ΠΕΛΑΣΓΟΙ
ΕΣΜΕΝ: Είμεθα πανάρχαιοι Πελασγοί! Είναι δε μεγάλη τιμή για μας, διότι
οι προπάτορες μας υπήρξαν το δυναμικότερο γένος της ιστορίας. Παρόλο που
φέρουμε διάφορες ονομασίες κατά το φύλο (Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς,
Αρκάδες, Μινωίτες, Μυκηναΐοι, Μακεδόνες κλπ ) τρία υπήρξαν τα κύρια
γενικά ονόματα του γένους των Ελλήνων: Πελασγοί (εκ του Πελασγού),
Γραικοί (εκ του Γραικού) και Έλληνες (εκ του Έλληνος). Και θα ήτο
περιττόν να τονίζουμε την καταγωγή μας αν οι «καλοθελητές»δεν προέβαιναν
στον άγριο τεμμαχισμό και ακρωτηριασμό του ενδόξου Γένους μας, με σκοπό
να το αφανισουν αριθμητικά και να το κάνουν νήπιο ηλικιακά. Η ονομασία
"Πελασγοί" είναι γενική και περιλαμβάνει μια ευρύτερη ομάδα που
ξεκίνησε μεν από την ίδια περιοχή με κέντρο το Αιγαίο Πέλαγος (την
Ελληνική Χερσόνησο και τις πέριξ του Αιγαίου ακτές) αλλά ξαπλώθηκε στην
σε όλη την λεκάνη της Μεσογείου, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο
και συν τω χρόνω πήρε διαφορετικά ονόματα. Και δεν είναι υπερβολή να
πούμε ότι οι Πελασγοί με διάφορα ονόματα είναι διεσπαρμένοι σε κάθε
γωνιά του πλανήτου.
Ο Πελασγός: Ητο υιός του Διός
και της Νιόβης, αυτόχθων πάππος του Θεσσαλού [Και όχι Ινδοευρωπαίος εκ
του πουθενά, ή εξ Ασίας και Αφρικής όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αμαθείς ή
κακόβουλοι κονδυλοφόροι]. Η ετυμολογία του Πελασγός προέρχεται:
α/ εκ του πάλαι+γέγαα=γίνομαι παλιός
β/ εκ του «Πέληον Αργος»=παλαιός γέρων(εξ ου και Αργος Πελασγικόν)
γ/ εκ του πελαργός=ταξιδευτής
δ/ εκ του περάω=περνώ θάλασσαν (μετανάστης, θαλασσοπόρος)
ε/ εκ του πλάζω=περιπλανώμαι δια θαλάσσης( λαός της θάλασσας)
στ/ εκ του πέλας=πλησίον+άγω(οδηγώ, ηγούμαι μεταφέρω στους γειτονικούς λαούς).
Όλα
τα ετυμολογικά στοιχεία του ονόματος Πελασγός οδηγούν στον πανάρχαιο,
ανήσυχο και τολμηρό λαό της θάλασσας που μεταναστεύει και ταξιδεύει
(όπως ο πολύπλαγκτος Οδυσσεύς). Οι πρώτοι Πελασγοί ήσαν Αρκάδες που
επέζησαν από τον Κατακλυσμό και από εκεί ορμώμενοι προσήγγισαν στις
γειτονικές ακτές (Ιταλία, Μικρά Ασία, Μεσόγειο κλπ)
Οι Πολυταξιδεμένοι Πελασγοί: Ο
Πελασγός είναι τόσο παλιός ώστε φέρεται, σύμφωνα με την μυθολογία, ως
υιός του Ποσειδώνος. Ο συμβολισμός αυτός είναι σύμφωνος με την θαλασσινή
καταγωγή του Ελληνικού έθνους και την ναυτοσύνη των Ελλήνων. Αλλά και ο
Ίναχος, ο «πρώτος άνθρωπος της Πελοποννήσου», ήτο υιός των Ωκεανού και
της θαλασσινής θεάς Τηθύος. Δεν υπήρχον τότε άλλοι προηγμένοι
άνθρωποι, που να ταξιδεύουν όχι μόνον θαλασσίως αλλά δια ξηράς βορείως ή
ανατολικώς του Δουνάβεως. Πώς όμως έμαθαν οι Αρχαιοέλληνες Αιγαίοι
Πελασγοί να ταξιδεύουν; Μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος βρέθηκαν
ξεκομμένοι στα νησιά από την φυλή και τους συγγενείς των και επιθυμούσαν
διακαώς να ξεφύγουν από αυτήν την απομόνωση. Έτσι έμαθαν να
θαλασσοπορούν, πρώτα πάνω σε κορμούς δένδρων και έπειτα σε πλοιάρια. Οι
Έλληνες από τα πανάρχαια χρόνια συνδέονται στενότατα με την θάλασσα και
κυριολεκτικά αλωνίζουν το Αιγαίο και την Μεσόγειο θάλασσα. Από το
Αιγαίο και τα Μικρασιατικά παράλια εισχώρησαν προοδευτικά και
ακτινοειδώς-εν είδη βεντάλιας-προς βορράν, ανατολάς, νότον και δυτικά
και εκπολίτισαν τις υποανάπτυκτες φυλές, όταν οι κλιματολογικές
συνθήκες το επέτρεψαν. Τότε τα θαλάσσια ταξίδια ήσαν σχετικώς
ευκολότερα και πιο ασφαλή εν συγκρίσει με τα χερσαία. Μετά την
καταβύθιση της Αιγηίδος είναι φυσικό οι πέριξ του Αιγαίου νομάδες να
μετακινήθηκαν προς βορράν και ανατολάς προς εξεύρεση βοσκοτόπων για τα
ποίμνια των.
