Αφού <<Καούν>> τα Κρέατα : Ο Έλληνας Ιερέας, Προσεύχεται…. Με Αυτόν που Μπορεί να Εκτέλεσε την Θυσία…. Βάζοντας και οι ΔΥΟ , τα Χέρια τους…. επί του Βωμού.
Τέλος Γίνεται η Διανομή Κρέατος.
Λαμβάνει ο κάθε Δικαιούχος : ότι Μέρος Άκαυστου Κρέατος , ή Σπλάγχνων ,Ανήκει σ΄ Αυτόν….. και τα Υπόλοιπα Κομμάτια Κρέατος…. Τα Μαγείρευαν και τα Έτρωγαν… από
ΚΟΙΝΟΥ .
Ο ΟΜΗΡΟΣ Περιγράφει Όμοιες ,Σχεδόν Θυσίες…. Με την Περιγραφή Αυτή ! ! !
ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ :
Μετά το Τέλος της Θυσίας : Χορεύομε Γύρω από τον Βωμό…. ΙΕΡΟ ΧΟΡΟ….
Συνοδεύοντας τον ΙΕΡΟ ΧΟΡΟ… Με ΙΕΡΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ….Πρός Έπαινο , ή
Ευχαρίστηση του Έλληνα Θεού.
Ο ΥΜΝΟΣ έχει Τρείς Ωδές : Την Στροφή : την οποία ψάλλουμε… στρεφόμενοι απο Ανατολή προς την Δύση…. την Αντιστροφή : από Δύση πρός Ανατολή
…. και την Επωδό : Στεκόμενοι , Μπροστά στον Βωμό .
Οι ΥΜΝΟΙ Αυτοί : ονομάζονται Παιάνες.
Ο Ύμνος Κάθε Έλληνα Θεού : είχε και Ιδιαίτερο Όνομα.
Της Άρτεμης ονομάζεται : Ούπιγγος, του Απόλλωνα : Παιάν , της 'Αφροδίτης : Ερωτικός, του Διονύσου : Διθύραμβος, της Δήμητρας Ίουλος κ.λ.π.
Από τα Μουσικά Όργανα : ο Αυλός , Έχει τα Πρωτεία .
Ο Αυλητής : Έχει και μερίδιο , από το ΖΩΟ .
Γι΄Αυτό Λέγεται η Έκφραση : << Αυλητού Βίον Ζήν >>.
Ακολούθως : Καθόμαστε στο Γεύμα … και η Ευφροσύνη και η Διάθεση μας…. Είναι Μεγαλύτερη…… ΟΤΑΝ η Θυσία Έχει φανεί Ευάρεστη , Προς τον Έλληνα ΘΕΟ .
Διότι ο Έλληνας Θεός : Τρώει και Γλεντά , μαζί μας , Αοράτως.
Το Γεύμα Αρχίζει με Σπονδή : Χύνοντας λίγο Οίνο στην Γή… και η Πρώτη Πόση….
Είναι πρός Τιμήν και Δόξα , του Έλληνα Θεού.
Όταν Πίνουμε : Ευχαριστιέται ο Έλληνας Θεός…. στον οποίον , έχει Προσφερθεί
η Θυσία.
Γι΄ Αυτό Υπάρχει η Έκφραση << Διά Θεού Οινούσθαι >>.
ΥΜΝΟΙ ψάλλονται και κατά την Διάρκεια τού Γεύματος.
Μετά το Γεύμα : Παίζονται Διάφορα Παιχνίδια.
Η Διασκέδαση Πρέπει να τελειώσει : λίγο πριν την Δύση , του Ήλιου……
Οπότε ερχόμαστε πάλι στον Βωμό….. Κάνουμε Σπονδή στον Τέλειον Δία….
Προσφέρουμε στον Ερμή τις Γλώσσες ,των Ιερείων (των ΖΩΩΝ)….. Για να Μείνουν Λησμονημένα….. όσα Λέχθηκαν κατά το Γλέντι…. Κάνουμε και γι΄ Αυτό Σπονδή…
και τότε ο Κήρυκας , Κηρύττει : << Λαών Άφεσιν >> και η Συγκέντρωση έτσι Διαλύεται.
Μπορούνε να Γίνουνε και ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ : Χωρίς Μουσική και Χορό…. Αυτές ονομάζονται Άναυλοι και Άχοροι.
