Σκέψεις εθνικού προσανατολισμού και χρήσιμα συμπεράσματα από την χθεσινή αβανταδόρικη για την Τουρκία αντιμετώπιση της διάσκεψης κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Οι Τούρκοι έχουν ένα παλιό γνωμικό : «Τι ευτυχία να είσαι Τούρκος»... Κατά καιρούς χιουμοριστικά κάποιοι δικοί μας το έχουν πικρόχολα τροποποιήσει (υπάρχει νομίζω και σχετικό βιβλίο με τίτλο) : «Τι δυστυχία να είσαι Έλληνας»... Ασφαλώς και δεν συμμερίζομαι αυτή την πικρόχολη και απαισιόδοξη προοπτική! Ακόμα και αν οι ιστορικές και γεωπολιτικές συνθήκες και περιστάσεις και η επικαιρότητα επιβεβαιώνει το πικρόχολο λογοπαίγνιο.
Αναφέρομαι στα αποτελέσματα της χθεσινής διάσκεψης κορυφής των ηγετών των χωρών μελών της Ε.Ε.
Δικαιωθήκαμε όσοι κρατάγαμε μικρό καλάθι. Τονίζαμε ότι παρά την διπλωματική κινητικότητα της Κυβέρνησης δεν έχουν δημιουργηθεί αποτελεσματικοί μηχανισμοί πίεσης προς το εγκληματικό δικτατορικό καθεστώς της Άγκυρας. Προσωπικά έχω υποστηρίξει δημόσια ότι τα προβλήματά μας με την Τουρκία θα λυθούν μόνο με πόλεμο και με την πλήρη και ολοσχερή συντριβή του στρατιωτικού της μηχανισμού και την δημιουργία ιστορικών προϋποθέσεων αναβίωσης του πνεύματος και του γράμματος της Συνθήκης των Σεβρών. Η Μικρά Ασία πρέπει να αποδοθεί στον Ελληνισμό, του οποίου υπήρξε κοιτίδα και ανατολικός πνεύμονας από το λυκόφως της ιστορίας. Αντίστοιχα δικαιώματα μπορούν να εγείρουν και άλλοι καταπιεσμένοι λαοί, που έχουν χάσει τα πατρογονικά τους εδάφη, όπως οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι, που προσδοκούν ή έχουν αντίστοιχα ανεξάρτητο κράτος έθνους.
Τα πενιχρά κυρωτικά προς την Τουρκία (προθεσμία 3 μηνών στον κ. Boreli να συντάξει έκθεση και κυρώσεις μόνο σε ορισμένα φυσικά πρόσωπα ή εταιρικά σχήματα που μετέχουν στο όργιο πειρατείας που πραγματοποιεί το γειτονικό μας Σουλτανάτο επί 82 μέρες γερμανικής προεδρίας στην Ανατολική Μεσόγειο) αποτελέσματα της χθεσινής συνόδου κορυφής αποτελούν πλήρη δικαίωση του μακιαβελισμού και του αμοραλισμού στην πολιτική. Αλλά δυστυχώς και του Θουκυδίδη...
Η Τουρκία με την παραδοσιακή καπάτσα και μπαμπέσικη οθωμανική διπλωματική παράδοση έχει δέσει φιόγκο με οικονομικά συμφέροντα τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Ενδεικτικά η Ισπανία με το λαό της οποίας έχουμε μεσογειακές αγάπες και δεσμούς και της οποίας η εθνική γλώσσα συγκροτείται σε ποσοστό 25% από ελληνικούς όρους και λέξεις, ιδίως σε νοήματα, επιστημονικούς και καλλιτεχνικούς ορισμούς, χάρη στους οποίους έχει επικοινωνιακή αποτελεσματικότητα και διείσδυση σε 500 εκατομμύρια ανθρώπους, ψήφισε εναντίον μας καθόσον πρυτάνευσε το πρακτικό θουκυδίδειο κριτήριο της οικονομικής εξάρτησης ένεκα των δύο υπό ναυπήγηση ελικοπτεροφόρων και άλλων δεκάδων αμοιβαίων επενδύσεων με την Τουρκία.
Η Μάλτα (που επιτέλους την βρήκε ο Σουλτάνος εκεί που την έψαχνε ο γνωστός Οθωμανός ναύαρχος) ψηφίζει ό,τι της πει η Τουρκία υπό καθεστώς ωμού εκβιασμού ότι διαφορετικά θα ανοίξει η Τουρκία τις στρόφιγγες του μεταναστευτικού από τη Λιβύη και θα βουλιάξει το μικρό μεσογειακό νησί των 300 χιλιάδων κατοίκων. Η Βουλγαρία του αρχιμπράβου της νύχτας πρωθυπουργού της εξασφάλισε την μη υποκίνηση μειονοτικού στους πολυπληθείς μουσουλμάνους που έχει για να πουλήσει την Ελλάδα από την οποία τρώει ψωμί δια της μεταναστεύσεως χιλιάδων ελληνικών επιχειρήσεων για φορολογικούς λόγους και χάρη στην ψήφο της οποίας εισήλθε στα ευρωπαϊκά σαλόνια εγκαταλείποντας τα όνειρα της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου.