Αυτοί εισχώρησαν στις
αποστραγγιζόμενες πεδιάδες μετά την υποχώρηση των υδάτων. Τέτοιες
παλινδρομικές μετακινήσεις -άγνωστον πόσες- ασφαλώς συνέβησαν στην
διάρκεια των χιλιετιών υπό την πίεση των αναγκών των πληθυσμών της
εποχής. Όμως το κύριο ρεύμα μετανάστευσης ήτο σταθερά προσανατολισμένο
από την περιοχή του Αιγαίου και της Χερσονήσου του Αίμου προς βορράν,
νότον, ανατολάς και δυσμάς, διότι οι έποικοι ανεζήτουν νέες κενές και
παρθένες εκτάσεις, αρχικά για την κτηνοτροφική και βραδύτερα για την
γεωργική τους εκμετάλλευση. Εξ άλλου η τάση αυτή προς μετανάστευση
συνεχίζεται ως την εποχή μας (μεταναστευτικά κύματα προς Αμερική,
Αυστραλία κλπ).Πάντως στην αρχή ζούσαν βίον νομαδικόν, όπως ακριβώς και
οι Σαρακατσαναίοι της Πίνδου, οι οποίοι μπορούμε να πούμε ότι είναι οι
γνησιότεροι και αρχαιότεροι Πρωτοέλληνες «Ευρωπαίοι», απόγονοι των
Πελασγών.
Ο Γραικός: Ητο προκατακλυσμιαίος ήρως,
υιός του Θεσσαλού και δισέγγονος του Πελασγού που ήκμασε προ του
Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος. Ετυμολογείται εκ του «γραίος=γεραιός ή
γηραιός εκ της ΅γης+ρέω Ά ή ΅γη+έρα Ά» [Ο Κωνστ. Οικονόμου εξ Οικονόμων
στο «Περί γνησίας Προφοράς» σελ.335 γράφει: «Γραικός είναι άνθρωπος τον
μεν σώμα στερρός, κραταιός, το δε γένος γηραιός, ήτοι παλαιός,
αρχαιόγονος, πρεσβυγενής και γεράσμιος» Για τον Έλληνα γράφει ότι είναι
εκ του έλα, είλη, ήλιος, σέλας πάντα σημαίνονται το ταχυκίνητον και
πολυέλικτον φως» (Αεροπορική Ιδέα, άρθρο Αννας Τζιροπούλου-Ευσταθίου
τ.40 2004)] Πάντως η κοιτίδα είναι η Θεσσαλία με επίκεντρο τον Όλυμπο.
Ο Έλλην: Ητο υιός του
Δευκαλίωνος και είναι μετεξέλιξη εκ της γενιάς των Πελασγών και Γραικών
«Έλλην, γόνω μεν ην Διός, λόγω δε Δευκαλίωνος» Και η χώρα που
κατοικούσαν οι Έλληνες ωνομάσθη Ελλάς, «πρότερον Πελασγία καλουμένη»
[Ηρόδ. Β! 56] Ετυμολογικές εκδοχές:
α/ Ελλάς=η φωτεινή καθέδρα,(σελ+ελλά)
β/ Ελλάς=ο φωτεινός λίθος(σέλ+λας)
Κατά
τον Αριστοτέλη το όνομα της πήρε από την Δωδώνη της Ηπείρου, όπου
ζούσαν οι Σελλοί και οι καλούμενοι τότε Γραικοί και νυν Έλληνες. Το
Πάριον Μάρμαρον γράφει: «Έλληνες ωνομάσθησαν, το πρότερον Γραικοί
καλούμενοι».
