Ο όρκος της φιλικής εταιρείας είναι αποκαλυπτικός για την θρησκευτική αντίληψη των συντελεστών του οποίου ήταν σύλληψη και τον διέδωσαν για να σώσουν την Ελλάδα. Ήξεραν ότι η εκκλησία δεν θα βοηθούσε. Δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά σε χριστιανικούς τύπους.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο όρκος ξεκινά με την προτροπή σε κάλεσμα ενώπιον «του αληθινού» Θεού, δίχως να προσδιορίζει περεταίρω. Αν ήταν αναφορά στον χριστιανικό θεό, θα ανέμενε κάποιος να έλεγε απλώς «του Θεού», εφόσον θα εννοούνταν σε ποιον αναφέρεται λόγω του ότι το μεγαλύτερο συντριπτικό τμήμα του πληθυσμού θα κατανοούσε ευκόλως, ή και θα πρόσθετε και κάποια νύξη για την «ομούσιο τριάδα». Όμως τούτο δεν γίνεται. Αντίθετα, ο όρκος ανοίγει με αναφορά ο τονίζει στον «αληθινό» Θεό, δηλαδή όχι σε κάποιον άλλον, και κλείνει με φόβο υβρεως και τιμωρία του Θεού της δικαιοσύνης με «κεραυνούς και αστραπές», που όπως γνωρίζουμε είναι γνωρίσμα, σύμβολο και στοιχείο του, Ελληνα Θεού Πατέρα, Διός.
Αυτή η άποψη ισχυροποιείται από το γεγονός ότι σου λέει να μην αποκαλύπτεις τίποτα, ακόμη και «στον πνευματικό», δηλαδή τον χριστιανό ιερέα ο χωριού ή της πόλεώς σου. Σου τονίζει επίσης ότι δεν θα ανήκεις σε καμία άλλη εταιρεία, οποιουδήποτε τύπου, δηλαδή ούτε την εκκλησία, «όποια και αν είναι» επομένως η εταιρεία. Σου λέει δηλαδή να μην ανήκεις σε καμία ομάδα πάρα μόνον στην ομάδα της πατρίδος και την εταιρεία των ομογενών και ομόφρονών της.
Επιπλέον τονίζει πάλι να γνωρίζεις τον «αληθή Έλληνα», και όχι άλλους Έλληνες που δεν είναι Ελληνες, ο οποίος να είναι «ενάρετος», και «υπερασπιστής της πατρίδος» και ικανός να μεταδώσει «το ορθό φρόνημα». Με άλλα λόγια, όπως υπάρχει αληθινός Θεός αντί του ψεύτικου θεού στον οποίο δεν πρέπει να ορκιστείς, έτσι υπάρχουν και αληθινοί Ελληνες που πρέπει να υπερασπισεις με ελληνικό αληθινά ορθό φρόνημα αντί των ψεύτικων Ελλήνων με ψεύτικο ορθό φρόνημα.
Σου λέγει επίσης να έχεις «αδιάλλακτον μίσος κατά των τυράννων της πατρίδος» καθώς και όλους όσοι είναι «οπαδοί και ομόφρονές τους», δηλαδή ομιλεί και για μάχη εναντίον σε κάθε ιδεολογία φρονήματος κατά της οποίας ο ορκισμένος πρέπει να στραφεί. Σου το ξαναλέει δηλαδή, πρόσεξε το αληθινό ελληνικό φρόνημα, διότι υπάρχει και φρόνημα που είναι τύραννος της πατρίδος. Αυτό το σημείο είναι επίσης πολύ σημαντικό διότι σου τονίζει ότι οι τύραννοι και δυνάστες στο κατακτητές της πατρίδος δεν είναι οι μόνοι που πρέπει να νικήσεις, διότι αυτοί πάνε πακέτο με την ιδεολογία ψεύτικων "ορθών" φρονημάτων, είτε αυτά τα φρονήματα είναι πολιτικά είτε θρησκευτικά.
Πολύ σημαντικό είναι και το σημείο που δηλώνει ρητά την ελληνική και όχι την χριστιανική θέση, όμως με διττό τρόπο, ώστε οι μεν να κατανοούν, και οι δε να καταλαβαίνουν αυτό που θέλουν να πιστεύουν, και βάζει τον ορκιζόμενο να πει «Να είμαι ενάρετος. Να ευλαβώμαι την θρησκείαν μου, χωρίς να καταφρονώ τας ξένας», ώστε να προετοιμάσει το έδαφος να επανέλθει η ελληνική θρησκεία, διότι η μάχη δεν είναι μόνον με τους κατακτητές αλλά και εσωτερικά στην θρησκευτική ιδεολογία και τον ψυχικό κόσμο του πληθυσμού. Ξανά λοιπόν, σου λέει για το αληθινό ελληνικό φρόνημα, που κάνει μάχη εναντίον του ψεύτικου μη ελληνικού τάχα μου "ορθού" φρονήματος.
Επιπλέον, η πατρίδα γράφεται με κεφαλαίο γράμμα, ως θεότητα και γίνεται νύξη για τα βάσανα όχι μόνον από τους τουρκοθωμανούς πρόσφατα αλλά και για τα βάσανα που έχει περάσει εδώ και αιώνες «Ορκίζομαι εις Σε [...]. Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους Σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα Σου», και κλείνει «Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου», δηλαδή απαρνειται το όνομα του χριστιανικού θεού, στο όνομα της Θεάς Ελλάδος, και αρνείται την υπόσχεση πλήρωσης του χριστιανικού θεού για μετά θάνατον ανταμοιβής, με μόνη απολαβή την ευτυχία της Θεάς Ελλάδος ως ανταμοιβή των κόπων του. Το τμήμα αυτό του όρκου είναι συνταρακτικό, διότι καθιστά τον χριστιανό μη-χριστιανο, αλλάζοντάς του το φρόνημα από μη ελληνικό σε ορθό ελληνικό ενώπιον του αληθινού θεού της δικαιοσύνης και της Θεάς Ελλάδος, ακυρώνοντας το χριστιανοεβραϊκό του βάπτισμα.