Σημειωτέον, είναι : ότι Υπήρχαν πολλές Παραλλαγές…. αναλόγως ,των Ελλήνων Θεών… των Πόλεων….των Αιτημάτων και Σκοπών…. των Ιστορικών Γεγονότων ( Γι΄ Αυτές Γίνονταν Δημόσιες Θυσίες)….των Ιδιαίτερων Τοπικών Παραδόσεων ή Μύθων, κ.λ.π.
Γενικώς όμως : η ΙΕΡΗ ΘΥΣΙΑ…. Προσφέρεται…. Με τον Τρόπο , που σας Περιέγραψα .
Η ΣΠΟΝΔΗ, ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ, κ.λ.π.
Οποιεσδήποτε Παραλλαγές και αν υπάρχουν : η ΣΠΟΝΔΗ είναι , γενικότατης χρήσης και είναι Ασυγχώρητο να Παραληφθεί…..από οποιαδήποτε Θυσία.
Γίνεται σε πολλές Περιστάσεις : όπως ,κατά τις Ευχές, τα Συμπόσια, τις Φιλίες, τούς Όρκους, την Ειρήνη, κ.λ.π
Είναι ΠΡΑΞΗ ΙΕΡΗ….και Χειρονομία Ιδιαίτερης Σοβαρότητας….. Υποχρέωση ΒΑΡΙΑ….
Για ΑΥΤΟΥΣ , που την ΕΚΤΕΛΟΥΝ ! ! !
Αν Δεν Γίνεται στον Βωμό : ο Οίνος χύνετε στην Γή….Πράγμα…. το Οποίο Έχει…..
και την Απόκρυφη…. Σημασία Του.
Στις Πράξεις της Πόλης : η ΣΠΟΝΔΗ….Έχει Μέγιστη Αξία .
"Όταν γίνεται Ειρήνη : Πρέπει να Λέγεται…ότι << Σπονδάς Εποίησαν >>.
Τούς Νεκρούς… ανταλλάσσομε << Υποσπόνδους >>.
Πρέπει να στέλνουμε Κήρυκες , για τις Σπονδές…. και οι Κήρυκες Αυτοί ….
Ονομάζονται << Σπονδοφόροι >>.
Στα Πανάρχαια Χρόνια , πριν την Καλλιέργεια της Αμπέλου : η Σπονδή γίνονταν πάντοτε με Νερό…. Και Υστερότερα… με Εκλεκτό…. και Άκρατο Οίνο (Κρασί : χωρίς πρόσμειξη Νερού)….Για να είναι : η Μεταξύ Ελλήνων Θεών και Ανθρώπων…. Αγάπη Άκρατος ( να ΜΗΝ είναι ΝΟΘΕΥΜΕΝΗ )… και Άδολος….
Και Ομοίως : και η Μεταξύ των Ανθρώπων…. Φιλία και Ειρήνη.
Ο Οίνος πρέπει να Προέρχεται , από Σταφύλια : τα οποία έχουν Πατηθεί , από Πόδια Καθαρά και Υγιή…. Και να είναι από Κλήματα , Επίσης Καθαρά… και Αμπέλι Ακλάδευτο .
Εκτός τού Οίνου και του Νερού : Σπονδές γίνονται…. με Μέλι…Γάλα και ελαιόλαδο.
Τότε : εκ των προϊόντων Αυτών…. Παίρνουν , Ειδικές Ονομασίες (Υδρόσπονδοι, Μελίσπονδοι, κ.λ.π.)…. Για να Διάκριση : Αυτές οι Θυσίες… Λέγονται Νηφάλιες .
Αυτές τις Θυσίες ή Σπονδές : Πρέπει να Προσφέρουν οι Αθηναίοι : στις Νύμφες, την Μνημοσύνη, την Ηώ, την Σελήνη, τον Ήλιο, τις θυγατέρες τού Ερεχθέως, κ.λ.π…..
Και όλοι οι Υπόλοιποι Έλληνες (Μαζί με τους Αθηναίους)…. να Προσφέρουν Θυσίες ,
η Σπονδές…. Σε Όλους τους Έλληνες Θεούς και Θεές ! ! !
Πάντως, οποιοδήποτε είδος Σπονδής και αν γίνεται : οι Κρατήρες…Πρέπει να είναι Τελείως Γεμάτοι…. μέχρι Πάνω .
Τού Θυμιάματος , η Προσφορά : είναι Αρχαιότατη.