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Μυστήριο καλύπτει την καταγωγή
των Ελλήνων, αφού ως τώρα έχουν διατυπωθή οι πιο αντιφατικές, και συχνά
αντιεπιστημονικές θεωρίες, με προεξάρχουσα την δήθεν θεωρία περί
Ινδοευρωπαίων [ΙΕ], οι οποίοι κατήλθαν από τον Βορρά. Είναι ιστορικά
βεβαιωμένο ότι οι Έλληνες είναι γηγενείς και αυτόχθονες. Και είναι
αυτόχθονες διότι όλα τα βιολογικά, ανθρωπολογικά, ιστορικά, εθνολογικά
και αρχαιολογικά συμπεράσματα συνηγορούν περί τούτου. Ο Ηρόδοτος γράφει
(Κλειώ 58) τα εξής: «Εγώ πιστεύω ότι οι Ελληνικοί λαοί μιλούσαν την ίδια
γλώσσα, αλλά αποδυναμώθηκαν μετά τον χωρισμό τους από τους Πελασγούς,
και ξεκινώντας αρχικά από ένα μικρό πυρήνα, έφτασαν στους τεράστιους
αριθμούς που αντιπροσωπεύουν τώρα με την ενσωμάτωση διαφόρων ξένων
εθνών, ανάμεσα στα οποία ήταν και οι Πελασγοί. Δεν πιστεύω ότι οι
Πελασγοί, ένας βαρβαρικός λαός, έγινε ποτέ πολυάριθμος ή ισχυρός».
Ωστόσο η διαφορά έθνους κατά τον Ηρόδοτο σημαίνει διαφορά φυλής μάλλον,
παρά έθνους όπως το θεωρούμε σήμερον. Και αντιγράφω ένα άλλο απόσπασμα
του (Κλειώ 56) που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές: «Οι έρευνες έδειξαν
ότι οι Λακεδαιμόνιοι ήταν δυνατότεροι από τους Δωριείς και οι Αθηναίοι
από τους Ίωνες. Αυτοί οι δυο, από τους οποίους οι πρώτοι κατάγονταν από
τους Πελασγούς, ενώ οι άλλοι από τους Έλληνες». Ποιος όμως πιστεύει ότι
οι Λακεδαιμόνιοι δεν ανήκαν στο Ελληνικό έθνος; Κατά τον Ηρόδοτο το
Αθηναϊκό έθνος ήτο Πελασγικό, και Πελασγοί ήσαν και οι πρώτοι Αρκάδες
και οι κάτοικοι του Κρότωνα και της Τροίας και άλλων πόλεων.
Ο
διαχωρισμός των Ελλήνων σε πολλά φύλα (Δρύοπες, Λέλεγες, Πελασγοί,
Καύκωνες, Θράκες, Τηλεβόες κλπ) οφείλεται στον βαθύ γεωγραφικό
διαχωρισμό τους, που και ακόμη και σήμερα δημιουργεί προβλήματα
επικοινωνίας σε ορισμένες εποχές του έτους. Συνεπώς, ούτε από βορρά
κατήλθαν στην Ελλάδα, ούτε Σλαύοι εξελληνισθέντες είναι οι Έλληνες -όπως
υπεστήριζε παλαιότερον ο Φαλμεράϊερ- ούτε τέλος προήλθαν από την
Αγγλία, ανοησίες που διετύπωσε στο «μυθιστόρημά» του το 1842 ο Λόρδος
Μπούλβερ Λύττον, και συνηγόρησε με αυτές και ο Γερμανός επιστήμων
Μύλλερ. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Οι Ευρωπαίοι προέρχονται από τους
Αιγαίους Πελασγούς Πρωτοέλληνες, αλλά αυτό δεν το ανέχεται ο εγωισμός
των που θέλουν πάση θυσία να συμμετέχουν στον λαμπρότερο πολιτισμό που
έφτιαξε ο άνθρωπος ως τώρα.
Είναι απίθανον να είχαν ξένη
προέλευση οι Έλληνες διότι προ των περιόδων των παγετώνων, ως
προανεφέρθη, ολόκληρος η Βόρεια Ευρώπη, η πέραν του Δουνάβεως και
εντεύθεν του κάτω Ρήνου και των Άλπεων, αλλά και η Ανατολή-μηδέ της
βορείας Περσίας και των Ινδιών εξαιρουμένων- εκαλύπτοντο από παγετώνες.
Αλλά και μετά την τήξη των παγετώνων τα πεδινά μέρη εκαλύφθησαν από
ύδατα και λάσπη. Επομένως, ήτο αδύνατον να ζήσουν, και πολύ περισσότερο
να δημιουργήσουν πολιτισμό στις περιοχές της Μεσευρώπης οι υποτιθέμενοι
ΙΕ ή Άριοι και αργότερον να τον μεταφυτεύσουν στους Αιγαίους Πελασγούς.