Και κλείνει λέγοντας, ότι αν παραβεί τον όρκο «Η θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήσει επάνω εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς» μπας και δεν το έχεις καταλάβει, τονίζοντας και για τον πλέον μπουμπούνα, το ποιόν του αληθινού Θεού στον οποίο ορκίστηκε για να υπερασπιστεί την Θεά Ελλάδα: τον αληθινό Θεό της Δικαιοσύνης, που εξαντλεί πάνω στους άδικους τους κεραυνούς του. Θεό της δικαιοσύνης που ρίπτει κεραυνούς οι Έλληνες γνωρίζουμε πολύ καλά μόνον έναν, και είναι Πατέρας όλων των Ελλήνων και Θεών μας. Όπως και ο Σολωμός, στον εθνικό ύμνο και στα σχόλιά του για αυτόν εκφωνεί ένα βροντερό «μα τον Δία», έτσι και ο όρκος της φιλικής εταιρείας φωνάζει και στην πρώτη και στην δεύτερη φωνή του κειμένου του «μα τον Δία!».
Εδώ κάτωθι όλο το κείμενο του όρκου της φιλικής εταιρείας.
Υγεία και καλή χώνεψη, μα τον Δία.
==========
Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού Θεού, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις την Εταιρείαν κατά πάντα. Να φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και τους λόγους της, μήτε να σταθώ κατ΄ουδένα λόγον ή αφορμή του να καταλάβωσι άλλοι ποτέ, ότι γνωρίζω τι περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν ή φίλον μου.
Ορκίζομαι ότι εις το εξής δεν θέλω έμβει εις καμμίαν εταιρείαν, οποία και αν είναι, μήτε εις κανέναν δεσμόν υποχρεωτικόν. Και μάλιστα, οποιονδήποτε δεσμόν αν είχα, και τον πλέον αδιάφορον ως προς την Εταιρείαν, θέλω τον νομίζει ως ουδέν.
Ορκίζομαι ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της πατρίδος μου, των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους, θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις το συγχωρήσει.
Ορκίζομαι να μη μεταχειριστώ ποτέ βίαν δια να αναγνωρισθώ με κανένα συνάδελφον, προσέχων εξ εναντίας με την μεγαλυτέραν επιμέλειαν να μην λανθασθώ κατά τούτο, γενόμενος αίτιος ακολούθου τινός συμβάντος, με κανένα συνάδελφον.
Ορκίζομαι να συντρέχω, όπου εύρω τινά συνάδελφον, με όλην την δύναμιν και την κατάστασίν μου. Να προσφέρω εις αυτόν σέβας και υπακοήν, αν είναι μεγαλύτερος εις τον βαθμόν και αν έτυχε πρότερον εχθρός μου, τόσον περισσότερον να τον αγαπώ και να τον συντρέχω, καθ΄όσον η έχθρα μου ήθελεν είναι μεγαλυτέρα.
Ορκίζομαι ότι καθώς εγώ παρεδέχθην εις Εταιρείαν, να δέχομαι παρομοίως άλλον αδελφόν, μεταχειριζόμενος πάντα τρόπον και όλην την κανονιζομένην άργητα, εωσού τον γνωρίσω Έλληνα αληθή, θερμόν υπερασπιστήν της πατρίδος, άνθρωπον ενάρετον και άξιον όχι μόνον να φυλάττη το μυστικόν, αλλά να κατηχήση και άλλον ορθού φρονήματος.
Ορκίζομαι να μην ωφελώμαι κατ΄ουδένα τρόπον από τα χρήματα της Εταιρείας, θεωρών αυτά ως ιερό πράγμα και ενέχυρον ανήκον εις όλον το Έθνος μου. Να προφυλάττωμαι παρομοίως και εις τα λαμβανόμενα εσφραγισμένα γράμματα.
Ορκίζομαι να μην ερωτώ κανένα των Φιλικών με περιέργειαν, δια να μάθω οποίος τον εδέχθη εις την Εταιρείαν. Κατά τούτο δε μήτε εγώ να φανερώσω, ή να δώσω αφορμήν εις τούτον να καταλάβη, ποίος με παρεδέχθη. Να αποκρίνομαι μάλιστα άγνοιαν, αν γνωρίζω το σημείον εις το εφοδιαστικόν τινός.
Ορκίζομαι να προσέχω πάντοτε εις την διαγωγήν μου, να είμαι ενάρετος. Να ευλαβώμαι την θρησκείαν μου, χωρίς να καταφρονώ τας ξένας. Να δίδω πάντοτε το καλόν παράδειγμα. Να συμβουλεύω και να συντρέχω τον ασθενή, τον δυστυχή και τον αδύνατον. Να σέβομαι την διοίκησιν, τα έθιμα, τα κριτήρια και τους διοικητάς του τόπου, εις τον οποίον διατριβώ.
Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σε, ω ιερά πλην τρισάθλια Πατρίς ! Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους Σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα Σου, εις τα ίδια μου δάκρυα, χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των ομογενών μου ότι αφιερώνομαι όλως εις Σε. Εις το εξής συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου. Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου.
Η θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήσει επάνω εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της, το όνομά μου να είναι εις αποστροφήν, και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των Ομογενών μου, αν ίσως λησμονήσω εις μίαν στιγμήν τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου. Τέλος ο θάνατός μου ας είναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, δια να μη λησμονώ την αγνότητα της Εταιρείας με την συμμετοχήν μου».
