<<Αυτό που αποκαλούμε ύλη είναι ενέργεια της οποίας η δόνηση έχει τόσο πολύ χαμηλώσει ώστε να γίνεται αντιληπτή από τις αισθήσεις μας!!>>
• Αλβέρτος Αϊνστάιν
<<Δεν υπάρχει ενέργεια στη Φύση άλλη από αυτή που έχουμε πάρει από το περιβάλλον!!>>
• Νίκολα Τέσλα
Στη σύγχρονη φυσική ο χώρος όχι μόνο δεν είναι κενός αλλά είναι μία δυναμική πολύπλοκη πραγματικότητα ικανή να διαστέλλεται και ικανή να παράγει ή να απορροφά υλικά σωμάτια.
Τα δε στοιχειώδη σωματίδια στο επίπεδο των Κουάρκς και πιο κάτω φανερώνονται ως πολύπλοκα νημάτια (υπερχορδές) με εσωτερική δομή και κίνηση.
Ακόμη δύο στοιχειώδη σωμάτια όπου προήλθαν από τη διάσπαση ενός αρχικού σωμάτιου όσο και αν απομακρυνθούν μεταξύ τους διατηρούν μία ατοπική επικοινωνία χωρίς την μεταφορά ύλης-ενέργειας.
Επίσης σύμφωνα με την αρχή δυϊσμού τα στοιχειώδη σωματίδια δεν είναι καθόλου απλά αφού άλλοτε εμφανίζουν τοπικό-σωματιδιακό χαρακτήρα και άλλοτε μη τοπικο-κυματικό χαρακτήρα!!!
Επίσης καίριας σημασίας φαινόμενα είναι η μονόπλευρη ροή του χρόνου από το παρελθόν στο μέλλον όπως και η μονόπλευρη αύξηση της εντροπίας (μόνο αύξηση) ή η μονόπλευρη ροή θερμότητας από υψηλές σε χαμηλές θερμοκρασίες.
Η αρχέτυπη ενέργεια είναι η ενέργεια , η ύπαρξη πριν σχηματιστεί το σύμπαν!!
Η ΨΥΧΗ η ζωτική αρχή είναι μέρος της αιώνιας ενέργειας που υπάρχει σε όλα τα πράγματα.
Και σαν ενέργεια ποτέ δεν πεθαίνει!!
Όταν ο Ηράκλειτος εφαρμόζει στην ηθική του αυτές τις τέσσερεις βασικές αντιλήψεις της σκέψης του – ενέργεια, αλλαγή, ενότητα αντιθέσεων και λογική του συνόλου – φωτίζει ολόκληρη τη ζωή και την ανθρώπινη διαγωγή.
Η ενέργεια, υποταγμένη στην λογική και συνδεδεμένη με την τάξη, είναι το μεγαλύτερο αγαθό.
Ο κόσμος μας (χρόνος-χώρος), δεν έχουν συνεχή ροή αλλά διακοπτόμενη!!
Ο υλικός κόσμος λειτουργεί δηλαδή όπως η κίνηση της εικόνας στην τηλεόραση, που είναι (24) καρέ το δευτερόλεπτο.
Εμάς μας φαίνεται ότι υπάρχει συνεχή κίνηση αλλά στην πραγματικότητα είναι συνδεδεμένες εικόνες (ακινησίες).
¨Αναβοσβήνει¨ τρισεκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο γι΄αυτό δεν γίνεται αντιληπτός από τα αισθητήρια όργανα μας.
Ο χώρος (ύλη) και ο χρόνος δεν τέμνονται επ΄άπειρον, αλλά κάποια στιγμή σταματά η διαίρεση τους όταν φτάσουμε στην βάση της δημιουργίας τους.
Σήμερα οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το υπο-ατομικό σωματίδιο, top κουάρκ, το μικρότερο σωματίδιο ύλης που δεν τέμνεται άλλο, έχει ζωή ένα τρισεκατομμυριοστό του τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου (10^-24 sec)!!!!
Συνεπώς η μικρότερη μονάδα ύλης αντιστοιχεί στην μικρότερη μονάδα χρόνου, άρα η ηλικία του χρόνου ζωής του μικρότερου υπο-ατομικού σωματιδίου της ύλης, είναι ταυτόχρονα και η μικρότερη μονάδα χρόνου που δεν τέμνεται άλλο!!!
Ό,τι στοχαζόμαστε από το παρελθόν, με τη μορφή αναμνήσεων, μας έρχονται σαν ακίνητες – παγωμένες εικόνες και ποτέ σαν συνεχόμενη ροή.
Την κατάσταση ανάμεσα στις διαδοχικές ακινησίες όπου δεν υπάρχει χώρος και χρόνος, ο Έλληνας προσωκρατικός φιλόσοφος Παρμενίδης την ονομάζει ΕΞΑΙΦΝΗΣ ΑΤΟΠΟΣ ΦΥΣΙΣ!!
Αυτή η άτοπος φύσις του αιφνιδίου, τοποθετείται ανάμεσα στην κίνηση και στη στάση χωρίς να βρίσκεται μέσα στο χρόνο, διότι μέσα σ αυτή την άχρονη διάσπαση του όντος – σύμπαντος, γίνεται μια μεταβολή που αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του Δημιουργού.
Κενό και Χώρος είναι δυο έννοιες που δεν υπάρχουν και δεν έπρεπε να λέγονται ούτε να λαμβάνονται υπόψη, γιατί ο νους του ανθρώπου κινδυνεύει να πλεχτεί σε μια κατάσταση χαοτικής λογικής!!
Tο σύμπαν είναι αγέννητο και άπειρο!!
Η θεωρία του Παρμενίδη για το Αγέννητο σύμπαν, καταρρίπτει τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης του σύμπαντος!!
Διότι ότι γεννιέται, φθείρεται και πεθαίνει.
Δίδασκε ότι το Σύμπαν είναι Ένα, Ενιαίο, Αγέννητο Αιώνιο και Άπειρο.
Το ΕΝΑ (Σύμπαν), δεν βρίσκεται σε κάποιον τόπο, επειδή αν βρισκόταν εκεί, ο τόπος αυτός δεν θα ήταν ο ίδιος μέσα στον οποίο βρίσκεται.
Αλλά το ΕΝΑ αποκλείεται να υπάρχει τόσο μέσα στον εαυτό του, όσο και μέσα σε οτιδήποτε άλλο.
Συνεπώς το ΕΝΑ δεν υπάρχει ποτέ στον ίδιο τόπο.
Ούτε ησυχάζει, ούτε στέκεται.
Δηλαδή το ΕΝΑ ούτε στέκεται, ούτε κινείται.
Και τότε τί κάνει άραγε;;;;
Την απάντηση την έχει μόνον ο Δημιουργός.
Αν το EΝΑ δεν μετέχει καθόλου σε χρόνο, τότε ούτε στο παρελθόν έχει γίνει, ούτε υπήρχε ποτέ, ούτε στο παρόν έχει γίνει και ούτε στο μέλλον θα υπάρξει!!!!
Το EΝΑ δεν έχει μέρη, άρα δεν έχει ούτε αρχή ούτε μέση ούτε τέλος.
Και αφού λοιπόν είναι άπειρο δεν έχει ούτε σχήμα.
Συνεπώς - κατέληξε ο Παρμενίδης – το EΝΑ δεν μπορεί να υπάρχει πουθενά.
Ούτε μέσα στον εαυτό του , ούτε μέσα σε κάτι άλλο.
Δεν υπάρχει ποτέ στον ίδιο τόπο.
Και καταλήγει ο Παρμενίδης το μεγαλοφυή συλλογισμό του ως εξής:
το EΝΑ ήταν και είναι και θα είναι, και γινόταν και γίνεται και θα γίνεται.
Το EΝΑ είναι πλήρες, ακίνητο, και ολομελές.
Ο Παρμενίδης ταυτίζει το EΝΑ με τον Δημιουργό και ότι βρίσκεται εντός του Ενός, είναι σε κατάσταση πληρότητας και ακινησίας.
Δεν νιώθει την ανάγκη να κινηθεί γιατί είναι πλήρες, αιώνιο και αέναο.
Η Υπερλογική του Παρμενίδη, μαρτυρεί τη μεγάλη αλήθεια.
Οτιδήποτε βρίσκεται εντός του Δημιουργού, είναι ακίνητο λόγω πληρότητας και όχι λόγω στασιμότητας και διακατέχεται από μια συνεχόμενη ροή και ένα αιώνιο παρόν.
Ότι βρίσκεται εκτός του Ενός ταυτίζεται με το Μηδέν, που ο φιλόσοφος το ισοδυναμεί με το μη ΟΝ, όπως είναι ο υλικός κόσμος, που βρίσκεται στην απόλυτη ανυπαρξία γι αυτό υπάρχουν και οι διαδοχικές ακινησίες. (Με τον όρο ανυπαρξία δεν εννοεί ο Παρμενίδης κάτι που δεν υπάρχει, αλλά κάτι που βρίσκεται εκτός της πληρότητας και της συνεχούς ροής του Δημιουργού).
Είναι εμφανές ότι είναι ο πρώτος που εισάγει τη θεωρία του εικονικού υλικού κόσμου, άρα το μόνο αληθινό είναι η ''ΨΥΧΗ'', που μάχεται να επιστρέψει στον Αληθινό κόσμο.
Γιώργος Χαβαλές