Διότι οι τελευταίοι είχαν το προνόμιο να ζουν στην πλέον εύκρατη περιοχή
του κόσμου, να «κολυμπούν» στην Μεσόγειο Θάλασσα και να επικοινωνούν με
όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Και τότε φυσικά δεν υπήρχον
οι σημερινές πηγές ενέργειας, για να στηρίξουν οι βόρειοι πολιτισμό,
όπως συμβαίνει σήμερον με την σύσταση του τεχνολογικού πολιτισμού.
Εξ Αιγηίδος ο Πολιτισμός
Εκ της Αιγηίδος ξεκίνησαν όλοι
εκείνοι οι λαοί, οι οποίοι παρουσιάζονται βραδύτερον στις γύρω περιοχές
της Μικρασίας, του Καυκάσου και της Μεσογείου ως τον Δούναβη με διάφορες
ονομασίες, μεταφέροντες μαζί και τον πολιτισμό τους. Είναι φυσικά
αδύνατον να προσδιορισθή πόσα χρόνια πέρασαν μετά την καταβύθιση της
Αιγηίδος, μέχρις ότου διαμορφωθούν σε φυλές οι διάφορες αυτές ομάδες που
διεσώθησαν στα παράλια ή μετεκινήθησαν στα ενδότερα. Κατά τις μαρτυρίες
των Αιγυπτίων ιερέων της Σάϊν προς τον Σόλωνα, όπως αναφέρει ο Πλάτων
στον «Τίμαιο», από τους Αρχαιοέλληνες Αιγαίους πήραν τον πολιτισμό.
Τούτο καταφαίνεται και από τις επιδόσεις των στην ναυσιπλοία, αλλά και
στις τέχνες (προηγμένη Κυκλαδίτικη τέχνη αγαλματιδίων). Τα
προπαγανδιστικά μυθεύματα περί αφίξεως Φοινίκων και άλλων («Μαύρη
Αθηνά», Μπερνάλ), εκτός του ότι στερούνται λογικής και επαρκούς
τεκμηρίωσης έχουν επιστημονικά καταπέσει, αφού και ο ίδιος παρεδέχθη ότι
το κίνητρο του ήτο το κέρδος και η προσέλκυση της προσοχής.
Το πολλαπλά διαφημισθέν αφήγημα
του Μεσοποταμίου Γιλγαμές, το οποίο θέλησαν να παρουσιάσουν σαν απόδειξη
της παλαιάς πνευματικής ανάπτυξης των διαφόρων λαών της Μεσοποταμίας,
είναι πολύ νεώτερο και κακότεχνο κατασκεύασμα, συντεθέν βάσει Ελληνικών
παραδόσεων και μύθων. Πρόκειται πράγματι περί κακότεχνης αντιγραφής των
αναφερομένων περί του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, ο οποίος ας σημειωθή,
είναι παλαιότερος του κατακλυσμού του Νώε, εάν έγινε φυσικά κι αυτός.
Γιατί όλα τα γραφόμενα περί του κατακλυσμού του Νώε είναι τερατώδη,
αντιεπιστημονικά και προσιδιάζοντα μόνον σε λαό που δεν είχε ιδέα περί
της θαλάσσης και της ναυσιπλοϊας.
Αντίθετα από τα κείμενα των
Ορφικών περί του κατακλυσμού του Ωγύγου πιστοποιείται ότι κανένας άλλος
αρχαίος λαός δεν έχει παλαιότερες αναμνήσεις και επιστημονικές μαρτυρίες
και ούτε έχει σημειώσει πνευματικές εκδηλώσεις και άλλες ενδιαφέρουσες
διαπιστώσεις (λ.χ. αστρονομικές παρατηρήσεις 11.000 ετών π.Χ.) όπως
αυτές που περιέχονται στα αρχαία Ελληνικά κείμενα. Όπως μας πληροφορεί ο
Έρμαν Ντίλς [«Προσωκρατικοί», Κεφ. Ορφεύς, σελ. 3] οι Αιγαίοι
Αρχαιοέλληνες έγραφον τις παρατηρήσεις των αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν
επί λεπτών σανίδων, λίθων ή οστράκων (γραφή Δισπηλιού, Γιούρων,
Αλοννήσου κλπ),γεγονός που μαρτυρεί ότι ήσαν εχέφρονες άνθρωποι (Homo
Sapiens). Το ερώτημα που γεννάται λοιπόν είναι γιατί είχαν αγνοήσει ή
παραμερίσει τόσο σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία οι νεώτεροι δήθεν «σοφοί»
ερευνητές της Δύσεως;
Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο το
γεγονός, διότι η Ελληνική Προϊστορία καίει και προτιμούν να την αγνοούν,
να την παραμερίζουν και όταν βγαίνη τυχαίως στην επιφάνεια να την
αποσιωπούν ή να την παραχαράζουν ακόμη. Διότι στην περιοχή αυτή
κατοικούσαν εχέφρονες άνθρωποι όχι προ 10, 20 χιλιετιών -όπως
ισχυρίζονται για την Μεσοποταμία οι γνωστοί Φοινικιστές ή προ 35-40.000
ετών των Αφροκεντριστών- αλλά προ 100, 800.000 ετών, αλλά και
εκατομμυρίων ετών, όπως απέδειξαν οι έρευνες των Πετραλώνων, της
Τρίγλιας και της Πτολεμαΐδος, υπό του ανθρωπολόγου-αρχαιολόγου κ. Άρη
Πουλιανού. Επομένως οι Αμερικανικές έρευνες στο σπήλαιο Φράχθυ της
Ερμιονίδος, οι οποίες έφεραν στο φως στοιχεία του πολιτισμού προ 25
χιλιάδων ετών, έρχονται να αποδείξουν την ύπαρξη και την συνέχεια της
αναπτύξεως του ανθρώπου στον Ελλαδικό χώρο. Τα κενά που σήμερον υπάρχουν
σε μακρές περιόδους της ιστορίας δεν σημαίνουν αρνητική ύπαρξη ζωής,
αλλά μάλλον έλλειψη συστηματικών ερευνών στην περιοχή αυτή.