Η Πολωνία και η Ουγγαρία μολονότι έχουν ιστορικά σύνδρομα έναντι Γερμανών και Ρώσων για τους δικούς τους λόγους έπαιξαν και αυτές το παιχνίδι της Τουρκίας εκβιάζοντας παράλληλα την Ευρωζώνη ότι δεν θα εγκρίνουν το πακέτο 700 δις € για την αντιμετώπιση των συνεπειών του κορωνοϊού αν η Ε.Ε. επιμείνει σε αξιώσεις θεσμικών μεταρρυθμίσεων περί το Κράτος Δικαίου στις δύο αυτές χώρες του Visegrad.
Η Ιταλία άλλο που δε θέλει σε μια αποδυνάμωση της ναυτικής και νησιωτικής Ελλάδας ώστε έχει πολλά κρυφά κίνητρα, μαζί με τις αμοιβαίες επενδύσεις, να στηρίξει την Τουρκία. Αλλά φταίμε εμείς που δεν έχουμε ‘’ξύσει’’ το ζήτημα των ελληνόφωνων πληθυσμών της νότιας Ιταλίας και Σικελίας και που δεν ανακατευτήκαμε καθόλου, διότι καθηύδομεν, στην αντίθεση πλούσιου ιταλικού βορά και φτωχού ιταλικού νότου, που τηλεοπτικά και ποδοσφαιρικά οξύνθηκε επί εποχής Maradona (η Νάπολη είναι η αρχαία ελληνική Παρθενόπη). Αλλά πού τέτοιο μυαλό από εδώ μεριά όταν τις καλές εποχές βουτάγαν όλοι οι πολιτικοί μας στη μαρμίτα με το λιωμένο ελβετικό τυρί, κατά το γνωστό εικονογραφημένο κλασικό περιοδικό του Γαλάτη ήρωα Asterix...
Αλλά η στάση όλων των ανωτέρω χωρών δεν θα είχε ενθαρρυνθεί και διαμορφωθεί εάν δεν υπήρχε άνωθεν τηλεκατεύθυνση και τηλεσυντονισμός προς αποφυγήν επιβολής κυρώσεων, τσουχτερών κυρώσεων, στην Τουρκία.
Το ρόλο αυτό έπαιξε καλά μέχρι το τέλος η γνωστή κομμουνίστρια καγκελάριος της Γερμανίας, που λειτουργεί ως προστάτης των παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου από το τουρκικό ισλαμοφασιστικό δικτατορικό σουλτανάτο.
Οι λόγοι είναι γνωστοί :
α) Πολλά εκατομμύρια Τούρκοι ζουν και εργάζονται στη Γερμανία, έχουν πάρει υπηκοότητα, ψηφίζουν και ψηφίζονται σε Δήμους, περιφέρειες, κρατίδια και Ομοσπονδιακή Βουλή.
β) Πολύ μεγάλος ο προϋπολογισμός των κοινών επενδύσεων. Ενδεικτικά το 1/3 της βιομηχανικής παραγωγής στρατιωτικού υλικού της Γερμανίας έχει πελάτη την Τουρκία.
γ) Η Γερμανία έχει τη δική της κρυφή αναθεωρητική γεωπολιτική ατζέντα και επιδιώκει την επικράτησή της στον Γ΄ παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο δια της αναβιώσεως μιας συμπαγούς χερσαίας συμμαχίας, χωρίς τα λάθη Β΄ Π.Π. αυτή τη φορά, με την Κίνα μέσα (που διεκδικεί πλέον την πρωτοκαθεδρία του κόσμου και μετατοπίζει το παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό ενδιαφέρον από την Ευρώπη στην Άπω Ανατολή), τη Ρωσία ασφαλώς (διότι Σαρακοστή χωρίς Μάρτη μπορεί να γίνει αλλά χερσαία παγκόσμια συμμαχία χωρίς την Ρωσία niet) και βέβαια μικρομεσαίους κρίσιμους μουσουλμανικούς παίκτες όπως Ιράν, Τουρκία, Πακιστάν κλπ. Αυτό το έχουν μυριστεί οι Αμερικάνοι και έχουν φτιάξει τη δική τους μεγάλη ναυτική συμμαχία στην Άπω Ανατολή με Ιαπωνία, Ινδία, Αυστραλία, Νότια Κορέα, Ινδονησία κλπ.
Συνεπώς η Τουρκία είναι χρήσιμη στη Γερμανία όχι μόνο για στενούς οικονομικούς λόγους αλλά διότι είναι κρίσιμο βαγόνι στο χερσαίο μεγάλο γεωπολιτικό τρένο που ρυμουλκεί η έμπειρη γεωπολιτικά ατμομηχανή της.