Με Αυτό Θύμιαζαν : το Άγαλμα, τον Βωμό και τα Ιερεία (τα ΖΩΑ , για την Θυσία).
Επειδή τότε : δεν είχε εφευρεθεί το Λιβάνι…έκαιγαν Φύλλα, Καρπούς, Βελανίδια,
Δένδρα Ευώδη, Ρίζες, Χόρτα : των οποίων η χρήση είναι επίσης Αρχαιότατη.
Το Λιβάνι : χρησιμοποιήθηκε… μετά τον Τρωικό πόλεμο.
Παρά την χρήση τού Λιβανιού : Η Χρήση των Αρωματικών Φυτών Εξακολούθησε.
Σύν τω χρόνω : η Χρήση του Λιβανιού…. Γενικεύθηκε.
Αρχαιότατη επίσης συνήθεια ήταν οι Ουλαί : αποτελούμενοι από Αλεσμένο Κριθάρι και Αλάτι… Ανακατωμένα .
Αυτές τις έχυναν επί του Ιερείου (του ΖΩΟΥ)… όπως Ανάφερα , πιο πάνω…. και Εντός
Του Βωμού…. Πρίν την Σφαγή του ΖΩΟΥ.
ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΘΥΣΙΑ :
Τα όργανα τα όποια Πρέπει να Χρησιμοποιούμε κατά, την ΙΕΡΗ Θυσία , είναι :
Οι Σφαγίδες : δηλαδή τα Μαχαίρια…. Μετά οποία θα Σφάζονται τα Ιερεία.
Οι Κοπίδες : με τις οποίες θα Κόβεται το Κρέας.
Οι Πλέκεις, οι Οβελοί (Σούβλες).
Σκεύη είναι : τα Λίκνα :είδος Χρυσών Καλαθιών….. τα οποία περιέχουν…την απαρχή των Καρπών… και άλλα Μυστηριώδη Πράγματα.
Τα Κανά : Μικρά Κάνιστρα… με Στάχυα και Άνθη (να και ο Γάμος της Κανά : κλέψε – κλέψε).
Οι Χέρνιβες : Αγγεία Στενόλαιμα…. με τα οποία χύνουμε Νερό… και πλένουμε τα Χέρια μας .
Το Σφάγιον : Αγγείο… Εντός τού οποίου…. Συλλέγεται το Χυνόμενο Αίμα του ΖΩΟΥ .
Το Περιρραντήριον : Δοχείο….που Περιέχει το Ιερόν Ύδωρ…..Το Αγίασμα : με το οποίο…. Ραντίζει , ο Έλληνας Ιερέας .
Το Σπονδείον : Είδος Ποτηριού…. με το οποίο γίνεται η Σπονδή .
Και το Θυμιατήριον .
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΔΡΩΝ
ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ :
Θεωρώ ότι είναι σκόπιμο , να αναφέρω λίγα περιστατικά Διάσημων Θυσιών :
Για να Δείξω…. πόσο Συνηθισμένη και πόσο Ριζωμένη ,ήταν η Ελληνική Συνείδηση….
και η Προσφορά Αυτή…. Προς τους Έλληνες Θεούς….. πόσο Πίστευαν σε Αυτή….. και πόσο Προφητική…. Σε πάρα πολλές Περιστάσεις Αποδείχτηκε .
Ό Θησέας : αφού απόπλευσε κατόπιν πολλών Συμβάντων…. Από την Κρήτη… προσάραξε στην Δήλο… και εκεί Τέλεσε Αμέσως Θυσία στον Έλληνα Θεό
(τον Δήλιο Απόλλωνα)…και Αφιέρωσε Άγαλμα της Θεάς Αφροδίτης….. το οποίο ,του είχε Δώσει η Αριάδνη….. Άλλες Θυσίες Τέλεσε… μόλις έφτασε στο Φάληρο… τις Οποίες Είχε
Υποσχεθεί .
Εκτός από την Θυσία των Παναθηναίων : ο Θησέας Καθιέρωσε και την Θυσία….
των Μετοικίων ή Συνοικίων….. εις Ανάμνηση…. του Μετοικισμού ή Συνοικισμού….
της Πόλεως των Αθηνών….. και την Ένωση ,των Διαφόρων Δήμων .
Η Θυσία Αυτή Γίνονταν…. την 16 Εκατομβαιώνος… τον πρώτον μήνα του Αττικού Έτους…… Αντίστοιχοι Ιούνιος – Ιούλιος .