Ο Πολιτισμός των Ρωμαίων: Ο
εκπολιτισμός είναι πανάρχαιος και ανάγεται από την εποχή των Ετρούσκων
και Τυρσηνών. Όμως ο κυρίως πολιτισμός των Ρωμαίων πριν αρχίσουν την
αυτοκρατορική τους πορεία άρχισε κυρίως μετά την κατάκτηση της Ελλάδος
(180-120 π.Χ), δηλαδή από την εποχή του Καίσαρος. Προηγουμένως οι φυλές
της Κεντρικής και Βορείου Ιταλίας ήσαν σχετικά πρωτόγονες και άξεστες,
δεν γνώριζαν την γραφήν και εσυνήθιζαν ακόμη και την ανθρωποφαγία και
ανθρωποθυσία σε παλαιότερες εποχές. Επομένως, τον πολιτισμό και την
γραφή όλοι οι Ευρωπαίοι την χρεωστούν στους Πελασγούς και Κρήτες
Πρωτοέλληνες. Η Λατινική γραφή είναι κι αυτή Ελληνική (Χαλκιδικό
αλφάβητο) και ο Ρωμαϊκός Πολιτισμός είναι αντίγραφο -συχνά κακέκτυπο-
του Ελληνικού Πολιτισμού. Έτσι αποδεικνύεται η πανάρχαια κοινή καταγωγή
των κατοίκων της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης (Τεύτονες, Γαλάτες,
Σουάβοι, Σάξωνες, Ίβηρες κλπ) από τους Αιγαίους Πρωτοέλληνες. Οι λαοί
αυτοί διατηρούν ακόμη ονομασίες ορισμένων θεών της Αρχαίας Ελλάδος,
λέξεις ή ρίζες λέξεων της αρχικής μητρικής των γλώσσας, ή μάλλον του
γλωσσικού ιδιώματος των το οποίο ανήκει στην Ελληνική (Ινδοευρωπαϊκή)
ομογλωσσία.
Επειδή συν τω χρόνω αυτοί ήρθαν
σε επιμειξία με άλλους λαούς, αλλά και λόγω διαφορετικών κλιματολογικών
και πολιτιστικών συνθηκών, ήτο επόμενον να διαφοροποιηθούν και να
απομακρυνθούν αναγκαστικά από την αρχική πολιτιστική των κοιτίδα, του
Αιγαίου. Άλλοι εξ αυτών στις νέες των πατρίδες εκβαρβαρίστηκαν ή
αφομοιώθησαν για να επιβιώσουν και παρέμειναν ανεξέλικτοι, όπως τους
ανευρίσκουμε μετέπειτα κατά την ιστορική περίοδο, διασκορπισμένους σε
διάφορες χώρες του βορρά σε φυλές (Κιμμέριοι, Σκύθες, Γέτες, Αριμασποί,
Γέλωνες, Μασαγέτες, Βουδίνοι, Αγριππαίοι, Ισηδόνες, Σαρμάτες, Δάκες
κ.ο.κ.). Αυτοί εξελίχθησαν αργότερα υπό την επίδραση της Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας και δημιούργησαν τα γνωστά έθνη του βορρά και της
Ανατολής. Εκείνους που εισχώρησαν ανατολικότερα και εκείθεν της λίμνης
Βαϊκάλης, τους ανευρίσκουμε κατόπιν ως Υπερβορείους ( ή ως Γκιλάκους).
Στην Ιαπωνία έφθασε προ
αμνημονεύτων χρόνων μια λευκή φυλή, οι Αϊνού (=Ίωνες), ενώ συναντώμεν
διάσπαρτες λευκές φυλές στην Ασία και Άπω Ανατολή. [Βλέπε Τόμ. «ΛΑΟΙ ΤΗΣ
ΑΝΑΤΟΛΗΣ» «Γενική Εισαγωγήν» όπως και «Γενική Εισαγωγή» στο Δεύτερο
βιβλίο του Ιωάν. Πασσά «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» και τα σχόλια στους «Ύμνους του
Ορφέως»]. Οι Τούρκοι είναι ένα μωσαϊκό λαών στην πλειοψηφία των
αυτοχθόνων που ζούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων στην περιοχή.Οι Τούρκοι
αποτελούν μια μικρή μειοψηφία που κατήλθαν σαν νομάδες από τα υψίπεδα
της Κεντρικής Ασίας, από την περιοχή του Αλτάϊ, στην Μεσόγειο. Οι
τελευταίοι είναι Ταταρομογγολικής καταγωγής και έμειναν άξεστοι και
απολίτιστοι από της εγκαταστάσεως τους στην Μικρά Ασία ως σήμερον. Η
φυλή αυτή αποτελούσε την ιθύνουσα τάξη της Οθωμανικής Τουρκίας, αλλά και
της σημερινής Κεμαλικής Τουρκίας.
Η Καταγωγή των Ευρωπαϊκών Λαών:
Κατά τον Αθαν.Σταγειρίτη [«ΩΓΥΓΙΑ», Τόμ. Β του Αθαν.Σταγειρίτη, Εκδ.
Βιέννης 1808] η καταγωγή όλων των φυλών -και φυσικά των νεωτέρων Εθνών
της Βορείου, Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και οι λευκοί της
Ρωσσίας και Κεντρικής Ασίας- προέρχονται από το Αιγαίον, και
συγκεκριμένα από τον Ελληνικό πολιτιστικό χώρο, και όχι από τους
ανύπαρκτους Ινδοευρωπαίους [Βλέπε Διόδ. Σικελιώτη, Βιβλ. Α, Στράβωνα,
«Εισαγωγή» και Συρέ «Οι Μεγάλοι Μύσται», Καρλάυλ «Οι Ήρωες» (Οντίν) και
Σαρλ Μπερλίτζ «Τα Μυστήρια από ξεχασμένους Κόσμους»]. Η εξέταση των
λεγομένων Αριανών γλωσσών, όπως πραγματικά ομιλούνται σήμερον διαθέτουν
πολυάριθμα Πελασγικά στοιχεία, τα οποία αναμφισβήτητα προέρχονται από
την Πελασγική των κοιτίδα, τα Βαλκάνια, την Κάτω Ιταλία και την Μ. Ασία.
Όταν η ίδια ρίζα βρίσκεται σ’ όλες τις γλώσσες ή στις περισσότερες από
αυτές, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι το αντικείμενο που υποδηλούται δια
της ρίζας ταύτης, ήτο κοινό για τους προγόνους των, οι οποίοι είχαν
κάποτε τον ίδιο πολιτισμό. [Για παράδειγμα η λέξη «Άξων», υπάρχει
παρεφθαρμένη σ’ όλες τις λεγόμενες αριανές γλώσσες, διότι οι λαοί αυτοί
γνώριζαν όλοι την βοήλατη άμαξα. Ορισμένοι την βελτίωσαν και της έβαλαν
ακτίνες στο διάβα του χρόνου, ενώ άλλοι διατήρησαν τον παραδοσιακό τροχό
εκ κορμού δένδρου. Άρα διαφοροποιήθησαν. Με την πρόσθεση λοιπόν νέων
λέξεων αρχίζει η διαφοροποίηση της γλώσσας και της ταυτότητας των λαών].
Έτσι έγινε βαθμιαία η διαφοροποίηση των φυλών εκ της αρχικής των
καταγωγής. Τελικά παραμένει η κοινή καταγωγή σαν μύθος. Ο μύθος λ.χ της
Ατλαντίδος, ο οποίος σχετίζεται με την πανάρχαιη δραστηριότητα της
Ελληνικής φυλής, όπως δείχνουν τα διάφορα ευρήματα, υπήρξε κάποτε
πραγματικότης. Όχι όμως και ο τεχνητός «μύθος» περί των Ινδοευρωπαίων.
Ο Μύθος των Ινδοευρωπαίων
Η κάθοδος φυλών από Βορρά και
Ανατολών στην Ελληνική Χερσόνησο, για να εκπολιτίσουν τους δήθεν
άξεστους Αιγαίους, δεν ευσταθεί ούτε επιστημονικά, αλλά ούτε από λογικής
απόψεως, διότι οι Αιγαίοι ήσαν αποδεδειγμένα ναυτικός και στο έπακρον
πολιτισμένος λαός που ταξίδευε, από την χαραυγή της Προϊστορίας του, όχι
μόνον στην Μεσόγειο, αλλά και στους Ωκεανούς. Αν δεχθούμε τις δοξασίες
περί «Ινδοευρωπαϊστών», τότε θα έπρεπε κανονικά να είχαν βρεθή κάπου τα
ίχνη τους, ο ανώτερος πολιτισμός τους, η γλώσσα τους και τέλος τα
ιστορικά πνευματικά μνημεία που θα άφηναν πίσω στην αρχική των κοιτίδα.
Τέτοιο πράγμα όμως δεν έχει βρεθή. Τίποτα απολύτως δεν επιβεβαιώνει την
ύπαρξη τους. Αντίθετα, συνεχώς έρχονται στο φως νέες συντριπτικές
αποδείξεις και ατράνταχτα τεκμήρια από τον Ελληνικό χώρο και εκτός
αυτού-στις χώρες που ταξίδευσε-που επιβεβαιώνουν ότι οι Αιγαίοι
Πρωτοέλληνες μετέδωσαν πρώτοι τον πολιτισμό τους σ’ όλους τους λαούς του
τότε γνωστού κόσμου. Βέβαια, όλες αυτές οι αντιεπιστημονικές και
δογματικές θεωρίες του παρελθόντος έχουν προ πολλού καταπέσει, αλλά
επανέρχονται κάθε φορά με καινούργιο περιτύλιγμα στην επικαιρότητα από
το «επιστημονικό» κατεστημένο της διεθνούς εξουσίας. Γιατί αυτός ο μύθος
βολεύει την διαιώνιση της εξουσίας τους. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια
έξαρση του φαινομένου τούτου.
Παντού επιδιώκουν να μειώσουν
την αξία και την συμβολή του ανυπέρβλητου Ελληνικού παράγοντα στην
δημιουργία του παγκόσμιου Πολιτισμού [Βλέπε «ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ», Τόμ.
«ΕΛΛΑΣ» της Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ», του Ιωάννη Κουμάρη]. Αρκεί να
επαναλάβουμε ότι "όταν οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν τον Παρθενώνα, οι
πρόγονοι των σημερινών Άγγλων ζούσαν μέσα στα σπήλαια ή στα ανήλια δάση,
ενώ πλείστοι απ’ αυτούς και άλλοι βόρειοι λαοί, ήσαν ακόμη ανθρωποφάγοι
ή έκαναν ανθρωποθυσίες» [Στράβων, βιβλ.VI, σελ. 226, 21] [Ανέκαθεν το
θαρραλέο και ανήσυχο Βρεταννικό έθνος συμπεριφέρθηκε αλαζονικά και σαν
κατακτητής στην Ελλάδα, μιμούμενο τους δήθεν ξανθούς Ινδοευρωπαίους
αποικιοκράτες και εκπολιτιστές]. Ακόμη και στην γειτονική μας Ιταλία,
ακόμη και κατά την κλασσική εποχή, εθυσίαζαν παίδες στην εορτή των
Κομπιταλίων και Λαραλίων, και μόλις επί Βρούτου κατηργήθη το έθιμον
τούτο.[«ΩΓΥΓΙΑ» του Αθαν. Σταγειρίτη, Β. Τόμ. σελ.480]. Επομένως, είναι
απαράδεκτη και εξοργιστική η τόσο κραυγαλέα παραποίηση και διαστροφή της
Ιστορίας και Προϊστορίας των Ελλήνων. Δωδωναία η Λατρεία των Δρυίδων.
Σύμφωνα με παλαιότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, διεπιστώθη ότι κατά
την Μινωική περίοδο οι Κρήτες θαλασσοπόροι μετέφεραν στην Μεσόγειο
"Κασσίτερο" από την Αγγλία.
Όμως δεν πήγαιναν με άδεια χέρια
εκεί. Τους μετέδιδαν τον ανώτερο Κρητομινωϊκό πολιτισμός τους.
Πρόσφατα, ανεκαλύφθησαν στην Αγγλία προϊστορικές Ελληνικές
εγκαταστάσεις, οι οποίες φανερώνουν ότι οι πρωτόγονοι και καθυστερημένοι
λαοί της Αγγλίας δέχθηκαν την επίδραση των Ελλήνων και συν τω χρόνω
εκπολιτίσθησαν. Έτσι αποδεικνύεται ότι η πανάρχαια λατρεία των Δρυίδων
στην Βρεταννία είναι Ελληνικής προέλευσης, εκ του Μαντείου της Δωδώνης,
και μετεφέρθη εκεί προ αμνημονεύτων χρόνων. Η Ελληνική Προϊστορία
παρουσιάζει πράγματι ένα εκπληκτικό μυστήριο και μια σαγηνευτική
πρόκληση για αυτόν που θα προσπαθήση να την αποκρυπτογράφηση και να
εμβαθύνη σ’ αυτήν. Η αυτοχθονία των Ελλήνων έχει αποδειχθή με ατράνταχτα
τεκμήρια από διαπρεπείς ανθρωπολόγους, όπως ο Ιωάν. Κουμάρης [Βλέπε
άρθρον «Φυσική Ανθρωπολογία» Ιωάν. Κουμάρη, Α. Μέρος, Τόμος «ΕΛΛΑΣ»,
Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ» και Αλέξη Σίνου «Η Γεωγραφική Ενότης του Ελληνικού
Μεσογειακού Χώρου» Μέρος Α. Σελ. 94-95, Μέρος Β. Σελ.179-182 κλπ].
Ο Ευρωπαίος «Αρχάνθρωπος» των
Πετραλώνων: Αδιάσειστα τεκμήρια της γηγενούς προέλευσης του Έλληνα έφερε
εσχάτως εις φως ο διεθνούς κύρους ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός με την
ανακάλυψη του «Ευρωπαίου Αρχανθρώπου των Πετραλώνων Χαλκιδικής» και του
«Κυνηγού Ελεφάντων της Πτολεμαίδος» για τον οποίο θα μιλήσουμε σε άλλο
κεφάλαιο. Ο Ορφεύς λέγει: «ήδ’ όσον Αιγύπτω ιερόν λόγον εξελόγχευσα»,
δηλαδή στην Αίγυπτο και στην Λιβύην, εδίδαξα,(εξελόγχευσα=εξεγέννησα)
τον ιερόν λόγον [«Αργοναυτικά» των «Ορφικών» στίχ. 42-44 και 102 Εκδ.
Λειψίας TAUCHNIZIT 1829]. [Τυγχάνει ευνόητον ότι το «εξελόγχευσα» δεν
σημαίνει ότι «εδιδάχθην», όπως υπεστήριξαν αμαθέστατοι και κακοηθέστατοι
συγγραφείς]. Επομένως, η απόδειξη αυτή κονιορτοποιεί κάθε άλλη παλαιά
και νεώτερη δογματική θεωρία, οι εμπνευστές των οποίων δεν μπαίνουν καν
στον κόπο να τις τεκμηριώσουν με στοιχεία. Είναι γνωστόν ότι κατά την
8ην χιλιετίαν π.Χ. ελάμβανε χώραν μεταφορά Οψιανού Λίθου με πλοία από
την νήσο Μήλον του Αιγαίου πελάγους στην Αργολίδα, όπως απέδειξαν τα
ευρήματα οψιανού λίθου στο σπήλαιο του Φράγχθη της Αργολίδος. Άρα οι
Αιγαίοι από τότε θαλασσοπορούσαν. Αλλά και στον χώρον της Ανατ.
Μεσογείου οι Πρωτοέλληνες Μινωίτες και Μυκηναίοι κυριαρχούν από
αμνημονεύτων χρόνων. [Πανάρχαιοι Αχαιοί Κρήτες και Κύπριοι οι
αρχαιο-Φοίνικες και οι Φιλισταίοι και «Παλαισάτι», διέσχιζαν την
Μεσόγειο για να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη].
Αυτόχθονες οι Έλληνες: Ο
Ισοκράτης διαλαλεί ότι «Είμαστε αυτόχθονες. Δεν διώξαμε άλλους που ήσαν
εδώ, ούτε ήρθαμε από αλλού να την καταλάβουμε έρημη από πληθυσμό, ούτε
είμαστε μιγάδες και ανακατεμένοι με άλλα έθνη, αλλά προερχόμεθα από καλό
και γνήσιον έθνος, ώστε γεννηθήκαμε σ’ αυτήν εδώ την γην, την κατέχουμε
και διαβιούμε όλον τον καιρό. Ασχέτως αν όλον τον 20ον αιώνα η διεθνής
εξουσία ραδιουργεί σε βάρος του Ελληνισμού και με την χρησιμοποίηση της
Τουρκίας σαν «πολιορκητικό κριό» επιδιώκει την έξωση του Ελληνικού
Γένους από τις πανάρχαιες πατρογονικές του εστίες (Μικρά Ασία, Κύπρος,
Αιγαίο, Μακεδονία, Ηπειρο). [Η διεθνής εξουσία και οι εδώ υπηρέτες και
διεκπεραιωτές της θέλουν να μας επιφέρουν ανάμειξη και να μας μεταβάλουν
σ’ ένα άθλιο συνονθύλευμα, ώστε να απωλέσουμε την εθνική μας ταυτότητα.
Προς τούτο συμβάλουν και ορισμένοι «γραικύλοι» και δήθεν...