δ) Η Γερμανία δεν βλέπει με ευνοϊκό μάτι την μακροπρόθεσμη ύπαρξη ανεξάρτητου και κυρίαρχου ελληνικού κράτους, ιδίως λόγω της ναυτικής ισχύος της Ελλάδος και της νοοτροπίας του λαού της που είναι προσανατολισμένη στις δυτικές αξίες της ελευθερίας, της πρωτοβουλίας, του ρίσκου, να τα πω έτσι χοντρικά.... Η γερμανική νοοτροπία της πειθαρχίας είναι γονιδιακά ασυμβίβαστη με το ελληνικό πνεύμα της ελευθερίας και του ρίσκου, όπως η αντίθεση αυτή οξύτατα έχει εκδηλωθεί ιστορικά στο ναυτιλιακό ζήτημα !
Εξάλλου η Γερμανία, δικαιολογημένα κατά τη γνώμη μου, θεωρεί την Ελλάδα εξαρτημένη πλήρως από την προστάτιδα το 1830 Μεγάλη Βρετανία και σήμερα τις ΗΠΑ και αντικειμενικά την χρεώνει στην μεριά των νικητριών ως τώρα ναυτικών παγκοσμίων δυνάμεων. Σε κάθε παγκόσμιο πόλεμο είμαστε απέναντι και της έχουμε στερήσει τουλάχιστον μια φορά την διεθνή επικράτηση...
Υ.Γ.: Για το κρίσιμο ζήτημα της ορθής επιλογής γεωπολιτικής ομάδας της χώρας μας έχω δημόσια διατυπώσει διαφωνία κυρίως εξαιτίας της αχάριστης και περιφρονητικής στάσης των ΗΠΑ κατά της χώρας μας αλλά με δεδομένο το σε ποια ομάδα πηγαίνει η Τουρκία είμαι υποχρεωμένος ως πολίτης να ακολουθήσω, ακόμα και αν δεν συμφωνώ, την εθνική γραμμή Ελευθερίου Βενιζέλου, την οποία πολύ σωστά εφάρμοσε ο επίσης διαφωνών το 1940 γερμανοσπουδαγμένος Ιωάννης Μεταξάς.
Συνεπεία των ανωτέρω μην περιμένετε να ασκηθούν πιέσεις προς την Τουρκία από την πλευρά της γερμανικά ελεγχόμενης Ευρώπης.
Υπάρχει μια ελπίδα από την στάση της Γαλλίας και προσωπικά του προέδρου Macron. Πολιτισμικά η Γαλλία έχει αντιληφθεί την κρισιμότητα του ζητήματος καθόσον έχουμε κοινά ιστορικά βιώματα και εν πάση περιπτώσει η Γαλλία είναι ο παγκόσμιος φάρος σήμερα των αξιών του αρχαίου ελληνικού κόσμου και τους εξέφρασε ιστορικά με την επανάστασή της και τον Διαφωτισμό. Όμως όπως είδαμε πρόσφατα οι πονηροί διπλωμάτες Οθωμανοί δεν δίστασαν να την πέσουν και στη Γαλλία, να της δώσουν το κάτι τις ως αντάλλαγμα για τη συνέχιση του bullying κατά της Ελλάδας ανενοχλήτως.
Όλα αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα στην καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι σήμερα στην ελληνική κοινωνία εν αναμονή του εμβολίου με τον γενετικό παράγοντα προς πρόληψη της γνωστής επιδημίας, του κατεβάσματος των ρολών στην αγορά και της γνωστής αλλοίωσης της εθνικής μας ταυτότητας τόσο σε πληθυσμιακό όσο και νοοτροπιακό – αξιακό επίπεδο.
Τώρα αν μου πείτε ότι αυτές οι περιστάσεις δεν συνηγορούν στην συγκρότηση και δημιουργία εναλλακτικής πολιτικής πρότασης τότε θα σας πω να ψεκαστείτε με πάθος...
Πέρα από humor τα πράγματα έχουν σοβαρέψει πολύ για την χώρα και τον Ελληνισμό γενικότερα. Είμαστε έθνος ανάδελφο (Σαρτζετάκης), π.χ. δεν είμαστε Σέρβοι που έχουν πολλά ξαδέλφια Σλάβους και τη θεία Ρωσία αν χρειαστεί στα δύσκολα...
Εμείς δεν έχουμε να ακουμπήσουμε σε όμαιμα κράτη – έθνη...
Είμαστε μόνοι μας... Και είμαστε λίγοι... Με φθίνουσα προοπτική...
Σε έναν κόσμο όπου φυλές και έθνη με ανύπαρκτη συνεισφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό αυξάνονται και πολλαπλασιάζονται.
Έχουμε βέβαια υπέρ μας το ποιοτικό στοιχείο, την προσαρμοστικότητα, την αποδεδειγμένη ιστορικά αντοχή και την σωρευμένη ιστορική φόρτιση.
Έχουμε μια ολόκληρη Ελλάδα έξω στην διεθνή διασπορά σε κρίσιμους χώρους λήψης αποφάσεων...
Αλλά το κοπάδι χρειάζεται τσοπάνο...
Ακόμα και το κοπάδι των ευφυών αλεπούδων χρειάζεται την προσήκουσα και ορθή καθοδήγηση...
Οι καιροί ου μενετοί ...
Κυριάκος Φ. Χουσέας
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
housseas@otenet.gr