Υπάρχουν Παραδείγματα, κατά τα οποία ο ίδιος ο Έλληνας Θεός…
Συνιστά την Θυσία .
Κατά την Κατάληψη της Σαλαμίνας , από τους Αθηναίους…… η Πυθία Χρησμοδότησε στον Σόλωνα… Λέγοντας : << Τούς αρχηγούς εξιλέου της χώρας, τούς ήρωας θύσας >> για να είναι συνεπής ο Σόλωνας : Πρόσφερε Θυσία στους Ήρωες τού Νησιού….. τον Περίφημον και Κυχρέα….. κατόπιν έκανε…. την Πολεμική Του , Επιχείρηση.
Προκειμένου να κλείσουν Ειρήνη και να Μονιάσουν…. Κάνοντας Θυσία :
Οι Βασιλιάδες : Πύρρος, Αντίπατρος και Λυσίμαχος…..έφεραν για την Θυσία….
Κάπρο (αγριογούρουνο) , Ταύρο και Κριό.
Ο κριός όμως : Αιφνιδίως και άνευ αιτίας Πέθανε….και Αυτό… Ανάγκασε τον Μάντη Θεόδοτο….. να απαγορεύσει στον Πύρρο…. να Μονιάσει…. Λέγοντας του……
ότι ο Έλληνας Θεός…… Προειδοποιεί για Θάνατο… για Έναν , από τους Βασιλιάδες….. αν ο Όρκος , Δοθεί.
Όταν ο Πύρρος , βρίσκονταν στο Άργος : Ο Ιερέας….. αφού Τέλεσε Θυσία ,του είπε :
ότι θα Χάσει Έναν….. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ ΤΟΥ.
Κατά την Μάχη , πού ακολούθησε : Σκοτώθηκε ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ…..
Χάριν ΤΟΥ ΓΙΟΥ : Ο Πύρρος Τέλεσε… Επικήδειο Θυσία… και Λαμπρό Επιτάφιο ΑΓΩΝΑ .
.
Άξιο , Αναγραφής : είναι το Γεγονός….ότι στους Έλληνες Θεούς… δεν Προσφέρονται …..μόνον θυσίες…… άλλα και Σπονδές.
Η Κριτική των Αρχαίων Τραγωδιών : Καθιερώθηκε από τους Αθηναίους…. εις Ανάμνησιν της Μετακομιδής, των Οστών…. του Θησέα… από τον Κίμωνα.
(Αυτό είναι μια ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ : ΓΙ΄ ΑΥΤΟΥΣ , που ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ! ! ! )
Κατά την Πρώτη όμως αυτήν Κριτική : η Φιλονικία και η Διαίρεση των Θεατών…..
ήταν τόσο Μεγάλη….. ώστε δεν μπορούσαν να Κληρωθούν, οι Κριτές τού Αγώνα.
Επενέβει τότε ο Κίμωνας : ο οποίος Πήγε στο Θέατρο…. Και έφερε έναν Νόμο…
<< Κατά Νόμον Σπονδάς >>…. για τον Θεό Διόνυσο…. Και Ορκίζοντας τούς Θεατές… τούς Ανάγκασε να εκλέξουν…. Δέκα Κριτές : Έναν…. από κάθε Φυλή.
Υπήρχε λοιπόν : και ΝΟΜΟΣ… ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΣΠΟΝΔΕΣ .
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΡΩΜΑΙΟ : ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ , ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ….
ΚΑΙ ΕΝΑ <<ΠΑΡΑΞΕΝΟ>>, ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ… ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΕΙ… ΠΑΛΙ . ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ :
Όταν ο Ρωμαίος διοικητής Κουίντος Σερτώριος , πέρασε από την Ισπανία στη Βόρεια Αφρική, κάτοικοι της περιοχής Τίγγη (σημερινή Ταγγέρη), δυτικά της Λιβύης,…. και πληροφορήθηκε ότι στην πόλη Υπήρχε Υπερμεγέθης Τάφος…..και Εκεί ήταν Θαμμένο το ΣΩΜΑ… ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΑΝΤΑΙΟΥ
(ο Γίγαντας ΑΝΤΑΙΟΣ : νικήθηκε από τον Ηρακλή… όταν τον Σήκωσε Πάνω ,από το έδαφος.... γιατί έπαιρνε Δύναμη… από την μάνα του , την Γαία ) .
