«Θέλω να γράψω δυό λόγια για τα γεγονότα στο Ισραήλ διότι βλέπω ότι και σοβαροί άνθρωποι παίρνουν μονομερώς θέση υπέρ των αράβων της Παλαιστίνης. Ανεχθήτε με , οι φίλοι που με διαβάζετε, διότι σας έρχεται σεντόνι.
Πέντε φορές οι άραβες αρνήθηκαν την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
Από το 1918 εώς το 1936 η περιοχή ήταν υπό Βρεταννική κατοχή. Μετά την αραβική εξέγερση του 1936 οι Βρεταννοί πρότειναν την δημιουργία δυο ανεξάρτητων κρατών: Ένα κράτος για τους άραβες και ένα για τους εβραίους. Η συμφωνία αδικούσε εμφανώς τους εβραίους διότι θα τους έδινε το 20% των εδαφώβ ενώ στους άραβες το 80%. ενώ η Ιερουσαλήμ δεν θα ανηκε στους Εβραίους - θα παρέμενε υπο αποκλειστική διεθνή κηδεμονία (όπως το Βερολίνο πριν ενωθούν οι Γερμανίες). Παρότι η πρόταση ήταν κακή οι Ισραηλινοί είπαν ναι - οι άραβς όμως οχι. Αυτή ήταν η πρώτη άρνηση.
Το 1947 υπό το φως της τραγωδιάς του Ολοκαυτώματος τα Ηνωμένα έθνη πρότειναν και πάλι την δημιουργία 2 κρατών. Και πάλι οι εβραίοι είπαν ναι ενώ οι άραβες όχι. Αυτή ήταν η δεύτερη άρνηση.
Όμως , αμέσως μετά το όχι, οι άραβές ενώθηκαν με ιρακ ιορδανία και αίγυπτο και εξαπέλυσαν πόλεμο εναντίων των - αδύναμων τότε- εβραίων. Οι Εβραίοι νίκησαν στον πόλεμο στον οποίο -θυμίζω - αμύνονταν και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το Ισραήλ - το οποίο απέκτηση κάποια από τα επίμαχα εδάφη. Η ιορδανία προσάρτησε επίσης ένα μεγάλο κομμάτι εδαφών και επειδή αυτά τα εδάφη ήταν στην δυτική πλευρά της , στις όχθες του Ιορδάνη , έγιναν πλέον γνωστά ώς δυτική οχθη.
Το 1967 η αιγυπτος, σε συμμαχία με συρία και ιορδανία εξαπολύει και πάλι επίθεση στο ισραηλ. Είναι ο περίφημος πόλεμος των 6 ημερών , στον οποίο χάνουν και πάλι. Το Ισραήλ από αυτόν τον πόλεμο - στον οποίο θυμίζω και πάλι αμύνονταν - παίρνει την δυτικη οχθη από την Ιορδανία και μια μικρή λωρίδα γής από την αίγυπτο, την λωρίδα της γάζας. Το ερώτημα που μπήκε ήταν τι να την κάνουν αυτή την γη που κερδισαν στον πόλεμο. Η πρόταση που έκανε το Ισραήλ ήταν, αντί να δωθεί πίσω στην αιγυπτό και την ιορδανία , η γη αυτή να δωθεί στους αυτόχθονες άραβες που κατοικούσαν στα εδάφη (και που άρχισαν πλέον να αυτοαποκαλούνται Παλαιστίνιοι) ώστε να δημιουργήσουν κράτος. Οι άραβες απέρριψαν την πρόταση στην περίφημη διάσκεψη του Σουδάν. Αυτή ήταν η τρίτη άρνηση.
Το 2000 ο Ισραηλινός πρωθυπουργος Έχουντ Μπάρακ σε διάσκεψη με τον γνωστό μας Γιασέρ Αραφάτ έκαναν πάλι διάσκεψη (με μεσολαβητή τον Μπιλ Κλίντον) στην οποία το Ισραήλ πρότεινε στον Αραφάτ να πάρει ΟΛΗ την Γάζα και το 94% της Δυτικής Όχθης και το νέο Παλαιστινιακο κράτος να έχει πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ο Αραφάτ είπε όχι. Αυτή ήταν η τέταρτη άρνηση.
Παρόλα αυτά το Ισραήλ αποχώρησε αυτοβουλως από την Γάζα η οποία είναι από τότε στα χέρια των αράβων οι οποίοι έχουν τον αποκλειστικό έλεγχο της πάνω από 16 χρόνια.
Το 2008 ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Ολμέρτ εκανε μια ακομα προσπάθεια και πρότεινε να δώσει στην Παλαιστίνη όλα τα εδάφη που είχε προτείνει ο προκάτοχος του και πάλι την Ιερουσαλημ πρωτεύουσα της Παλαιστίνης , αλλα και επιπλέον εδάφη, Ο Μαχμουτ Αμπάς είπε όχι. Αυτή ήταν η πέμπτη άρνηση.
Την επόμενη φορά που η αριστερά προσπαθήσει να σας κάνει εργαλεία της προπαγάνδας της σχετικά με το ποιός θέλει την ειρήνη στην περιοχή και ποιος όχι θυμηθείτε τα πέντε όχι των αράβων.
Δηλαδή - θα μου πείτε - το Ισραήλ είναι άγιο;
Όχι το Ισραήλ δεν είναι άγιο και έχει τραβήξει και εκείνο το σκοινί πολλές φορές, ειδικά με το εποικισμό που ανέχθηκε (και πολλές φορές ανοιχτα ενθαρρύνε) εντός της δυτικής οχθης . Οι μικρές ισραηλινές "πολεις" που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία 10-15 χρόνια στην δυτική όχθη (πολλές από τις οποίες θα σας θυμιζαν Φιλοθέη, Ψυχικό και Μπεβερλι Χίλς) κάνουν το σενάριο του η δυτική όχθη να πάει αποκλειστικά στους άραβες όνειρο θερινής νυκτός. Θυμίζω όμως ότι μόλις 20 χρόνια πριν , οι άραβες είπαν ήδη ΟΧΙ στο να πάρουν πίσω (σχεδόν) ΟΛΗ την δυτική όχθη.»
Αλίευση από Facebook 