Ο Σερτώριος : Έσκαψε και ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΣΚΕΛΕΤΟ ΤΟΥ ΑΝΤΑΙΟΥ….
ΜΗΚΟΥΣ ΕΞΗΝΤΑ ΠΗΧΕΩΝ ! ! !
( ΠΗΧΥΣ : ίσο με το μήκος του μπράτσου, από τον αγκώνα μέχρι της άκρες των δακτύλων. Περίπου 44-53 εκατοστά).
ΕΝΙΩΣΕ ΤΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΛΗΞΗ : που Πρόσφερε Θυσία…. Και ΞΑΝΑΣΚΕΠΑΣΕ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ! ! !
Ο Αγησίλαος : μετά την μάχη τής Κορώνειας…. Πήγε στους Δελφούς…. όπου Τελούνταν τα Πύθια…. Τέλεσε Πομπή και Θυσία ,στον Έλληνα Θεό Απόλλωνα…
και Αφιέρωσε το Δέκατο…. των εκ της Ασίας , Λαφύρων.
Ο Μέγας Αλέξανδρος : Πηγαίνοντας στο Ίλιον (Τροία)… Τέλεσε θυσία στην Αθηνά….
και Σπονδές στους Ήρωες τής Τροίας .
Ιδιαιτέρως : Άλειψε με ΜΥΡΟ…. την Στήλη τού Αχιλλέα….. Έτρεξε Γυμνός ΓΥΡΩ από την ΣΤΗΛΗ…. Με τους Φίλους του (όπως ήταν Συνήθεια)… και κατόπιν την Εστεφάνωσε.
Ο Μέγας Αλέξανδρος : λίγο πρίν την Μάχη των Γαυγαμήλων : Μελετούσε , εντός της Σκηνής Του…. με τον Μάντη Αρίστανδρο : << Ιερουργίας τινάς Απορρήτους Τελών και είς τον Φόβον Θυσιάζων >>.
Ο Δίων : θέλοντας να πολεμήσει κατά του Διονυσίου…… Έκανε Μεγαλοπρεπή Θυσία
στον Απόλλωνα…. Και πήγε στο Ιερό…. με Πομπή.. με τους Στρατιώτες του…..
φορώντας τις Πανοπλίες τους.
Ο Άρατος : Όταν θυσιάζε…. Πληροφορήθηκε… από τούς Μάντεις…. ότι στο ήπαρ παρουσιάσθηκαν δύο χολές…. και μέσα , περιβάλλονταν με λίπος…..
Και ότι Αυτό Σήμαινε…. ότι θα Συνδέονταν ,πολύ Γρήγορα… με πολύ Μεγάλη Φιλία… με τους Μεγαλύτερους Εχθρούς ΤΟΥ .
Ο Άρατος : παράβλαψε ,την Συμβουλή των Μάντεων….. όταν όμως ,Σύναψε Φιλία…
με τον Άσπονδο , Εχθρό Του… τον Αντίγονο….. τότε Θυμήθηκε την ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΜΑΝΤΕΩΝ….και την ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΝ ! ! !
Δεν είναι λοιπόν : Καθόλου Ανεξήγητο… γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες Προγονοί μας…..
Έδιναν , τόση Σημασία… και Σεβασμό στις ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ…και γιατί ΑΥΤΕΣ….
Ήταν Στενά ΣΥΝΔΕΜΕΝΕΣ…. Με τις Εκδηλώσεις…. Της Ατομικής….
Και Κοινωνικής ,ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ! ! !
Σήμερα : οι ΙΕΡΕΣ ΘΥΣΙΕΣ…. φαίνονται σε Διάφορους Έλληνες…..
Πράξεις…. Περιορισμένης….και Ανεξέλικτης… Διανοητικότητας….
Για τούς Αρχαίους Έλληνες , Προγόνους Μας : ήταν ο Γνώμονας και η Κατεύθυνση…. της Δραστηριότητας τους ! ! !
ΚΑΙ ΟΧΙ , ΑΔΙΚΑ ! ! !
Διότι ΑΥΤΕΣ : ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΝ , ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΕΙΟΝ….. ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ …ΕΠΕΔΙΩΚΑΝ… ΝΑ ΕΙΝΑΙ , ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΑΦΗ ! ! !
ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ ,ΕΞΕΤΑΣΑ : ΟΧΙ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ…… ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ …. ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ….. ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ , ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ! !
ΕΛΛΗΝ ΓΡΗΓΟΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗΣ
